Beste medeforummers,

Een tijdje geleden had ik al ‘ns verteld, dat ik enige tijd geleden de trotse eigenaar ben geworden van een SM. Het leek me wel wat om over het wel en wee van mijn SM te schrijven. Bij gebrek aan uitgever, zadel ik jullie op met het resultaat. Hierbij het eerste verhaaltje.

Ergens vorig jaar zomer maakte ik een praatje met een jeugdvriendje van me. John heet ie. We kennen elkaar vanaf onze vierde of vijfde jaar. We deelden veel met elkaar. Van zwemles en muziekles, tot oppas als onze ouders weer ‘ns een feestje hadden. Van een voorliefde voor Fleischmann racebanen tot die van Matchboxautootjes. We hadden beiden zo’n rood-bruine SM van Matchbox. Mijn SM is in de studententijd gejat bij een inbraak in de kelder. Al mijn speelgoed foetsie. De racebaan was in gebruik in het studentenhuis en lag gelukkig boven. John heeft z’n Matchbox SM nog wel. Hij wel. Grrrr

John had destijds iets wat ik niet had: een oudoom met een SM. John had wel ‘ns meegereden. En omdat de SM destijds naast de Rolls Royce in de jongetjes-auto-kletspraat favoriet was, was ik jaloers.

Inmiddels bijna 40 jaar verder, is het tijd om kleine jongensdroompjes te laten uitkomen. Alle twee zijn we liefhebber van klassiekers. Hij heeft een Fiat Spider. Het is zijn tweede. De eerste, een restauratieproject, moest John wegdoen. De schuur waar de auto stond, werd verkocht. Jaren later werd John ziek. Genieten werd het devies. Er zou een Spider komen en die kwam er.

Tijdens het telefoontje een jaar geleden, kletsten we wat over ons beider autoprojecten. The only difference between men and boys, is the price of their toys. John heeft een gave harde Spider uit de States. Er moest nog wel wat aan worden gedaan. John is techneut en knutselt zelf. Ik niet. ik ben jurist en alles groter dan een Fleischmann, beheers ik niet. Ik vertelde dat de CX klaar was.

Het gesprek liep op een gegeven moment (en un momento dado…) wel ten einde. Zegt John, “maar Rob (slechts 2 mensen noemen mij zo), de mooiste Citroën blijft de SM”. Ik zei: “Jaaaaaaaaaa, dat blijft de jongensdroom ! Die komt er ook nog een keer”. “Nou” zegt John. “ik was gisteren op een verjaardag en daar had ik het toevallig met mijn buurman over de SM. En laat een vriend van hem er nu één hebben en er vanaf willen. Het is de beste SM die je kunt bedenken. Alles naar nieuw gerestaureerd.”

Kijken kon nooit kwaad vond ik. In Woerden stond de auto. Wij dus naar Woerden. De SM bleek een al-lang-bijna-af-restauratieproject te zijn. Maar ze moest weg. Vraagprijs 27 k. Nou, daar konden we kort over zijn. Die had ik niet en er zeker niet voor over: een Amerikaan in een niet originele paarse kleur. Hoe kon je dat doen, dacht ik. Auto helemaal uit elkaar en er dan géén handgeschakelde bak in zetten. En dan ook nog die Amerikaanse neus terugzetten, terwijl er je een Italiaanse donor naast hebt staan.

Maar goed, de verkoper had ook nog iets anders. Wellicht zou dat wel wat voor me zou zijn. Een rijdbare SM. En dat voor slechts 7 k. Wij hup in de auto en naar de schuur net buiten Woerden. En daar stond ze dan. Onder een dikke laag stof en net vrij gevochten uit een heel nest sleurhutten. Alle waar naar z’n geld zou blijken….

Met John ook nog een paar andere SM’s bekeken. Overleggen: wel die uit Woerden, niet die uit Woerden. Orriënteren, weer kijken. Toch wat blaasjes op de lak van die uit Woerden: gespoten in een vochtige ruimte, maar voor de rest wel hard. En onder de kap te zien, was er niet aan gehobbied.

En dan weer wikken en wegen. Een goeie SM, een opknapper, of ééntje er tussen in. Welke kleur, een injectie of een carburateur en dan nog de opties. Het belangrijkste: wat kan ik op dit moment leien ?

De uitkomst was een goedkope en dus opknapper die aan de gewenste specificaties voldeed. Kwestie van liquiditeitsspreiding met uiteindelijk een perfecte en strakke SM. Een carburateur Gris Nacré met Savanah-bekleding, airco, getint glas en leer moet het worden. De kogel ging door de kerk. De SM uit Woerden werd het.

Het is een Italiaanse, die 12 jaar had stilgestaan in de schuur in Woerden en destijds zelf rijdend van Utrecht naar Woerden is gereden. Toen we voor de laatste keer gingen kijken, probeerde de eigenaar de SM nog tot leven te wekken om te laten horen, dat de de motor nog liep. Inmiddels wat wijzer geworden op het forum, vertelde ik, dat ie wat mij betreft na de eerste mislukking geen moeite meer hoefde te doen. Gelukkig maar.

Toen weer wikken en wegen. Auto laten staan of een ander adres zoeken. Laten staan, dan is ze pas weer in de zomer aan de beurt om ‘r uit haar lijden te verlossen. Toch maar een ander onderkomen. Eerst wat geregeld in Nederweert. Maar ja, dat schiet ook niet op. Dan zou ze weer helemaal terug moet en zelfs verder. Want in Abbenes zou ze weer tot leven worden gewekt. Evert Jan had de oplossing: “we hebben nog wel wat stallingruimte hier in de buurt”. Was wel wat duurder dan Nederweert, maar na wat klets over verrekening met de revisiekosten, was de deal snel gesloten. En zo is het gekomen, dat mijn Italiaanse SM verlost werd van de slechte adem van allerlei sleurhutten. Ze kreeg een tijdelijk onderkomen bij een stel zusjes in de Citroënschatkamer vlakbij Abbenes.

De bedoeling was de auto meer dan een jaar te laten staan. Immers net ook al de CX achter de rug. Maar ja, als je een SM hebt, dan wil je er in rijden. Dat had ik overigens nog nooit zelf gedaan. Wel ‘ns meegereden. Afgelopen zaterdag is het overigens goed gekomen. Ben, ook klant bij Beau, heeft een uitgebreide collectie Citroëns. Ik mocht rijden in zijn SM toen we naar Culemborg reden om de stofjes voor de mijne uit te zoeken. Kicken was dat, zelf rijden in een SM. Wat een brute kracht en wat een geluid komt er uit het vooronder.

Zo ver zijn we nu dus. De auto is volledig gereviseerd bij het wel bekende adres in Abbenes (hmm, dat rijmt ook nog). Gelukkig startte ze niet, destijds in Woerden. De kleppen bleken rot en hol te zijn, de cilinders en de zuigers nog perfect. Je moet er niet aan denken, wat er had kunnen gebeuren als de auto wel was gestart. Nu staat de auto bij een bevriende hobbyist/plaatwerker voor de volgende stap.

Ooit ben ik door een collega naar hem doorverwezen. Hij deed in zijn vrije tijd wat plaatwerken. Een vriendje van ‘m, die bij een welbekend autobedrijf in exclusieve Italiaanse en Engelse auto’s zijn bijdrage levert aan de vrienden van Wouter van ‘t SprookjesBos, doet hetzelfde werk in zijn vrije tijd. Maar dan zonder bijdrage aan de samenleving. Ooit was het nodig Wimke, want zo heet de plaatwerker, te vragen recht te breien wat ik krom had gemaakt. Nu kan het wat beter leien. Ik heb inmiddels nog wel ‘ns wat anders uitgeprobeerd. Maar er is niemand anders dan Wimke die aan het plaatwerk van mijn SM zit. En zijn vriendje spuiter is nog de enige, die zonodig mijn auto’s van een nieuw huidje voorziet. Hij spuit zo strak, dat zelfs zwarte lak er zo glad uit ziet als een glasplaat. En dat zonder polijsten.

Het was mijn bedoeling om met vriendje John met de SM naar Goodwood te gaan. Het zal niet lukken. De dame had meer roest dan gedacht onder de dikke laklaag. En de blaasjes bleken toch ook wat roest te herbergen. Dan maar helemaal kaal tot op het staal (hmm, alweer). Alle rubbers eraf, alle vloerbedekking eruit, alle verf, alle tectyl, alles helemaal weg. En dan weer alles opnieuw. Inmiddels vind ik Bleu Platine mooier in combinatie met zwart leer.

Elk voordeel heb ze nadeel: zodra Wim klaar is met de dame, zijn er binnen afzienbare tijd geen tropische verrassingen te verwachten. De dame zal weer tiptop haar tweede leven in gaan in de Lage Landen. Wel ietsje kouder en natter. Maar met een nieuw jasje van boven tot onderen, moet dat wel lukken. Het duurt allemaal wat langer, maar dan heb je ook wat. Ik hoop alleen, dat het John is gegeven, dat we een herkansing krijgen om naar Goodwood te gaan in de SM….

La petite histoire d’SM entre amis is hiermee verteld. Foto’s van alle stadia van het project volgen nog. Zodra John en ik de SM gaan uitlaten, zal ik een verslagje maken met foto’s om met jullie te delen. Dat wordt dan een nieuw verhaaltje.

Mooi verhaal! 
Wij wachten dus zoals beloofd geduldig op de foto’s.

Inderdaad: Mooi verhaal! Succes!

Inderdaad mooi verhaal.

Dat de werken voorspoedig mogen verlopen zodat je met je maat kunt gaan rijden, denk dat dit je minstens evenveel plezier gaat geven dan de dame opzich.

Succes!

Als je hem had gestart was er dit gebeurd:

Mooi verhaal, ben erg benieuwd naar het vervolg van je project.

Inderdaad: mooi verhaal   laat de foto’s maar komen

Mooi verhaal, ik hoop inderdaad dat je nog samen met je maat van de SM kan genieten!