Beste medeliefhebbers,

in de jaren 70 van de vorige eeuw (zo, dat klinkt oud!) waren mijn ouders op zoek naar een vervanger voor hun Vauxhall Viva. Aangezien mijn opa goede ervaringen had met Tractions in het verleden, gingen wij (ouders en mijn broer) op zoek naar een Citroën).

Na deze flashback, nog een flashback, maar dan nog verder terug de tijd in!

Mijn opa heeft die goede ervaringen met de Traction opgedaan in de tijd dat je op de Moerdijkbrug je auto nog kon stilzetten om even een foto te maken. Daar kunnen we ons nu niets meer bij voorstellen, maar de kentekens van de auto’s opschrijven die je onderweg tegenkwam, dat was het tijdverdrijf van mijn vader en zijn broers en zussen. Jullie begrijpen wel dat het om een grote Traction ging, ik geloof met van die klapstoelen als extra zitplaatsen, tenminste als ik de verhalen zo voor de geest haal. De lijst met kentekens was in die tijd overigens niet zo lang, want je kwam op weg naar de “grote” steden maar weinig auto’s tegen.
De Traction waar ik het over heb heeft de oorlog overleefd, omdat deze dame in het magazijn tegen de muur was geplaatst, en handige mensen hebben daar een muur voor gemetseld. Niemand (dus ook de Duitsers niet!) wist hier van. Dus na de bevrijding de weg op! Deze pret was van korte duur omdat de auto door de Nederlandse regering werd ingevorderd. Opa kon kiezen, of de auto afgeven, of als chauffeur voor de regering gaan rijden. Hij koos voor het laatste, dan kon hij zijn auto tenminste houden. Er waren overigens meer Tractions binnen het bedrijf van mijn opa, maar waar die gebleven zijn weet ik niet. Mijn opa heeft zodoende veel kilometers gemaakt in Nederland, maar ook naar Antwerpen, omdat van daaruit de gealieerden bevooraad werden. Het noordelijk gedeelte van Nederland was toen nog niet bevrijdt.

Goede ervaringen dus met de Traction. Het moest dus een Citroën worden, dat stond vast voor mijn vader. Het moest een economische auto worden, niet te duur, en toch voldoende ruimte voor 4 personen. De auto werd hoofdzakelijk gebruikt in de stad, als boodschappen auto of overdekte fiets. Mijn vader had geen auto nodig voor zijn werk, en mijn moeder had toen niet eens een rijbewijs.
Met deze wensen kom je al snel uit op een 2cv of een Dyane. Het werd een knalgele Dyane. Volgens mijn vader een heerlijke auto, en volgens mijzelf vooral een aparte verschijning, zeker als vriendjes meereden. Dat open dak, dat hadden ze thuis niet! (wel grote dure auto’s, maar dat heb je op die leeftijd nog niet door)

Bij aflevering van de auto kregen we bij de garage (noemde we toen nog geen dealer) een pakketje om van stof zelf een eend te maken. Wie kent deze nog? Ik heb deze stoffen eend (met dank aan een tante van me die ze voor ons gemaakt heeft) nog steeds in mijn bezit, en in de tijd van de Dyane hadden we daar veel bekijks mee. De eenden stonden namelijk achterin de auto.

Nadat de Dyane toch wat klein werd, ofwel mijn broer en ik groter, moest ze het veld ruimen voor een grotere auto. In december 1978 op weg naar de garage. Na veel wikken en wegen werd het weer een Citroën, een poepbruine GS, kenteken DJ-44-NS. De auto werd uitgerust met een radio, deze werd geplaatst tussen de voorstoelen, en één luidspreker werd geplaatst in het opbergvak achter de versnellingspook. Het dashboard leek wel op het instrumentenpaneel van een ruimteschip. Allemaal knopjes om in te drukken, een handrem die je uit het midden van het dashboard kon trekken, heel veel controlelampjes. Ik zat altijd te genieten achterin, en ik kon meekijken op het dashboard, want in die tijd mocht je nog gewoon los op de achterbank.Vooral ‘s nachts rijden vond ik leuk, want dan zag je alle lampjes branden. De auto reed volgens mijn vader voortreffelijk, alleen de roestduivel had het al heel snel voorzien op onze GS. We hebben vroegtijdig afscheid moeten nemen van dit exemplaar omdat deze na bijna drie jaar al aardig krokant aan het worden was. Jammer, mijn vader heeft daar echt verdriet van gehad. De GS werd ingeruild voor een 2cv. Een blauwe 2cv6 club, met het kenteken FV-74-JD.
Een aantal weken voor de aflevering had ik bij de garage een folder gekregen van de 2cv. Tot de tijd van aflevering heb ik er dagelijks in zitten kijken. Ik kon niet wachten totdat de auto bij ons voor de deur zou staan.

Wederom genieten van het open dak, en natuurlijk door het dorp rijden in de zomer met het dak open, en mijn broer en ik op de achterbank. Onze hoofden kwamen dan boven het dak uit, en we konden ons goed vasthouden aan de stalen balk in het midden van het dak. Veel rare blikken gezien van fietser die niet verwacht hadden dat er hoofden uit het dak konden steken.
Mijn vader heeft zelfs een trekhaak laten monteren onder deze 2cv. Met de eend (tja, zo noem je de auto toch?) zijn we met zijn vieren, met aanhanger, richting de Ardennen gegaan. In die tijd moest je nog dwars door Luik om in de Ardennen te komen. In de aanhanger lag een grote bungalowtent. In die tijd had je nog geen lichtgewicht tentdoek of stokken, dus de heuvels die we moesten nemen waren een echt avontuur. De beide voorspatborden waren vrolijk aan het klapperen, alsof het vleugels waren. Op deze manier moesten wij dus met klapperende vleugels, ik bedoel spatborden, in de tweede versnelling de heuvels op. Naar beneden ging het begrijpelijk een stuk beter.

En dan nu de rest van het verhaal:

Ook deze Citroën heeft het veld moeten ruimen, en helaas is het er niet meer van gekomen om een Citroën te gaan rijden. Wel andere merken, maar geen Citroën meer. Mijn vader denkt nog wel eens terug aan de tijd van de eendjes, dat je volle gas door de bocht kon gaan zonder dat je omviel. Of het rijcomfort van de GS, en natuurlijk het omhoogkomen van de auto tijdens de start.
Wat zou ik graag een eendje erbij willen hebben, of een GS. Helaas niet de tijd en ruimte om ze erbij te nemen.

Het is misschien een wat lang verhaal voor een forum, maar ik vond het toch leuk om even terug in de tijd te gaan, denkend aan de leuke tijden die we gehad hebben met de eendjes en de GS.
Misschien dat ik daarom nu nog elke dag geniet van mijn “dame”, een mooie Picasso uit 2000.
Zo zal iedereen wel zijn of haar herinneringen hebben, maar mijn autoherinneringen zijn nogal Frans gekleurd, als ik aan auto’s denk, denk ik aan Citroën. De andere merken zijn maar vervoermiddelen….

Tot slot nog een overpeinzing, wat zou er toch terechtgekomen zijn van mijn vaders Citroëns?
Iemand misschien bekend met de poepbruine GS (DJ-44-NS) of de blauwe 2cv (FV-74-JD)?
Jaren geleden bestond het kenteken van de 2cv nog wel. De GS zal wel als een gatenkaasje op de sloop beland zijn…...

Een fijne dag verder allemaal!

Leuk verhaal. Een GS is geweldig natuurlijk!

Leuk om te lezen!

Bedankt voor jullie reacties! Bovenstaand verhaal verklaard mijn liefde voor het merk Citroën.
Ik zeg altijd dat je door een Citroën te rijden, je een statement maakt.
Daarbij is het ook nog eens een typisch merk voor de gemiddelde docent in het voortgezet onderwijs.
Veel docenten die ik vroeger had reden een Citroën of een Renault.

Als ik tegenwoordig op het parkeerterrein van mijn school kijk (ja, ik ben ook docent geworden) dan zie ik nog steeds een meerderheid aan Citroentjes. 2cv, enkele berlingo’s, Xsara Picasso’s (tja…), C5 (meerdere exemplaren) soms een CX. Twintig jaar geleden zouden dat 2cv’s zijn en natuurlijk de nodige BX’en.

Jammer dat je niet aan een DS bent toegekomen want dat is pas echt het toppunt van Citroen gevoel.

@ Han S: wie weet, misschien in de toekomst? Een DS is voor mij nu niet handig. Ik maak ruim 600km’s per week. Een DS kan wel wat hebben, maar volgens mijn Citroën expert is het niet aan te raden. De DS kan op gas, maar volgens hem maak ik teveel kilometers. Bovendien moet de auto het altijd doen. Starten en wegwezen, dat kan met een DS soms een probleem zijn. Mijn Citroën expert heeft zelf ook een DS, dus toen ik vorige week in de garage was voor mijn Picasso ging het natuurlijk over de DS.

Dus misschien over een paar jaar, voor erbij, wie weet!

Niet te lang mee wachten, leuke dingen moet je doen voordat het te laat is.

Tja, wat geld voor een DS is natuurlijk wel makkelijk. Voorlopig heb ik andere uitgaven. Zeker omdat het een auto is voor erbij. Een DS als eerste auto is voor mij geen optie. Veel kilometers, en ik heb een caravan. Dat is een combinatie die niet geschikt is voor een DS vrees ik. Ik ben “pas” 38, dus hopelijk nog voldoende tijd om mijn droom uit te laten komen.