Gezien het subtiele verschil in oppervlak en diameter, èn dat er nog een scheidslijn tussen de twee ringen links zit, ga ik er vanuit dat de binnenste lagerschaal erop gedrukt is, al dan niet door de as te bevriezen in vloeibare stikstof, danwel de lagerschaal te verwarmen voor het op de as zetten.

Met recht een technoloog!  Dank hiervoor.

Buiten en binnenring van een lager zijn van hetzelfde materiaal en dus dezelfde hardheid.
Aangezien het kontakt oppervlak op de binnenring kleiner is dan op de buiten ring,
zal bij vermoeing de binnenring eerst kapot gaan. Bij overbelasting
(zie de assymmetrische slijtage ) zal dit ook gebeuren. Assymmetrische slijtage zou door
uitlijning kunnen komen, speciaal rollenlagers zijn daar extreem gevoelig voor.
Is het differentieel misschien oververhit geraakt door slechte smering ?

Zelfs al zijn ze van hetzelfde materiaal (zou prima kunnen, maar hoe weet je dit zo zeker?) dan nog hoeft de hardheid zeker niet hetzelfde te zijn.

Andere austeniteertemperatuur en -tijd, ander afschrikmedium, en je kan zelfs bij exact hetzelfde materiaal verschillende (oppervlakte)hardheden bereiken.

Wat mede veroorzaakt kan worden doordat de ring heetgestookt is om te plaatsen…

AUW!

Ja, als ze bij de revisie inderdaad de acetyleenbrander erop zetten en de ring, letterlijk, roodgloeiend stoken om zo op de as te krijgen (bij gebrek aan vloeibaar stikstof of droog ijs om de as mee te koelen) dan ga je, afhankelijk van hoe de hoge oppervlakte hardheid in de eerste plaats bereikt is, de boel mogelijk flink verzwakken.

De as in de vriezer en de ring op de kachel is toch wel voldoende?

Geen idee, dat ligt aan de toleranties van de verspaningen en afmeting van de stukken. Als die strak genoeg aansluiten dan is -18°C en +50°C zeker voldoende.

Maar het is ook denkbaar dat het dus nèt niet gaat passen en men dan denkt dat flink heetstoken de oplossing zal bieden. Goed kans dat het die kans ook daadwerkelijk biedt, voor het passen tenminste. Je kan er dan echter wel de hoge hardheid mee verknallen.

Duidelijk.

Als ik die ene foto nogmaals bekijk lijkkt het toch wel het meest op stilstandscorrosie.
Met de uitbrokkelingen op bepaalde afstanden ( rollenafstand ).
Ik heb slechts 30 jaar voor wereld grootste lagerfirma gewerkt. Dus ik weet er wel een beetje van.

Mijn eerste indruk was ook die van corrosie.

Hoe dan ook, je kan nog steeds de conclusie trekken dat het materiaal van de binnenste lagerschaal slechter van kwaliteit (samenstelling en/of warmtebehandeling) is dan de rest. Want als de omgeving corrosief is dan hadden de andere lagers toch ook aangetast moeten zijn? Maar dat zijn ze blijkbaar niet.

Het is ook nog denkbaar dat er in eerste instantie spanningscorrosie is opgetreden, mogelijk door langdurige stilstand, waarbij de verzwakte plekken (putvorming) vervolgens als startpunt zijn gaan werken voor afbreuk van de geharde laag.

(Even mijn technische achtergrond/kennis verklaren: Technische materiaalwetenschappen gestudeerd aan de TU Delft, en nu werk ik voor een staalfabrikant. Kogellagerstaal maken we behoorlijk veel.)

Geloof me. De waterman staat niet stil met deze wagen… Er zat voldoende bak olie in. Het pignon staat nagenoeg onder dus is echt genoeg gesmeerd. Het kan zijn dat het lager al slecht was toen waterman deze bak in de auto hing om de automaat te vervangen maar ik denk dat hij dat gechecked had….

Bogaard ( ir elektrotechniek TU delft)

Ik zou nog bijna geneigd zijn om te zeggen: stuur maar op (of kom maar brengen) dan kijk ik op m’n werk wel even wat voor soort staal het nou precies is, en of de lagerschalen van hetzelfde spul gemaakt zijn of niet.

Had ik voor de gein ook met mijn oude remschijven gedaan.

In mijn post bedoelde ik stilstand/corrosie voordat waterman de wagen in zijn bezit had
Jan, ir civiele techniek, TU Delft. Veel Delftenaren hier!

ja. Wasser kerl heeft die bak echter eerst helemaal uitelkaar getrokken.