We schrijven 1978.
Ik kocht een splinternieuwe C35 bij autobedrijf Le Velo in Den Haag.
Bij velen welbekend.
Vanaf het begin hoorde ik een klein rinkeltje uit de versnellingsbak komen.
Auto retour, niets aan de hand natuurlijk.
Ik gevraagd aan een ervaren monteur van en ander merk wat dat kon zijn.
Gewoon een nieuwe versnellingsbak vragen, deze is niet goed was het antwoord.
Ik terug naar Velo, die had er geen zin in.
Ze wilde ook Citroen Nederland niet benaderen.
Ik naar huis, kreeg er op z’n Haags gezegd zo de tyfus er overin dat ik terug geggaan ben.
Nou moet je weten dat de autoshowroom hele grote ruiten had met een luifel erboven.
Ik stop met mijn C35 op het parkeerterreintje ervoor, pak mijn duimsok en meet de hoogte op tot onderkant luifel.
Komt de eigenaar naar buiten lopen en vraagt wat ik aan het doen ben.
Nou zeg ik, eenvoudig, ik meet de hoogte op en zo te zien past de auto onder de luifel en dan rij ik hem zo door de ruiten naar binnen.
Hij zegt dat doe je niet.
Ik zeg, nou niet meer want ik ga je met een end hout in elkaar rammen.
Ik pak een stuk hout, hij ziet het en rent zijn zaak binnen.
Ik er achter aan.
Gelukkig sloot hij zich op in de wc zodat ik af kon koelen.
jeugdigde onbezonnenheid zullen we maar zeggen.

Achter de gesloten deur beloofde hij Citroen Nederland erbij te halen.
Citroen Nederland is gekomen en na 2 seconden luisteren was het antwoord: nieuwe versnellingsbak!

Groet en een prettige zondag toegewenst.

schitterend

Heerlijk zulke anekdotes!