van de voorpagina

Uit eerdere artikelen kennen we Kees de Waard Wagner, alias Visa GTI 115, als voormalig monteur bij Citroën Nederland, als liefhebber van avontuurlijke autotochten en als racepiloot aan het stuurwiel van zijn Visa GTi 115. Nu hij de redactie een verslag aanbiedt van zijn bezoek aan een visagistencongres, fronsen we onze wenkbrauwen. Het blijkt toch niet zo erg te zijn als het eerst leek, want alle visagisten hebben smeerolie onder hun vingernagels.

Het visagistencongres is niet bepaald bij mij om de hoek. Op een van de laatste dagen van 2011 vertrek ik kort na zessen om 100km zuidelijker in Hengelo de sportieve Visa-liefhebber Olaf op te halen. Vandaar zetten we koers naar Haacht in Belgie. We komen er tegen 11 uur aan. Als liefhebbers van sportieve Visa’s gaan we er de collectie van Billy Wouters bekijken. Na de ontvangst met heerlijke koffie begint Billy zijn betoog, het is een spraakwaterval van vele technische details over de diverse Citroën Visa’s die aan competities deelgenomen hebben.

We gaan naar de garage, waar als eerste een tot nieuwstaat gerestaureerde Visa Chrono in het oog springt. Hij is helemaal wit, dus zonder striping. Onder de motorkap een motor met twee dubbele Webers, een heel mooi gezicht natuurlijk, ook zit er een zwart interieur in en prachtige in goudkleur gespoten Amil-velgen eronder. Mooi is het wanneer je je eigen visie in je Visa stopt en hem zo perfect houdt.

In het gedeelte van de garage ernaast staat het andere speelgoed van Billy. Er staat de Visa Trophée waarmee Vital Budo ooit streed om het Belgisch rallykampioenschap. Deze Visa Trophée is al lange tijd in Billy’s bezit. Hij heeft daar zelf ook rally’s mee gereden. Aan de vele bekers te zien, heeft hij dat ook nog met succes gedaan: die krijg je immers niet zomaar. Er zit een motor in die geweldige prestaties levert en vaak dikke auto’s zijn achterkant laat zien. Helaas is de motor ook uiterst kwetsbaar. Dit heeft van Billy een geweldige sleutelaar gemaakt, die deze dingen nu met z’n ogen dicht kan doen. Terloops worden we voorzien van de meest uiteenlopende informatie over competitie-onderdelen die we overal in het bedrijf van vader en zoon Wouters tegenkomen.

Naast de Trophee staat een Visa Mille Pistes, een van de 20 wagens die ooit speciaal voor competitie uit de productie van 200 auto’s zijn gehaald. Ze zijn ongeveer tot Evo’s opgewaardeerd en vrijwel altijd voor competitie gebruikt. Deze Mille Pistes heeft Billy enige tijd geleden gekocht in Spanje. Je kunt zien dat hij is gebruikt waarvoor hij is gemaakt. Gelukkig is de Visa compleet en zijn alle speciale technische componenten van deze 4-wielaangedreven auto aanwezig. In de rij staat nog een prachtige 11 RE en ook nog een Visa C15D Romahome in uitzonderlijke staat. Aanwezig is ook een Visa GTi 115, waarbij Billy mij heel voorzichtig vertelt dat dit eigenlijk geen Visa is. Bij een echte Visa horen de wielen met 3 wielbouten vast te zitten. Ik ben het met zijn visie over de Visa eens: een GTi is eigenlijk een 205.

Het hoogtepunt van ons bezoek wordt gevormd door een Visa die onlangs ons land heeft verlaten. Het is de Citroën Visa Trophée met kenteken HB-54-FB waarmee Paul Maaskant voor Citroën Nederland in het Nederlands rallykampioenschap reed. Na zijn leven als rally-auto en later nog even in de rallycross is de wagen in diverse handen geweest. Iedereen wilde de wagen in de originele staat terugbrengen, maar dat is tot nu toe helaas niemand gelukt. Een jaar geleden stond de HB-54-FB ineens te koop. Daar is genoeg op gereageerd, maar niemand heeft hem uiteindelijk gekocht. Onlangs stond hij weer te koop en is het helaas weer niets geworden. Voor Billy is het onbegrijpelijk dat deze Visa niet voor Nederland behouden is gebleven. Als echte liefhebber is hij er toen achteraan gegaan en hij heeft de Trophee dus wel durven kopen. Het was een feest om alles op te halen, er zaten de meest bijzondere onderdelen bij, elke doos was een verassing om open te maken. Ook polyester carrosseriedelen waren in groten getale aanwezig. Bij Billy is de Visa in goede handen en het is de bedoeling hem weer helemaal op te bouwen. Als eerste daad heeft hij twee nieuwe nummerborden laten maken met inderdaad het kenteken HB-54-FB erop, als blijvend aandenken aan een roemrucht verleden. Hulde daarvoor.

Al met al was het een heel leuk Visaventure. Op bezoek ”niet bepaald om de hoek”, maar het waren die 800 km zeker waard. Billy, Ilse en familie hartelijk bedankt voor de gastvrijheid.

Wat rest de redactie anders dan daar een “hartelijk bedankt” aan Visa GTI 115 aan toe te voegen? Toch nog iets: de lezers erop wijzen dat zij in dit topic kunnen reageren! En nog iets: als andere forummers ook bijzondere Citroën-avonturen beleven, ontvangen we graag mail via .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken).

tekst en foto: Visa GTI 115, redactie: RensKorevaar

Krijg weer hart pijn bij ‘t lezen van dit avontuur ook graag meer foto’s verwacht zelf ook een visa crono in mijn bezit gehad leuke tijd mee beleeft

Leuk om te zien dat Kees’ verslag gewaardeerd wordt. Natuurlijk had hij meer foto’s gestuurd, maar voor de voorpagina moest ik er één uitzoeken. Hier zijn er nog enkele:

Leuk verhaal, mooie foto’s! Encore, encore…

Mooi verhaal, maar is een Visa diesel dan óók geen echte visa?  

RensKorevaar schreef:

De geel groene visa is dat toevallig niet de ex Rallycross visa afkomstig van kusters tony uit Lanaken B van kusters transport?

Mooie belevenis Kees
(ik had je toch al een beetje ingeschat als onze sportreporter voor het buitenland )

Toch ook wel bijzonder dat er tussen dat rallygeweld ook een nederige 1100 staat (van de vrouw des huizes wellicht?).

Het is vrij persoonlijk, maar ik heb eigenlijk niet veel met racevisa`s (geldt ook voor sportwagens in het algemeen)
Toch is zo`n collectie als van de fam. Wouters uniek.

Het moet een bijzondere ervaring zijn om in een benzinevisa te rijden die gaat als de brandweer

Jan en Dirruk lees de opmerking van, ‘‘geen echte VISA’’ niet te letterlijk,

maar met een knipoog… maar technisch gezien is het natuurlijk wel zo,

kijk maar naar beiden hun spoorbreedte, die plastic randen zijn niet voor niets

aan die schermen geschroefd.

Zelf vind ik het juist prachtig dat deze techniek in die VISA is gesleuteld.

En Maurice jij mag volgende week een aantal liters van mijn benzine oprijden.

Maar zeg je bij voorbaat dat hij niet te koop is.

Maar ik zal je wel bijstaan met het zoeken.

Mooi verhaal, en zeer interessante foto’s!

Emiel