De laatste tijd lees ik veel over allerlei schuurvondsten, van Bugatti’s in Frankrijk tot een Panhard in Amerika, maar nu hebben we er zelf een die zeker de moeite is. In Montpellier hebben we een 2cv AZAM uit ‘66 gevonden met slechts 11.000km op de teller. Hij werd op 5 april ‘66 besteld door M. Boschard, net teruggekeerd uit Algerije en gepensioneerd, klaar om ervan te gaan genieten. Deze luxe eend leek hem daarvoor het verstandige vervoermiddel. De bestelde eend was op 30 maart al gefabriceerd en werd direct 6 april afgeleverd, dat zijn nog eens korte lijnen.

M. Boschard reed er regelmatig mee in de buurt tot hij in ‘69 een klein ongelukje kreeg, hij raakte een stoeprand waarbij het linker voorwiel beschadigd werd. De schade aan de eend werd direct gerepareerd, maar de grootste schade was die aan het zelfvertrouwen van de bestuurder. Hij vertrouwde zijn zicht niet meer en besloot de eend stil te zetten. Getuige de onderhoudskaartjes moet dit tussen juli –olie ververst- en oktober –accu geladen- gebeurt zijn. De eend werd in een garagebox geparkeerd, waarbij de rubbers met talkpoeder en andere zaken met olie behandeld werden, duidelijk was al dat de eend nog wel even zou blijven staan. De aanpak was die van een man die wist wat hij deed, hij was in de jaren ‘20 nog Bugatti-monteur geweest, het bewijs waren de met EB gemarkeerde gereedschappen die in de garage naast de eend hingen.

Regelmaatig werd er nog naar de eend omgekeken, maar in ‘73 overleed de man. Hierna zag zijn zoon het als zijn plicht om “LA voiture de famille” te behouden. Dit heeft hij dan ook tot recent gedaan, waarbij hij zelfs tot ‘99 elk jaar opnieuw de Tax betaalde. Alle vignetten zijn aanwezig, evenals de Bon de Commande, de leveringsfactuur, diverse onderhoudsfacturen, het onderhoudsboekje en nog het nodige aan gedateerd papier. Alles is blijkbaar gekoesterd, de verkopende neef noemde het dan ook un objet de culte : la relique du grand père. Vermoedelijk door het overlijden van de zoon en het besef dat dit stuk cultuur verder gekoesterd diende te worden, werd hij te koop aangeboden. Door een tip zaten we er bovenop en hebben we de eend via een franse vriend kunnen aankopen.

Nu staat hij hier, nog onder het stof van jaren, her en der een klein beetje roest. Maar met een gloednieuwe binnenkant die bij het betreden voelt als een tijdmachine. De papieren en het lampensetje liggen netjes op de pakjesplank, de cric netjes omwikkeld met een jutezak en een doekje ernaast voor de vieze handen bij het olie peilen. Coole sixties hoezen over de nog maagdelijke rode banken en een rode overzethoofdsteun als kers op de taart. Ook een prachtig detail is de ketting waarmee de eend aan de garage verankert was, het hangslot en de dikte van de ketting zijn zo fragiel dat je met een huishoudschaar voor bevrijding had kunnen zorgen, maar wat een prachtig gebaar. Op de foto’s is te zien dat de neef zijn gevangenschap ceremoieel beeïndigde, waarna de eend voor het eerst sinds ‘69 in de buitenlicht kwam. Het Bugatti-gereedschap kregen we helaas niet mee…...

We hebben al een nieuwe schatbewaarder gevonden, hij komt bij de andere schatten in het museum van Edwin Groen te staan. Over enige tijd is hij daar te bewonderen, zodra we een mooie manier hebben gevonden om zijn stoffige kleed te behouden. Geniet ondertussen van de foto’s in bijgaand fotoboek.

Naar Facebookpagina met foto’s

Wat een prachtig verhaal… Hellas werkt de link (voor mij) niet. Je reste sur ma faim…

Dank!

De link zou nu wel moeten werken.

Groet,

Sander.

Wat een beauty!

Fantastisch! Wat een heerlijke vondst!

Zo’n fotoreportage is echt genieten.
Zuinig zijn op zo’n auto!

Wauw, fantastisch!

Geweldig leuk! Alles ziet er ook gewoon nog als nieuw uit!

Onderstaand een directe link naar de foto`s:

https://picasaweb.google.com/112498338695514083506/AZAM11000km?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJHK1rXiwe_ZZQ&feat=directlink#

Te gek!

Yvar

Gaaf! Wat een schoonheid!

Prachtig en wat zal die mooi staan bij Edwin in het museum!

Dat zijn nou echt plaatjes waar je héél hebberig van wordt….