Citroen-Forum.nl - De DS5 Hybrid4 getest (p.1) en verklaard (p.2)

graddus

> 15000 berichten

Totaal aantal Berichten: 15702
Geregistreerd: 16-05-2005

- Traction Avant 11B Forest
- Overig Peugeot 306 1.6 Cabriolet Saint Tropez
- Overig Volvo 240 DL estate
- Panhard Dyna Z1 ToutAlu
- 2CV 2CV6 Spécial
- Overig Volvo V60 T5 Inscription
- GS/GSA Special

Gepost: 12 april 2012 12:57 AM

van de voorpagina

Een duracelhaasje van witte chocolade? Pasen in de DS5 Hybrid4

Meewerken aan een groot automerkgericht internetforum heeft zo zijn prettige kantjes. Deze maand vergasten wij u wekelijks op een testverslag in wat wij intern ‘de maand van de nieuwe meuk’ hebben gedoopt. Afgelopen weekend had moderator en voorpaginaredacteur Marc Zaan vijf dagen de beschikking over de eerste DS5 Hybrid4 in Nederland. Heeft hij met Citroëns hybride kunststukje zijn Toyota gezinde schoonfamilie kunnen overtuigen? Lees hier het verslag van een paasweekend in een extra mooie wikkel.

‘Een witte..?’ De lezer herinnert zich vast deze weergaloze reclameclimax van een aantal jaren geleden. Het is misschien geen lot uit de loterij, zomaar vijf dagen de sleutels van een knallend witte DS5 Hybrid4 op zak hebben, maar het is voorwaar geen straf. Daar doe ik mijn eigen naaikamertje met plezier een paar dagen voor op slot. De styling van de DS5 is in mijn ogen voorlopig de meest geslaagde in de premium-lijn van Citroën. Net iets minder druk getekend dan de kleinere broertjes, iets ranker, misschien zelfs wat volwassener. Een mening gebaseerd op plaatjes, die in het echt alleen nog maar wordt gesterkt. Vooruit, als je er naast staat lijkt hij wat minder gestrekt dan op de foto’s, maar dat stoort geen moment. Zoals alle DS-modellen heeft ook de ‘5’ een overvloed aan detailering in het exterieur. Ga je daar op letten, dan lijkt het snel te veel, maar ik ben er van overtuigd dat het geheel als som van de delen een stuk minder geslaagd zou zijn zonder al die lijntjes, lipjes en deukjes in de carrosserie. Binnenin is dat een wat ander verhaal. De vormgeving is wederom erg geslaagd, je voelt je meer dan welkom achter het stuur. Toch is het geheel in mijn ogen wat te druk en onoverzichtelijk. Je vind de knopjes op de gekste plekken, waardoor de indruk ontstaat dat de ergonomie het onderspit heeft moeten delven voor het design. Het lijkt wel alsof er echte Citroëngenen in zitten.

Vrijwel geruisloos laveer ik de witte schicht het meetingterrein in Hedel af. De keuzeselector staat op automatisch en zonder dat ik het voel komt zacht brommend de dieselmotor een deuntje meezingen. Even wennen. Aan het formaat van de DS5, de automaat, maar vooral aan het gebrek aan hoorbare respons uit het vooronder. Het is een beetje levenloos allemaal. Tot de gang er een beetje inzit, dan rijdt het net als elke andere moderne auto. Stil en moeiteloos. Niet gewend aan dergelijke luxe kost het me even moeite om wegwijs te worden uit de vele bedieningselementen die de cockpit biedt. De radio krijg ik aan, al verdwaal ik daarna in de voorkeuzemenu’s. Te nieuwsgierig draai ik de eerstvolgende parkeerplaats op om zonder brokken uit te vogelen hoe de navigatie werkt en te proberen of de bluetoothapplicatie contact wil maken met mijn mobiel. ‘Lieverd, over anderhalf uur ben ik thuis’.

De DS5 is een forse auto en daar vind je ook in het interieur best wel wat van terug. De middenconsole is breed en hoog, waardoor je voorin behoorlijk ingekapseld zit. Achterin kost het weinig moeite om twee kinderstoeltjes een plek te geven. Ik denk dat er zelfs nog wel een stoeltje voor mijn ‘schoonzoon’ bij had gepast. Dat valt helemaal niet tegen. Zonder die kinderstoeltjes kan ik met mijn lengte van ruim een meter tachtig heel redelijk achter mezelf zitten. Langere mensen lopen dan wel de kans op ‘helmet hair’. Helaas ruïneert de dwars tegen de achterbank geplaatste accubak van het hybridesysteem de bruikbaarheid van de kofferruimte. Compleet gedemonteerd had de kinderwagen er vast in gepast, ik heb het maar niet meer geprobeerd. De kinderen genieten van het uitzicht door het glazen dak, zelf zijn we vooral opgetogen over de extra ruimtelijkheid die dit biedt. Met de rollo’s dicht komt de zwarte hemel behoorlijk op je af. Het bijzondere uitzicht verziekt vervolgens moeiteloos een flitsende entrée op de paasbrunch bij opa en oma. De aandacht gaat, uiteraard geheel terecht, naar de kleindochter die zichzelf vlak voor aankomst professioneel onder heeft gespuugd. Nog een bewijs dat ze plek genoeg had, het lederen interieur van de DS5 blijft wonderwel gespaard.

Het concept van een hybride heeft zijn voor- en tegenstanders. Persoonlijk reikte mijn ervaring niet verder dan een korte proefrit in de geijkte Prius, dus een heel gefundeerde mening had ik hier niet over. Deze vijf dagen met de Hybrid4 hebben daar niet veel verduidelijking in gebracht. De eerste indruk is er een van heel veel mooie maar overbodige technologie. Mooi speelgoed, maar levert het nu werkelijk iets op? Na een paar dagen ga je die techniek wat meer waarderen. Het werkt feilloos en vooral bijna onmerkbaar. Onwillekeurig kies je er toch steeds voor om op tenminste een van de displays een diagram tevoorschijn te toveren dat aangeeft welke krachtbron en energiestroom er op dat moment wordt gebruikt. Daaraan merk je dat de computer goed weet waar hij mee bezig is. Een beetje meer gas bij het uitkomen van een bocht en het systeem zet de elektrisch aangedreven achterwielen in voor net dat beetje extra baanvastheid. Gas los en de elektromotoren leveren stroom aan het accupakket. Het is een beetje een kermis, maar het werkt wel. Of het ook werkt waar het werkelijk voor bedoeld is, het verminderen van het verbruik en de uitstoot, daar durf ik niet meteen bevestigend op te antwoorden. De DS5hybrid4 is een gewichtige automobiel. Al die technologie maakt hem verre van lichtvoetig. De indruk ontstaat met een wat logge auto op pad te zijn. Een omschrijving die absoluut niet past bij het dynamische uiterlijk en de profilering van deze auto. Tot je de selectieknop naar het standje ‘sport’ draait. Onmiddellijk reageert de auto fel en gretig. Het is bijna Dr. Jekyll en Mr. Hyde. Zonder tegenstribbelen trekt het systeem ver door in de versnellingen. Verrassend vlot en sportief voor zo’n grote zware auto. Zo zou je hem eigenlijk de hele tijd willen rijden. Op het scherpst van de snede. Profiteren van die elektrische achterwielaandrijving om hem genadeloos door de bocht te hoeken. De lekkere ronk van die gretige diesel die je moeiteloos naar illegale snelheden sleurt. Maar hmm, wat was ook alweer de insteek van zo’n hybride..?

Nog twee stations en dan kan ik instappen in onze eigen kinderverslinder. De DS5 Hybrid4 heb ik achtergelaten op het Stadionplein. Ontdaan van kinderzitjes, xylofoon en magic tekenbord. De zilverpapiertjes en restjes chocolade-ei netjes opgezogen en de voetsporen van de achterkant van de voorstoelen gepoetst. Het was een mooi weekend met een indrukwekkende auto. Een auto die vooral weet te overtuigen met zijn vormentaal. Mooi en bruikbaar tegelijkertijd. Een auto die mij vooral nieuwsgierig maakt welke stap de volgende is in de zoektocht naar meer prestaties voor minder energie.