De laatste echte Citroën

Het is een vraag die elke rechtgeaarde Citrofiel bezighoudt. Een vraag die zelden hardop, maar heel vaak tussen de regels door gesteld wordt. Wat is nou de laatste echte Citroën? Heeft het merk met de double chevron zijn afkomst verloochend? Maar waar dan, wanneer, en met wie? Laat me u meenemen naar het begin van de jaren dertig. Naar de wereld van Andre Citroën en zijn dromen van vooruitgang. We zijn in 1934.

De 7, de 11, de 15 en zelfs de mythische 22, het zijn stuk voor stuk automobielen die de wereld hebben veranderd. We kennen ze nu, bijna tachtig jaar later, allemaal onder dezelfde noemer, de Traction Avant. De voorwielaandrijver. De meest kenmerkende van alle noviteiten die Citroën zijn laatste meesterstuk mee wist te geven. Het was een hele lijst, voorwielaandrijving, een zelfdragende carrosserie zonder treeplanken, een motor met kopkleppen en ‘natte voeringen’, onafhankelijke wielophanging, torsievering en een automatische versnellingsbak… Oh nee wacht, die deed het niet, waardoor de ontwerpers in extremis terug moesten vallen op een inderhaast ontwikkelde handgeschakelde drieversnellingsbak.

André Lefèbvre en Flaminio Bertoni ontwierpen en bouwden in een minimum van tijd een voor die tijd werkelijk revolutionaire automobiel. Laag en gestroomlijnd door het ontbreken van een separaat chassis, een breed spoor als gevolg van de ruimte die men nodig had voor de aandrijfassen, een ideale gewichtsverdeling door de motor die achter de vooras lag en de onafhankelijke wielophanging rondom, gaven de Traction Avant een wegligging en een bruikbare topsnelheid die tot dan toe niet voor een ‘eenvoudig’ massaproduct waren weggelegd. Plots had een normale gezinswagen het in zich om zijn passagiers snel en comfortabel van a naar b te brengen. Ook als a en b een flink eind uit elkaar lagen. Citroën had zijn meesterwerk geschapen en daarmee zijn ondergang.

De Traction Avant was weliswaar in een recordtempo ontwikkeld en productieklaar gemaakt, doorontwikkeld was ze zeker niet. De vele revolutionaire ideeën die in de auto waren verwerkt bleken een nachtmerrie in de praktijk. Niets leek helemaal af, vrijwel overal moest nog wat aan worden bijgesteld. De zware wissel die de snelle ontwikkeling op de solvabiliteit van de firma had getrokken, werd een loden last die de rand van het bankroet aan de dorpel van de Quai de Javel bracht. Citroën deed er alles aan om de kinderziekten uit zijn product te krijgen, maar zijn kredietwaardigheid kon hij niet redden. Nog datzelfde jaar nam Michelin als grootste schuldeiser het merk over. Het wordt een heldenverhaal wanneer Andre Citroën zelf een jaar later gedesillusioneerd komt te overlijden, maar de vraag is hoeveel recht een dergelijke lezing de waarheid doet.

Niettemin is de Citroën Traction Avant een mijlpaal in de ontwikkeling van de moderne automobiel. Een grote stap van stalen koetsen op bladveren, malle hoge koekblikken op smalle wieltjes, naar modern, snel en comfortabel individueel transport. Citroën bracht Frankrijk, Europa en de wereld goedkoop en betrouwbaar vervoer voor iedereen. En toen kwam hij met de Traction Avant, die dat alles bood inclusief de snelheid van de toekomst. En daarom, daarom alleen al, is de Traction Avant voor mij de allerlaatste echte Citroën.

Een leuk stuk en een originele keuze om de grens reeds bij de Traction te leggen. Maar, ik ben toch traditioneler en vind de DS misschien wel de meest echte Citroën die er is. De CX hoort er natuurlijk ook bij, en eigenlijk de BX ook nog. Daar leg ik dan de grens, omdat ik de XM teveel een compromisauto vind, zeker met het naar mijn smaak fantasieloze serie 2 interieur.

Voor mij gaat het er om dat het rijden van een “echte” Citroën een statement en een bewuste keuze is, nu en vroeger. Bij een Traction, DS, SM, GS(A) of CX is dat onmiskenbaar het geval. Voor mij heeft een XM dat niet meer, en verreweg de meeste XM rijders maken ook de indruk min of meer bij toeval in die auto te zijn beland. Ik krijg in de CX bijvoorbeeld nooit een blik van herkenning van een XM- of Xantiarijder.

Sorry hoor. Het zijn de CX en DS rijders die de XM rijders geen blik waardig gunnen, niet de boel omdraaien.
Maar dat komt omdat de XM geen echte Citroen is natuurlijk…

EDIT: en hoeveel CX rijders waren ook niet gewoon per toeval bij de CX aangewaaid toen de auto nog aktueel was ?
Ik kan me een tijd in de 80’er jaren herinneren dat de CX echt niet de status had die íe nu, zo de legende wil, schijnt te hebben. Toen kon je bij elk al dan niet louche autozaakje op de hoek een prima doorgerot exemplaar kopen, voor weinig…

Ik weet eigenlijk niet hoe je het moet zien.. Eigenlijk kan je dit vergelijken met “de volgende iphone is geen echte meer omdat Jobs is overleden en zich er niet mee heeft bemoeid”? De belangrijkste mensen die de geniale zaken voor de Trax bedachten werkte ook mee aan de DS…

Ik heb het Citroen logo meteen van mijn nieuwe ouwe C5 gescheurd…

Volgens mij is er die nog niet?????????

Eigenlijk is een Citroen vooral een Citroen als die een breuk betekent met het verleden - of met de rest van de wereld. De A was bijzonder door de lopende band productie. Maar de opvolgers waren hele gewone en zeer betrouwbare auto’s. De Trax was bijzonder door de voorwielaandrijving en lage bouw. De 2CV door het minimalisme. De ID/DS door vormgeving en rare techniek. De SM door de vormgeving en de combinatie comfort - Maseratiemotor. De GS door gedurfde techniek een een betaalbare klasse. De CX. Hm. Tja. De techniek was bekend (DS en SM), de vormgeving was gejat van Pininfarina en een variant op de GS. AX? ZX? Gewoon goede betrouwbare auto’s. De XM was hoekig in tijden van rond - is dat echt bijzonder? De DS3 haakt aan op de Mini/retro-mode. Is dat bijzonder?

Zullen we een Citroen een echte Citroen noemen als er een dubbele chevron op staat?

Voor mij blijft een citroen speciaal al of niet met hydraulische vering .
De styl en het veergenot is ,toch zo slecht niet misschien zijn, wij ook te veel eisend .
Het citroen tydperk is   dan nu wel misschien , wat VerDUITST maar toch maken ze mooie autos in tijd van wankele tijden .Zoals Andre citroen de oprichter van ons geliefkoost merk altijd naar nieuwe uitdagingen greep is het Merk nog altijd bezig   zoals de campagne ANTI RETRO die wel met succes van start is gegaan en nog steeds mooie vouitures op de markt brengt natuurlijk smaken verschillen .
Voor mij is en blijft het een mooi wagenpark van citroen die ieder jaar aangroeit en ieder citroen die op de markt komt is en blijft een achterklein kind van Andre Citroen .

Voor mij is elke Citroën een echte Citroën en dat al meer dan 50 jaar.
Mijn eerste was als 18 jarige in 1965 een 2CV en de laatste aanwinst komt komende week een 84’er CX 25RI

En elke Citroën heeft wel iets bijzonders waar andere fabrikanten hun neus voor ophalen of waar ze nog nooit over nagedacht hebben je moet het alleen wel willen zien.
Of zoals in mijn geval 50 jaar geleden ben ik besmet met een zeer hardnekkig virus dat Citroën heet, dat virus heeft één groot voordeel het elimineert alle negative zaken die een product uit de Citroën stal mogelijk zou kunnen bezitten.

Groetjes, Henk

ik denk dat moest Citroën verder gegaan zijn met het vernuft van een Traction, of een DS (want je mag zeggen wat je wil, maar dat is toch samen met de TA en de 2CV, een grote mijlpaal geweest in de automobielgeschiedenis) dat Citroën geeïndigd zou zijn als Panhard en zoveeeeele andere merken. Je kan de meest innovatieve auto maken die je maar wil, maar als je er niks aan verdient, is het rap gedaan.

Vooral in de jaren negentig was het wat flauw qua techniek, vind ik, maar ik vind dat hun huidige gamma gezien mag worden!

Ik zal al blij zijn als ze eens per 50 jaar een TA, DS of 2CV sensatie teweegbrengen. Er zijn merken die nooit dergelijk vernuft aangedurfd hebben, en toch failliet zijn gegaan.

bij deze hoop ik ook ten stelligste dat we nog NIET aan de laatste echte Citroën toe zijn!

Mooie stukje Marc!

Wat is de laatste Citroën, vraag ik me zelf nu af?

Als kleine jongtje kon ik altijd bij de achterbuurman kijken… Ik kan het nog zo voor de geest halen.. Een blauwe CX, waarschijnlijk een Pallas (serie 1), verschillende DSen die hij demonteerde voor herbruik of voor lezing/studie voor de DSclub…

Vooral de DS(en) van me achterbuurman was ik als klein kind onder de indruk, dat was in de jaren 80 duidelijk anders van vorm dan de andere auto’s toendertijd…

Een DS heeft me zoveel indruk gemaakt dat de Traction Avant zéker niet de laatste échte Citroën is!

Mede door de info die ik kreeg van mijn achterbuurman, kwam ik meer te weten over Citroën en haar modellenreeks.. Ik Weet nog wel, dat óók de Traction Avant een indruk op me maakte, ik kon er dagelijks over dagdromen hoe zo iets zou rijden (ja, toen was ik al prettig gestoord!  )

Wat ik verders nog weet als klein jongetje dat ik de BX wel apart vond, door de lelijkheid? Tja de Bx is echt jaren 80, een tijd dat ik terwereld kwam samen met de BX 1982…(toeval?)
Nadat ik uiteindelijk een Citroën kocht merkte ik al gauw dat de Xsaar iets miste! Zodoende ging ik op zoek naar een leuke BX type 1! En toen viel me de type DIGIT op! Ja dat was hem, de ultieme BX uitvoering die me erg aansprak…(En dat is weer een andere verhaal )

Zou je dan kunnen zeggen dat de BX de laatste der Citroëns is? Nee, ik merk zelf dat ik auto’s van de jaren 80 erg leuk vindt, en daar hoort een XM thuis… Dus ik zou zeggen de Laatste der Citroëns zou de XM zijn..
.......totdat men in de jaren na de eeuwwisseling (tussen door nog de C6!) de DS-reeks voorbrengen….

Wat mij betreft zijn we nog lang niet aan de laatste der Citroëns toe!

Gert

Vreemd dat in de reacties hierboven al die nieuwerwetse modellen zoals DS’sen en CX’en als echte Citroëns worden aangemerkt. Dat zijn helemaal geen echte meer! Sterker, de TA was al geen echte Citroën meer! Hoe kun je nu toch serieus beweren dat de auto die Citroën tot een B-merk van Michelin heeft gemaakt nog een echte Citroën was? Dat begrijp ik niet. Nee, de laatste echte Citroën was de laatste zelfstandige Citroën, dus de Rosalie. Bijgevolg is een echte Citroën er ook een met achterwielaandrijving. Zo, dat moest me even van het hart!

Dit heet bij ons thuis “Even het vuurtje opstoken”, leuk geprobeerd Rens

Groetjes, Henk

Opstoken? Ik?

Het valt me dan ook op dat niemand de C6 noemt. Toch een heerlijke auto, uiteraard met bollen,
hoog comfort en een heerlijk licht en ruimtelijk interieur.  Wellicht eerder een typische Franse auto, dan specifiek een Citroën.
Maar toch, een auto in Citroëns traditie van de comfortabele reisauto, met lange wielbasis en hydraulische veercomfort.
Leuk de TA als laatste Citroën te noemen, maar de TA is natuurlijk maar een opmaat naar de fantastische reeks van
DS, CX, SM, Xm, C6, DS neeg eh . . . .ahum dat laatste weet ik nog zo net niet.
Met de C5-III, de DS3, 4, 5 en 9 zijn we toch in een andere wereld beland. Voor mij niet typisch Citroën.
Maar zo’n periode kwam vaker voor. Er zal weer een waardige opvolger in die reeks van Citroëns komen.
Dus de laatste echte Citroën, hij is nog niet gemaakt. Maar voorlopig houd ik het op de C6.

JW

Mijn bescheiden inbreng;
De feitelijk laatste Citroën is natuurlijk de Axel, ontwikkeld door Citroën vóór de overname door de S.A. Peugeot.

Hoever de Axel aan de criteria van Citroën beantwoordt mag u zelf bedenken…

De laatste échte citroëns met groot comfort en geheel volgens de definitie/filosofie van Citroën zijn natuurlijk de GS en CX.

De latere modellen zoals de door mij omarmde visa zijn natuurlijk een produkt van rationaliteit binnen het nieuwe PSA concern…