De reden waarom ik deze topic open is dat ik benieuwd ben hoe de forummer bij het merk Citroën terecht kwam. Via je eigen familie of via een buitenstaander, of is het gewoon een voertuig van A naar B dat prijstechnisch interessant is?

Laat ik beginnen:

Mijn interesse in Citroëns is niet met de paplepel ingegaan, mijn pa is een fervent Opel-rijder (jaja vloeken in de kerk) door de jaren heen. Mijn interesse is vooral door een buitenstaander tot stand gekomen, en familieleden die wél Citroën reden en erg enthousiast over het merk waren.

Als klein jongetje (we praten over een 10-jarig jongetje) keek ik altijd via mijn slaapkamerraam naar de achterburen toe. Een van mijn achterburen sloopte ouwe DS’en (een zwarte, witte en een bruine) voor de technische bijeenkomsten van de DS-club. Naast de DS stond er ook nog een blauwe CX (kan het nog voor de geest halen) bij hem op de oprit en later bouwde hij een HY om tot camper.

Als klein jongetje had ik al snel door dat een DS bijzonderder gevormd was dan de toen nieuwe auto’s (we praten over de jaren ‘80). Ik weet nog dat ik uren kon kijken naar een DS als klein kind, zo apart vond en vind ik deze Citroën nog steeds!

In de jaren ‘90 ben ik als 12-jarig jongetje met mijn ouders en broer naar de tentoonstelling 75jaar Citroen gegaan in 1994. Daarvan had ik toen van de achterbuurman nog een mooie poster gekregen (Deze poster hangt nog steeds ingelijst tegen de muur). In de jaren ‘90 ben ik ook meer gaan verdiepen in de Citroën-modellen door de jaren heen en vulde ik de vitrinekasten al snel met modelauto’s van Citroën.

In 2006 werd mijn eerste bezoek bij CitroMobile in Utrecht, echter niet met een Citroën, maar met een Golfje. Daarna ieder jaar alle dagen per Citroën.

Inmiddels ben ik nog steeds mijn eerste Citroën (Xsara Coupé) en zijn er in de 5 jaar 2 bijgekomen. Een BX Digit en sinds dit jaar een XM V6 voor erbij.

Dus ja, ik ben wel een echte liefhebber… En dat door een buitenstander.

Ben ook in opels opgegroeit, waar is het toch mis gegaan?

Mooi verhaal, Gert. De tentoonstelling 75 Jaar Citroën kan ik me ook nog goed herinneren. De auto’s waren mooi, maar dat ze in de Beurs van Berlage stonden, maakte het pas echt bijzonder.

Die tentoonstelling kan ik mij ook nog goed herinneren. Een jaar later kocht ik mijn eerste Citroën, een CX 20 die een jaar later werd vervangen door een DS. Daarna is het nooit meer goedgekomen

Bij mij zit de citroen in de familie en dat heeft me besmet (geindoctrineerd?) In 1955 reed mijn pa in een nieuwe opel. Hij was toen om een af andere reden in parijs en zag daar voor het eerst de DS. Terug in nederland is ie gelijk naar de ciroen dealer gegaaan en heeft daar zijn opel achter gelaten om met een DS weer thuis te komen. Hiermee heeft de citroen zich haast onvoorwaardelijk in de familie gevestigd. Toen ik een jaar of 12 was kreeg mijn moeder een eend. Ik mocht zo klein als ik was op stille weggetjes in die eend rijden. Geweldig was dat. Toen ik mijn rijbewijs haalde had ik al een oude eend klaarstaan. Vele eenden heb ik daarna nog gehad. In mijn studietijd altijd sleutelen en handelen met eenden. Een paar italiaanse uitstapjes, fiat en lancia, gehad. Ik wilde altijd een DS hebben maar kon dat toen niet betalen. Totdat ik op een dag tegen een witte cx met rode nylon bekleding uit 1975 opliep. Die kon binnen het budget. Ik was trots als een pauw. Achteraf was dat ding zoooo rot maar toch haast een jaar mee gereden. Er was nog geen APK dus….. Daarna heb ik altijd cx’n gereden en mijn wens om een DS te hebben is verbleekt. De CX is mooi en rijd subliem. Ik heb jaren geleden al besloten om CX te blijjven rijden tot het bittere eind. In mijn gevoel kan het niet anders, een CX of anders niets. Is het een liefhebberij of gewoon blindheid voor andere mooie auto’s ik weet het niet maar het past bij me en voel me er goed mee.

Dan ook mijn verhaal. Ik zal vier jaar geweest zijn toen ik voor het eerst bewust waarnam hoe een DS vanuit de slaapstand op rijhoogte kwam, een witte. We waren met de familie aan het wandelen (dus het zal een zondag zijn geweest) en toen “het” gebeurde, stond ik aan de grond genageld. Dat was op het Geertebolwerk in Utrecht; ik kan de preciese plek nog aanwijzen! Op dat moment wist ik: ooit zal ik een DS bezitten. Dat moment is nog niet gekomen…

Had nooit de afgetrapte BX break van een ex van m’n zus moeten lenen, dan had er nu tenminste een betrouwbare en oer degelijke Astra op de oprit gestaan

Ik heb altijd een voorliefde voor het merk Citroën gehad, vooral voor de CX.
Toch ging het nog bijna ‘mis’. Als eerste auto, heb ik bijna een Lancia aangeschaft.
Ik was dan misschien wel Italiaans blijven rijden, dat is wel even iets anders dan een zwevende Fransoos.
Mijn vriendin sprak echter over het model haar veto uit. Het werd een mooie BX 16TGi.
Dit reed zo goed dat wij daarna enkel in Citroëns met hydropneumatische vering gereden hebben.
Soms kijk ik nog wel eens naar een ander merk, maar ik kom altijd weer op een Citroën met bollen uit.
Want alleen een Citroën . . . .

JW

Ik ben opgegroeid achterin een eend. Een 2cv6 club van 1978, de 76-VA-52, die mijn ouders als nieuwe auto cadeau hadden gekregen van m’n vader z’n oma. Die auto heeft het bij ons tot ‘87 volgehouden waarna ie door de dramatisch slechte ervaringen met de afdeling verkoop van Citroën Amsterdam vervangen werd door een Nixxan Micro…

Als jochie van ouders met een eend kwam je dus noodgedwongen vaak bij de lokale citroëngarage en daar zag je dan CX’en,Gs’jes, Visa, Bx’en (vond ik toen al een enorm kippenhok van een auto) en soms zelfs nog een DS. Later, na de MTS en verdere opleiding, kwam ik door stom toeval bij een Amsterdamse DS garage terecht en zo is het vuur écht goed opgestookt met de SM als vlammend hoogtepunt.

Inmiddels rijd ik dagelijks in een Audi en m’n (v)echtgenote in een Saab, maar de SM staat nog steeds startklaar voor de leuke reisjes en noodgevallen.

Bij mij is het Citroën-virus ontstaan doordat mijn vader een GS Club Break kocht. Dat zal in 1983 geweest zijn. En hoewel mijn vader die auto al na een halfjaar inruilde was ik voorgoed verslingerd aan met name het veersysteem en bijbehorende comfort van Citroën. Dit in combinatie met het “opstijgen”, iets wat mijn kinderen en hun vriendjes en vriendinnetjes nog steeds geweldig vinden (en ik ook, stiekum ). Toch ben ik niet meteen in een Citroën gestapt toen ik m’n rijbewijs haalde. Ik ben begonnen met een Ford Fiesta

Mijn eerste Citroën was een BX 14 leader uit 1987, gekocht in 1998 voor, jawel, 2500 gulden… Ik werd vader en de Corsa ( ) was domweg niet groot genoeg om alle troep inclusief kind te kunnen vervoeren. Daarna is het fout gegaan en ben ik BX-en blijven rijden. Soms zaten er wel andere auto’s tussen, maar altijd kwam ik weer terug op de BX. Inmiddels staan nummer 11 en 12 voor de deur. dat heeft niet zoveel met de BX als auto te maken, maar meer met het feit dat een auto me al snel “verveeld”. Meestal heb ik ze dan technisch weer in orde gemaakt en mogen ze een ander baasje krijgen. Zolang het kosten-technisch behapbaar blijft zal ik wel BX blijven rijden. Een CX en een GS staan op het verlanglijstje…

In 1977 (ik was toen 18 en had net mijn rijbewijs) deed ik vakantiewerk. De eigenaar van de zaak reed een CX die ik bloedmooi vond. Die wou ik ooit zelf hebben. Het heeft nog lang geduurd en er zijn op een enkele uitzondering na alleen Citroëns in mijn bezit geweest waaronder mijn eerste: een AK 400 met een ventilatiegat in de bodem, verder een Axel en uiteindelijk bijna 20 jaar BX-en (een 14 en een 19TZI). Inmiddels dan wegens familieverkleining (ben prettig gescheiden) een dagelijks AX-je en de felbegeerde CX uiteraard die ik mezelf cadeau heb gedaan voor mijn 50-ste verjaardag.
Thuis hadden we zowat alles behalve Citroëns: Taunus, Ford Cortina, Vauxhall Viva, Simca 1000 (met bakstenen voorin)...... etc.

Overigens: een der moderatoren heeft de BX ooit als rijdend ziekenhuis bestempeld. Daar kan ik deels wel in meegaan. Er was altijd wel wat mee echter meestal niet ernstig / kostbaar.
Uiteindelijk hebben beiden samen me zo’n 350.000 km op comfortabele wijze verplaatst.

Kan niet 1 iemand in de familie herinneren met een Citroën, mijn pa was er helemaal tegen ; ze roesten en gaan voortdurend stuk je hebt speciaal gereedschap nodig…..
Tot half jaren 90 er in een autoboekje de schetsen van een nieuwe Citroën stonden, een vervanger voor de C15.
Ik wist het wel die moest ik hebben.
In 99 reed ik mijn eerste Citroën Berlingo, in 4 jaar tijd 275000km zonder 1 gebrek.
Ondertussen heb ik dus al 4 Berlingo’s gereden en een C15.
Er zijn veel voertuigen die me bekoren maar weinige met zoveel ziel als een Citroën.
Er komt er vast terug eentje.

Ben opgegroeid in 204 en 504 familiale, maar veel vrienden van mijn ouders hadden 2cv’s, Mehari’s, Ami’s ,Cx of DS.
Maar de vonk kwam door de 18 pk van de buren. De geur, het geluid…het is nooit meer goedgekomen.
Deze eend had ik zullen krijgen als “speelauto” bij ons buitenhuisje, alleen de auto is door een defect daar nooit aangekomen. Maar gelukkig is er nog wel een foto  

Een (ook kapotte) Dyane kwam wel een jaar later (1977). Dus vanaf m’n negende ben ik autobezitter.
Een nog wel rijdende 18pk, waar ik rondjes mee kon rijden op ons weiland, heeft me vanaf 1979 leren sleutelen.

Na de komst van m’n rijbewijs zijn er (in willekurige volgorde) de volgende modellen kortere of langere tijd in m’n bezit geweest: 2cv6, 2cv Az 12 & 18 pk,Azu, Mehari, Ami 8 Service & Break, Ami 6 Break & Berline, IDS Break en Berline, CX Athena, Traction 11 BN, BX 14E & 19GT, Peugeot 204 break & Berline en 404 Commerciale Diesel enz enz

Met de komst van de Trax is m’n laatste wens vervuld op Citroen gebied.
Dus mocht de CX nou eens echt stuk gaan ben ik benieuwd wat er voor in de plaats komt. (misschien een echte auto )

Heerlijke foto. Het gevoel van de jaren ‘70 vrijheid spat er af. (Weemoed)

een Citroën Saxo 1.1 injectie was mijn allereerste wagentje…
was ik heel tevreden over… anno 2010-2011 waren de apejaren voorgoed voorbij en wou ik terug naar m’n roots en meer comfort voor minder centen…