Vanavond vanaf 20.30 op RTL7 de film: zoolander

Ben Stiller is kidnapped in a green SM in the 2001 film Zoolander

Zelf nog niet gezien: zal me benieuwen…..........

In het tweeluik over de Franse misdadiger Mesrine komen zeer veel citroens en alle andere Franse auto’s voor.
Zie Wikipedia voor de titels.

Twee films met DS’en :

Poliziotto Sprint 1977_1

Poliziotto Sprint 1977_2

en

L’Avventura è l’Avventura - “La fuga sulla Citroën DS 1972

JW

van de voorpagina

Citroën in de film: De l’autre côté du Périph (2012)

Citroën associeert zich al langer graag met kunst en heeft nu de vijfde kunst uitgekozen als speerpunt voor zijn promotiebeleid. Het eerste concrete voorbeeld daarvan is de nieuwe Franse detective ‘De l’autre côté du Périph’. Ouderwetse actie met spannende achtervolgingsscènes op de Parijse boulevard du Périphérique. Natuurlijk in Citroëns. De redactie stuurde een afvaardiging naar Antwerpen om de film voor u te gaan bekijken.

De rest lees je hier.

Hier is nog een promotiefilmpje voor De l’autre côté du Périph, waarin interviews met de regisseur en de hoofdrolspelers afgewisseld worden met filmscènes.

Complete film “freaky saturday night fever” met prominente rol voor de SM. 

http://www.filmskillet.com/films/180-freaky-saturday-night-fever

van de voorpagina

Citroën in de film: Lisbon Story (1994)

Wim Wenders heeft in 1994 met Lisbon Story een film afgeleverd die drie genres combineert. Het is een road movie, een muziekfilm en een filmfilm waarop we tegenwoordig het etiket “the making of” zouden plakken. Pas wanneer we met de ogen en de oren van de filmmakers leren waarnemen, blijkt Lisbon Story over nog veel meer te gaan. De road movie met de Citroën CX is de reden waarom wij de film hier bespreken, maar ook de andere delen mogen gezien worden.

Het heet dat de stad Lissabon aan regisseur Wim Wenders gevraagd zou hebben een documentaire promotiefilm te maken en dat hij gaandeweg op fictie overgeschakeld is. In de uiteindelijke film Lisbon Story uit 1994 vormt de stad Lissabon een magistraal decor. Lisbon Story behandelt drie thema’s die vaker terugkeren in de films van Wim Wenders. De film begint als een road movie, waarin geluidstechnicus Phillip Winter de reis van Frankfurt naar Lissabon maakt. Eenmaal in Lissabon aangekomen, belandt Phillip niet alleen in een filmfilm, een film over het maken van film, maar ook in een muziekfilm, omdat de Portugese folkgroep Madredeus de filmmuziek moet inspelen.

Wanneer Phillip van een lange reis thuiskomt, vindt hij in de stapel post op zijn deurmat ook een kaart van zijn vriend Friedrich Monroe. “Ik heb je hulp nodig. SOS. Kom naar Lissabon!”, staat er op de kaart. De film loopt nog maar anderhalve minuut en Phillip zit al in de auto. We kijken met Phillip mee door de voorruit. Aan de enkele ruitenwisser en het bultje op de motorkop herkennen we direct dat het om een CX gaat. Tot kort voor de Portugese grens verloopt de reis voorspoedig, maar dan slaat het loodnot toe. Drie maal valt de CX met pech uit en bij de derde maal blijkt verder rijden onmogelijk te zijn. Het handjeklap om een rit naar Lissabon te krijgen in ruil voor zijn auto lukt pas wanneer Phillip niet alleen zegt: “U kunt mijn auto houden”, maar er ook aan toevoegt: “Er zit een radio in, met cassettespeler, in dolby-stereo!” De film is dan pas elf minuten oud, dus moeten we het verder 89 minuten lang zonder CX doen. Of dat geen lange zit wordt?

Eenmaal op het juiste adres in Lissabon aangekomen, vindt Phillip zijn vriend Friedrich niet in diens appartement. Wel vindt hij er een enorme stapel filmbanden, waaronder hij het geluid moet monteren. Dit doet hij deels door in het appartement de trukendoos open te trekken, deels door met zijn microfoon door Lissabon te zwerven. Voor de kijker is het een feest om zo niet alleen Lissabon te zien, maar de stad ook heel bewust te horen. Fladderende duiven, galmende kerkklokken, knarsende trams, joelende kinderen: de stad gaat voor ons leven.

Als Phillip op een avond terugkomt van zijn omzwervingen door de stad, klinkt van beneden muziek. De folkgroep Madredeus is in hun oefenruimte de muziek voor Friedrichs film aan het opnemen. Zodra zangeres Teresa Salgueiro inzet, is geluidsman Phillip betoverd door haar heldere stem en gracieuze verschijning. Het kost weinig moeite Phillip in dezen te begrijpen.

Uiteindelijk vinden Phillip en Friedrich elkaar en beginnen zij uitgebreid te theoretiseren over de moeilijkheden om beelden eerlijk te filmen en ze niet door de noodzakelijke selecties te vertekenen. Naar mijn smaak doen ze dat te uitgebreid. Wanneer Friedrich echter opmerkt dat hij met een oude handcamera door de stad getrokken is alsof er geen honderd jaar filmgeschiedenis was geweest, alsof hij die filmgeschiedenis opnieuw kon schrijven, ga je Lisbon Story plotseling in een ander licht zien. Ineens wordt duidelijk dat de film een spelletje speelt met de tijd. Het futuristische ruimteschip CX dat opgebruikt in de berm achterblijft, een stad waarin moderniteit en historie elkaar voortdurend afwisselen, een film waarvan beeld en geluid in de tijd los van elkaar tot stand komen, muziek die niet weet of ze oude melancholische fado of even melancholische, maar nieuwe folk wil zijn, cameratechnieken die het moeilijk maken om te zien of het om historische of eigentijdse opnames gaat, het optreden van de levende filmlegende Manoel de Oliveira (geboren 1908), vroegrijpe kinderen en eeuwig-onvolwassenen; de tijd wordt voortdurend uitgedaagd. Dit lijkt misschien pretentieus, maar het is fascinerend.

Als Citroënisten genieten we natuurlijk met volle teugen van de eerste elf minuten, maar ook daarna verslapt de aandacht slechts zelden. Lisbon Story is een film voor Citroën-liefhebbers, voor muziekliefhebbers en vooral voor filmliefhebbers. Inmiddels 19 jaar oud, verdient Lisbon Story het gezien en zelfs herzien te worden.

Is er een film die jij steed opnieuw bekijkt, omdat jouw favoriete Citroën daarin een belangrijke rol speelt en wil je je medeforummers laten delen in je enthousiasme, mail dan je filmbespreking aan .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken). Het hoeft niet om een “moeilijke” film te gaan. Integendeel, juist films waarin gescheurd en geschoten wordt, zijn leuk om hier te bespreken. Op iedere recensie kun je hier in “Citroën in de film” reageren, in een van de oudste topics van het forum.

tekst: RensKorevaar, foto: film still

Nog een film still:

Hier is Phillip aan de Spaans-Portugese grens aangekomen en valt de auto voor de tweede keer uit, nu met een kokende motor. Er is in geen velden of wegen hulp te bekennen, dus blijft hem niets anders over dan een bus met schoolkinderen aan te houden en hen hun frisdranken afhandig te maken. Daarmee wil hij het koelwater aanlengen. Op zich al bizar, maar volgens mij giet hij de frisdrank in het het reservoir van de ruitenreinigingsvloeistof en niet in dat van de koelvloeistof!

Hee een leuk topic dat ik nog niet had ontdekt. Was ‘The Goddess of 1967’ al voorbij gekomen? 119 minuten een roze DS tegen Australisch en Japans decor!

ah bij nader inzien ja dus. Maar niet in deze draad: http://www.citroen-forum.nl/forums/viewthread/206819/

Wat leuk dat je Lisbon Story weer in mijn herinnering terug haalt.
De film heb ik indertijd in de bioscoop gezien, en maakte grote indruk op me.
Maar de CX was ik helemaal kwijt. Ik ga de film zeker weer bekijken.

JW

Hier nog wat bewegende beelden van de Break:

JW

Citroën in de film: les Lyonnais (2011)

Je hebt zo van die films die je al van in het begin meesleuren, iets in de film doet je blijven kijken. Zo ook met Les Lyonnais. Moesten er natuurlijk geen Franse voitures in dienen, zou deze film hier niet besproken worden, maar zelfs los daarvan vind ik dit een geweldige film. Rob “robbertkars” vertelt het verhaal. Er was eens lang lang geleden, in een land hier niet ver vandaan…

1967 is het jaar waarin Johnny Halliday met zijn versie van “If I where a carpenter” aan de top van de Franse hitparade staat en in Lyon een nieuwe gangsterbende geboren wordt.
Een verhaal dat jaren eerder begint met een lagere schoolvriendschap en twee kleine criminelen volgt die uiteindelijk carrière maken in het grootschalig en gewelddadig beroven van banken in de omgeving van Lyon waar zij zijn opgegroeid. Twee bloedbroeders, liefde, verraad en vergelding. Een verhaal te mooi om te laten liggen en nu dus verfilmd door Olivier Marchal met de titel “Les Lyonnais”.
Het filmverhaal volgt Edmon Vidal (Momon) die is opgegroeid in een zigeunerkamp en waar hij liefde voor de familie, loyaliteit en trots in zijn genen heeft gekregen. Hij is zijn hele leven bevriend gebleven met Serge Suttel met wie hij samen voor het eerst een gevangenisstraf deelt na veroordeeld te zijn voor het stelen van een doosje kersen. Het lijkt bijna onoverkomelijk dat zij in de georganiseerde misdaad terechtkomen. De “Gang des Lyonnais” werd al snel de meest beruchte bankovervallersbende in de vroege jaren 70. 

Het eindigt allemaal met een spectaculaire arrestatie in 1974. Momon is inmiddels 60 en leeft teruggetrokken tussen zijn gezin, familie en vrienden. Gerespecteerd om zijn eenvoud en rechtlijnigheid: een echte pater familias. Dan duikt na jaren Serge Suttel weer op, die het gewelddadige verleden weer oprakelt…

Een lekkere Franse film, goed geacteerd en met de melancholische roes van een ‘film noir’ met name door de twee hoofdrolspelers. Maar vooral erg leuk voor de liefhebbers van Citroën DS-en. Er wordt in deze film van alles met onze dames uitgehaald. Door bochten gescheurd, beschoten, gezoefd.  Het zit er allemaal in.

Te zien op het UPC filmkanaal en ongetwijfeld ook te downloaden.  Voor een voorproefje zie de DS-loze trailer op you-tube : http://www.youtube.com/watch?v=Tm9cKGWiZ0o

Tekst: robbertkars
Redactie: demuywo
Foto: internet

Hier een ‘making of’ met een DS in de hoofdrol.

http://www.youtube.com/watch?v=3SPPA2e9bl0

van de voorpagina

Citroën in de film: The Day of the Jackal (1973)

De beste Citroën-reclame aller tijden is niet door de marketingafdeling van het merk gemaakt, maar door terroristen van de OAS. Hun aanslag op De Gaulle en diens ontsnapping in zijn DS spraken in 1962 tot ieders verbeelding. In 1973 waren deze gebeurtenissen nog eens in de bioscoop te zien, aangevuld met spannende fictie naar een boek van Frederick Forsyth. Citroën-cinema voor genieters.

“The Day of the Jackal” opent met de afloop van een kabinetsberaad in het Elysée-paleis op 22 augustus 1962. De chauffeurs starten de zwarte DS’en en rijden ze voor om de ministers een voor een te laten instappen. Als laatste komt ook de president van de republiek naar buiten om in zijn DS vervoerd te worden naar de vliegbasis van Villacoublay. Op de weg daarheen, in de Parijse voorstad Le Petit-Clamart, worden meerdere mitrailleursalvo’s op de auto van de president afgevuurd. Generaal De Gaulle blijft ongedeerd en mede dankzij de formidabele wegligging van de DS ontkomt hij aan zijn belagers.

De daders van de aanslag behoren tot de OAS, de Organisation Armée Secrète. De OAS bestaat uit militairen die de toestemming van hun staatshoofd in de onafhankelijkheid van Algerije ervaren als verraad. Verraad aan hun eigen carrièremogelijkheden of verraad aan de Franse belangen? Hoe dan ook, de generaal moet weg. De generaal en de regering denken daar echter heel anders over. Zij vinden dat de OAS weg moet en maken korte metten met de opgepakte plegers van de aanslag.

Op dit punt gaat The Day of the Jackal in fictie over, fictie die gebaseerd is op de gelijknamige bestseller van Frederick Forsyth. De top van de OAS is ondergedoken in Italië en werft een huurmoordenaar aan om de klus te klaren. The Jackal zegt toe. Met behulp van valse papieren, geverfde haren en gestolen auto’s wisselt hij diverse keren van identiteit en geraakt steeds dichter bij De Gaulle. Op bevrijdingsdag 1963 mist zijn schot de generaal met slechts enkele centimeters, omdat deze juist voorover buigt. Opnieuw is het niet De Gaulle die het loodje legt, maar zijn belager.

Dat de film zo afloopt, weten we vanaf het begin. Dat wisten de bioscoopbezoekers in 1973 ook, want de natuurlijke dood van De Gaulle lag toen nog vers in het geheugen. Desondanks was de film een groot succes. Ook veertig jaar later blijven we gespannen zitten kijken. The Jackal fascineert als ijskoude Engelse dandy. Hoewel hij weet dat de veiligheidsdienst hem op de hielen zit, gaat hij door. Zijn sluwe plan is immers te mooi om onuitgevoerd te blijven. Ook veiligheidsman Claude Lebel fascineert. Als absolute tegenpool van The Jackal moet hij bij zijn postduiven weggesleept worden om aan het kabinetsberaad deel te nemen. Niet door briljante invallen, maar door dag en nacht stug doorwerken, wordt de ene na de andere valse identiteit van The Jackal doorgeprikt. De wereld is weer in orde wanneer plichtsbesef wint van geslepenheid, wanneer de met duivenpoep besmeurde broek wint van het zijden sjaaltje.

Behalve van het kat-en-muisspel tussen de twee hoofdrolspelers moet de film het hebben van de realistische, bijna documentaire cameravoering. Verkeersbeelden en ontmoetingen op straat zijn levensecht. De makers lijken meer waarde te hebben gehecht aan overtuigende scènes dan aan historisch correcte details. Er komen diverse auto’s in de film voor die van na 1963 dateren, zoals de Renault 16 en de Opel Rekord C. De voor Citroën-liefhebbers meest herkenbare “fout” betreft de optredens van de DS met de derde neus. Veertig jaar later doet het er helemaal niets meer toe of dit vergissingen waren of bewust genomen vrijheden. De film ademt een heerlijke sixties-sfeer uit. Vooral bij DS-liefhebbers mag The Day of the Jackal niet in het DVD-rek ontbreken. Nog altijd niet overtuigd? Kijk dan snel even naar de trailer.

Is er een film die jij steeds opnieuw bekijkt, omdat jouw favoriete Citroën daarin een belangrijke rol speelt? Laat dan je medeforummers delen in je enthousiasme en mail je plannen voor een filmbespreking aan .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken). Je kunt steeds op de laatste recensie reageren in een van de oudste topics van het forum, hier in “Citroën in de film”.

tekst: RensKorevaar, foto: NN

Leuke film inderdaad en ja er rijden heel wat ‘te moderne’ auto’s in de film rond, dat valt echt op…