Wat fraai

Overigens @ DriverD & 25trd: een Panhard Dynamic Dat is ook best wel een gevalletje wow…

Derk

Dat ziet er goed uit interessant voor vele soorten onderdelen . waar was dit paradijs?

No.16 is een 6 of 8 DS Panoramique. Begin jaren ‘30.

Het bijzondere is de schuiven motor die er toch nog in zit zo te zien.

Is heel erg zeldzaam.

Ik heb deze, of vrijwel net zo een en kleur ook eens op de foto gezet

in de buurt van Nantes.

Zo te zien wordt hij richting Lille verplaatst.

No.17 Tarn en omgeving kan wel kloppen, Carpedi Environ Cahors.

Jammer…Je weet nooit wanneer de foto’‘s zijn genomen.

Nou, de boel is in juli 2010 geplaatst. Zou dus zomaar rond die tijd geweest kunnen zijn. Grappig trouwens dat zo’n topic opeens weer teruggevonden wordt

Nou, zulke topics mogen van mij vaker teruggevonden worden! Erg gave foto’s staan er op die site

Ja dit is ook en leuk item, dat spreekt iedereen aan.

En heb er ook best nog wel materiaal voor.

Maar ja dan heb ik het over echt heel veel foto’s.

Lees vooral dit, foto’s uit de oude doos.

Bedankt ga ik doen en misschien plan ik binnenkort ook wel even een tripje naar Frankrijk

Ik ben in de jaren ‘90 eens op zo’n echt autokerkhof (dus geen sloperij) geweest bij Arlon (B).
Heb ik zelfs nog een video van gemaakt.
Stonden voornamelijk Amerikanen uit de jaren ‘50, die waren achtergelaten toen de Navo basis na WOII werd opgedoekt.

Helemaal uit m’n dak gegaan met de kamera daro.
Er zat zelfs een vogelnest in een benzinetank…
Ik moet nog eens in m’n oude analoge archief zoeken…
zucht…

van de voorpagina

Een fles Cognac voor een blik op roest

Het is een speciale tak van de autofotografie, de autokerkhoffotografie. Ook Kees “Visa GTI 115” beoefent deze hobby. Hij doet dat met een vasthoudendheid die zijn weerga niet kent. Dertig jaar lang heeft hij geprobeerd om op het autokerkhof van zijn dromen binnen te komen en iedere keer is hij weggestuurd. In 2012 doet Kees een laatste poging, met zijn camera in de ene hand en een fles Cognac in de andere.

Autosloperijen zijn een uitdagend onderwerp om te fotograferen, juist omdat het niet altijd wil lukken. Vaak word je gehinderd door hekken, door blaffende of bijtende honden en ook wel eens door aggressieve eigenaren die deze vorm van ramptoerisme niet kunnen waarderen.

Ongeveer 30 jaar geleden ontdekte ik een sloop in de buurt van Bar-sur-Seine, in de bocht van de weg. In het voorjaar, als het bermgras nog niet te hoog was, kon je onder de weg een mooi veldje met veel oude auto’s zien. Kwam je wat later in het jaar, dan was het gras te hoog en dan zag je helemaal niets. Wat er stond, stond er al een heel lange tijd. Zelfs zo lang dat er onderdelen vanzelf vanaf vielen. Dat was alleen bij de stalen auto’s. Er stonden ook veel aluminium Panhard Dyna’s en die bleven er uitzien alsof ze onlangs waren neergezet. Van een afstand bezien, lijkt daar ook na al die jaren gek genoeg niets mee te gebeuren.

Langs deze sloop loopt een grindweg die naar een groot bos voert dat omringd is door een muur van ruim twee meter hoog. Een normaal mens kijkt daar niet overheen, maar ik doe dat wel. In een ver verleden heeft iemand mij eens getipt dat daar in de jaren ’50 en ’60 ontstellend veel auto’s in rijen zijn neergezet, het zou een prachtig stilleven zijn daar in het bos. Daarom wilde ik dit graag van dichtbij zien en op de foto zetten, maar hoe? Langs het grindpad staat maar een lantaarnpaal en je weet, in die Franse palen zitten treden gegoten, dus ik naar boven. Als je dan het bos inkijkt, zie je een echte Franse cimetière de voitures, Hier begrijp je helemaal niets van, wat een hoeveelheid auto’s! De pret duurt altijd maar heel kort, want het valt niet mee om je in die paal staande te houden en dan ook nog foto’s te maken. Erger nog, de eigenaar van het gebeuren staat dan ook direct bij je om te zeggen dat je weg moet gaan. Als hij merkt dat je van de Lage Landen afkomstig bent, schroeft hij zijn volume nog wat omhoog. Met de man valt werkelijk niet te praten. Diverse keren ben ik er in de loop der jaren langsgeweest om te constateren dat de man steeds ouder wordt. Dat geeft hoop, want hij zal de verdediging van zijn ommuurde bos toch ooit wel een keer opgeven?

Het is half mei 2012 als ik een laatste poging onderneem. Ik ga ervan uit dat de man zijn terrein heeft verlaten, maar je weet het nooit. Uit voorzorg bestijg ik eerst nog een keer de lantaarnpaal en zet alles op de plaat. Je weet niet wat je ziet: er ligt een halve eeuw mos over de auto’s heen zodat er nauwelijks iets te herkennen valt. Ik ga het toch nog een keer proberen, met als inzet een fles echte Cognac. Als ik langs zijn huis het erf oprij, dat ook vol staat met allerlei moois, dan moet hij mij zien, indien hij er nog is. Als ik aan het einde omdraai, ja-ja wat schetst mijn verbazing: de inmiddels heel oude baas staat mij met ontbloot bovenlichaam reeds op te wachten. Ik stel me weer aan hem voor en vraag natuurlijk of ik op het erf en in het bos achter zijn huis foto’s mag maken. Eigenlijk weet ik het antwoord al en daarom breng ik direct de fles Cognac in de strijd. Zelfs daar zwicht hij niet voor. “Er komt niemand op mijn terrein”, is wederom zijn antwoord, “wegwezen!” Toch vraag ik of ik hem dan als herinnering op de foto mag zetten en dat vind hij vreemd genoeg wel goed. Ook zegt hij: “Zet die U23 daar maar op de foto, dan heb je toch nog wat.” Hij wordt zowaar spraakzaam en vertelt dat het hele terrein in de toekomst opgeruimd gaat worden. Als ik hem naar zijn leeftijd vraag, zegt hij dat hij ruim 80 jaar oud is. Samen komen we tot de conclusie dat hij aan het opruimen niet zo’n grote bijdrage meer zal gaan leveren. Hij beaamt dat en zegt dat hij dat inderdaad ook niet ziet zitten: “Veel te veel werk!” Begeleidde mij vroeger bij het afscheid immer een scheldpartij, nu schudden we elkaar de hand. Waarschijnlijk is dit afscheid voor goed. Weemoed na het zien van een bos vol roest en mos…

tekst en foto: Visa GTI 115, redactie: RensKorevaar

Nog enkele extra foto’s van Kees “Visa GTI 115”:

Het erf

De U23

Het bos

Zucht…

Daar wil je toch eens lopen tussen die auto’s…

Rare lui, die Fransozen. Als iemand voor de zoveelste keer vriendelijk komt vragen of hij foto’s mag maken heb je toch wel door dat hij niets kwaad in de zin heeft? En als het toch geruimd gaat worden, waarom dan nog mensen weren?

Goed dat er nu toch nog iets bewaard wordt van dit inmiddels vrij unieke plekje, dank voor het delen van het verhaal Kees!

Schitterend verhaal weer van Kees! Dank dat je nog een keer geweest bent daar.

Patrick

Prachtig! Een beetje dubbel misschien.
Wat zou ik hier graag even willen rondstruinen gewapend met een camera

Eigenlijk zou het terrein moeten toebehoren tot werelds cultureel erfgoed en dus tot een beschermd gebied verklaard moeten worden

Immers, het is een afspiegeling van minstens 50 jaar van welvaart, aanzien en techniek. Merk en fabrikant onafhankelijk, hoe wij ons met glimmend blik hebben onderscheiden en verplaatst. Elk decennia in een andere mode met telkens een hernieuwde kijk op modern. Terugkijkend toont het eigenlijk alleen maar de vergankelijkheid van onze trots. Dit vind je in geen enkel museum of geschiedenisboek en is dus in die zin uniek.

En om dit nu om milieureden te moeten ruimen? Het leed is al geleden, nu bewaren voor het verdere nageslacht lijkt mij het milieu niet meer extra te belasten. (Zal vast niet iedereen mee eens zijn).

De generaties na ons zullen niet gemakkelijk meer een kerkhof vol nostalgie waar de tijd een eigen leven leidt kunnen aanschouwen, dat wordt simpelweg niet meer toegestaan. Ergens begrijpelijk, maar zeker ook heel jammer

Mvg. Alfred.

wij willen straks in het voorjaar een mannenweekend houden in het franse land en dan willen we naast BBQen en een pastiske drinken ook graag eventueel onderdelen scoren en natuurlijk veel roest zien..

zijn er in het franse nog sloperijen die wel toegankelijk zijn ? en waar ze ook nog een beetje oud frans hebben staan ? waar in frankrijk maakt niet uit want als je een keertje zonder de vrouwen erop uit mag gaan dan maakt eem paar km meer of minder niet uit he haha