van de voorpagina

Dit weekend vindt in het Britse Gloucester de jaarlijkse International Citroën SM Meeting plaats. Forummer Georgeskawa doet verslag en bewijst dat alleen al de reis erheen een hele happening is, wat ons eigenlijk niet hoeft te verbazen wanneer een hele groep diva’s samen onderweg is. Ze hebben hun kuren, maar bewaren altijd hun stijl.

Op de mooie donderdagochtend, (het regende, as usual) 16 mei 2013 besloot een paar SM-liefhebbers de grote oversteek te maken, meer bepaald Calais-Dover, en wel om deel te nemen aan het jaarlijkse internationale SM-event van 17 tot 20 mei 2013. Ditmaal vindt het plaats in Cloucester in de UK en dus werd georganiseerd door de Engelse SM-Club. De Belgische deelnemers hadden besloten een dag eerder te vertrekken en er moet wel een ziener in ons midden zitten want dat was geen overbodige luxe. Daarover later meer.

Om 8:15 hadden Mark Roelands en ondergetekende afgesproken in Brussel om dan af te zakken naar de laatste benzinepomp op de snelweg Brussel – Oostende. Daar zouden zich de vijf andere deelnemers, Annie, Odette, Walter, Mark en Mattheu, bij ons voegen om gezamenlijk in vijf auto’s verder te rijden naar Calais. Ik moet altijd een bepaald Hells-Angel gevoel onderdrukken wanneer ik in konvooi rijd, want behalve het gevoel van saamhorigheid is er nog een andere reden waarom die Harley-rijders altijd in groep rijden. Namelijk dat de kans (en die is heel reëel,) dat er ntje in panne valt en dat z’n lotgenoten hem dan kunnen helpen.

De overtocht duurde een klein uurtje, dus net genoeg tijd om een English breakfast te verslinden en toen begon de tocht van zo’n 250 miles naar de tussenstop op 70 mijl van Gloucester. Daar waren we nog lang niet, want na zo’n 150 miles viel de SM van Mark in panne. Omdat ik de colonne afsloot mocht ik de 3 SM’s die voor ons reden inhalen om te melden dat er eentje was afgevallen. Tja, het was een geval van overmacht, dus met een rotgang slalomde ik tussen de linksrijders door om de koplopers te doen stoppen. Je kunt je wel voorstellen wat voor taferelen dat waren. Een rokende SM die met een slakkengangetje op de vluchtstrook probeerde de afrit te bereiken en 4 andere SM?s die aan ‘t overleggen waren of we hem nu moesten helpen of gewoon door gingen rijden. Na te hebben gestemd besloten we Mark aan z’n lot over te laten en door te rijden. Gelukkig voor hem ging het bergaf, en daar kwam hij toch nog aan gekacheld. Eenmaal bij ons deed zijn auto niks meer. Geen lampje werkte nog, dus laat staan de motor. Frans en Walter, de twee techneuten hadden geen zin om op de snelweg zelf te sleutelen dus sleepten we de wagen naar de eerste afrit. Daar begon een reddingsoperatie met een teamspirit waar zelfs het Nederlands voetbalelftal een puntje aan kon zuigen.

Wat beide techneuten in ons team in twee uurtjes tijd voor elkaar kregen was indrukwekkend:  ze hebben zowel een nieuwe accu geplaatst; de spanningsregelaar en de dynamo vervangen én de spanningsregelaar uit elkaar gehaald om de weerstanden te verifiëren én de fase van die weerstanden aan te passen. Toen eindelijk verder naar onze tussenstop waar Mark en Annie een - echt waar - schitterend authentiek hotelletje hadden geboekt. Ik had echt de indruk dat ik bij oma logeerde, zo oud, maar wel prachtig!

Later krijgen jullie in dit topic verdere verslagen van het evenement.

tekst en foto: georgeskawa, redactie: Kunstenvliegwerk

Deze foto van vier heren en vier dames mag hier ook niet ontbreken:

vervolg

Na een heerlijke nachtrust besloot ik bij het opstaan eerst eventjes m’n mails te lezen voordat ik ging ontbijten, dus ik haal m’n laptop uit m’n tas en zat daar lekker in m’n blootje op m’n bed met de PC op m’n schoot en toen… verscheen er een ladder voor m’n raam. Ik bleef lekker zitten en wachtte op wat komen ging, want wanneer je een ladder ziet, kun je er vergif op innemen dat het mannetje (of vrouwtje) niet lang op zich ging laten wachten. Ik rekende dus op een glazenwasser en er verscheen wel degelijk een man, maar hij was geen glazenwasser. Hij was eerder een soort klusjesman. Die brave man verscheen voor m’n raam en stoïcijns, zoals alleen Engelsen kunnen zijn, keek hij naar binnen en zag mij op m’n bed zitten. In de plaats van ‘m als de bliksem weer te smeren, zwaaide hij mij vrolijk toe. Gentleman als ik ben, zwaaide ik vrolijk terug. Mocht ik van m’n bed zijn gekomen, zou hij ‘m hebben gesmeerd, maar daar ik niet bewoog, deed hij zijn ding en verdween na enkele tellen weer.

Aangekomen in de ontbijtzaal, zaten de andere musketiers te wachten op mij. Dat voorvalletje aan m’n raam was ik dan ook snel weer vergeten, maar opeens verscheen die man in de ontbijzaal en verdween in de keuken. Toen vond ik dat ik hun het verhaal wel kon vertellen. Je kunt je wel inbeelden dat heel het gezelschap in de lach schoot en de arme sloeber begreep dus helemaal niet waar al die hilariteit vandaan kwam.

Na het vertrek gingen we eerst allemaal, dus met 5 SM’s, tanken bij het plaatselijke pompstation en dat veroorzaakte een kleine verkeersopstopping, vooral omdat de benzinepompen tergend langzaam onze tanks vulden. Na een half uurtje waren onze 5 tanks weer gevuld , kon de pompeigenaar z’n kinderen weer te eten geven en kon de rest van de locale bevolking zich eindelijk van de o zo broodnodige brandstof voorzien.

Vervolgens hebben we een parking gevonden buiten het stadje Bath en met een pendelbus zijn we de stad in geraakt. Lunchen in een locale pub en daarna op weg naar Gloucester, waar we ons dan eindelijk konden inschrijven voor het evenement. Handjes schudden en kussen geven aan alle oude bekenden, welkomstpakket in ontvangst genomen, maar nu moet ik opschieten, want ze wachten buiten op ons om naar Gloucester te gaan.

tekst en foto: georgeskawa

Mooie reportage en erg mooie auto’s! Ik ga dit topic even in de gaten houden!

Na een héél korte nacht enkele aanvullingen op het eerste artikel:

Het was Mark zijn auto die het nodig vond 18 volt te gaan produceren en zo een kokende batterij op 0.8 volt bracht. De hersteller van dienst en donateur van de reserveonderdelen is Frans (zonder fluo vestje).

Terwijl George naakt zat te poseren, hebben we nog vlug alle bezweken lampjes van richtingaanwijzers en stoplichten moeten vervangen. Ook was één module van de luminition ontsteking gezwicht onder de “spanning”, dus de laatse honderd kilometer naar het hotel op drie cilinders volbracht! Dus toch één ding positief aan deze conversie . Snel “even” een 123 erin en gelijk maar de conversie van de hogedrukslang gemonteerd, want ik had geen zin in een motorcompartiment vol LHM en gesmolten V-riempjes.

Walter

vervolg

Zoals de foto’s al tonen, is het weer zo un-British als maar kan: de zon schijnt de hele dag. Ons, de 80 deelnemers aan het evenement, hoor je daar niet over klagen. Er wordt überhaupt weinig geklaagd, de sfeer zit er goed in. Iedereen gaat heel vriendelijk met elkaar om en er vallen opvallend weinig auto’s in panne, maar daar zal wel een verklaring voor zijn. Persoonlijk denk ik dat hoe ouder de auto is, hoe minder je aan het toeval overlaat. De SM’s van vandaag zouden dus weleens betrouwbaarder kunnen zijn dan toen ze meer dan 40 jaar geleden de fabriek verlieten.

Deze zondag 19 mei is dus weer een stralende dag en na een very English breakfast verlaat het hele gezelschap het hotel om een coffee break te houden op een klein uurtje rijden in de Royal Oak te Gretton. Dis is alweer een zeer mooie locatie in een heel heuvelachtig gebied. Vervolgens zetten we koers naar The Hyde Barn in Stow on the World waar we na opnieuw een klein uurtje toeren aan de aperitieven beginnen. Er wordt ons hier ook een schitterende lunch geserveerd in een alweer zeer mooi kader. Vervolgens bereiken we, jaja, na alweer een uurtje toeren door dit prachtige heuvelachtige gebied the Kiftsgate Court Gardens waar we een paar uurtjes door de prachtige tuinen kunnen kuieren.

Ik verliet het gezelschap vervolgens iets vroeger om m’n vriendin naar de luchthaven van Bristol te brengen. Zij woont en werkt in Glasgow, dus vandaar dat we elkaar die late zondag namiddag verlieten. Op de terugweg naar de thuisbasis van dit SM-evenement heb ik nog een kleine race gehouden met een locale Speedy Gonzales in z’n splinternieuwe Toyota weet-ik-veel-GT of zoiets en ik zal maar ruiterlijk toegeven dat de brave man na lang aandringen mij dan toch van zich af heeft weten te schudden. Dat is ‘m wel pas gelukt na een paar tientallen miles aan hoge snelheden te hebben zitten pushen. Ik had er waaarschijnlijk minder problemen mee dan hij, want hij kon z’n eigen ogen en waarschijnlijk ook z’n tellers niet geloven dat ik zo hardnekkig aan zulke snelheden in z’n kielzog kon blijven. Aangekomen in onze bivak, the Hatherley Manor (”bivak” is wel een minderwaardige benaming van zo’n schitterend hotel, check out the pictures), zat het gezelschap al aan tafel op mij te wachten. Na een schitterend diner viel ik (ditmaal alleen) weer voldaan in slaap.

De foto’s volgen later want ‘t gezelschap zit al toeterend op mij te wachten om naar de Morgan autofabrieken te rijden…

tekst: georgeskawa

Leuk verslag Georges ! Je hebt talent. Ik weet nog wel een plek waar verhalenvertellers met schrijftalent welkom zijn….

Robin, Georges kan ook fotograferen!

Een all round reporter   Dat is helemaal SublieM   Inderdaad nice pics….

Georges (georgeskawa) heeft ook het laatste deel van zijn verlag toegestuurd; het wordt nog spannend!

Voilà, het vierde en laatste verslag van de internationale SM-meeting 2013 te Gloucester. Zo, dit verslag heeft “een beetje” op zich laten wachten, want eenmaal terug uit the UK heb ik me daar even een lading ‘dingen te doen’ over me heen gekregen dat ik aan het schrijven van dit verslag niet toekwam. “En wat die ‘dingen te doen’ dan wel niet inhouden?” hoor ik iedereen roepen. Awel, heel in het kort gaat het hierom: na 30 jaar hotel Victory met veel plezier te hebben uitgebaat, werd het voor mij tijd om eens iets anders te gaan doen dus heb ik m’n hotel verkocht en in Engeland heb ik het verlossende mailtje gekregen dat ik van een grote brouwerij de voorkeur heb gekregen uit een paar kandidaten om een taverne uit te baten tussen Brussel en Antwerpen. Daar komt nogal wat papierwerk bij kijken, maar de opening van m’n nieuwe zaak is voorzien op 1 september 2013 en ‘k zal wanneer ‘t eenmaal zover is en als ‘t van de forumbazen mag, een kort berichtje met meer informatie loslaten op dit forum, maar oldtimers en blues gaan de hoofdlijn worden van m’n nieuwe tent, yeah!

Maar laat mij beginnen met een echte scoop, aha! Tijdens het galadiner op zaterdag 18 mei werden de gebruikelijke hoffelijkheden door de diverse voorzitters of vertegenwoordigers/vervangers van de diverse voorzitters uitgewisseld met de daarbij behorende uitwisselingen van de cadeautjes, en het Belgische gezelschap schoof mij naar voren om de honneurs van België waar te nemen. Awel, zonder voorbereiding is speechen op de bonnefooi niet zo simpel, maar ik heb me zo goed en zo kwaad als het kon van deze taak gekweten en in m’n “jeugdig” enthousiasme heb ik geheel uit eigen beweging aangekondigd dat België ook een internationale SM-meeting gaat organiseren en wel in 2016 of 2017. Je kunt je de gezichten van de Belgische tafel al voorstellen, dat ging zo van; ‘what the f.ck zit die nu te vertellen?!?’, maar daarover later meer. Het cadeau van de Belgen waren 2 heel exclusieve flessen Champagne. Ik wil toch even expliciet vermelden, zonder dat dit als natrappen moet worden beschouwd, want dat is dus niet de bedoeling, dat de Nederlandse club schitterde door afwezigheid en de honneurs voor de Nederlanders werden waargenomen door de zeer vriendelijke Jeanet en Jan-Paul Klijntunte, want zij waren de enige Nederlandse deelnemers. Hun cadeau was een bord in Delfts Blauw en een vloermat met SM-logo. Zo, dus de Ollanders vegen hun voeten aan de SM, foei-foei-foei. (geintje) En zij, Jeanet en Jan-Paul, waren aanwezig met hun Brezjnev-SM (bravo) en het was, laten we eerlijk zijn, voor de anderen landen gewoon heel verwonderlijk dat het o zo Citroën-minded Nederland zo massaal afwezig was op deze meeting. Jeanet en JP (ja, effe afkorten voor ‘t gemak) hebben geprobeerd om de schade te beperken door de afwezigheid van de Nederlanders op de crisis af te schuiven, en daar maakte ik natuurlijk heel dankbaar gebruik van door te melden dat wij (de Belgen) met 5 auto’s aanwezig waren omdat wij hier in België helemaal geen crisis kennen (wat natuurlijk dikke bullshit is, het gaat hier in België net zo slecht als in de ons omringende landen, of wat dacht je) maar dat leverde mij wel bijna een staande ovatie op en veel hilariteit en een heleboel feedback achteraf van de aanwezige SM-eigenaren dat ze zeker naar België afreizen als wij, Belgen, een internationale SM-meeting organiseren. Goed, laat mij duidelijk zijn dat wij (de Belgische SM-club) nooit in het vaarwater van de Nederlandse SM-club zullen varen, wij weten namelijk dat de Nederlandse club heel graag de internationale in 2016 wil organiseren omdat er dat jaar ook de ICCCR in Nederland plaatsvindt, maar er is nog niks beslist in Nederland en 2 grote evenementen (de ICCCR als héél grote en de int. SM-meeting als ‘iets minder’ groot evenement, ik geloof dat de 2 evenementen zo’n 10,000 (jaja, tienduizend) auto’s uit elkaar liggen) lijkt mij een beetje teveel van het goede. Ik persoonlijk zou het SM-event niet laten samenvallen met de ICCCR, maar goed, ik heb daar niks over te zeggen. Daarentegen hebben wij in België meer dan genoeg troeven in handen om een leuk, gevarieerd, betaalbaar en culinair hoogstaand evenement te organiseren, en de saamhorigheid in de Belgische club is zo groot dat het zeker geen one-man-show gaat worden maar een echt team-gebeuren.

Samengevat weten we dus dat Malmö (Sweden) volgend jaar, 2014, de int. SM-meeting organiseert en Frankrijk traditioneel het lustrum organiseert, dus 2015, en dat wil dus zeggen dat wanneer de Nederlandse club ervan afziet om de internationale SM-meeting te organiseren in 2016 dat België zich dan kandidaat stelt en anders stelt België zich in 2017 kandidaat.

wordt vervolgd

vervolg

De laatste dag van de meeting, te weten maandag 20 mei 2013, bracht ons naar de Morgan Motor Company (je weet wel, die auto uit de strips van Jan, Jans en de kinderen) in Pikersleigh op een afstandje van zo’n 35 miles van Gloucester. Het was een heel interessant fabrieksbezoek, want het is toch wonderbaarlijk dat er vandaag de dag nog auto’s worden gemaakt met een houten structuur op een aluminium chassis en aangekleed met een aluminium carrosserie. De Morgan en de SM zijn ook elkaars uitersten, want met de SM kun je een afstand van 1000 km op één dag nog redelijk doen, maar met een Morgan denk ik dat je na 25 kilometer al spijt hebt aan de reis überhaupt te zijn begonnen en dan weet je dat je nog 975 kilometer hebt te gaan. Nou, dat wordt lachen. Na een snelle lunch vingen alle deelnemers de terugreis aan en wij zijn op 15 kilometer van Dover in een file terechtgekomen die ons de boot van 18:00 heeft doen missen. Gelukkig konden we de volgende boot nemen, maar die was wel 3 uur later, GRRRR. Met het tijdsverschil waren we pas rond 2 uur ‘s nachts thuis, heavy, heavy, en ook best wel gevaarlijk, want de laatste 30 kilometer kan ik me niet eens meer herinneren, linke soep dus.

Wat mij enorm opviel, terugkijkend op dit weekend, waren de leuke reacties van de Engelse automobilisten op onze auto’s, of ‘t nu aan een benzinestation of al rijdend van de auto’s om ons heen, heel veel ‘thumbs up’, zeker vergeleken met de reacties van onze medeweggebruikers op ‘t vaste land, dus je kunt wel stellen dat Engeland een auto- en motorgek land is. Ook wil ik bij dezen nogmaals onze groep, te weten Mark, Frans en Odette, Walter en Annie, Matthieu en mijn vriendin Sylviane feliciteren voor de super sfeer die er was. Om nog eens met zo’n gezelschap te vertrekken teken ik direct. Tot het volgende evenement en veel veilige kilometers toegewenst aan alle liefhebbers van de wonderbaarlijke Citroën SM.

tekst en foto’s: georgeskawa

Heel leuk verslag Georges, zo mogen ze vaker verschijnen! 

RensKorevaar schreef:

vervolg
de Morgan Motor Company (je weet wel, die auto uit de strips van Jan, Jans en de kinderen)

Detail: Dat was toch de MG TD? Of is Jan naar een Morgan overgestapt?

Geweldig stuk!!

kijk, een compliment van ons aller Waterman kan al tellen als compliment .
zeg, ouwe rakker, ik hoop dat jij mij niet in de steek gaat laten op de officiële opening van m’n nieuwe tent zoals ik jou in de steek laat, want ‘t is toch gewoon schandalig dat het ons niet lukt om samen dat pintje te gaan drinken waar we ‘t nu al een paar jaar over hebben.
ik ben in ieder geval heel blij dat jullie de verhalen leuk vonden en geloof me, ik vond ‘t schrijven van de verhalen ook heel leuk om te doen.
tot gauw, amigo.
Georges

georgeskawa schreef:

kijk, een compliment van ons aller Waterman kan al tellen als compliment .
zeg, ouwe rakker, ik hoop dat jij mij niet in de steek gaat laten op de officiële opening van m’n nieuwe tent zoals ik jou in de steek laat, want ‘t is toch gewoon schandalig dat het ons niet lukt om samen dat pintje te gaan drinken waar we ‘t nu al een paar jaar over hebben

Dan moeten we gewoon ff bellen hé gabber! Zie je snel. Enne, echt een top stukkie!