Kan er dan even een verwijzing in cx gedeelte komen,

VgF

Je hebt de weg al gevonden!

Grapjas

Beste CX liefhebbers, hier volgt een verslag van de aanloop van mijn Raid Arctique uit 2004 die ik toen op eigen gelegenheid heb gereden. De rit werd in 1974 in zes dagen afgelegd, maar omdat ik ook nog iets van de omgeving wilde zien besloot ik er iets langer over te doen en om heen via Noorwegen naar de Poolcirkel in Zweden te rijden.

Ik kon kiezen uit mijn beige CX 2000 uit 1975 met 102 pk, vier versnellingen en geen stuurbekrachtiging en mijn CX 2400 GTi uit 1977 met 128 pk, vijf versnellingen en Diravi. Ik koos voor de soepeler rijdende GTi.

Nog geen jaar voor de grote rit werd ik verrast door het verschijnen van een witte rookwolk achter mijn GTi. De auto bracht me nog net thuis maar dat het koelsysteem lekte in de motor was wel duidelijk. Dit betekende dat de cilinderkop er af moest. Ik had dit nog nooit eerder gedaan maar met hulp demonteerde ik alle zaken. De cilinderkop ging naar het revisiebedrijf en daar werden niet alleen de klepgeleiders vervangen, maar ook de klepzittingen en werden de kleppen geslepen. De cilinderkop werd weer als nieuw.

Eind 2003 ging ik met de GTi naar de Essen motorshow in Duitsland. Onderweg terug richting Enschede op de Autobahn ontstond er opnieuw, maar nu explosief, een enorme witte rookwolk achter de auto. Ik stopte direct en dat was toevallig net bij een praatpaal. De auto wilde - uiteraard - niet meer starten en de ADAC heeft me weggesleept en uiteindelijk diezelfde middag keurig netjes thuis voor de deur afgezet. Lang leve het KNAC lidmaatschap !

Voor de tweede keer zette ik de GTi binnen om de hele exercitie over te doen. Deze keer controleerde ik precies hoe ver de cilinderbussen boven het motorblok uitstaken en dat was dus net niet genoeg. Zou dit de oorzaak zijn van alle problemen ? De kop zelf zag er goed uit en was nog vlak zodat deze nog geschikt was voor de tweede revisie. Maar de voetpakkingen van de cilinderbussen moesten toch echt worden vervangen. Met de motor in de auto kon ik de cilinderbussen uit het blok peuteren, en met een hoop gepriegel en het tijdelijk wegnemen van een drijfstang met zuiger kon ik alle vier de cilinderbussen met een nieuwe voetpakking terugplaatsen in het motorblok.

Na dit technisch oponthoud werd het tijd om de reis te verzorgen. Ik stippelde een route uit en via het internet zocht ik bij de plaatsnamen een hotel uit en zo kon ik de hele reis afwerken. In een week had ik alle bevestigingen van de hotels per mail binnen en kon ik me weer concentreren op de auto.

De auto hield zich goed na de twee cilinderkop revisies, maar toen ik in maart een weekend naar de autobeurs in Reims ging bleek de auto zowel op de heenreis als de terugreis een liter koelvloeistof te verbruiken. Er moest dus toch nog ergens lekkage in het systeem zitten - maar waar ? Het koelsysteem werd op druk gezet maar lekkage was niet te vinden. Zou er dan inwendige lekkage zijn ? Ik verving de koelvloeistof door water en deed er een flesje lekstop bij. Sindsdien bleef de koelvloeistof exact op niveau.

De auto ging in april voor de APK naar garage Oldenhage en ik liet alles wat misschien niet goed is technisch aanpakken. De fusees werden vervangen, de sensor voor de oliedruk werd vernieuwd en het schakelmechaniek werd netjes gangbaar gemaakt. De auto was toen klaar voor de grote rit !

In de weken voor ik vertrek voerde ik nog een paar kleine zaken uit die om aandacht vroegen. De luchthoorn maakte ik weer gangbaar want je moet een rendier of een eland toch iets duidelijk kunnen maken. De lampjes van het dashboard controleerde ik en de electrische contacten zette ik goed vast.

In juli bereikte mij het trieste bericht dat René Vogel, één van de monteurs bij garage Oldenhage plotseling op jonge leeftijd was overleden. Juist hij heeft steeds aan mijn CX gewerkt. Ik besloot toen mijn Raid Arctique aan hem op te dragen. Dan kon hij “in spirit” meerijden.

Met betrekking tot de auto had ik al gepland om die te voorzien van dezelfde soort stickers als toen in 1974. Ik leverde wat foto’s van de oorspronkelijke uitvoering aan een bevriende relatie en door hem werden nieuwe stickers ontworpen. De afbeeldingen van Total en de Globe werden opnieuw geconstrueerd want een goed voorbeeld was er niet te vinden.

Na een proefdruk werden een paar sets gemaakt en ik kon de auto gaan beplakken. Door omstandigheden ging dat pas twee dagen voor vertrek lukken. Eerst met de auto door de wasstraat en daarna thuis de stickers er op plakken. En toen werd het tijd voor een proefrit en buiten was het effect van de stickers op de auto pas goed te zien. Het was helemaal in stijl met 1974! Vervolgens ging ik de snelweg op en toen ik een beetje gang maakte hoorde ik twee keer FLOEP. De stickers van de motorkap schoten los en vlogen langs het voorraam weg. Dan maar weer terug en advies vragen over het plakken van de stickers. Het bleek dat de verse waslaag van de autowasstraat de hechting negatief had beïnvloed. We maakten de motorkap wasvrij en plakten er een nieuwe set op. De laatste testrit vond daarna plaats in de regen en alles ging gelukkig goed. De volgende stop was garage Oldenhage waar de laatste zaken op de brug nog even werden gecontroleerd. Alles was goed en ik was klaar voor vertrek.

Tot zo ver de voorbereidingen, ik kom nog terug op het artikel in het Zweedse autotijdschrift Classic Motor Magasin.

Dit vraagt om meer
Ben benieuwd naar je volgende post.

VgF

Leuk dat je je verhaal wil delen

Een erg interesant evenement , maar is het misschien een idee om te bekijken of er een opstap mogelijk is in Kiel zodat het voor een aantal mensen meer mogelijk wordt om een stuk mee te kunnen rijden naar Parijs en de Die-Hards die dan het hele traject kunnen doen.

Het zou inderdaad mooi zijn als de route met overnachtingen straks een keer bekent wordt.
Maar dit zal ongetwijfeld gebeuren ,de organisatie kennende.
Dus dan is er dus ook voor iedereen de mogelijkheid om op een willekeurige plek in te haken.
Tenminste zo kijk ik er tegen aan.

VgF

lijkt me logisch dat waar je aanhaakt, de rest van de overnachtingen betaald moet worden> Ik denk dat ik eens met DNB ga praten of er ook nog een bonus over is voor mij

Natuurlijk gaan we de route bekendmaken! Vooral Joost en Branko hebben daar al hard aan gewerkt. Gezien de wensen van de voorlopige inschrijvers, zullen we etappeplaatsen moeten kiezen waar zowel in hotels als op campings overnacht kan worden. De uitwerking daarvan vergt nog enige tijd.

Later aanhaken kan en natuurlijk betaal je dan alleen voor het deel van het traject dat je meerijdt. We moeten wel even aanzien hoe dit zich ontwikkelt, want het zou leuk zijn om het karakter van een Raid Arctique te bewaren en het niet tot een Raid Teutonique of Raid Gaulois te laten verwateren .

Doel moet inderdaad zijn om zoveel mogelijk CX-en vanuit Lapland te laten vertrekken. Dat is ook het doel wat ik voor ogen heb, mocht ik überhaupt kans zien mee te doen.

Misschien één (of hooguit twee) alternatieve opstapplaatsen bepalen voor degenen die de hele raid niet aankunnen of aandurven (om welke reden dan ook)? En dan misschien bepalen dat daar slechts een X percentage van het aantal starters in Lapland kan aanhaken?

Dat lijkt me een goed plan. De meest geschikte aanhaakpunten zijn wellicht Kiel DE en Brussel BE. Weet je wat? Het lijstje voor de voorlopige inschrijvingen biedt al de mogelijkheid om naast Gällivare SE een van deze beginpunten te kiezen .

En wie later aanhaakt krijgt natuurlijk een aangepast (uitgekleed) deelnamepakket. Stickers alleen voor wie ook echt vanuit het startpunt vertrekt. Is dat een idee?

Of we geven onze stikkermaker juist een mooie uitdaging: stikkers met platinum-, goud-, zilver-, brons- en ijzerkleurige opdruk .

Edit: volgens http://onzetaal.nl/taaladvies/advies/sticker-stikker moet ik toch sticker gaan schrijven…