Van de voorpagina:

Rood versus Rouge

Jaaa, in plaats van motorisaties en modellen in detail met elkaar te vergelijken, nemen we er nu eens twee van hetzelfde huidskleurtje. We laten ‘jan met de pet’ kennismaken met een oude DSpécial en vergelijken deze met de voorlopig laatste echt grote Citroën, namelijk een C6. Wat hebben ze gemeen en welke vooruitgang is er geboekt in de voorbije 50 jaar? De ene bollen-Citroën is de andere niet.

We spreken af ten huize van Thomas (ThomasC3VTR), alwaar we verzamelen om met 4 verschillende auto’s een dikke halve dag te cruisen en regelmatig te wisselen en met elkaars wagen te rijden. De laatste bui is verdwenen en de zomerzon (het is eind augustus) komt opzetten. Het wordt een stralende dag. Thomas heeft een mooie route uitgezet via Frans Vlaanderen naar de Kemmelberg, Zwarte Berg en zo naar Wervik (rara).
De eerste van de twee rode dames betreft een DSpécial van ’74, met als optie onder andere een temperatuurmeter en bekrachtigd stuur, geen meedraaiende koplampen. Een zwart skai interieur moet de passagiers bekoren en met zijn 4-bak snort hij gezwind door het landschap. De motor in het vooronder is een DY-3 2liter benzine blok. Voor de rest een nog soms werkende radio met 2 boxen achterin. Voor de ventilatie dient u hoofdzakelijk zelf te zorgen door het bedienen van de mechanische raamhendels…

We gaan wisselen, spannend! Ik laat mijn DS in andere handen en moet natuurlijk wel een woordje uitleg geven over de handrem, de versnellingen, etc… net zoals ik wel wat uitleg kan gebruiken in de C6! De rode C6 is een Duitse 2006 versie ‘Exclusive’ met een V6 2.7 HDi in het vooronder gekoppeld aan een automaat. Een ‘Exclusive’ doet het al vermoeden, dit is een full option wagen, oh nee, net niet, geen schuifdak. Voor de rest is de wagen voorzien van allerlei snufjes, waarvan het een al wat praktischer dan het ander?

Ik start de C6, nuja, je hoort hem natuurlijk wel niet, maar kom. Voet van het rempedaal, en iets gasgeven in zijn ‘R’. Huh? Hij doet niets, of toch wel, of niet? Blijkbaar heeft de bak ietsje teveel tijd nodig om na te denken, ondervind ik, dus opnieuw gas, even wachten, enja, daar gaat ie en hoe! Ik ben met verstomming geslagen! De wagen rijdt als een speer, voelt stevig aan en toch rijdt, sorry, zweeft hij boterzacht over de slechte wegen. Ook de motor is best wel pittig, geen race-allures, maar net genoeg om comfortabel even de snelheid op te voeren. Deze C6 is trouwens ook uitgevoerd met het AMVAR systeem. Op een bochtige weg vol putten die bergop gaat, is het een plezier in de C6, je hoeft alleen maar gas te geven en te sturen… owee zij die nu in de DS moeten ‘werken’.

Een vergelijking maken tussen deze twee wagens is bijna niet mogelijk. Iedereen die uit de DS komt is verstomd hoe zacht deze rijdt en ook ‘zit’. Ook qua snelheid is ze minder traag dan de meeste denken. Een DS is ook een boot, op bochtige wegen is het net of je op de kermis zit. Dat heeft een C6 dan bijna niet meer. Het is duidelijk dat de 50 jaar verschil tussen DS en C6 ook in de hydrauliek te merken zijn. Alles gaat stil, snel en zonder dat je er zelf nog iets van merkt in C6, terwijl je in de oude Godin de pomp hoort aanslaan, de vloeistof onder je voeten daar naar de bollen ‘voelt’ lopen en alles meer zijn tijd nodig heeft. Wat ook direct opvalt, is welke vooruitgang men geboekt heeft inzake geluidsisolatie. Moet je in een DS bijna schreeuwen tegen elkaar op de snelweg, zo uitermate stil is het in C6, maar dan ook echt wel stil.

Kiezen wordt moeilijk, een stevige snelle moderne C6 of een oud iets trager maar ozo legendarisch ‘strijkijzer’? Ik laat de keuze aan jullie…

tekst en foto: demuywo

Van de voorpagina:

Witte Wolven

Na de test van de twee rode ‘grandes voitures’ vergelijken we ook eens twee sportieve Citroëns. Beide zijn ze veelbesproken. De ene omdat je hem beter in brand kan steken volgens sommigen (…), de andere omdat hij geen bollen in het vooronder heeft en bijgevolg volgens Citrofielen geen vering heeft. Benieuwd hoe deze twee witte wolven lopen? Snel, dat is duidelijk. Maar verder?

De eerste witte wolf is een BX 16 klepper met een vermogen van maar liefst 160pk (MK1 versie) die oorspronkelijk uit Zwitserland kwam. Daarna naar Nederland ingevoerd en nu rijdende in België. De auto staat nog in de originele lak en is Full option op het schuifdak en lederen interieur na. Uiteraard handgeschakeld voor die tijd.

Rijden in zo’n BX is wennen als je gewend bent met CX, DS etc te rijden. De BX voelt lichter aan en ook de binnenruimte is wat krapper. Maar eens je op het gas van deze dame trapt; voel je haar ware roeping! Zo’n 16 klepper is best wel pittig! Zo pittig zelfs dat je best op tijd stopt met gastrappen, of je zou wel eens te laat kunnen zijn aan een kruispunt… Remmen en ontkoppelen doen denken aan de CX, en het interieur in zwart- blauwe stof zit comfortabel. Persoonlijk vind ik dat de BX precies een plastic versnellingsbak heeft, net zoals handgeschakelde CX’en… kunnen gedachten zijn. Typisch aan deze pittige auto’s zijn hun nervositeit. Gas bijgeven of gas terugnemen voel je direct, waar het bij de grotere modellen wat trager gaat. Dat maakt ook dat je wat moet wennen, of je zit constant in de rugleuning gedrukt of met je hoofd net niet tegen de voorruit. Wel grappig om te weten dat je met zo’n ‘oude’ BX nog velen doet omkijken als je dan even wegsprint…

De tweede testwagen is een DS5 SportChic uitvoering 2.0 HDi Hybrid. Een topuitvoering waarvan de zelfontbrander 160pk ontwikkelt en de elektromotor er nog eens 40 kan leveren op de achterwielen. De versnellingsbak is een gerobotiseerde handbak. Geen automaat dus, maar een geautomatiseerde manuele bak. Het is maar hoe je het bekijkt, maar hij doet zijn werk voortreffelijk.

De overstap van de witte BX naar deze DS5 is hallucinant! DS5 zit vol schermpjes, knoppen langs je oren, boven je hoofd, head-up display, handrem, oja, dat kleine knopje daar, pffft. Je start de auto, maar hoort de motor niet draaien, zo stil en soepel, zalig! De eerste kilometers weet je niet waar eerst kijken en wat voor wat dient. Na een tijdje word je de auto wat gewend en begin je op bepaalde details te letten… Hybride, mja, maar aangezien de airco draaiende is doet de elektromotor… niets… De airco hangt samen met de dieselmotor dus op die zeldzame hete zomerdag houdt de elektromotor zijn siesta. En wat zit je precies in een cockpit, ik mis wat ruimte! Ik zit bijna vastgeknepen links en rechts, ook weer de typische hoge ramen en de hoge zit. Naar mijn bescheiden mening zit er toch net iets TE veel elektronica en dito bedieningen in deze auto. Alles is zeer degelijk en mooi afgewerkt, geen gerammel of gekraak op slechte wegen en een motor die lekker grolt en dan als een speer wegschiet. Maar inderdaad, de vering en stoelen, die zijn ‘German’ hard, er zijn zelfs Duitsers die zachter rijden dan DS5.

Conclusie; de BX 16 klepper is een oeroude maar oerdegelijke en simpele snelle wolf, comfortabel en snel. De DS5 is van een totaal ander kaliber. Gesofisticeerd tot en met, alles om je welbehagen aan boord zo maximaal mogelijk te maken. Maar daardoor ook net iets te ingewikkeld voor wie gewoon wil rijden. Nuja, het is ook de SportChic uitvoering. En ondanks dat hij stiller, zuiniger en veel beter afgewerkt is dan de BX, zou ik toch voor de witte ’16 Valve’ gaan. Al is het maar omdat hij remt als een CX.

Tekst en foto: demuywo

Wat een leuk stuk!

Maare….

demuywo schreef:

Conclusie; de BX 16 klepper is een oeroude maar oerdegelijke ..

Een foto van die BX zou niet misstaan…
Verder lekker leesvoer.

En braaf zoals we zijn voldoen we aan (bijna) alle verzoekjes

Met dank trouwens aan ThomasC3VTR, zijn vader en moeder en Chris en co voor het beschikbaar stellen van de ‘testvoertuigen’

Klik op de thumbnail om de hele afbeelding te zien

Thx voor de leuke artikeltjes!

Die BX 16V is echt een droom…