Leuke Beurs ,

volgende keer wel even een online ticketje afprinten ,

nu heb ik bijna een uur aan de kassa staan aanschuiven !

Weet er iemand wat de SM op de veiling gegaan is ??

De DS cabrio is dacht ik 122.000 euro geboden , en een “gewone” DS nog 23.000 €

http://www.coys.co.uk/auction.php?auctionID=40&lots=1

Walter

De veilingopbrengst wordt pas over minimaal een week bekend gemaakt. De cabrio in de handel moest 184.000 opbrengen…

van de voorpagina

IC-TM 2014: Waar zijn de Citroëns toch gebleven?

In de wereld van klassieke auto’s in het dure segment kijkt de verzamelaar er al maanden reikhalzend naar uit: Interclassics-Topmobiel (IC-TM) in het Maastrichtse MECC. De beurs groeit jaarlijks in oppervlakte en aantal bezoekers, maar is op ons forum niet meer dan een voetnoot in de overvolle evenementen-agenda. Is dat terecht? Kunstenvliegwerk speelt een thuiswedstrijd en trok er een volle dag voor uit.

De 21ste editie van IC-TM houdt de gemoederen op andere fora al weken bezig, Wie op Facebook bijvoorbeeld de draad WRENNIEOB (Wie rijdt er nu nog in een oude bak?) bezoekt, leest daar alle vrolijke voorpret. Het is dan ook een groot evenement, met honderden en honderden klassiekers vooral uit het dure segment. Ook de moderne en nieuwe auto’s lijken zo weggereden uit Miami Vice (wie kent het nog?) of James Bond. Soms letterlijk. Diverse Aston Martins kwamen ook in de recente films voor. Zijn gele Eend uit For your eyes only echter, was pijnlijk afwezig. Zelfs in de reeks James Bond modelautootjes, ruim over de dertig in totaal, ontbrak deze icoon. Het bleek exemplarisch voor de beurs. Was in de vorige edities het aanbod van Citroën al niet groot, dit jaar was het echt minimaal. Twee HY’s figureerden als decorstuk en natuurlijk waren er ook enkele DS’sen en Tractions, twee SM’s en twee Eenden. Mooie auto’s allemaal, maar niet verrassend. Ook andere Franse merken waren nagenoeg afwezig.

De organisatie stelt ieder jaar enkele thema’s vast. Toeval of niet, vaak is de focus sterk op Duitsland en Italië. Dit jaar werden Maserati en ‘Pre war car legends’ bijzonder in het zonnetje gezet. Het laatste zorgde voor een veel groter aanbod van echt oude auto’s dan de vorige edities en dus voor meer variatie. Erg geslaagd, vond ik. De afwezigheid van Citroën werd overigens door meer beursgangers betreurd. Zo raakte ik aan de praat met een verzamelaar van ons merk, die opperde om het thema gewoon maar eens aan te dragen bij de organisatie. Startte André Citroën niet in 1915 – volgend jaar een eeuw geleden – zijn eerste fabriek? Als dat geen aanleiding is, zal de organisatie er in 2019 toch echt aan moeten geloven. De lancering van ‘type A’ in 1919 is immers niet alleen Citroën-geschiedenis, het is automobielgeschiedenis!

IC-TM is een fusie van het vroegere Interclassics, dat zich vooral richtte op echte klassiekers, en de auto-en-lifestyle beurs Topmobiel. In de editie van dit jaar leek voor het eerst het onderscheid tussen beiden een beetje weggevallen, wat voor een hoop variëteit op de vloer zorgde. Zo kon het dat dit jaar naast enkele Rolls-Royce’s en klassieke Bentley’s ook een gerestaureerde Charleston stond. De laatste viel met een prijskaartje van 17.800 euro wel in dezelfde prijsklasse als de gedistingeerde Britten. Naar verluidt moest de andere eend zelfs 25.000 euro opbrengen.

Het exclusieve karakter van de beurs werd helaas al voor binnenkomst behoorlijk teniet gedaan. Voor het eerst stonden er lange rijen voor het te kleine aantal kassa’s. Kennelijk was de organisatie verrast door de toeloop, terwijl ze toch echt zelf een extra paviljoen van 3000 m2 hadden toegevoegd aan de toch al niet misselijke 30.000 van de vorige jaren. Ook binnen bleken de horecavoorzieningen en toiletten verre van berekend op de grote toeloop. Mijn reisgenoot BXidioot_rijdtXM merkte snedig op: “Als je op gebied van logistiek zelfs van de NS kan leren, doe je iets grondig verkeerd.” Op zaterdagmiddag was het dan ook wel erg druk en met sluiting op zaterdagavond waren er al 16.500 bezoekers geteld. Het is te verwachten dat het recordjaar van 2013 dit keer met enkele duizenden bezoekers wordt overtroffen.

Een eindoordeel? Ieder zijn smaak, zou ik zeggen. De liefhebber van Citroën in alle soorten en maten zal in IC-TM domweg teleurgesteld zijn. De veelvraat, of bezoekers met een voorliefde voor Duitse merken komen echt beter aan hun trekken. Sterker nog, als je volgend jaar 100 Porsches weglaat is dat merk nog steeds goed vertegenwoordigd. Geen Citroën-feestje dus, maar toch echt wel een feestje. Ik ga volgend jaar weer, maar dan koop ik m’n kaartje wel in de voorverkoop…

Tekst en foto: Kunstenvliegwerk

Hmmm ik heb de beurs toch heel anders beleefd.
Ja er waren heel weinig Franse bolides, dat vond ik zelf ook wel jammer. Toch waren er echt bijzondere auto’s te zien. Vooral de pre-wars blijft toch bijzonder om te zien.

Het is een exclusieve beurs, dat blijkt ook maar weer uit de prijzen, 200.000 vraagprijs voor een DS cabrio is behoorlijk stevig.
Overgens werd er ook echt goed verkocht. De 25.000 kostende 2CV is verkocht, een Fiat 500 met een kmstand van onder de 500 km is voor een zelfde bedrag verkocht..

Ik vond het zaterdag inderdaad erg druk. Ik heb er wel van genoten, want dat betekende veel bekenden de hand schudden.

Vanaf de stand van Klassiek en Techniek (met HY bus) hebben we de beurs verkend en vele bekenden mogen begroeten! Absoluut de moeite waard.

In K&T 191 komen nog 2 pagina’s vol met foto’s van de MECC.

Hier alvast een voorproefje van mijn kant.
http://www.flickr.com/photos/bloemendal-fotografie/sets/72157639908812733/

Ik vond de prijzen ook heel stevig! Hebben jullie trouwens ook die oranje DS getaxeerd bij dat verzekeringsbureau? wie het dichtst bij de taxatiewaarde van die maatschappij kwam wint 250 euro. Ik heb hem zelf op bijna 11.000 getaxeerd. Hij zag er prima uit maar was verre van origineel en de technische staat is onbekend, behalve dat ze er rijdend mee naar die beurs zijn gekomen.

Onze indruk van extra drukte werd vanmorgen bevestigd. Vorig jaar een kleine 22.000, dit jaar bijna 28.000 bezoekers. Bijna eenderde meer dus op 10% meer vloer. Nouja, ik heb me toch goed vermaakt!

Ik ga nu zo’n 16 jaar naar Inter Classics, altijd leuk om een dag rond te slenteren over de beurs. Het was druk en toch niet ‘te’in mijn ogen. Jammer dat de particuliere onderdelen verkoop eigenlijk de laatste jaren naar 0 is gegaan. dit was in het verleden anders. Maar niettemin een dag kostelijk vermaakt en een dag die ook weer is omgevlogen! Op naar IC/TM 2015!

Het gemoedelijke en rommelige van de eerste jaren is er inderdaad niet meer! Daarvoor kun je overigens nog wel op de beurzen in het voorjaar in België terecht!
Heb er zaterdag van 13 tot 18 uur met plezier rondgewandeld, en ook nog enkele foto’s van jaegertableautjes kunnen maken!

Pret zonder Citroën

“Waar zijn de Citroëns gebleven?” vroeg de redactie van dit forum zich al weer precies twee jaar geleden af. Wie het afgelopen weekend naar Interclassics-Topmobiel is geweest zal het antwoord weten: Niet in Maastricht! Waar deze Oldtimer en high-end autobeurs ieder jaar groter wordt, wordt het aandeel Citroën, maar ook dat van andere Franse merken ieder jaar kleiner. Maar moeten we daar zuur over doen?

De Maastrichtse beurs IT-TM (Interclassics-Topmobiel) is er van oudsher een van de As-mogendheden. Je struikelt er over de Porsches, en daarnaast is het niet moeilijk Mercedessen en ander Duits spul te vinden. BMW was dit jaar hoofdsponsor én een van de thema’s, en werd dus extra in het zonnetje gezet. De Italiaanse racemonstermakers waren ook goed vertegenwoordigd, maar er was ook een hele stand met Fiatjes 500, 600 en aanverwanten. Dat is toch een soort gemotoriseerd strooigoed en doet qua charme nauwelijks onder voor onze A-typjes. Al was dat dit jaar moeilijk te vergelijken want zelfs na goed zoeken vond ik er slechts één.

Deze Ami6 club break (1969) was sowieso een van de weinige Citroëns op de hele beurs, die dit jaar wellicht de 1000 auto’s oversteeg. Andere jaren troffen we toch wel minstens een dozijn exemplaren van ons merk, maar dit jaar bleef de teller steken op zeven. Inclusief de gebruikelijke HY van een bekend tijdschrift. Verder waren er drie DS’sen die nogal aan de prijs waren en een vierde – eentje zonder dak – op de stand van de Maestrichtse Oldtimer Club. Zou juist die stand daarom de prijs voor beste clubstand hebben gekregen?

Het hardst zoeken was het naar de enige Trax op de beurs. Geen idee of het een mooi of bijzonder exemplaar was want hij was nauwelijks te zien. Echt! De auto stond verdekt opgesteld achter een paar evengoed genietbare Bugatti’s, en de bezoekers konden er niet bij. Het zicht tussen twee Bugatti’s door werd nog extra belemmerd door een hutkoffer. Dat was geen toeval; de Trax mocht niet worden gezien. De Excalibur Pheaton was wat dat betreft aan de andere kant van het spectrum. Hij wilde worden gezien, en mocht worden gezien. Een buitenkansje wellicht, want er zijn er maar zeven van dat type gemaakt.

Een waardevolle aanvulling op het segment van vroeger-heel-serieus-genomen-maar-nu-zowat-vergeten-auto’s was een Simca 1100 uit 1973. Net als de Ami6 beige met bruine bekleding, maar, anders dan de Ami, die heel zeldzame plastic wieldoppen had (van abominabele kwaliteit, daarom zeldzaam) had de Simca heus blik! De echte verassing was natuurlijk een auto te zien van een Frans merk dat nooit groot was en al lang niet meer bestaat. Leuk!

De zevende Citroën op de beurs was eigenlijk een halfje. Niet omdat deze geen dak heeft, maar omdat het een halve Maserati is. Een forse ruimte was dit jaar namelijk ingenomen door oldtimer veilinghuis Croy, dat onder de zestig te veilen wagens ook een SM in de aanbieding had. Een mooie en een opvallende. Morettes, Engelse platen en toch het stuur links, en gekke velgen. Mogelijk verklaarde dat ook de relatief lage prijs; een pak minder dan de vraagprijs van de DS’sen.
Nauwelijks Citroën dus, maar niet getreurd. In vergelijking met voorgaande edities was verder niet alleen het aanbod (behalve dat van Franse auto’s dus) groot en divers, maar was ook bijvoorbeeld de horeca heel wat verbeterd. Voorgaande edities voorzagen vooral in - Maastricht onwaardige - laffe snacks en slappe broodjes. Ditmaal was het aanbod duidelijk groter en veel beter en diverser.
De beurs voorzag voorts niet alleen in auto’s. Het gedeelte ‘topmobiel’ gaat vooral over wijn, dure tassen en – sorry, het is niet politiek-correct te formuleren – mooie meiden. Maar ook op de rest van de beurs werd het thema behoorlijk opgerekt. Alles wat ook maar enigszins met auto’s te maken heeft was te verkrijgen. Van fietsen tot boten, en glazen (om je aankoop te vieren), fototoestellen (om je aankoop te fotograferen) tot zelfgehaakte portemonnees (om je aankoop te betalen?). Maar Citroëns waren er dus niet of nauwelijks.
Toch is IC-TM is voor iedereen die iets met auto’s heeft gewoon een heel leuk dagje uit. En Citroën kijken? Dat doe je gewoon thuis, toch?

Kunstenvliegwerk

Leuk verslag, moet er toch volgend jaar maar eens heen.

De echte verassing was natuurlijk een auto te zien van een Frans merk dat nooit groot was en al lang niet meer bestaat. Leuk!

Simca nooit groot? Zo zou ik het toch niet willen noemen. In de vijftig, zestig en gedeeltelijk zeventiger jaren was het misschien niet de grootste, maar wel één van de grotere Franse autofabrikanten.
Modellen als Aronde, 1000, 1100 en de 1300/1500 serie, waren echte kaskrakers.

Adri

leuk stukje Kunstenvliegwerk!.
Volgend jaar maar weer eens heen.. Zeker nu de catering flink verbeterd is

Zo!
Vandaag begint het jaarlijkse klassiekerfeestje IC-TM weer. Sinds vorig jaar maar liefst vier dagen en als ik de bedrijvigheid rond het Maastrichtse MECC zo zie wordt het weer een mooie beurs. En alweer iets groter dan vorige edities. Volgens de lokale pers wordt er zo’n 30.000 bezoekers verwacht. Thema is dit jaar Ferrari. Het zal eens niet een Italiaans sportmerk zijn. Inderdaad, ik heb er geen aandelen (kijk maar in de verslagjes van vorige jaren…), maar vindt het toch een leuk evenement.
Na alle voorgaande edities heb ik lekker geklaagd over het gebrek aan Citroëns op de beurs, maar misschien is er dit jaar een lichtpuntje: Het veilinghuis Coys, dat vorig jaar voor het eerst op de beurs was, veilde toen 60 auto’s, waarvan één Citroën. Een SM. Dit jaar veilen ze 51 auto’s, waaronder maar liefst vijf heuse echte fijne en authentieke voitures van ons geliefde merk!
De lijst begint met een Eend voor acht à tienduizend euro, en daarna loopt het op: Een Mehari en nog een Eend voor 13 tot 17.000 euro. Een ID uit 1965 getaxeerd op 19 – 23.000 en een van de duurste, jawel, een DS Chapron die maar liefst minimaal 200.000 tot misschien wel een kwart miljoen moet opbrengen.
Maar jongens (en meisjes! Dames kom nou toch ook eens een keer!), ga nou na. Vijf van de 51 auto’s is een Citroën. Dat is zowat 10%. Ongehoord voor IC-TM. Wat betekent dat voor de rest van de beurs? Ik ga in ieder geval gewoon weer kijken. Wie nog meer?

IC-TM, MECC Maastricht
Vandaag: preview. Dure kaartjes
Vrijdag 13 januari, 10:00 – 20:00u, Zaterdag 14 en zondag 15 januari, 9:00-18:00u.

Er staan mooie plaatjes op http://www.coys.co.uk/interclassics-2017

van de voorpagina

Een topmobiel hoeft niet groot te zijn

InterClassics-Topmobiel is na 24 jaar een vaste waarde in de klassiekerwereld. De beurs – de naam zegt het al – richt zich op luxe klassiekers. Koopjes tref je er zelden en Citroëns moet je meestal met een vergrootglas zoeken. Dit jaar viel dat enorm mee, maar dat is niet de enige reden waarom deze editie zeer de moeite waard was.

Een kleine 27.000 bezoekers en 800 exposanten bevolkten van afgelopen donderdag tot zondag het MECC in Maastricht. Zoals gebruikelijk voerden de Duitse en Italiaanse auto’s de boventoon, maar het beeld leek wel iets gevarieerder dan anders. Misschien dat één van de twee thema’s van het evenement daar iets mee te maken had?

Naast Ferrari was Facel Vega het tweede thema op de beursvloer. Dit Parijse merk werd in 1954 opgericht om de in het slop geraakte Franse productie van luxewagens weer nieuw leven in te blazen. En dan gelijk goed. De gefortuneerde industrieel Jean Daninos – die nota bene zijn carrière tussen 1928 en 1935 bij Citroën was begonnen – bezat een metaalbedrijf en was toeleverancier voor de auto-industrie en luchtvaart. Het latere Franse paradepaard DS lag nog op de tekentafel en Facel zocht het zelfs hogerop. Denk aan het Rolls-Royce/Bentley-segment en aan die prijsklasse…

Luxe uitstraling, comfort en snelheid: Facel Vega bood het allemaal. Er was ook een maar: om allerlei redenen moest Facel Vega zijn motoren en andere techniek vaak uit het buitenland halen. We kennen wagens met krachtbronnen van Volvo, van Chrysler, van De Soto, enzovoort. Niet elk huwelijk tussen motor en auto was even succesvol, wat het merk qua betrouwbaarheid niet de onberispelijke reputatie opleverde die het nodig had. Ook het Franse belastingklimaat was onverbiddelijk en al na tien jaar sloot de fabriek. Gemiddeld één auto per werkdag was er de deur uit gereden. Nu, een halve eeuw later, staan de latere modellen als de HK500 en de Vega II juist bekend om hun snelheid en betrouwbaarheid en zijn ze gewild bij gefortuneerde verzamelaars.

Was het dus de imposante Franse wind die over de beursvloer waaide en in zijn kielzog Citroëns mee zoog? Vorig jaar zag ik nauwelijks een handvol, dit jaar waren er een stuk of tien Snoeken van uiteenlopende snit, van ID 19 via Familiale tot Chapron. Ook zeker acht Eenden, vier Méhari’s en drie HY’s (alle in de catering). Wel allemaal de bekende iconen dus. Daarnaast waren er een Dyane, een SM, twee-en-een-halve Traction en een Visa. De laatste viel op omdat hij net geïmporteerd was, niet gepoetst en met ruim 4.000 euro waarschijnlijk de goedkoopste auto op de beurs.

Andere Franse merken waren niet opvallend aanwezig. Wel stond de Simca Automobiel Club Nederland tussen de clubstands en won zelfs hun Talbot 1100 de eerste prijs in de categorie “best club car”. Chapeau!

Van de aanwezige Citroëns vielen er twee op vanwege hun grondige verbouwing. Een jaar of dertig geleden waagde Van Oord Specials, naar verluidt voor het eigen plezier, zich aan de verbouw van een DS 21 tot roadster. Niet alleen het dak, maar, anders dan bij Chapron, moest ook de originele voorruit wijken. Voor extra stroomlijn werd de achterbank afgedekt met een afneembare speedsterkap. De voorstoelen zijn vervangen door racemodellen. Geen ingreep waar de puritein gelukkig van wordt, maar bijzonder is het zeker.

Nog ingrijpender was de verbouwing van een Traction Avant uit 1954 tot pick-up truck. De Trax werd direct achter de voorstoelen afgeknipt en voorzien van de achteras van een HY. Ook de geheel nieuwe laadbak volgt de maatvoering van een HY en zelfs de klapdeurtjes in de bak doen dat. De originele achterspatborden zijn aangepast en opnieuw gemonteerd. De eigenaar verzekerde me overigens dat de donor-Traction niet meer te redden was. Het spektakelstuk is eind vorig jaar voltooid en heeft een heuse typegoedkeuring. De laatste goedkeuring op een dergelijk “huwelijk” tussen twee verschillende types waarschijnlijk, want de wetgeving is aangescherpt.

Best veel Citroën en ander Frans plezier dus dit jaar, maar er was veel meer. Wie een Eend een klein wagentje vindt, kon dit weekend een paar keer goed in zijn ogen wrijven. Er waren uiteraard een paar Fiatjes 500 en 600, waarvan eentje grondig opgefluft door Abarth. Ik heb een Fiat Multipla gezien, niet die nieuwe lelijke, maar het oermodel uit 1963, en een Autobiachi Bianchina uit 1969. Die laatste is slechts drie meter lang en voorzien van een 499cc motortje: niet echt voor macho’s. Maar het kan kleiner! Er was een BMW Isetta 600 en een nog veel kleinere 300 uit 1961 (298 cc en 380 kg!). Uit Engeland was er een Morris Mini Moke overgewaaid en alweer uit Italië een Ferves strandwagentje. Dit zeldzame verschijnsel werd door Ferrari gebouwd, maar met een motor van 499 cc en een maximumsnelheid van 70 km/u wel een beetje a-typisch voor de racemonsterfabrikant. En hij was geel.

De kroon werd echter wel gespannen door de Rovin cabrio uit 1952. Ik moest echt twee keer kijken of dat geen speelgoed was. Maar nee, het is een heuse cabrio van net iets meer dan drie meter en 400 kilo. Topsnelheid 85 km/u. Deze Rovin was dan ook al de vierde generatie van dit merk. Z’n voorgangers waren heel wat kleiner… Een topmobiel hooft inderdaad niet groot te zijn.

Al met al vond ik de beurs wel boeiender dan voorgaande jaren: meer diversiteit en wat minder gedomineerd door Duitse racewagens. Anderzijds waren er hoegenaamd geen auto’s van vóór, zeg, 1925. De liefhebbers daarvan zullen dus een beetje teleurgesteld zijn. Ook hoorde ik dat nu juist de Engelse merken ondervertegenwoordigd waren. Volgend jaar bestaat IC-TM 25 jaar, dus zullen ze extra uitpakken. En in 2019 bestaat Citroën 100 jaar. Incontournable!

Was jij er ook? Of was je er niet, maar heb je wel een mening over InterClassics-Topmobiel? Reageer dan hier…

tekst en foto’s: Kunstenvliegwerk

Kijk eens aan, waar een beursbezoek van een onzer redacteuren al niet goed voor is! De DS van Van Oord kende ik nog niet, maar nu staat hij ook in 1955-1975 Citroën ID/DS, afgeleiden

1990- Citroën DS cabriolet Future, Van Oord (NL), oord-ds-cabrio.nl

foto: catawiki.com