Dat zijn wel gave dingen.

F.SvM schreef:

waterman schreef:

Lach maar, maar het gaat wel gebeuren

Natuurlijk! Maar, hoe dan ook, zonder mij. Ik noemde het woord Senegal hier thuis en kreeg een honend gelach terug En ze hebben natuurlijk een punt. 40 jaar geleden was dat allemaal een stuk veiliger en stabieler dan nu. Ik vind het een leuk idee, zo’n tocht, maar ik ga het gevaar niet opzoeken.

Je kunt ook een rondje Brussel doen. Dat heeft dezelfde sfeer…

Nou inderdaad, je kan beter in de Sahara verdwalen dan in Brussel zonder navigatie.

Adri

Maar voor we hier verdwalen in een wirwar van reisopties en persoonlijke wereldbeelden:

Ja, ik voel serieus wel voor een winterse editie van de Raid Arctique:

Jaco

Edit: En hoewel ik bij lange na niet kan tippen aan het organisatietalent van Rens en Joost, bied ik bij deze wel mijn medewerking aan de organisatie aan.

Denk alleen dat je dan drie weken langer onderweg bent,maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken.

Daarbij is het grotendeels van de dag donker in het Noorden

Gooien ze ook niet de hele weg vol met grind daar? In elk geval reserve koplampen en voorruiten mee

In het zuiden wordt zout gestrooid, maar in het noorden ligt er inderdaad grit. Donker is een relatief begrip. Als er sneeuw ligt tenminste. Dan reflecteert het wit van de sneeuw al het nog aanwezig licht.

Ik voel wel wat voor een winterse editie. Of dat zoals Jaco oppert al in feb 2015 kan, dat weet ik niet. Ik denk niet dat dit thuis gelijk met gejuich ontvangen wordt. En of ik het met mijn huidige CX wil weet ik ook niet. Maar ik ga dit topic met belangstelling verder volgen.
Zweden in de winter is mooi en heel anders dan de zomerse tocht die we nu reden.

JW

Wel leuk als we ook bij de Finnen langsgaan.
2015 is te vroeg! De CX heb ik zojuist op mijn1 kolommer geplaatst en ik ga haar schorsen tot 1 maart.
We hebben een lijstje opgesteld en aangezien ik geen snelle klusser ben heb ik wel een goeie 5 maanden nodig om haar klaar voor de APK te krijgen. Maar ze heeft het verdiend, de kanjer.

Om een of andere reden begint dit beeld me een beetje tè vertrouwd te raken…

Waar is de Carlsberg?

JW

Die wordt alleen tevoorschijn gehaald als er gerepareerd wordt. Alleen kijken, dan ook geen Carlsberg…

van de voorpagina

De redders van de Raid

De Raid Arctique heeft al veel aandacht op de voorpagina gekregen. Tot heden is dit het grootste door forummers georganiseerde avontuur. Gelukkig was de ANWB Wegenwacht erbij, die ervoor zorgde dat bij de start iedereen wegkwam en dat iedereen in Parijs aankwam. Bekijk de Raid Arctique vanuit de gele bus.

Zeventien CX-rijders uit Nederland, Luxemburg, Noorwegen, Finland, Zweden, Duitsland, Frankrijk, Rusland en Australië schreven zich in voor het avontuur dat net als in 1974 de Raid Arctique werd genoemd. Zeventien auto’s met een bouwjaar van 1976 tot 1989 en kilometerstanden tot wel 400.000! De totale reis zuidwaarts bedraagt zo’n 3.400 km.

Zo’n reis met oude auto’s, die nieuw al niet de meest betrouwbare genoemd konden worden, is nogal een belasting voor de techniek. De organisatie wilde natuurlijk erg graag dat álle deelnemers in Parijs zouden aankomen. Zo ontstond het idee om de Wegenwacht te vragen om technische bijstand. De afgelopen jaren hebben wij, Henk Fikse en Yuri Colman, o.a. tijdens de rally Le Citron Pressé al laten zien waar de Wegenwacht toe in staat is als het gaat over het ter plaatse repareren van oude auto?s. De organisatie vroeg ons dan ook om mee te gaan en mee te denken over het regelen van de technische kant van de Raid Arctique. Een uitdaging die wij graag aangingen!

Omdat zo’n reis natuurlijk geld kost hebben we samen met de organisatie sponsors gezocht en gevonden. Allereerst natuurlijk de ANWB zelf. Ze stonden ons toe om gebruik te maken van een Wegenwachtauto, een VW T5 en hebben de kosten voor de heenreis naar Noord-Zweden deels voor hun rekening genomen. Citroën Nederland heeft samen met Garage Hydraulique uit Raamsdonkveer een groot deel van de kosten voor de reis van het noorden naar Parijs gedragen. Daarnaast zorgde de genoemde garage voor een enorme hoeveelheid reserve-onderdelen die het voor ons mogelijk maakte ter plaatse zo’n beetje alle voorkomende panne te verhelpen.

Op zaterdag 23 augustus was het dan zover en vertrokken wij ’s morgens rond een uur of 10 vanuit het Wegenwachtstation ’t Harde met de bus richting Noord-Zweden. Eerst reden we naar het Duitse Puttgarden waar we de veerboot naar Rødby in Denemarken genomen hebben. Daarna door Denemarken via Kopenhagen de Öresund-brug over, zodat we in het Zweedse Malmö kwamen. Vandaar moesten we nog zo’n 1.900 km omhoog naar Kiruna! Via de kustroute zijn we die dag tot Jönköping gereden, waar we een hotel namen. De volgende dag zijn we weer verder gereden en kwamen we de eerste CX-rijders achterop, met wie we samen reden tot Umeå. Hier huurden we op de camping een stuga, een soort Zweedse huisje. Maandag zijn we verder gereden door het uitgestrekte Zweedse landschap en kwamen we aan het einde van de middag aan in Kiruna, waar de volgende dag de Raid Arctique van start zou gaan.

wordt vervolgd

vervolg

Dinsdagochtend was het dan zover. Voor het stadhuis van Kiruna verzamelden zich de deelnemers met hun Citroën CX. Nog voor we aan de eerste etappe begonnen, moesten wij al in actie komen. Een uit Australië afkomstige deelnemer, die speciaal voor deze rit in Engeland een CX had gekocht, had onze hulp nodig. De waterpomp van z’n CX had het begeven en de koelvloeistof liep er met een flinke straal uit. Gelukkig zit de waterpomp van zo’n model CX niet zo moeilijk én hadden we de juiste pomp bij ons. Vol goede zin en moed wisselden we in een uurtje de waterpomp. Daarna kon de reis naar Parijs écht beginnen, maar niet voor we ook de benzinepomp van deze CX nog hadden gerepareerd. In de middag hebben we nog de IJzermijn van Kiruna bezocht. We gingen met een touringcar naar een museum dat zich op 500 meter diepte in de mijn bevond.

Zonder verdere problemen kwamen wij en de CX’en tegen de avond in het plaatsje Gällivare aan, waar we die nacht in een mooi hotel op een berg mochten overnachten. Bij aankomst moesten we wel nog even het membraan in de verrijkingsklep van een CX Turbo Diesel vervangen. Ook dat onderdeel hadden we bij ons. Bij een Noorse deelnemer met een CX GTi Turbo lekte er inmiddels flink wat hydraulische olie uit een retourleiding, dus dat hebben we meteen maar eventjes gemaakt. Een ander had slechts een nieuwe H4-lamp van ons nodig. We dineren op dezelfde plek waar Citroën samen met de CX-rijders van 1974 aan de rendierboutjes gezeten hebben.

Woensdag 27 augustus vertrokken we van Gällivare naar Storuman, een stuk van 460 km. Eerst worden de auto’s met Champagne gedoopt in de verwachting dat de reis op deze wijze wel moet slagen, want in 1974 was dat ook het geval. Ook onze bus wordt gedoopt! Opnieuw volgt een prachtige rit door het binnenland van Zweden. Stukken waar je soms kilometers geen mens tegen komt. Het is hier wel oppassen geblazen dat er geen rendier of eland oversteekt. Een aanrijding met zo’n dier zou waarschijnlijk einde avontuur betekenen. Geen panne onderweg vandaag, tenminste niet van de CX’en… In the middle of nowhere zien we in eens een witte Ford Ranger pickup staan met de motorkap open. Ernaast staat een Zweed een beetje hulpeloos te kijken, op de grond enkele losse onderdelen. We kijken elkaar aan en besluiten een paar meter verderop onze bus om te draaien en te gaan kijken wat er aan de hand is. De Zweedse bestuurder van de pickup blijkt helaas maar een paar woorden Engels te spreken maar al snel wordt ons duidelijk dat de auto gigantisch diesel lekt. Als we gaan zoeken blijkt dat de retourleiding op de verstuiver is afgebroken. Met wat kunst- en vliegwerk, het smelten van een ventieldopje en het aanleggen van een omleiding, krijgen we de boel weer dicht en kan de beste man de laatste 50 km naar huis afleggen. De bestuurder is niet alleen verbaasd dat er twee Hollanders in een gele bus vol gereedschap zijn gestopt om hem te helpen, maar nog veel meer dat we zijn auto hebben kunnen fiksen! Normaal zou hij een berger moeten bellen waar hij dan dik anderhalf uur op zou moeten hebben wachten. Zo blij als een kind is hij! We geven hem nog een ANWB-sticker (die krijgt elke deelnemer van ons die met pech strandt) en rijden door naar ons hotel in Storuman.

In Storuman staat de volgende verrassing op ons te wachten: een CX 25 GTi met een lekke radiateur en niet zo’n beetje lek! De eigenaar is in mineurstemming, hij denkt dat de rit voor hem over is. Wat nu? Een Finse deelnemer blijkt echter een gereviseerde radiateur bij zich te hebben. Na wat overredingskracht wil de man zijn radiateur dan toch verkopen en zullen wij hem wel even inbouwen. Niets blijkt minder waar: de aangeschafte radiateur is van een turbo-model en breder. Ook blijkt dat hij geen bevestigingspunten heeft voor de koelfans en aircocondensor. Met de nodige handigheid, andere waterslangen uit onze onderdelenvoorraad en heel wat gepruts en gemier krijgen we de hele handel uiteindelijk netjes in de CX GTi en kan ook deze dolgelukkige meneer weer op pad! Na het eten lossen we nog een storing op aan de CX van een Russische deelnemer: zijn in China gemaakte bougiekabels blijken van discutabele kwaliteit te zijn. Gelukkig hebben we een paar Bosch-kabels mee.

Op donderdag brengt de route ons maar liefst 600 km naar het zuiden: van Storuman naar Orsa. Een prachtige route, midden door Zweden. Langs heuvels, door bossen, langs prachtige meren. We blijven maar foto’s maken van de prachtige uitzichten. Het wordt een ontspannen reis zonder veel panne. Bij Hoting stoppen we voor een bezoek aan Ivar’s Bilmuseum. Een flinke privécollectie auto’s en motoren, verzameld door een lokaal bekende autohandelaar. Er valt veel te zien, o.a. twee Mercedessen 600 (n Pullman) ?n een 300 SL. Daarna rijden we weer een stuk verder op weg naar Östersund. In het Jamtli-park gaan we lunchen. De locatie is mooi en we kunnen de auto’s in een soort van openluchtmuseum bij de retro-garage en tankstation neerzetten. Dat levert weer mooie plaatjes op en we kunnen hier een groepsfoto maken. Die dag slechts een nieuwe hydraulische lekkage en die lossen we op. In Orsa bij het hotel op de parkeerplaats monteren we nog een paar nieuwe V-snaren op een CX 2400 van een Frans-Nederlandse equipe. Het hotel in Orsa ligt aan een meer en wordt door een Nederlands gezin gerund. Het is gelegen in een oud landhuis en de sfeer is kalm, ontspannen en erg gezellig. Ook beschikt het hotel over een prima wifi-verbinding zodat we onze facebook-pagina’s kunnen bijwerken. We rusten eens goed uit, want de volgende dag moeten we door naar Göteborg, een afstand van 500 km dwars door een gebied waar het drukker en drukker zal worden.

wordt vervolgd

vervolg

Vrijdag is de laatste dag in Zweden; een flink stuk rijden met een vol programma. Wij gaan mooi op tijd weg, want we willen nog even lekker inkopen doen bij de Biltema, een soort combinatie van Gamma en Brezan. Na de Biltema vakkundig te hebben leeggekocht, komen we via een schitterende route door een bosrijke, slingerende en glooiende weg in Hällefors voor een koffiestop. Een heel eind verder vlak voor Trolhättan stoppen we voor de lunch en daarna zullen de deelnemers doorrijden naar het Saab-museum. Wij hebben echter meer binding met het merk Volvo en trekken dus ons eigen plan: een bezoek aan het Volvo-museum in Göteborg, wat zeer de moeite waard blijkt te zijn. Mooi meegenomen is dat het museum vlak bij de haven ligt waar wij moeten inschepen voor de nachtboot naar Kiel. Met z’n allen rijden we in colonne de boot op: 17 CX’en gevolgd door ons in de Wegenwachtauto. Gedurende de nacht brengt de boot ons heel comfortabel van Göteborg naar Kiel in Duitsland.

Zaterdagmorgen ontschepen we de colonne CX-en in Kiel. De laatste CX wil niet starten, omdat de binnenverlichting de hele nacht is blijven branden, dus midden op de boot komen we snel in actie en geven een starthulpje. Hierna rijden we over de Autobahn naar Keulen. Er is verder geen programma, slechts een lunch in Munster. Eén van de deelnemers heeft zijn zoon gevraagd het laatste stuk mee te rijden en wij besluiten om hem even op te halen bij het station, gelegen naast de Dom van Keulen. De Wegenwacht is van alle markten thuis natuurlijk. Hierna rijden we naar Wesseling, waar we gaan slapen in Hotel am Rein. We zijn daar zo’n beetje als eerste en kunnen zo de deelnemers n voor ?én zien binnenkomen. Voor het eten komt de eigenaar van een zwarte CX Prestige ons nog even vragen of we de BDP-sensor kunnen wisselen: de auto houdt soms in en de toerenteller valt dan weg. BDP-sensoren van de CX zijn berucht, dus we besluiten er gewoon preventief een nieuwe in te zetten. Dat gaat niet zonder slag of stoot: de sensor zit muur- en muurvast. Kruipolie, geduld, beleid, voorzichtig werken: het helpt niets en natuurlijk breekt de sensor af. Zucht… de boormachine brengt uitkomst. Onder het toeziend oog van enkele Duitse CX-liefhebbers die ons komen bezoeken, boren we de restanten vakkundig uit het koppelingshuis en plaatsen we een nieuwe sensor. Probleem opgelost!

Zondag 31 augustus rijden we na het ontbijt via Aken richting Luik en dan naar Brussel. In 1974 bezocht de colonne CX-en namelijk de grote Citroën-dealer aan het IJzerplein en dat moet natuurlijk ook tijdens deze historische reis gebeuren. Net als wij rustig Brussel binnenrijden gaat onze telefoon: er staat een deelnemer met pech, een gescheurde waterslang. We rijden Brussel weer uit en 45 km verderop vinden we een CX GTi met een flinke plas koelvloeistof eronder. De eigenaar staat zichtbaar te balen. Geen nood, want we hebben de juiste slang in ons onderdelenpakket. Om tijd en werk te sparen, knippen we het gescheurde deel af en zetten een goed stuk aan de slang. We monteren de boel weer, afvullen, ontluchten en rijden. Als we op het IJzerplein aankomen, lijkt het al net zo’n chaos als op de oude foto’s van 1974. De deelnemers hebben namelijk zoveel mogelijk auto’s op de stoep voor het grote Citroën-gebouw geparkeerd. Een mooi gezicht! Hierna gaan we richting Senlis, waar we overnachten voor we Parijs maandag binnenrijden. Onderweg moeten we nog wel even een CX 2400 oplappen: door alle regen en enkele geoxideerde elektrische verbindingen is de auto gaan inhouden en bokken. Er is niet mee te rijden. We maken alle verbindingen droog en grondig schoon en de CX loopt weer prima.

Dan is het maandag. Na tien dagen onderweg te zijn geweest, vertrekken we uit Senlis naar Parijs. Eerst naar het Conservatoire Citroën, een hal waar Citroën haar erfgoed bewaart, op de plek waar de Citroën CX werd gebouwd. Binnen is veel te zien op het gebied van de Citroën-historie. Een voorserie CX, een gepantserde CX, een CX van de Rally du Sénégal, DS’en, Eenden, noem maar op. Ook staan er moderne Citroëns, prototypes enz enz. Daarna rijden we naar het Bois de Boulogne voor de lunch om daarna een colonne te organiseren op de Avenue Foch, vlak bij de Arc de Triomphe. De organisatie wil namelijk op de Avenue des Champs-Élysées foto’s maken van de CX’en, net als in 1974. Dat vereist echter wat organisatie. Met de Wegenwachtbus voorop, de CX-en twee-aan-twee er achter reden we claxonnerend de Avenue des Champs Élysées op. Het lijkt een chaos om ons heen maar het lukt toch heel goed om de hele ploeg twee aan twee bij elkaar te houden tot aan het Place de la Concorde. Daarna gaan we terug richting de Arc de Triomphe. We slagen er in om de zelfde foto’s te maken als in 1974 en we kunnen de hele colonne zelfs nog goed op de video vastleggen! Na de ereronde over de Champs-Elysées is het voor ons tijd om te vertrekken naar Nederland, terugkijkend op een geweldige reis waarin wij iedereen tot aan het einde hebben kunnen helpen én hebben kunnen laten zien wat de Wegenwacht allemaal kan. Hebben we u ooit laten staan?

tekst: waterman, foto’s: waterman, Wegenwacht Eend, par eXeMple!, Joar Rasmussen, RensKorevaar