van de voorpagina:

April is zoals een Citroën, wispelturig, soms stralend weer, soms valt de regen met bakken uit de hemel, maar n ding is zeker, het laatste weekend van april troepen honderden Citro?ns samen voor de jaarlijkse Jumble. Dit jaar werd gekozen voor Les Lacs de l’Eau d’Heure (de naam alleen al, toch?), een prachtige omgeving temidden het groen.

De Citroën DS, die 60 wordt (moest dat je ontgaan zijn) zal ook hier centraal staan. Ook daarom ligt de organisatie van deze Jumble in handen van de DS/SM Club van België. De locatie ligt ongeveer een 30 km ten zuiden van Charleroi en omvat de grootste toeristische meren in België, en eveneens de grootste stuwdam van ons kleine landje. Je kan verschillende zaken bezoeken zoals de uitkijktoren, de stuwdam aan de binnenzijde, etc… Maar dit jaar heeft men iets veranderd tegenover de vorige Jumbles… je zal namelijk ook een rondrit kunnen rijden van ongeveer 30 km dwars door de omgeving van deze prachtige locatie; Wil je nog wat meer rijden, dan kan je er nog een lusje bijnemen tot in Brûly-de-Pesche, als er geen eurocentje valt moet je maar eens ‘googelen’ naar dit historische plaatsje. Je kan er ook gezellig een weekendje uit van maken in deze regio, want vlakbij is er een Landal park.

Het programma in het kort ziet er zo uit:

vanaf 10u onthaal van de deelnemers in het onthaalcentrum, route de la Plate Taille 99, 6440 Boussu-les-Walcourt en vanaf dan kan iedereen zijn dag zelf een beetje bepalen… bezoeken aan detoren, stuwdam of een ritje in de Crocodile Rouge (amfibiebus). Let wel, voor al deze bezoeken dien je in te schrijven en sommige zijn beperkt in aantal deelnemers, dus wees er snel bij! Rond een uur of 11 kan je de rondrit starten, maar je bent dus vrij wanneer je wil vertrekken. Eten kan er ook vanaf 11h30 en om 16h is er nog aan afscheidsdrink aangeboden door Citroën Belux. Info en schrijven via http://www.abcc.be Het minimum inschrijfgeld bedraagt 5€ en dan loopt het bedrag verder op naarmate je wenst deel te nemen aan bezoeken of een maaltijd meeneemt. Inschrijven kan tot 29 maart, de eersten zullen de beste zijn!

Hopelijk zijn jullie Citroën-genen geprikkeld en mogen we jullie talrijk verwelkomen op 26 april! Tot dan!

tekst: demuywo
foto: internet

Hier wat plaatjes van vandaag;

Citroën Jumble 2015 by azu250, on Flickr
DSC_3580 by azu250, on Flickr
DSC_3558 (2) by azu250, on Flickr
DSC_3537 (2) by azu250, on Flickr
DSC_3533 by azu250, on Flickr
DSC_3526 by azu250, on Flickr
DSC_3523 by azu250, on Flickr
DSC_3518 by azu250, on Flickr
DSC_3495 by azu250, on Flickr
DSC_3470 by azu250, on Flickr
DSC_3456 by azu250, on FlickrDSC_3416 by azu250, on Flickr
DSC_3396 by azu250, on Flickr
DSC_3384 (2) by azu250, on Flickr

de rest van de foto’s;

https://www.flickr.com/photos/citroenazu/sets/72157651787247490/

Mooi weer Martijn.

Wat is zo’n Bijou toch een geinig wagentje.

Er waren best wat Belgische Tractions trouwens! (zelfs een grijze )

DSC_3510 by azu250, on Flickr

Te veel moois om allemaal op te noemen, zeker die traxen maar vind die Dyane heel knap gedaan. https://www.flickr.com/photos/citroenazu/17254470696/in/set-72157651787247490

Van de voorpagina:

Naar goede gewoonte tuffen vele liefhebbers het laatste weekend van april naar de Belgische Citroën Jumble, zeg maar het grootste jaarlijkse Citroën treffen in België. Na de drukte van Brussel verleden jaar koos men dit keer voor een ruime rustgevende locatie aan les Lacs de L’eau ‘d Heures, Henegouwen en men had nog een verassing voor de deelnemers…

De Jumble had dit jaar een volledig ander opzet, geen statisch treffen met min of meer ‘verplichte’ bezoeken, nee, deze keer kon iedereen zijn dag zelf samenstellen. Je ‘kon’ meevaren met de Crocodile amfibieboot, je kon de toren van de stuwdam bezoeken, je kon rondslenteren over de parking, maar he, er is hier precies iets aan de hand? Zo weinig auto’s samen? Dat komt natuurlijk door de verassing dit jaar, je kon namelijk ook een rondrit rijden wanneer het jouw uitkwam. Je kon zelfs kiezen, de korte rondrit van 30km, of de langere van ruim 80km die dan langs de beruchte bunker waar Hitler ooit in verbleef passeerde. Aan de reacties te horen vielen de rondritten in de smaak. Bochtige, smalle weggetjes en prachtige landschappen met de nodige teststukken voor uw vering…  We zijn in België, remember. Zelfs het voorspelde regenweer, waar Jumbles nogal eens aan abonnement op lijken te hebben, blijft zo goed als uit, ok, een paar druppels, maar af en toe komt zelfs de zon piepen.

Aan de ingang van het bezoekerscentrum staan enkele DS’en te blinken in hun vel voor hun verjaardag en binnen kan je ook wat snuisteren in boeken en andere literatuur. Je komt nog eens wat bekende gezichten tegen ook en al gauw gaan de verhalen weer hun gang. Tractions, een paar CX’en, een Bijou zelfs, GS(A)‘s en nog een boel twee-cilindertjes en ook al wat modernere Citroëns parkeren gemoedelijk naast elkaar, een mooi zicht.

Deze Jumble was niet de grootste, mede door de rondrit stonden ook nooit alle deelnemers samen op de parking, dat vonden sommige spijtig, maar ach, het was eens iets anders. Benieuwd wat ze volgend jaar uit hun mouw zullen schudden, tot dan?

Reageren en meepraten kan hier

tekst: ThomasC3VTR/demuywo
redactie: demuywo
foto: CitroenAZU

Spijtig dat ik niet aanwezig kon zijn ,want zie geen C4 in ‘t fotoalbum .

Nog een mooi verslag dat we jullie niet willen onthouden van A. Deprez:

Jumble 2015 Lacs de l’Eau d’Heure, een impressie

We komen aan rond de middag. De heenreis was ronduit prachtig, wat een mooie natuuromgeving! Het is alsof we in een film rijden; het is rustig en als we een auto kruisen is het een witte DS, een knalrode Panhard… 

Aangezien het domein best uitgebreid is, was de duidelijke Citroënbewegwijzering zeer welkom. Op de parking van het infopunt, het hart van de Jumble is de ontvangst erg vriendelijk. 

We parkeren onze CX diesel naast een CX Leader en een turbo. Wat verderop prijken een tweetal GS’en, aan de overkant, neus aan neus een drietal intimiderende SM’s. We stappen uit, het weer valt reuze mee; het is niet koud, er is niet veel wind, het regent niet constant, daareven was er zelfs een straal zon.

We kuieren naar het infopunt. Een hoop DS’en vormen een erehaag, meer moet dat niet zijn in het jaar dat het model zestig wordt. Van op de brem zien we de lagere delen van de parking; daar zijn alle andere telgen; Tractions, BX’en, XM’s, enkele tweecilindertjes, een Cactus.

Voor de ingang de nieuwe Citroën DSreeks, pardon de nieuwe DS reeks, macht van de gewoonte… Een paar Citroëns ook; o.a. natuurlijk de bijzondere C4 Cactus. Overigens, die beginnen we veel te zien; ook de Jumble wordt al bezocht per Cactus. Aan de ingang zelf staan drie bijzondere DS’en, echte dan, ik bedoel de oude, fiere Citroëns; een berline, break en een découvrable.

Binnen blijft de vriendelijkheid aanhouden en is alles netjes en rustig voorbereid. Er is tal van toeristische info voorzien, er zijn twee routes uitgewerkt, een kleinere en een veel langere in de wijde omgeving…; er is van alles mogelijk! Ik verwater een beetje bij de boeken over de DS die verjaart… Maar de maag trekt, ook die van mijn vrouw en vooral die van onze twee kinderen.

We stappen opnieuw in de auto en slenteren aan de hand van de duidelijke routebeschrijving, enkele minuutjes door het boomrijke landschap, over de stuwdam… tot aan de eetplaats ‘le relais de Falemprise’ Gezien het middaguur, is het daar wel druk. Iets onhandiger, op zijn Waals zeg maar, wordt ons de manier van werken uiteindelijk duidelijk. Eerst worden ticketjes ingeruild voor jetons, dan kan het aperitief daar gehaald worden, de frisdranken e.d. iets verderop en wat het eten zelf betreft bedient welgeteld één dame de hele zaak… Tja, op zijn ‘…’ zeg maar. 

Ondanks deze toch wel als beroerd bestempelbare situatie, valt er valt bij de dame geen enkel spatje stress te bespeuren. Breed glimlachend roept ze af en toe ‘voor wie die twee borden zijn’ die ze in de hand houdt. Heroïsch haalt ze de schouders op als er geen reactie komt, behalve enkele verblufte blikken van hongerigen waar ‘dit kan niet waar zijn’ vanaf loopt, maar die toch, hun onmacht in die situatie beseffende, gegeven de totale afhankelijkheid van die ene dame die alle touwtjes toch op één of andere manier in handen heeft,  braaf en hoopvol blijven afwachten. 

Na een uur wachten krijgen wij uiteindelijk ook ons bord. We proberen er niet aan te denken dat dit ook het moment is dat we eigenlijk aan boord zouden moeten gaan van de fameuze amfibus ‘le Crocodile Rouge’, dé belevenis die we onze kroost toch niet willen ontzeggen. Gelukkig zijn dit zorgen voor ouders, en zal het de twee kinderen die volop van het speelplein aan het genieten zijn, worst wezen. De dag kan al niet meer stuk. Het eten is wel lekker, het smaakte wel.

Een uur later dan voorzien komen we opnieuw aan op de Jumbleparking; de indrukwekkende amfibus staat er. En ja hoor, enkele minuten later zijn we aan boord en kan het avontuur voor de kinderen, en ook een beetje voor ons, beginnen. Na een korte rit, plonst het gevaarte zich in het meer. Met een slakkengang steken we het meer over. Tijd genoeg om alle kinderen aan boord even het roer, of euh het stuur, in handen te geven. Hun ogen konden niet groter zijn. 

Een klein uur later komen we weer veilig en wel bij het infopunt, waar het ondertussen tijd is voor een ‘verre de l’amitié’, ons aangeboden door Citroën. De parking is nu goedgevuld; het echte ‘Jumble gevoel’ is er! Natuurlijk is het tijd om heel wat bekende gezichten terug te zien, dat doet deugd. 

Met tijdsgebrek natuurlijk om iedereen die we terug zien treffelijk van gedachten te wisselen, starten we een uurtje later opnieuw onze CX en beginnen we aan de terugtocht, moe maar voldaan. Dat het nu meer begint te regenen, kan ons niet schelen. 

Het was een mooie Jumble en alle afwezigen hadden zonder meer ongelijk!