Het was de een na laatste. Volgens het programma tussen 15:30 en 16:00.
Ben nog op zoek naar wat mooie actie foto’s van de DM-67-42  

Filmpje zou helemaal geweldig zijn

Twas trouwens een geweldig weekend!

De volgorde van de groepen was geel,groen,rood,blauw,oranje,rose en als laatste zwart.
De laatse vertrokken tussen elf en half twaalf.

Dat waren de tijden voor de rit in Parijs. Deze zijn trouwens helemaal door elkaar gegooid. Je kon in Parijs gewoon in de rij gaan staan in het park, en daarna ging je gewoon per groepje rijden. K’heb er diverse kleuren stickers door elkaar gezien.

Wat een belevenis! Ik heb genoten van de eerste tot de laatste minuut. Vrijdagochtend vroeg vertrokken en toen al de eerste Duitse DS’en tegengekomen. Op zondagavond op de terugweg weer menig DS tegengekomen. Een zeer geslaagd verjaardagsfeest. Op naar 2025…

Een prachtig weekend gehad!!

Mijn foto’s kunnen jullie bekijken op https://www.facebook.com/media/set/?set=a.847868341961168.1073741831.100002140304721&type=1&l=47d5c8f9cd

Echt een geweldig weekend gehad, en wat een mooi evenement om 60 jaar DS te vieren!
Even wat korte indrukken van het hele weekend

Vrijdag vanuit Oosterhout vertrokken met zo’n 60 DSsen.

Zaterdagmorgen mochten we het circuit al op. Even wachten in de pit straat, de vorige groep reed nog over het circuit.

Daarna mochten we zelf, onderweg werd ook gefilmd vanuit een DS3 cabrio. Een DS3 racing reed voorop.

Nu had ik al eerder op een circuit gereden met zowel de DS als CX. Maar een kombaan is toch wel weer een hele nieuwe ervaring

Na het circuit de rest van het evenement maar eens rustig bekeken, waaronder 7 Chapron modellen. Maar hier en daar op het terrein waren er nog wel meer te vinden.

Er was ook tijd om even te rusten.

Zondagmorgen verzamelen om in een parade van zo’n 12 auto’s per keer Parijs in te gaan.

Route door Parijs.

Natuurlijk langs de Eifeltoren!

Een stukje Champs Élysées mag ook niet ontbreken.

Om vervolgens te parkeren op Place de la Concorde.

Waar de Chinezen erg van onder de indruk waren.

Even wat gegeten bij het nieuwe merk DS, in de tent van DS week.

Daarna maar even naar Champs Élysées nr 42 gelopen om even wat rond te kijken.

Even wat eten op de Champs Élysées.

Terug naar de Jardins Tuileries en even naar het Louvre gelopen.

Tijd om te vertrekken, maar natuurlijk niet zonder de volledige Champs Élysées af te rijden.

Via de Arc de Triomphe weer terug
(De foto is gemaakt door Wouter Bregman, bedankt!)

Complimenten aan de organisatie, alles is erg netjes verlopen

Leuke foto’s Arjan, het was echt een mooi evenement.
Wij hebben het ook ontzettend naar ons zin gehad.

van de voorpagina

Net als 60 jaar geleden

Een dubbelfeest van Citroën en DS vraagt om dubbele verslaggeving. Na het verhaal van Pavang en Hydro brengen we je nu het verslag van René de Boer en Martijn “CitroenAZU”. Verteller en fotograaf kiezen hun eigen invalshoeken, zodat wij forummers een nog completer beeld van Le Monde de la DS krijgen.

“Wachttijd 30 minuten”, meldt een bordje in het Frans en Engels, als we al geruime tijd in de rij hebben doorgebracht. Het lijkt ‘De Efteling’ wel. Voetje voor voetje schuifelen mensen naar voren, zoals in de rij voor de communie. Dat past wel op deze Pinksterzondag. Zo moeten bezoekers zich zestig jaar geleden hebben gevoeld, in het Grand Palais op slechts een paar honderd meter afstand van hier, waar destijds de Autosalon van Parijs plaatsvond. Ook toen stonden er lange wachtrijen om de nieuwe Citroën te mogen bewonderen, met het schier onvoorstelbare aantal van 12.000 getekende orders alleen al op de eerste dag.

Ditmaal gaat het om een bezoek aan de speciale expositie die is ingericht in een grote tent in de ‘Jardin des Tuileries’ ter gelegenheid van ‘DS Week’, waarin de lancering van DS als zelfstandig merk in Europa officieel gestalte krijgt. Tegelijkertijd wordt de brug geslagen naar het verleden, in het kader van het zestigjarig jubileum van de Citroën DS. Bij de ingang staat een heel vroege DS 19, wit met zwart dak, net als destijds op de Salon van 1955. Verderop in de tent staan de actuele DS-modellen 3, 4 en 5, allemaal in de chique kleur Bleu Encre. Dan een vroege cabrio, een DS 19 uit 1958, een 21 Prestige (met separatieruit) uit 1972, de blauwe DS 21 uit de televisieserie ‘The Mentalist’, het studiemodel ‘Numéro 9’ en her en der nog wat actuele DS-modellen.

Nog interessanter zijn de aparte afdelingen over DS-design, met fraaie schaalmodellen en interessante tekeningen en schetsen, en ‘L’atelier’, over bekleding en individualisering. Een foto-expositie toont afbeeldingen van de historische DS met prominenten, sportsuccessen en een prachtige DS-foto van de beroemde Parijse studio Harcourt. Ook voor de ‘boutique’, met onder meer schaalmodellen, boeken en andere devotionalia, staan mensen in een rij alvorens naar binnen te mogen. Over belangstelling is er bepaald niet te klagen.

Yves Bonnefont ziet het allemaal met genoegen aan. Hij is binnen het PSA-concern verantwoordelijk voor DS als derde merk, naast Citroën en Peugeot. Hij begrijpt heel goed welke waarde de eigenaren van de historische DS voor zijn merk kunnen hebben. Zij immers houden het erfgoed rijdend, waarnaar Bonnefont met de moderne DS-modellen zo graag de brug wil slaan. Dit is ongetwijfeld de reden dat de DS-directie de initiatieven die op clubniveau ontstonden voor het vieren van het zestigjarig jubileum van de Citroën DS omarmde en nu maar wat graag aanhaakte bij de historische activiteiten. Tien jaar geleden kwam de gevraagde ondersteuning voor het halve-eeuwfeest maar moeizaam. Natuurlijk weet Bonnefont ook wel dat de meeste bezitters van een historische DS weinig enthousiasme kunnen opbrengen voor de nieuwe modellen met dezelfde naam, maar het is een goed teken dat het erfgoed in ieder geval in stand gehouden wordt.

Op zaterdag hebben zich zo’n 600 DS-eigenaren uit heel Europa verzameld op het circuit van Linas-Montlhéry ten zuiden van Parijs. Historische grond voor Citroën, want hier testte het merk in de eerste decennia van zijn bestaan regelmatig nieuwe auto’s en werden tal van records gevestigd met de beroemde ‘Petite Rosalie’. Ingeschreven deelnemers mogen nu in groepen met hun DS een aantal ronden rijden over het circuit, inclusief een gedeelte van de vermaarde kombaan.

Op het binnenterrein staan standhouders met de meest uiteenlopende zaken: onderdelen, boeken en miniaturen, accessoires en versterkingen voor de inwendige mens, inclusief een speciale DS-champagne. Er is een concours d’élégance, er zijn demonstraties van het rijden met DS’en op drie wielen in een fraaie choreografie en er zijn workshops. ’s Avonds is er een viergangen-galadiner in een tent op het terrein, afgesloten door een artistiek spektakel met film, zang, dans en muziek dat niet bij iedereen even goed in de smaak valt, maar qua avantgarde-gehalte wel goed past bij de DS.

Op zondag mogen de deelnemers in groepjes van twaalf auto’s een route rijden van het Parc de Saint-Cloud langs de Seine naar het eindpunt op het place de la Concorde, waar alle DS’en worden geparkeerd. De rit is nogal chaotisch: van de geplande indeling in groepen op basis van de kleur van de verkregen sticker komt weinig terecht. Schijnbaar vonden sommigen de starttijd van half acht voor de eerste groep veel te vroeg… Uiteindelijk arriveren toch alle DS’en voor het middaguur op het eindpunt, waarna voor de deelnemers in de DS-expositietent een brunch is voorzien. Die vlag dekt de lading overigens geenszins: voor de later aangekomenen blijft het bij een kop koffie. Maar goed, dat zijn details. Als geheel vierden liefhebbers van de DS uit heel Europa de zestigste verjaardag van het model in stijl, waarbij de Nederlanders zoals gebruikelijk voor een getalsmatig flinke inbreng met zeer fraaie auto’s zorgden.

tekst: René de Boer, foto’s: CitroenAZU

@ CitroenAZU, heb je ook circuit foto’s van de roze groep? (de 1 na laatste groep op zaterdag, van 15.00 tot 15.30)

Hieronder een link naar mijn foto-album met een samenvatting van circa 80 van de 250 foto’s die mijn reisgenoot en ik geschoten hebben. Veel plaatjes zijn natuurlijk al gemaakt, maar let in het bijzonder op de lichtblauwe break die t.b.v. het defilé achter mijn donkerblauwe (bleu d’orient) staat geparkeerd. Baas boven Baas: de beste eigenaar heeft hem niet in 6 maar in 3 (!!) maanden compleet gerestaureerd. En wel zoo vreselijk perfectionistisch. Hij bleek een professional te zijn, werkzaam onder de naam Stoeckel in de Elzas. Het toevallige is dat ik daar 2 weken geleden een weekje 8 km vandaag was gehuisvest en er 2x op 250m afstand langs ben gekomen, niet wetende dat dit bedrijf bestond…
Verder leuk om te zien dat net toen wij vertrokken vanaf Place de la Concorde, in een beschikbaar gaatje voor de fontein mijn andere grote autoliefde parkeerde. Deze schoonheid in zilvergrijs, ik heb haar zelf in het rood. Ben vastbesloten om deze foto ook nog eens van mijn eigen Peugeot 504 cabriolet te maken…prima reden voor een tripje Parijs.

Foto’s: https://www.dropbox.com/sh/9cz5uayibe4wejx/AACg29UBatL9SHwa-XjhdG4Pa?dl=0

Een korte samenvatting van mijn belevenissen wil ik jullie niet onthouden.

We zijn nu bijna een week verder maar ik verkeer nog steeds in de prettige roes die zich tijdens het Jubileumweekend in Parijs van mij heeft meester gemaakt. Ik vond het een weergaloos mooi evenement. Het waren wat mij betreft 2 evenementen in EEN, omdat Parijs altijd al een evenement in zichzelf is. En met de 2 programmadagen dus eigenlijk 3…

Voor mij betekende deze reis de eerste langere rit van meer dan 150 km sinds de oplevering na restauratie. Ik had sinds de oplevering (zie ook: Project (ID)em op dit forum) 800 km gereden. Precies 10 jaar geleden deed ik ook zo’n vuurdoop, maar dan met een Peugeot 504 berline, die ik had uitbesteed. Waarna ik mezelf heb gezworen het voortaan zelf te doen, want ik ben meerdere keren gestrand op die reis. Bij deze, dit keer zelf gedaan, hoewel een niet onbelangrijk deel van de basis al uit goede handen kwam van Repelsteeltje.

De heenweg vrijdag was als verwacht erg druk. Het gezamenlijk vertrek vanaf Gefco was goed georganiseerd en een fijne pitstop. Via de beruchte E19 langs Antwerpen (file) en Brussel (file) naar Mons. Vlak daarboven stapte mijn in Brussel wonende reisgenoot bij een tankstation in. Vanaf daar ging het via de aloude route nationale 2 binnendoor naar Parijs. Ondanks dat we de A104 zo’n 30 km rondom Parijs pakten, werden we toch door een zwarte vrijdagavondspits verwelkomd. Boven het asfalt was het zo’n 25 graden, dus kon de koelcapaciteit van de DS goed getest worden. Een zelf ingebouwd temperatuurmeter geeft dan toch de nodige gemoedsrust. Normale bedrijfstemperatuur is 78 graden en in de langdurige file liep deze ook heuvelen niet verder op dan iets boven de 90 graden. Pas om 20:30 reden we aan de landschappelijk zeer fraaie zuid-westzijde van Parijs het terrein van een boerenhoeve annex mini-camping op. Op de binnenplaats stonden tot mijn verbazing reeds 6 DS’en en een lange tafel met BBQ en veel flessen wijn. Bovendien stapte Egbert (TT) met uitgestrekte hand op mij af om ons welkom te heten. Quel coïncidentie! Egbert overnachtte in een hotel, maar was hier op uitnodiging van de overige gasten. We mochten aanschuiven, ware het niet dat het vlees op was en de Casino in het dorp net gesloten. Gelukkig was er nog een goede Chinees op loopafstand geopend. Rustig dorpje in prachtige omgeving en fraaie sites d’etappe en mini-camping. Noteer maar: Cernay-la-Ville. De nacht bracht ik door achterin mijn ID Break. In stijl, leek mij zo. Ik durf rustig te stellen dat ik van alle deelnemers de meeste uren gedurende het jubileum in mijn ID heb doorgebracht!
Na het inklappen van de bank resteert achter de stoelleuningen een riante ruimte van 2,20m lengte. De nachtrust was onderbroken, want de temperatuur daalde tot vlak boven het vriespunt. Ik lag dus in een soort van vrieskist…Mijn reisgenoot had het warmer in z’n mini uitwerptentje!

Zaterdagochtend na het ontbijt naar het circuit van Monthlery-Linas, een klein half uur rijden vanaf camping, rustige route. Goed georganiseerde ontvangst! We werden ingedeeld in de laatste groep die over het circuit mocht rijden. Aanvankelijk was ik er nog niet zeker van of ik het nodig vond om dat circuit op te rijden maar toen ik anderen had zien rijden stond dat als een paal boven water…Wat en geweldige baan! Intussen genieten van al het moois om ons heen. Het circuit ligt gelukkig op een heuvel, ventileert daardoor goed met een klein briesje en is voor de helft begroeid met een bos. Ondanks de rijdende auto’s dus toch frisse lucht. Erg aangenaam en je kon gewoon tussen de auto’s picknicken.
Toen ik mocht starten voor de rondes op het circuit hadden we afgesproken dat mijn reisgenoot aan de zijlijn foto’s zou maken (helaas vergat hij verder in te zoomen en AZU heeft mij helaas niet gekiekt). Net voordat ik de pit in reed schoot een Fransman mij aan of hij met me mee mocht rijden. Hij droeg een filmcamera en fotocamera, leek me een goed plan. Hij bleek een Fransman wier DS nog in restauratie was. Hij was (wellicht verwekt(, geboren en getogen op de achterbank van een DS die hij later van zijn vader over kon nemen. Een familiestuk dus. Geanimeerd gesprek met deze Fransman tijdens de rondes op het circuit. Over de recessie, de veerkracht van NL, het uitblijven van hervormingen in F, het zorgstelsel (mijn expertiseterrein) en de energiebranche (zijn expertiseterrein). De beste man bleek hoge ambtenaar bij het ministerie van kernenergie en duurzame energie (in Frankrijk verdragen die portefeuilles elkaar…). Reist de hele wereld over en is ook vaak in NL. Hij was erg goed geïnformeerd over allerhande zaken. Erg leuk. Email uitgewisseld en hij stuurt mijn een DVD met zijn video-opnemen vanuit de auto en de foto’s.

Vervolg hieronder (post mag niet meer dan 6000 tekens bevatten…)

Vervolg…

Einde van de middag zijn wij naar camping Bois de Boulogne gereden, camping in het Amsterdamse Bos van Parijs, steenworp afstand van de Tour Eiffel en om de hoek bij Parc St. Cloud. Spullen neergezet (gelukkig lang terug al gereserveerd, want complet) en met de gesponsorde pendelbus naar begin Champs Elysees. Op zoek naar passende invulling van ons eigen ‘gala-diner’.  ’Dat werd een authentiek Frans diner in een miniatuurrestaurantje op Montmartre, traditioneel Frans, waar vrijwel geen toeristen komen. We zaten aan tafel van 4 met 2 Fransen: een Parisenne van in de 70 met haar zoon. Weldra ontpopte zich een geanimeerd gesprek, ook over de DS (mijn T-shirt fungeerde als visite-kaartje). De media hebben er enorm veel aandacht aan gegeven. Ook niet-autoliefhebbers wisten ervan. Na afloop zelfs handen geschud en dat doet een Fransman niet zomaar! Leuk. Daarna tegen middernacht naar de Sacre-Coeur waar net een Pinkstermis gaande bleek. Erg mooi…mis werd begeleid door een groot koor dat weer werd ondersteund door het grote kerkorgel. Absoluut een kippenvelmoment, ik ben dol op kerkorgels. M’n huis is er helaas nog steeds net niet groot genoeg voor… Weer buiten was er een feestje gaande op de trappen. Met weer ander soort muziek . Moe maar voldaan kachelden we uiteindelijk terug naar de camping.

Volgende ochtend naar het nabijgelegen Parc St Cloud. Echt SCHITTEREND! Fraai uitzicht over Parijs. Achter mij parkeerde de vreselijk mooi gerestaureerde licht blauwe break die ik zaterdag op Monthlery al had gespot. Even kort met elkaar gesproken en toen van start. En colonne langs de Seine naar Place de la Concorde. Geparkeerd onder een strak blauwe hemel. Toen naar de VIP-loempiatent ter ere van intro van het nieuwe label DS “DS Automobiles”. Echt een Frans-Chinees feestje. Met gemengde gevoelens naar dit hedendaagse opportunistische marketingkunstje gekeken. Gemengd omdat ik vind dat een van de meest onderscheidende elementen van de oer-DS echt SCHITTERT door afwezigheid binnen het nieuwe label DS: la suspension hydraulique. Zonder dat, wordt het natuurlijk nooit meer wat…

Als brunch troffen wij slechts kruimels van een een verloren croissantje. Gelukkig had ik mij er niet veel van voorgesteld: want ik ken de marketingwereld zo langzamerhand wel: veel retoriek maar weinig echte inhoud. Die inhoud zijn wij tegen eigen betaling aan de Champs-Elysees gaan halen. Een heerlijke Salade Nicoise, geserveerd door een authentiek geconserveerde gauloise blonde. Da’s pas marketing!

Vervolgens met de DS de Champs Elysees afgereden, rondom de Arc de Triomphe. Ik waande me in de 70’s… Terug naar de camping, de godin gestald en meteen weer terug gependeld naar de binnenstand. Gegeten in Quartier Latin. ’s Avonds laat nog even vergapen aan de Eiffeltoren. Ze blijft zo mooi…

De volgende ochtend retour aux Pays Bas. Weer binnendoor, inmiddels met nu en dan regen. Mazzel gehad qua weer. Onderweg nog wat DS’en tegen gekomen. Toch leuk. Route was nu heel rustig ook in Belgie, dus vlot thuis.

En de ID Break? Ik had veel gereedschap bij me maar helemaal niks nodig gehad (zoals sommigen mij reeds beloofden in het topic “Ik ga naar Parijs en neem mee…”.

En hoe de reis is bevallen? Ik vind het nog meer dan haar Franse concurrenten uit die tijd een fantastische reismachine. Ach, ik hoef jullie hier niets te vertellen. De DS is zeker op de grote weg echt heer en meester. Aldaar de fijnste van de auto’s die ik heb. Echt genieten. Bij Het veersysteem is echt fenomenaal. Een schande dat het niet meer gemaakt wordt…

En nu alleen maar hopen dat dit evenement over 10 (en 15!) jaar in herhaling gaat. Ook omdat mijn zoontjes (die nu net nog iets te jong zijn voor zo’n evenement) er nu al naar uit kijken!

Waarschijnlijk heb ik jouw aangesproken op de parkeerplaats van een supermarkt langs de N2 op de terugweg.
Je reisgenoot ging nog wat aankopen doen en jij zat nog in de auto.
Wij vonden het ook een fantastisch evenement.
Groeten Peter.

Reken maar dat ik dat was! En jij bent dus ‘Pavang’. Voortaan moeten we naambadjes op doen met onze alias van het forum erop…

Dit is mijn korte videocompilatie: https://www.youtube.com/watch?v=RT9pE0HfB1M

charlesdegaulle21 schreef:

@ CitroenAZU, heb je ook circuit foto’s van de roze groep? (de 1 na laatste groep op zaterdag, van 15.00 tot 15.30)

Nee helaas, ben bang van niet. De eerste en de laatste groepen heb ik niet jammer genoeg…
Heb zo nu en dan ook nog een op de parkeerplaats rondgelopen, daar was ook genoeg te zien