Oh, dat kan. Ik ben vreselijk slecht in video editing dus de upload is onbewerkt met het originele geluid, op YouTube plak ik er dan aan het begin een nummer onder zodat de rest van de video stil is.

Kan dus best zijn dat je de video gezien hebt terwijl de audio setting nog verwerkt moest worden

Heenreis.

Na vrijdag een beetje te hebben afgekicked van ‘t werk, en de 2CV nog eens goed nagekeken en de fusee’s doorgesmeerd, zaterdagochtend alles ingepakt, en vertrokken naar Duistland.
Een probleemloos ritje. Nergens file, 2x een eendje ingehaald op de snelweg. Veel duimpjes omhoog, van passerende automobilisten, die daarvoor meestal snelheid verminderden.
1 keer bijna van de weg geraced door een zeer snel rijdende duitser, die 500 m voor zich keek, ipv naast zich toen hij naar rechts kwam. Verder geen incidenten.
Hotel was ok, eten veel te zout. ‘s Avonds met Lars (kunstenvliegwerk) afgesproken om samen verder te rijden. Hij overnachtte in Memmingen, 40 km zuidelijk van ons.
Dus ‘s zondags verder, en Lars ontmoet bij zijn hotel. Nog ff tanken, en onze Google Maps telefoon navigatie heeft ons langs alle zuid-Duitse files geleid. Prachtige route binnendoor. We wilden nog even langs Neuschwanstein, maar ‘t regende zo erg, dat we maar zijn door gereden richting Tirol.
Maps leidde ons ook langs de Oostenrijkse files, en langzaam klaarde het weer op. De route ging over het Timmelsjoch, onze eerste echte pas (+2474). Prachtig! Wat een ervaring. Eendje hield zich god. Boven was het prima weer, maar letterlijk ijskoud. Het vroor, ijspegels aan de dakgoot en in de tunnels.
Naar het eerste uitzicht uitgebreid te hebben bewonderd, door naar de camping.
Kampje was al ingericht. Even een plekje uitgezocht voor de tent, opgezet, en toen maar eens kennis maken en een pilsje/wijntje nuttigen. Verder wachten tot alle deelnemers binnenvielen, en zich installeerden.
De eerste avond pasta en salade. Manman, heerlijk. Ook mooi, de kookmaterialen die zijn toegepast. Leuke techniek.
Lekker kampvuurtje, nog een biertje, en toen maar langzaam naar bed.

1e dag.

Rustig opgestaan, lekker bakkie, overvloedige hoeveelheden broodjes, gebakken eitje, de route nog maar eens bestudeerd, en toen één voor één op weg. ‘t Weer was super, bijna wolkenloos, en op de hoogtes was ‘t blauw nog blauwer.
Naar ‘t noorden, richting Jaufenpas (+2096m). Nou daar kwamen we mekaar weer tegen, wnat we stonden in de file voor de wegwerkzaamheden. Tijd voor een praatje, en ‘t bewonderen van de voitures. Daar ‘verloren’ we 1/2 uur. Door naar beneden, een redelijk vlakke weg door ‘t dal. In Brixen wat boodschappen gedaan, maar dat kostte ook tijd.

Mijn snelheidsmeter begon ondertussen irritant te piepen….
Omhoog richting de Passo d’erbe. Hele mooie weg, achter Boudewijn en Marco aangereden. Bovenop (+2004m) was ‘t ons te druk, dus door. Snelheidsmeter geluidje wordt nu wel heel irritant. Even aan de kant, gereedschapskisteje open, en het dashbordje eraf getrokken. Maar de kabel van de snelheidsmeter liet zich niet losdraaien. Dan maar weer door.

Tijdens de afdaling toch de remmetjes oververhit. Even wennen aan die bergpassen. Tijdens het afkoelen van de wachttijd gebruikt gemaakt om weer eens aan de snelheidmeter kabel te rommelen. Nu lukt het. WD40 erin, weer alles terug gemonteerd, en dat probleem was opgelost. Ondertussen weer 1 uur extra vertraging. Nu bleek dat we de hele route niet gingen halen. Gemidddelde snelheid was dus niet zo hoog. Bij St. Martin naar ‘t zuiden afgestoken, en omhoog naar het Grödner joch (+2121m). Hier was ‘t tijd voor een kopje
koffie en een broodje. De DS’sen kwmen ook een bakkie doen daar. Vervolgens naar beneden door het Grödnertal. Daar nog even een rondje gelopen, maar toen we verder wilden was de file door wegwerkzaamheden redelijk lang. Anyway. Door, via Bolzamo en Merano terug naar de camping. Dat Merano is een mooi stadje, van wat we er van konden zien.
Op de camping wachten op de rest. We waren niet de eerste, en niet de laatste. We waren niet de enige, die een afkorting hadden genomen. Maar er waren helden die de hele route hadden gereden. Jammer dat we de Drei Zinnen hebben gemist, maar die bewaren we voor een volgende keer.
Eten was weer fantastich, weer pasta, nu met een heerlijke stoofsaus. Weer hulde voor de kookploeg. Even geholpen met het maken van de salade.
Biertje, wijntje, kamvuur, gezellgheid, en weer pitten.

2e dag.

Weer rustig opgestaan. Geen voorwaarde voor succes om de hele route te rijden, maar met de ervaring van dag 1, besloten velen niet de hele route te rijden, en ook nog eens in tegengestelde richting te rijden, om de Stelvio via de steile kant op te rijden, om de remmen te sparen.
Koffie was weer heerlijk, net als het gebakken eitje. Dan weer onderweg. Nog ff getankt, en bij de afslag naar de Stelvio nog even naar het noorden gereden, richting Reschen pas. Deze was niet zo hoog (+1508), dus voor we er waren weer omgedraaid, om toch de klim van de Stelvio te gaan doen.
Wat een prachtig landschap daar. Gletschers in de verte, de toppen komen staads dichterbij. Ondertussen lezen we op de app dat een paar man met pech staan, maar de wegenwacht was al in de buurt. Langzaam tuffen we naar boven, de fietsers ontwijkend, en aan de kant gaand voor ongeduldige steigers, die ons willen inhalen, de ene na de andere Kehre/Tornate, tot op de top. Ik vond het een hele prestatie. Wat een prachtige rit, we genieten van de mooie uitzichten. De mede alpenrunners op de top stonden op het punt om verder te gaan, maar wij aten nog een worstje, en lekker een bakkie en een strudl.
Daarna tijd om verder te gaan. Bovenop stonden een aantal deelnemers van de Goodwood - Cote d’Azur ralley. Geen onaanzienlijke autotjes.
De afdaling was mooi, en rustig. Lange draaiers, en smalle tunnels.
Via Bormio gestart aan de beklimming van de Gavia. Achter San Antonio begon ‘t autotje vreemd te stinken. ff stoppen en kijken. Niks te zien. Verder. 500 m verder vertrouw ik het niet. Weer aan de kant, motortje laten lopen, en de kap omhoog. Dan is het duidelijk, de ventilator draait niet meer. Poelie gebroken. Dat ding meteen uitgebouwd, om de schade te bekijken. Yuri gebeld, posities uitgewisseld, en toen wachten op de mannen van de wegenwacht, die al haverwege de Gavia waren, toen mijn bericht kwam. Bankje eruit, even wachten in het zonnetje. Wel heel fijn, de zekerheid van hulp dichtbij.
Yuri en Henk kwamen eraan, en we besloten de poelie te lassen. Dat gaat makkelijk, met 2 12V WW startaccu’s in serie (24V), startkabels aangesloten, - op het werkstuk, en de + op een griptang, met daarin een electrode. E.e.a. werd weer vast gebakken, en dit bleek afdoende. Weer gemonteerd, en verder!
Wat een prachtige pas, die Gavia (+2621). Qua landschap het hoogtepunt van de reis. Smal, ruig, hoog, besneeuwde toppen. De wegenwachtbus achter ons aan. Boven even een fotomomentje. De afdaling is ook smal, en in de tunnels is het vaak 1-richting verkeer. 2 DS’sen halen ons in. Op de passo del Tonnale (+1883) staan de WW en de DS-sen, en drinken we een kopje koffie. Vervolgens naar beneden. We stellen de navigatie in op de camping, en laten ons verrassen. We worden naar links gestuurd, de bergen in. De DS-sen gaan rechtdoor. Op de Michelin kaart zijn de SS6 en SS86 een ‘witte’ weg. Dat staat normaal voor smal, bochtig, soms slecht onderhouden. In dit geval is niets minder waar.

Prachtig wegdek, net nieuw, en na de steile klim een geweldige racebaan. Het begint te schemeren, we hebben we weg voor ons alleen, wat een rij belevenis!
We komen net voor de DS-sen weer in Merano, en ik stuur heerlijk voor ze uit naar de camping. Na aankomst is “wat voor motor zit er in je eend” het grootste compliment van de dag. Nu waren we we zowat de laatste die aankwamen, na 12 uur sturen, dus het eten stond klaar!
Nog een biertje, wijntje, kampvuurtje en gezelligheid. Prachtige dag.

3e dag.

Weer rustig opgestaan
We hadden vandaag besloten om het rustig aan te doen, en in Bolzano naar het museum van Ötzi te gaan. Maar uiteraard eerst lekker ontbijten, met weer een gebakken eitje.
Vervolgens onderweg, via Merano en Bolzano richting Seisser Alm. Hier was de route niet ons niet helemaal duidelijk, en heet leek erop dat de route gedeeltelijk verboden was.

Dat werd bevestigd door wat APP verkeer. We begrepen dat er boetes werden uitgedeeld op een gedeelte van de Seisser Alm. Daar hadden we geen zin in, dus zijn we maar met een groepje via Castelrotta naar het Gröndnertal gereden. Een goede koffie gelegenheid deed zich niet echt voor. Op weg naar de Passo de Sella (+2244) viel de groep wat uit elkaar, met name door gebrek aan gezamenlijke parkeerplaatsen.
Maar het gebied in de Dolomieten is adembenemend mooi. Onder in Canazei hebben we met een paar man wat gegeten.
Dan weer verder. We rijden door het Eggental, langs de Karrersee. Wat een prachtig gekleurd meer. Even uitgestapt voor wat foto’s. Dan verder naar Bolzano. Onderweg nog wat hout gesprokkeld voor het kampvuur, want dat brandt uitbundig elke avond.
In Bolzano even zoeken naar een parkeerplek, en dan naar Ötzi gewandeld. Een heel museum rond een ijsmummie. Maar, ik moet zeggen, de afdeling met zijn spullen, prachtig ten toon gesteld en uitgelegd, is wel indrukwekkend. Ötzi is te zien via een klein venster, waar hij in een koude kamer ligt, op een mooie glazen plaat. Op zich wel treffend gedaan.
De uitleg over zijn leefomgeving, de ijstijden en de bronstijd is mooi gedaan. We hebben het hele museum bekeken, en toen verder, terug naar de camping. Toch nog een hele rit, Bolzano, Merano, Saltaus.
Op de camping wacht een fantastische barbeque.
Iedereen is vol verhalen van de afgelopen dagen, de prestaties worden breed uitgemeten, het kampvuur is weer geweldig, en er wordt op academisch niveau empirisch onderzoek gedaan naar de combinatie kokend kaarsvet met bier.
Toen alle hout was opgestookt zijn ook de laatsten naar bed gegaan.

Terugreis.

Donderdag hebben we ‘t kamp gedemobiliseerd. Met wat samenwerking ging dat nog vlot. Ik vond ‘t leuk om voor iedereen een eitje te mogen bakken. Één voor één vertrokken de auto’s. We hebben de aanwezigen nog bedankt, en toen zijn we ook vertrokken. Nogmaals hulde voor kookploeg en organisatie. Prachtig gedaan! Ik mis ‘t nog steeds…
Goed, we vertrekken via de Reschenpas, en rijden daarna lang Nauders Zwitserland in. Via Scuol naar Susch. Daar was ‘t nog mooi weer, en hebben we op een terrasje gelunched.
Van hieruit de Flüela pass beklommen,(+2383) een zeer steile klim, (grotendeels in de 1 omhoog) en onderweg een witte voorruit opgelopen door een sneeuwbui. Die treintunnel is er niet voor niks….Boven was ‘t frisjes…
Vervolgens langs Davos en Klosters (interessant lange tunnel) door naar Lichtenstein. Dat leek ons wel interssant. En dat was ‘t ook. We hadden een hotel in de bergen, en dat hebben we gemerkt. De routeplanner gaf aan: naar rechts afslaan, en dan de weg naar ‘t berghotel. 10 km onafgebroken in de 1 omhoog. Hoe is t mogelijk… Ook hier zijn we aangekomen, en we werden begroet door koeien en geiten met bellen. Gemütlich.
Lekker naar de kamer, ff douchen, en wat eten. Dan pitten. ‘t Was weer een vermoeiend dagje sturen. ‘s Nachts onweer, altijd spectaculair in de bergen. Eigenlijk hadden we hier nog een dagje willen blijven, het was zo rustig en zuiver daar, maar ja, een week is zo voorbij, en we moesetn ook nog een dagje thuis zijn om de zooi op te ruimen.
Dus ‘s ochtends die berg weer naar beneden, geukking in de 2 naar beneden, zo steil was ‘t ook weer niet…
We vertrokken via de Bodensee en het Schwarzwald naar Straatsburg. De secundaire weg naar Lindau was een verkeersramp. Overal door de dorpjes, tig stoplichten, en erg druk.
Maar vanaf Lindau langs de Bodensee was ‘t lekker door rijden. (nog even lekker gelunched in de zon in ‘n parkje aan de Bodensee)
Straatsburg centrum is prachtig. Mooie winkelstraten, prachtige kathedraal (toren beklommen) en zat pleintjes met terrasjes. Ook weer super weer. Een mooie afsluiter.
De dag erna via Mets en Thionville naar Martelange. Daar de tank vol gegooid, en heerlijk gegeten in le Mouton noir. Een absolute aanrader, als je toch gaat tanken.
Dan via de Bastogne en de N30 richting Luik. Voor Remouchamps de snelweg op (is van daaraf toch voornamelijk bergaf), en door Luik naar Maastricht. Dan nog 1/2 uurtje tot Jabeek, en we zijn weer thuis.
8 landen (Duitsland, Oostenrijk, Italie, Zwitserland, Lichtenstein, Frankrijk, België, Luxemburg) in 8 dagen.
Wat een trip!! Hele leuke mensen ontmoet, prachtige ritten gemaakt, de auto heeft ‘t goed gedaan, die gebroken poelie is niet aan achetrstallig onderhoud te wijten. Ik mag concluderen dat de restauratie tot een prima resultaat heeft geleid.
Bedankt allemaal, en hopelijk tot ziens.

Robcap schreef:

Maar er waren helden die de hele route hadden gereden.

Dank u, dank u, dank u _O_

Onze gemiddelde snelheid lag dan ook bijna 25km/h hoger als bij sommigen als ik het me goed herinner

Rob, wat een fijn verhaal om te lezen!

Leuk verhaal . Je komt weer helemaal in de stemming.

Adri

Kijk, dat is leuk voor de thuisblijvers!

Mooi verhaaltje Rob, jullie hebben het heel wat rustiger aan gedaan lees ik zo.

Dit is een heel mooi verslag, het was inderdaad geweldig.

Om nooit te vergeten. Deze belevenis laat je niet snel los.

Ik zal nog wat plaatjes uploaden. Misschien tijd voor een Flickr account. Dat is iets voor later.

Groetjes, Rob

Wat een fijn verslag, Rob! Vooral jullie belevenissen op de de terugreis doen mij er naar verlangen nog eens zo’n trip te plannen.

Prachtig verhaal, had graag meegedaan, maar omstandigheden laten dit nu niet toe, helaas.