omdat ie beter afleesbaar is?

Ik denk dat het “een beetje met de tijd mee” geevolueerd is (auto’s werden wat hoekiger in de jaren 70) maar het is ook makkelijker te produceren.
Dat plastic was geloof ik niet zo duurzaam, werd vervangen door ijzeren delen. Goedkoper en makkelijker te maken als het simpel gevormd is.

Maar ik ben met je eens dat dat oude dashboard bij de 1e neus een hele mooie combinatie is.
Toch vond ik het klokwerk van het laatste dashboard destijds best cool als puber.
Vooral die dikke toerenteller…

Het eerste DS-dashboard is heel bijzonder en erg mooi, maar ik moet zeggen dat ik de rust en eenvoud van de ID-dashboards eigenlijk minstens net zo aangenaam vind:

De Slough-versie in in z’n geheel eigen Britse stijl zelfs eigenlijk gewoon chique:

Derk

Dat allereerste dashboard van de ds19 was idd niet duurzaam. De delen trokken snel krom, braken af en de pasvorm was matig. Ik denk dat dat één van de redenen was om er in ‘61 mee te nokken.

Ik heb nu een paar 1ste dashboards bekeken en de kieren zijn elke keer anders, dus ik geloof graag dat het allemaal niet perfect was. En als engineer (ja, ik ben het allebei ) snap ik ook nog wel dat het 3e dashboard veel praktischer te maken is. Maar de DS is nu juist een auto die niet vanuit de ratio ontworpen is en dat laatste dashboard vind ik niet in de geest van het oorspronkelijke ontwerp. Dit in tegenstelling tot de 3e neus, die ik juist weer een logische vooruitgang vind en ook vind passen bij het oorspronkelijke, innovatieve karakter van de DS.

Eigenlijk zijn alle dashboards mooi, behalve de laatste.

boeman schreef:

Maar de DS is nu juist een auto die niet vanuit de ratio ontworpen is[...]

Dat ben ik niet met je eens. De DS is m.i. juist bijzonder rationeel ontworpen. Er zijn heel veel tradities overboord gezet omdat er rationeel beschouwd betere oplossingen mogelijk waren.

Fuseepennen náást het hart van het wiel waren in 1955 heel gewoon, maar de DS had de fuseelijn keurig door het hart van het wiel lopen. Bij Citroën hadden ze prima in de gaten dat een auto op een los chassis qua ontwerp veel nadelen had ten opzichte van een zelfdragende koets, maar dat een zelfdragende koets kwetsbaar was voor kleine schades, dus heeft men een spaceframe opgetuigd met losse panelen (ik ben benieuwd in hoeverre dat door Lefèbvre’s achtergrond bij Avions Voisin beïnvloed is. Volgens mij kun je een DS net zo goed met gedoopte linnen bespannen). Een DS is voorzien van een veersysteem dat op pure logica in ongeveer alle opzichten beter is dan wat gedurende de hele productieperiode van de DS als alternatief beschikbaar was en dat je er dan ook je besturing en versnellingsbak aan hangt was helemaal niet zo ver gezocht (ook hier weer invloeden uit de vliegtuigindustrie, schat ik in). Plastic dak? Houdt het zwaartepunt laag. Druppelvorm? Was toen algemeen geaccepteerd als de best mogelijke stroomlijnvorm.

En dan zijn er nog details waar we over kunnen discussiëren: de knipperlichten achterop de Berline bijvoorbeeld zijn natuurlijk prachtig duidelijk, maar of dat er bij verzonnen is nadat ze er eigenlijk een lelijke knik in de daklijn mee wilden verbergen durf ik niet te zeggen. Zelfde geldt voor het éénspaaks stuur. Was dat gewoon mooi of is het ook echt praktisch omdat je zicht op de tellers onbelemmerd is en wordt je ook werkelijk niet meer door je stuurkolom gespietst in een frontale aanrijding? Ik ga ‘t niet proberen.

Ik snap wel dat de DS als rijdende kunst wordt beschouwd, maar ik verwacht dat er veel meer ratio dan gevoel achter het ontwerp van de DS zit. Op die manier bekeken kun je het derde dashboard makkelijk als het beste DS dashboard beschouwen, maar ja: het is gewoon niet zo mooi uitgevallen als de rest van de auto.

Derk

Je hebt gelijk, er zitten heel veel prachtige oplossingen in de DS. Ik had moeten schrijven

“Maar de DS is nu juist een auto die niet *alleen* vanuit de ratio ontworpen is”

Ik haal in mijn werk als ontwerper, werkend op het scheidsvlak tussen design en engineering, vaak het voorbeeld van de DS aan. Het één kan niet zonder het ander. Was het alleen maar een mooie auto geweest zonder alle noviteiten, dan was hij veel sneller in de vergetelheid geraakt. En was het een vierkante doos geweest met innovatieve techniek, dan had niemand de auto gekocht.

Vanuit dat standpunt blijf ik erbij dat het laatste dashboard niet mooi is. Teveel vanuit de ratio (engineering, betrouwbaarheid, kosten) en te weinig vanuit emotie (design). Gelukkig zit het aan de binnenkant en kijk ik er alleen tegen aan tijdens het rijden. Al het positieve commentaar betreft de buitenkant en eerlijk is eerlijk, er zijn genoeg passagiers die het niet met mij eens zijn en ook het laatste dashboard mooi vinden.

Ik vind het derde dashboard ten opzichte van andere eigenlijk ook alleen maar mooi omdat er nou eenmaal geen andere in m’n DS zit maar ik ben wel zo gek geweest om bewust de tellerbak uit de sloper (modeljaar ‘72) in te bouwen in plaats van de verder gewoon intacte tellerbak van de Pallas zelf (modeljaar ‘74) omdat ik de grens trek bij het verdwijnen van het schijfje uit de snelheidsmeter. Daarna zijn de klokken zo gewoon…

Overigens: dat het dashboard aan de binnenkant zit betekent eigenlijk júist dat het mooi moet zijn. De buitenkant, daar kijkt een ander tegenaan. Lekker belangrijk. Maar de binnenkant, daar zit je zélf mee

Derk

Laten we vooral niet vergeten dat Citroën ook nog iets deed als “marktonderzoek”... de klant wilde gewoon steeds meer controlelampjes, een toerenteller, er moesten symbolen op schakelaars komen enz enz enz… u vraagt, wij draaien. Ergo: het laatste dash…

Mooi of niet mooi, niet of wel functioneel, ‘t was in die jaren dat DS bestaan heeft een zeer aparte auto.
Ik heb de auto beleefd vanaf mijn geboorte als kind,tiener op de achterbank en voorzetel genoten van deze Godin, alsook enkele gereden waaronder de goddelijke Pallas.
Heb alle modellen zien passeren in de garage, (toonzaal vanaf de 2e neus) en alle op de auto(sloop)hof.
Dat waren tijden, nu heb ik alleen nog die herinneringen, van 4 prachtige DS Pallas als Demo waarvan 3 met ‘t laatste dashboard en 1 met ‘t 2e tweekleurige en leder interieur.

Tijd om terug een DS aan te schaffen vtske

Ik rij momenteel nog te graag met ‘t moderne spul.

Ik bekijk de verschillen tussen een eerst neus dash en laatste dash toch iets breder, namelijk het gehele interieur.

Qua vorm heeft zo’n vroeg dash een mooie uitstraling. Maar de rest van het interieur vind ik wel minder. Eenvoudige stoffen interieur en eenvoudige stoelen. Plastic achtige dorpel bekleding, vloerbekleding stelt ook niet veel voor. Plastic handgrepen en raamslingers, deel beklede deurpanelen. Soms niet eens een match met de rest van de bekleding.
Het heeft natuurlijk allemaal zijn eigen charme, en dat maakt het ook wel weer leuk.

Maar…

Wat mij betreft een hele revolutie naar de laatste generatie Pallassen. Mijn favoriet is met tabac leder.
Dan krijg je zachte lederen stoelen zelfs in hoogte verstelbaar, met bijpassende deurpanelen die de gehele deur bedekken. Veel meer 1 geheel, wat mij betreft. Bij het instappen zie je RVS dorpellijsten en een zacht tapijt wat qua kleur matched op de vloer ook nog eens van dikke isolatie is voorzien. Diverse delen zijn versiert met RVS lijstjes. De handgrepen en raamslingers verchroomd voor extra luxe uitstraling. Zelfs de voetpedalen zijn voorzien van RVS delen. Het stuur komt wat steviger over.

Zeg nou zelf, dit vraagt toch: kom maar fijn lekker binnen zitten?

Ja, maar wacht even. Je kunt een basis ds19 of kale ID19 of Dspecial niet vergelijken met een opgesmukte pallas. Dat is appels met peren vergelijken!Ik zelf vind kaal heel mooi, het geeft de pure vorm weer die Bertoni én Opron kenmerken. Sierlijsten, chroom, rvs en leer leiden af van de pure en functionele vorm.

DS Pallas is niét de DS die Bertoni voor ogen had. Net als dat Opron sierlijsten op de CX verafschuwde.

Ik vergelijk een DS19 eerst neus (toen het topmodel) met een laatste generatie top model. Lijkt me geen gekke vergelijking, is meer de evolutie van het model.
De buitenkant kan kaal heel mooi zijn, maar qua interieur vind ik juist een Pallas rustiger omdat de deurpanelen doorlopen waardoor je niet diverse kleuren ziet. Overigens niet bij een Pallas met stof want dan is de bovenkant wit, wat soms erg druk toont.

Van Opron en de CX blijkt niet waar te zijn, dat heeft hij zelf bevestigd.