Van de voorpagina

Citroën C3 vs. GS Birotor: heden vs. de toekomst van gisteren

Wat kun je doen als je met je Birotor in de Harz staat met panne en de ANWB je eigenlijk niet verder kan helpen omdat onderdelen zo schaars als iets zeldzaams zijn? Dan pak je een Citroën C3 en haal je die onderdelen thuis even op. Tenminste: wel als je Egbert heet en de Harzrun met je Birotor wilt voltooien! Dus is het woord aan Egbert…

Vol goede moed ging ik op weg met de Birotor naar het Harzgebergte in Duitsland om mee te doen met de “Harzrun”. De eerste grote reis met mijn GS Birotor. Wat rijdt dat heerlijk, wat een vermogen! De auto ligt mooi strak op de weg, ook bij 140 km/u. Ook is de auto heel stil voor een auto uit die tijd. En dat mooie turbine-geluid van de wankelmotor! Het benzineverbruik viel ook mee met rond de 1:8. Jammer genoeg werkte na een paar uur de solenoïde van de C-Matic halfautomatische versnellingsbak niet meer, waardoor hij niet meer ontkoppelde. Gelukkig kan je door de koppelomvormer gewoon stilstaan in de versnelling. Ik leerde al vlot in zijn 2 optrekken en van 2 naar 3 op toeren schakelen. Een bypass in het elektrische systeem maakte dat ik in de versnelling kon starten. Dus motor uit, in zijn achteruit, starten en even insteken…

Helaas sloeg aan het einde van dag 2 de echte pech toe. Toen ik 120 op een secundaire weg reed hoorde ik een vreemd geluid. Daarom maar snel afgeremd naar 60. Maar voordat ik een parkeerplek kon vinden: een grote klap, een klapperend geluid en er rolden 3 tripoïde-kogels voor mij uit over het asfalt. Ik hoefde eigenlijk niet eens te kijken om te weten wat er was. De aandrijfas was bij de tripoïde van de differentieel-as log gekomen. Die zit daar met 6 bouten vast. De vorige eigenaar van mijn auto heeft wel meer bouten niet echt goed vast gezet. Onze ANWB-er Henk was er al snel met de trailer, zodat we terug konden naar de camping. Wat nu?

ANWB-er Yuri: “heb je die kogels nog?” Nee… we hebben ons suf gezocht in de berm! De bouten zijn er nog wel. De schade van de rondslingerende as valt erg mee. Ik heb thuis in Nederland een donor. Yuri wist mij over te halen om die as op te gaan halen. De organisatie van de Harzrun leende mij de, door Citroën Nederland ter beschikking gestelde, bijna nieuwe C3 uit. We hebben snel wat gegeten en hop, om 19:00 zaten wij in de auto naar Nederland.

Dit was voor het eerst dat ik in zo’n moderne auto reed! Het was al snel donker, harde regen en windvlagen. Hoe werkt alles, waar zitten de knopjes? Nou, knopjes zitten er bijna niet. Heel veel moet via het touchscreen. Levensgevaarlijk om als bestuurder de kachel warmer te zetten. Maar de auto paste gelijk, alsof je een meteen goed zittende schoen aantrekt. Wat een comfort! Na 10 minuten voelde ik mij helemaal safe in de auto. Geweldige wegligging. “Alles” gaat automatisch: ruitenwissesr en verlichting hoef je niet aan te komen. Al snel vond ik de werking van de cruise control. Voet van gaspedaal af en met 150 over de snelweg, alleen wat aan knopjes zitten. Beetje alsof je in een film zit. Dat vond ik gelijk ook het gevaar, het gaat allemaal te makkelijk en je bent het contact met de echte buitenwereld kwijt.
Wel bijzonder al die snufjes. Onder de snelheidsaanduiding staat de maximaal toegestane snelheid. Die klopt ook nog als er wegwerkzaamheden zijn. Het dashboard heeft een centrale digitale snelheid aanduiding. Meer naar links ook een analoge klok, maar daar zit mijn hand steeds voor.

De motor maakt een wat roffelend geluid, beetje als een VW bus. Wel even wennen na het hoogtoerige turbo-geluid van de Birotor. Er zit toch geen boxer in? Terug in de Harz hoorde ik dat het een driecilinder is. Vandaar! Als je gas geeft duurt het even voordat hij vol power heeft, maar na een korte vertraging en vanaf de 3.000 toeren gaat hij als een speer. De kenners vertelden mij dat die vertraging komt omdat het even duurt voordat de turbo vol in komt. Dat kleine ding heeft minstens zoveel power als de wankelmotor van mijn GS Birotor. Maar de Birotor reageert wel directer.
Om 23:30 waren wij thuis, ondanks het nare weer niet erg vermoeid. De volgende dag de donor as gepakt en in orde gemaakt. Om 15:00 waren wij weer op de camping en om 17:00 kon ik weer met de Birotor rijden.

De Birotor heeft niet het comfort van de C3. Hij heeft een heel eigen motorgeluid. Het vermogen van deze supermotor is vergelijkbaar met dat van de driecilinder C3. Maar wat heerlijk om weer in de Birotor te rijden. Ik heb weer contact met de wereld om mij heen. Ik voel het gewoon als ik hard rijd. De paar knopjes die er zijn, kan ik gewoon op de tast vinden. Na elke rit gaat even de motorkap open om te kijken of alles nog vast zit en hoe het met de vloeistoffen zit. Bij de C3 heb ik niet eens uitgezocht hoe de motorkap open moet.

Rijden met de Birotor is een beleving. Rijden met de C3 is super comfortabel maar voor mij te vervreemdend…

Tekst & foto’s: Egbert

Toen ik 120 op een secundaire weg reed

Adri

Haha, precies wat ik ook dacht toen ik het las.

Maar hé, daar gaat een auto niet kapot van hè? Wij deden dat ook in Noorwegen, weet je nog? Dat de bouten bij Egbert losschoten lag niet aan de snelheid, maar aan het feit dat de bouten onvoldoende vast zaten.

Breeze schreef:

Toen ik 120 op een secundaire weg reed

Adri

Je kon daar zonder probleem 140

Dat is leuk, maar ik en Frank reden achter Egbert toen de as loskwam, ik had echt geen 120 op de teller staan. We hadden net een stukje omhoog gereden daar, dus harder dan 90 zal het niet geweest zijn.

Ik reed al een half uurtje ofzo achter Egbert aan, naar beneden had de Birotor het tempo er flink in zitten, maar naar boven ging het niet veel harder dan 80.

Verder een mooi artikel, ik kan me goed vinden in de mening van Egbert over het vertrouwen dat de C3 geeft en dat dat direct het gevaar is. Dat heeft zowat iedere moderne auto.

Wat ik met name bijzonder vindt van het pechgeval is dat alle 6 bouten tegelijk de wijde wereld hebben gekozen. Of begrijp ik dat nu verkeerd?

Nee GW, we hebben langs de kant van de weg 2 bouten terug gevonden (ik 1 en Egbert 1 geloof ik). Bij terugkeer op de camping ontdekte Yuri dat de overige 4 nog gewoon in de auto zaten.

Dus toen kwam al gauw het idee om thuis 3 kogellagers of een donor as te gaan halen

Gelukkig waren de 4 van de 6 bouten in het Tripoide huis blijven zitten nadat ze al los waren gelopen. Ik denk dat ik pas iets hoorde toen bout 5 en 6 los gingen zitten en daarna ging het heel snel.

FastFred schreef:

Dat is leuk, maar ik en Frank reden achter Egbert toen de as loskwam, ik had echt geen 120 op de teller staan. We hadden net een stukje omhoog gereden daar, dus harder dan 90 zal het niet geweest zijn.

Vertel ik ook eens een sterk verhaal

Het is ook zeker een goed verhaal Egbert, overdrijven was nergens voor nodig geweest

Over 2 jaar hebben we het er nog steeds over, net zoals we het dit jaar telkens nog hadden over het verboden pad tijdens de Alpenrun

LOL, ik zag Eggbert al met 120 (c.q. 140) door Wieda scheuren, want daar gebeurde het toch? En het lijkt zo’n serieuze man.

Verboden pad, nooit gezien en nooit van gehoord.

Ik mag wel zeggen dat ik een soort mini-expert ben op het gebied van loslopende GS tripoïds. Tweemaal meegemaakt na ong. 500 km na montage van een nieuwe aandrijfas. De eerste keer nu 40 jaar geleden in Parijs rolden de kogels en de bouten over de boulevard Périphérique en werden we geholpen door een lokale Cit-garage. De 2e keer nu 4 jaar geleden tijdens de Pressé, werden we gered door Yuri en Henk die het verdachte kloink-kloink geluid feilloos diagnosticeerde.

Adri

Kijk, dat hebben ze dus perfect opgelost bij de CX. Helemaal geen last meer van tripöidehuizen die uit elkaar kunnen vallen.
Anderzijds rammelen de tripoïdes zelf wel lekker, maar niets wat met 2 kilo vet per as kan worden opgelost.