Hoi Frank als je zo’n beugeltje nog nooit gezien hebt

kom je daar niet zo maar op.

Ik had er diverse in mijn kist liggen.

Prima oplossing.

De laatste post is alweer een half jaar geleden. Tijd voor een update. Er zijn een aantal proefritten gemaakt. Daarbij bleef de motor inhouden bij constant gas. Een reden om met de reparatie van het plaatwerk te stoppen en eerst de techniek op orde te krijgen.

Eindeloos ben ik bezig geweest met de ontstekingsonderdelen en de carburateur. Ieder onderdeel of kabeltje is vervangen om uit te sluiten dat daar de oorzaak zat. Het resultaat is dat ik nu de verdeler en de carburateur in duplo heb. Zelf gereviseerd en afgesteld met de testkast. Leuk werk, maar als het geen resultaat oplevert toch teleurstellend.

Er was een moment dat ik dacht de oorzaak gevonden te hebben. De hoofdsproeier van 125 vervangen door 130. Het haperen was weg totdat de ontsteking iets werd veranderd. Het haperen was weer terug….
Net toen ik het niet meer wist, schoot een vriend te hulp en is hij een dag gaan zoeken. Op het allerlaatst vonden we dat er valse lucht werd aangezogen tussen het inlaatspruitstuk en de kop. Na demontage bleek dat er een verkeerde pakking was gebruikt door het revisiebedrijf, terwijl de goede pakking nog bij de set overblijvende pakkingen zat.

Het gedrag van de motor is totaal veranderd. Ze hangt nu aan het gas, heeft meer vermogen en trekt feller op. Een jonge godin. Daarna ben ik eerst maar eens de werkplaats gaan opruimen en schoonmaken. Even een paar dagen iets anders en dan met vakantie.

Inmiddels ben ik met het volgende zoekplaatje bezig. De koppeling. Er zit een nieuwe koppelingsplaat in. Die is zeker 1 mm dikker dan de originele, die niet meer te krijgen zijn. Daarom is het vliegwiel 1 mm uitgedraaid.
Het vervelende is dat de koppeling wel ontkoppelt, maar de primaire as in de bak blijft meedraaien. Daardoor is het inschakelen van de eerste en achteruit een kwestie van tandenpoetsen. Tenzij je de bak eerst stil zet door de 2 (die gesynchroniseerd is) in te schakelen.

Herman Jansen vertelde dat dit meer voorkomt en allerlei oorzaken kan hebben: foute afstelling van koppeling, kromme koppelingsplaat, veren van de drukgroep die de plaat raken, naaf koppelingsplaat raakt kraag vliegwiel. Kortom, als het niet lukt om met afstellen de bak stil te leggen, zal de motor er uit moeten. De komende weken maar eens kijken waar we uitkomen…

Om af te sluiten nog goed nieuws: bij 100 km/u rijdt de auto heerlijk en trillingsvrij.

O ja, meer foto’s op augustus 2017

In de afgelopen weken is de motor met bak uit de auto gehaald. Het doel was de problemen met de koppeling op te lossen. Dat is niet gelukt. De koppeling doet het prima als de motor koud is. Maar na een paar kilometer blijft de versnellingsbak meedraaien met de motor. Het gevolg is dat het inschakelen van de niet gesychroniseerde versnellingen niet mogelijk is zonder tanden te poetsen.
De remedie is dan de gesychroniseerde 2e versnelling in te schakelen, waardoor de bak wordt stilgezet en dan snel de 1e versnelling in te schakelen. Als je te langzaam de 1e versnelling inschakelt gaat de bak weer meedraaien.
Als de motor koud is, kun je gewoon de koppeling intrappen, twee seconden wachten en de 1e inschakelen, dat gaat dan boterzacht.

De koppeling is zo afgesteld, dat als je tot de bodem intrapt, pas halverwege de koppeling aangrijpt. Het lijkt me dat die voldoende vrijkomt. Eerder was het aangrijpen veel dieper, maar dat maakt geen verschil in de klacht van het meedraaien van de bak.

Bij de demontage zijn foto’s gemaakt van het vliegwiel, de drukgroep en de plaat. Je ziet dat de koppeling alleen op de binnenste 2 cm aangrijpt. Alsof het vliegwiel, de koppelingsplaat of de drukgroep scheef is. De drukgroep is met een rij gecontroleerd en is vlak. Blijven over het vliegwiel en de plaat. Het vliegwiel is 1 mm uitgedraaid om de 1 mm dikkere koppelingsplaat te compenseren. Ik heb de diepte gecontroleerd, maar niet of er verschil is tussen binnen- en buitenkant van het uitgedraaide deel. De voering van de plaat is niet gecontroleerd op evenwijdig zijn.

Los van het merkwaardige slijtpatroon zou er voldoende ruimte moeten zijn voor de plaat om helemaal vrij te komen van vliegwiel en drukgroep. Toch gaat de plaat/bak meedraaien met ingetrapte koppeling (of komt niet tot stilstand).
De plaat schuift licht over de splines.
Het toplager is nieuw en kan met een vinger rondgedraaid worden.
Foto’s van de gedemonteerde onderdelen staan in mijn blog oktober 2017

Ik heb begrepen dat er meerdere auto zijn met deze koppelingsplaat en uitgedraaid vliegwiel die dezelfde klacht hebben. Soms op te lossen door de slag van de koppeling te vergroten, soms blijft het tobben.
Om alles weer los te halen moet er een indicatie zijn van de oorzaak. Is het een idee om deze plaat weg te gooien, een n.o.s. te zoeken en die te plaatsen in het uitgedraaide vliegwiel, of kan dat niet? Of zie ik iets over het hoofd?

Vervelend probleem zeg, jammer na zo veel werk. Hopelijk levert het forum tips en adviezen op!

Een originele plaat op een afgedraaid vliegwiel zou problemen kunnen geven. Maar, als je de rand waar de drukgroep op rust ook een mm af zou draaien dan kan het wel weer omdat de drukgroep dan ook weer dieper komt.

Zomaar een gedachte hoor, maar kan het zijn dat een deel van het druklager tegen de plaat drukt?

Dat verklaart alleen niet het vreemde slijten van de plaat.
Misschien is de originele plaat wel een beetje taps…

Ik zal morgen kijken of de plaat de drukgroep kan raken. En goed om te lezen dat ik nog terug kan naar een originele plaat! Altijd fijn als er een plan B is.

De krukas zal als hij warm is ca. 0,7 mm langer worden. Het kan zijn dat het de oorzaak is van net vrij draaien met een koude krukas, en net aanlopen van de koppelingsplaat met een uitgezette krukas. Maar op de foto van de bak met druklager zie ik geen slijtsporen. Dus eigenlijk geen goede verklaring…

Het gedoe met de koppeling is nog niet opgelost. Voorlopig is het probleem aan de kant gezet om tijd vrij te maken voor het plaatwerk.

Alle deuren zijn gedemonteerd en de boutjes, moeren, raamgeleiders etc. zijn naar de verzinkerij. Ook zijn de voorschermen klaar. Tenminste, dat dacht ik tot de schermen terugkwamen van het ontlakken en ontroesten. Was de roest in een n.o.s. scherm toch dieper en waren er kleine gaten ontstaan. Die zie je met een zaklamp eronder….

Het ontlakken maakt het verleden zichtbaar: veel deuken, butsen, roest en groeven. En de binnenbakken van de deuren zijn net te ver heen om plaatselijk te repareren. De vraag is wat wijsheid is…

Het ontlakken was interessant om te zien: een complete carrosserie kan in de baden. Aansluiten kan een ktl-behandeling plaatsvinden. Dat gaat dan ook gebeuren. De motorkap wordt ontlakt, maar krijgt geen ktl-behandeling omdat het drogen van de lak bij 175 graden gebeurt, en dat vertrouw ik niet in combinatie met aluminium.
Wel opmerkelijk dat het ontlakbedrijf midden op de Groningse gasbel zit en haar gasaansluiting liet verwijderen. Ze werken met afvalhout voor de verwarming, en stroom via hun zonnepanelen. Groen ontlakken!

In het blog zijn dit keer veel foto’s opgenomen november 2017

Ja ,wat is wijsheid….
Dat weet je vaak pas achteraf.
Persoonlijk zou ik dit behouden en aanhelen met nieuw plaatmateriaal.
Daarna alle naden goed vertinnen en in de epoxy.
Oneffenheden (deukjes) en kleine gaatjes kun je ook goed vertinnen .

Succes!

VgF

Wat een schitterend verslag Dick! Ik heb diep respect voor je volharding, creativiteit en vernuft waarmee je dit allemaal aanpakt. Leerzaam ook! Wat is dat plaatwerken toch een mooi vak he!

In december verder gegaan met het plaatwerk. De plaatwerker, die er voor gaat zorgen dat de huid van de ID straks glad doorloopt over de naden, heeft de ontlakte panelen bekeken en zijn oordeel gegeven. De linker voordeur blijft en is inmiddels gerepareerd. De andere deuren krijgen nieuwe panelen en onderbakken. De onderbakken doe ik zelf, het plaatsen van de deurhuiden, het voorbewerken en spuiten laat ik aan hem over.

Om de reparaties goed te doen, adviseerde hij om alle panelen eerst zo goed mogelijk af te hangen. Dat werd veel werk. Ik had de halve scharnieren van de deuren gedemonteerd en opgeschreven waar vulplaatjes zaten. Kennelijk zit er verschil in die halve scharnieren want er moest heel wat bijgesteld worden. Wat gaat daar een tijd in zitten.

Het nos linker voorscherm bleek na het ontlakken diepere oppervlakte roest te hebben dan gedacht: de dunne binnenplaat was nu geperforeerd en moest gerepareerd worden. Uiteindelijk maar een stuk uit een donorscherm gehaald.

De aansluiting tussen het nos lv scherm en de lv deur leek nergens op. De naad liep wel evenwijdig, maar de plaatdelen liepen niet door. Gelukkig heb ik me weten in te houden en ben niet aan het “bijkloppen” gegaan: een originele deur en een origineel scherm moeten toch op elkaar passen. Uiteindelijk moest de afstelling van de lv deur totaal anders: 3 mm vulplaatjes onder er bij en 1 mm vulplaat boven weg.
En zo zat de deur echt toen ik de auto kocht! Nu loopt het plaatwerk vrijwel door en is er onder meer ruimte bij het deurrubber. Dat zat helemaal geplet.
Ook kan de motorkap nu iets naar rechts waardoor aan de andere kant de aansluiting beter wordt. En het la scherm kan aan de onderkant iets naar buiten, waardoor er daar nu meer ruimte komt…

Meer foto’s in December 2017: December 2017

Mooi werk weer Dick. Gek verhaal van die afstelling die nadien is verlopen. Ik ben benieuwd, het kan mij ook nog overkomen als het plaatwerk terug is van de straalboer, waar het nu ligt. Ik heb het plaatwerk ook helemaal afgehangen en notities gemaakt van hoeveel stelplaatjes van welke dikte onder welk scharnier zitten. En daarna de scharnieren gestraald, gespoten en teruggezet.

Succes verder!

Ja, het is vreemd. De voordeuren gaven weinig problemen, zoals ik had verwacht. Dat later de passing met het voorscherm niet klopte staat daar los van omdat er een n.o.s. scherm werd gemonteerd. Maar rechts achter is de deur 2 mm naar voren geschoven en links achter kreeg ik de deur niet meer in het slot. Eindeloos zitten passen. De enige verklaring ervoor is een verschil in de halve scharnieren. Ik heb ze bij elkaar gelegd, gestraald, gelakt en weer gemonteerd op de deuren.
Ze moeten er nog een keer af voor de ktl behandeling. Ik zal ze dan per stuk coderen om te voorkomen dat dit nog eens gebeurd.
Ik hoor graag wat jouw ervaringen zijn!

Ziet er allemaal veel belovend uit.

Welk trukje zien we daar met die kookpot?

In die kookpot zit een vloeistof waarmee mangaanoxide op het kale staal wordt aangebracht. Het proces heet parkeriseren of fosfateren. Uit de tijd van deze auto een veel gebruikte methode om staal roestwerend te maken. Lang niet zo goed als verzinken (zwart passiveren). Maar daar heb ik in Nederland geen adres voor gevonden.
Ik heb op mijn blog er een artikel aan gewijd (zwarten van onderdelen).