Nu ik vandaag toch op dreef ben in dit topic.

Elektrisch rijden kan ook met geheel andere batterijen.
Batterijen die je niet hoeft op te laden en levenslang meegaan.
In sommige satellieten worden deze gebruikt, het zijn ‘radioactieve’ batterijen.
Dit zou ook in auto’s toepasbaar zijn.

Een radioactieve batterij werkt op het principe van radioactief verval van sommige isotopen.
Tijdens het verval wordt een heel klein beetje massa omgezet in energie, en die energie is onvoorstelbaar groot (E=MC2).
(1 gram = 300.000.000 x 300.000.000 joule)

Een radioactieve batterij heeft vele miljoenen keer meer energie dan lithium batterijen.

Natuurlijk is iedereen bang voor radioactiviteit, toch is dit niet helemaal terecht.
Isotopenverval van het type alfa-emissie geeft een straling die niet eens door een velletje papier heen kan dringen. Het wordt uiteindelijk een heel klein beetje helium.

Alle bedenkingen zijn logisch, want niemand wil dit in de natuur gedumpt hebben.
Maar… waarom wordt deze mogelijke oplossing nooit ergens genoemd?
Spelen andere belangen?

Mvg. Alfred.

Met een levensduur van 3000 jaar zo’n radioactieve batterij, kunnen ze maken van kernafval.

gram moet kilogram zijn. Nog steeds erg veel energie….

Nee! 1 gram.

Heel interessante post Alfred!! Elektrisch rijden is op zich prima, maar een probleem is de stroomvoorziening, zowel binnen als buiten de auto.

jantje1948 schreef:

gram moet kilogram zijn. Nog steeds erg veel energie….

Klopt toch, E=MC2 is in kg.

1 gram massavernietiging is 90 Terajoule (1 joule = 1 Watt/seconde)

De atoombommen op Hiroshima en Nagasaki hadden een energie waarde van c.a. 0,7 gram massa-vernietiging. Dus 0,7 gram massa wat in pure energie werd omgezet leverde alle verwoestende energie. Dit is de energiewaarde van 15.000 vaten ruwe olie in 1 seconde opgebrand.

Dit laat zien dat heel in het klein, een batterij gebaseerd op radioactief verval, ongelofelijk veel energie bevat. Daarom is het hoogst opmerkelijk dat dit nooit genoemd wordt in alle discussies over energie en elektrisch rijden. Het is geen pure theorie, maar gewoon praktisch toegepast in verschillende satellieten.

Maar ik vraag me dan wel af hoeveel batterij je nodig hebt om die kilowatts te leveren die een EV nodig heeft.

https://phys.org/news/2018-06-prototype-nuclear-battery-power.html

Zuivere alfa stralers bestaan niet dus een papiertje als afscherming ga je het niet redden. Het gebruik van radioactieve isotopen is aan zeer strenge regels gebonden. Die kun je niet zomaar in een batterij stoppen en ermee rond gaan rijden.
Als ik op mijn werk een ingekapselde bron uit een meetinstrument haal en die in een geschikte kluis plaats (verplaats dus) hoort daar een minutieuze administratie bij.

Alles kan natuurlijk en bang hoef je er niet voor te zijn zolang je er verstandig mee omgaat maar dit lijkt me geen reële optie. Leuk voor in een satelliet. Daarboven heb je weinig van regels te duchten en hoef je geen strenge maatregelen te treffen om je omgeving te beschermen.

Helemaal eens, ik ben behoorlijk op de hoogte van de gevaren. Een gebied wat mij waarschijnlijk beter bekend is dan mijn oude trouwe Xantia, die ik inmiddels binnenstebuiten ken.
Mijn stelling is niet dat radioactieverval zomaar als energiebron in een auto te lepelen is.

Ik probeer mijn verbazing weer te geven dat er mogelijkheden bestaan die zo veel verder gaan dan het cirkeltje dat nu gedraaid wordt om elektrische auto’s en energievoorzieningen, al dan niet met waterstof.

Nucleaire mogelijkheden die al lang worden toegepast maar die nooit worden meegenomen in discussies over elektrisch rijden, of voor je energievoorziening in huis. Iedereen moet zelfs van het gas af, waarom zijn er geen dialogen over andere opties?

Uiteraard vraagt dit nog een hele weg van ontwikkelingen die veel verder gaan dan een papiertje als afscherming tegen alfa-straling. Zit alle discussie opgesloten onder het vooroordeel van het is gevaarlijk?

Mijn vraag blijft, waarom start nergens deze discussie?

Mvg. Alfred.

Hier heb je een voorbeeldje van een nucleaire toepassing die iedereen zo kan kopen, zelfs kinderen.

(plaatje van Wikipedia fr).

Het tritium-isotoop van waterstof geeft licht op basis van radioactiefverval.
Het gas geeft wel 50 jaar lang licht, met een halveringstijd van iedere 12,3 jaar.

Natuurlijk is dit veel te zwak om als energievoorziening te dienen, toch is het principe hetzelfde als de radioactieve batterijen. Sterker nog, dit is zelfs een zwakke bèta-straler.
En gewoon te koop.

Mvg. Alfred.

Wat ik niet snap, is waarom al die energie meegezeuld moet worden. Op snelwegen kan je toch gewoon een draadje aan je auto koppelen? Gewoon rijden en bijladen op de snelweg, en een relatief kleine accu voor in de stad. Dan kan dat radioactieve verval eventueel plaatsvinden in een wat meer gecontroleerde omgeving.

Ik denk dat de meeste km’s buiten de snelweg worden gemaakt. Beroepsmatig verkeer even niet meegerekend.

Dan kun je het af met een accu voor 50 km.

Ik denk dat er ook een omslag moet komen in wat we willen. Ik zie nu beschrijvingen van veel elektro-auto’s met vermogens van 200pk en 0-100 in 7 seconden. Als we nu eens genoegen gaan nemen met 140 pk en 0-100 in 12 seconden scheelt dat al gauw de helft van het energie gebruik.

EW schreef:

Dan kun je het af met een accu voor 50 km.

de nieuwe Mazda mx 30 heeft een kleine accu zitten van max 200km om niet zwaarder milieubelastend te zijn als hun diesel.