Hou op, schij uit. Ik krijg er nóg klamme handen van als ik daar aan denk. Gelukkig is die specifieke rotonde niet meer geschikt voor die onzin

Wat wegligging betreft heeft BMW blijkbaar niet ingezet op eindeloze grip (zoals we dat tegenwoordig verwachten) maar meer op progressief gripverlies. Met de nadruk op progressief, in tegenstelling tot agressief. Dat laatste had mijn Capri dus: heel lang vasthouden en dan ineens heel erg loslaten. Sta je ineens, zonder überhaupt tijd te hebben om te weten dat ‘t gaat gebeuren, de andere kant op. Correcties worden dan moeilijk. Die BMW voel je heel mooi progressief, bijna als met een regelweerstand, van grip naar slip en terug verlopen. Maar dat is op een natte rotonde dan ook meteen weinig moeite. En dat is gewoon prima achterwiel-aangedreven weggedrag, maar dan uit de jaren ‘60, toen er nog van een chauffeur verwacht werd dat-ie zichzelf uit een ‘onverwachte stuurhoek’ kon redden. Zo’n nultwee helpt je daar doorgaans uitstekend bij, als je ‘m maar vertrouwt en niet paniekerig gaat doen.

Derk

I like the sound of that!
Ik heb een aantal “minder voorspelbare” achterwiel-aandrijvers gehad in het verleden. Door velen ook wel “dweilen” genoemd.
Ik vond het alleszins meevallen met dat “dweilen”, een Opel Rekord E2 kan nog best vlot om een hoekje en, ondanks mijn toch wel enerverende rijstijl destijds, heb ik nog nooit ineens de andere kant op staan kijken. Een robbertje stoeien met zo’n 02 zal dan zeker een heel prettige bezigheid zijn.

Wou dat ik dat ook kende, met de 944 nog nooit in de slip gegaan, dat spul kleeft aan de grond. Denk als die een keertje in de slip gaat dat het ineens te laat is. 

Maar blijf verbaasd van de snelheid van je aanpak.
En ook van hoeveel er toch moest gebeuren.

Mwoah ik heb ooit wel eens met de 525 ploegleiderswagen (eerste type 5-serie) van de lokale wielervereniging midden in een koers achterstevoren gestaan. Een enorm RVS gewei en vier fietsen op het dak waren in elk geval niet heel bevorderlijk voor de wegligging van deze toch al niet zo frisse Beamer…

Nah, ik reed laatst met nat weer met de MX5 over een rotonde en voor ik het wist stond ik andersom.
Gelijk maar andere banden er onder gebeund, want hoewel er ruim genoeg profiel was, waren ze wel al wat oud en hard.

Inmiddels zijn er goeie vorderingen met de constructie van die achterste kriksteun. Die was wel erg hard in een kraksteun veranderd eigenlijk, maar dus gelukkig net niet de drager van het subframe in. Dat scheelt echt een puist werk, want die achteras eruit beunen is nogal een werkje. Nu is het alleen maar een boel geklooi op de vierkante centimeter…

Dus eerst weer de ouwe meuk er zo goed mogelijk uit getrokken zonder al te ver te gaan (want dan wordt het een drama om het er uiteindelijk weer netjes uit te laten zien):

Dan blijkt dus dat de wielkuip op de kopse kant van die dorpel verteerd is, de onderkant en de achterkant van de binnendorpel hebben vreetsporen, de staalworm heeft het onderkantje van de koker om de wielkuip (waar de binnenste schaal en de buitenkant van de eigenlijke kuip op elkaar zitten) opgevroten, de binnenste ‘huid’ in de kokerbalk is opgelost (vanaf het portier naar achter is de kokerbalk dubbelwandig, dat wil zeggen: de huidplaat van de koets loopt direct achter de huid van de dorpel tot onderin door) en natuurlijk is de huid van de dorpel naar de vanen.

Nou heeft het weinig zin om al die laagjes weer heel nauwkeurig naar origineel model op te bouwen. Daarvoor zijn het ook veel te pietluttige profieltjes. Het is vooral de truc om er een sterke constructie weer in te zetten. Daarvoor heb ik het gezonde originele spul wel gebruikt om bij aan te sluiten, dus het lijkt uiteindelijk alsnog vrij veel op het echte spul.

Als eerste dus de binnendorpel weer aanvullen:

En dan daarna beginnen met het herstellen van het onderste eind van die wielkuip-koker. Ik heb daar een eindje 5mm dik platstaf voor gebruikt en een paar eindjes van een 20x20mm hoekprofiel van 2mm dik. Lekker stevig spul, maar vooral: eenvoudig te verwerken en goed op de originele situatie aan te werken. Eerst dus een eindje ‘uit de haak’ geslagen hoekprofiel ‘hol’ erop gezet, daarna de kant erin gemaakt van 5mm platstaf en vervolgens het buitenste profiel weer gemaakt van dat hoekprofiel. Het is wel behoorlijk modelbouwen op die manier, dus het laatste sluitplaatje van dat werkstuk heb ik van een lapje 1,3mm plaat gemaakt (conform origineel dus eigenlijk. Op die manier is het einde van die koker niet meer helemaal prijswinnend netjes, maar hij bestaat weer en is prima stevig. Een hele verbetering dus.

Dan kan daar weer een lapje 1,3mm (conform origineel) plaat overheen worden gezet om de binnenste huid aan te vullen en dan is in pricipe het binnenwerk van die dorpel weer in orde. Het enige verschil is dat ik het gat, wat in die plaat zat om plek te bieden aan de klem voor de sierlijst over de dorpel, wat kleiner heb gehouden om wat handiger uit te komen bij het vastlassen. Die klem past daar ruim in en bovendien is de achterste al jaren kwijt, dus zo heel belangrijk is het niet, maar nu kan er in ieder geval altijd weer een klemmetje op gezet worden.

En dan is het origineel zo dat de kriksteun zelf op die binnenste plaat gelast wordt en dan de huid daar omheen wordt aangewerkt. Zoiets gaan we er dus nu ook weer van maken. Maar daar zijn we nog niet helemaal. Gelukkig eigenlijk, want over het maken van een passende huid moet ik nog even nadenken. Omdat ik toch nog net het zichtwerk in moest, is daar wat extra profilering nodig en moet dat eigenlijk zo zuiver mogelijk pas. Maar goed, op een gegeven moment is dat ook weer vooral een kwestie van netjes inmeten en geduldig een plaatje kloppen, dan wordt dat ook wel weer wat.

Derk

Zo dan, de binnenkant van die dorpel zit er weer in. Nou nog een kriksteun en een stuk of wat huidplaatjes d’r in knetteren en dan is die dorpel voorlopig weer redelijk gezond. Het zal dan allemaal geen concourswerk zijn, maar hey: Als ‘t maar hard is

Derk

Goed, de kriksteun en de huid zitten er weer in. Toch nog weer een hele modelbouwerij! Stukje spatbordrand, stukje zijplaat, onderprofieltje van de zijplaat, kriksteuntje, de huid daar over/omheen, felsrandje etc. etc. kortom een hoop gepiel. Maar nu hoeft er alleen nog maar een plaatje weer in de kopse kant te worden gezet, dan is dit klaar. En dan nog een lapje iets verder naar voren om het af te maken.

Derk

Van mij krijg je een tien met slagroom.

Mooi werk!
Hoeveel % van de koets is nog origineel?

Alle stukken tussen de naden in zeker

jantje1948 schreef:

Mooi werk!
Hoeveel % van de koets is nog origineel?

Best veel. Het is niet abnormaal om, bij een serieuze restauratie, alle vier de voetenbakken, beide dorpels binnen & buiten, het complete front, de binnenschermen voor en achter, de buitenschermen achter, de zijschorten achter, het achterpaneel, de complete kofferbakbodem en de A-stijlen gewoon integraal te vervangen door nieuw. Kan ook allemaal gewoon, het is allemaal te koop. Zowel origineel als imitatie.

Bij deze auto zijn er wat dingetjes gerepareerd omdat ‘t eerdaags gewoon wél APK-problemen gaat geven en omdat-ie anders net even te rap op gaat lossen. Maar bijvoorbeeld de binnenschermen voor, het front, grotendeels de binnenschermen achter, grotendeels de linker dorpel, voor ruim de helft de rechter dorpel, de twee achterste vooetenbakken, de voorste voetenbakken voor tweederde, ruim de helft van de kofferbakbodem, het achterpaneel, de achterste spatbordranden… Allemaal origineel. Dit is eigenlijk de eerste keer in 47 jaar dat-ie wat extra reparaties aan de koets nodig heeft. Valt dus echt niet tegen.

Derk

Inmiddels heb ik de spullen opgezocht om de BMW van interval op de ruitenwissers te voorzien. Niet met een achteraf-inbouw-Hella-unit, maar gewoon met een originele wisserstengel mét intervalstand. Want de stengels uit de E12 passen gewoon in die 02 en dan heb je ineens een intervalstand.

Ik ben nu bezig om het schema uit te zoeken. Voor het relais gebruik ik het beruchte VW 99 relais met regelbare interval. Niet omdat het nodig is, maar omdat ik dat type relais op voorraad heb en dus niet hoef te gaan scoren. Dat er dan regelbare interval in komt is bonus en als het er dan toch onzichtbaar in zit, zit ‘t me ook helemaal niet in de weg.

Voor zover ik kan zien is het allemaal niet zo moeilijk, maar ik zou dan nu ook de ruitensproeiers meteen als een echte wis/was-installatie willen aansluiten (in plaats van apart van de wissers geschakeld in dezelfde stengel). Dat is nog even neuzen om te zien of dat schema-technisch een beetje te doen is, maar het is geen raketwetenschap dus ik verwacht dat ook dat gewoon lukt.

En dan heb je er ineens luxe bij die iedereen tegenwoordig voor volkomen vanzelfsprekend houdt, zodat je er uiteindelijk geen bal van merkt

Derk

Nou, pfoe. Zo te zien kan het, met een zespolig wisser/interval-relais, maar het is toch nog een eind minder simpel dan je denkt Ik had even niet (meer) in de gaten dat BMW er zelf een 7-polig relais voor had gebruikt. Logisch ook, want bij een normale tweestanden schakeling zit er keurig een zespolig relais in… Maar na een hoop stoeien met schema’s van de BMW E9 (met standaard intervalwissers) en van de Citroën Xantia (die standaard intervalwissers met een zespolig relais gebruikt én waarvan ik een mooi duidelijk schema zo voorhanden had) lijkt het net alsof ik er iets op heb kunnen verzinnen. En dat geheel moet nu nog maar eerst eens gecontroleerd worden voor ik ‘t eventueel zo ga maken. Om te voorkomen dat het bij ‘lijkt net alsof’ blijft.

Maar eigenlijk is het dus gewoon beter om eens te kijken of er niet iemand me aan zo’n 7-polig relais kan helpen. Er zijn genoeg BMW’s geweest waar heden ten dage nog leuk in geliefhebberd wordt waar dat ding standaard in zat (o.a. E3, E9, E12), dus het zou nog wel eens kunnen dat dat de betere manier is…

Derk

Inmiddels is het laswerk voorlopig zowaar klaar! Eerst moest er nog een eindplaatje in de dorpel worden gezet. Dat was gelukkig eenvoudig genoeg. En dan ziet ‘t er zo uit:

Als laatste actie moest er ter hoogte van de B-stijl nog een stukje huid van de dorpel vernieuwd worden. Inwendig was er daar niks mis, maar één van de gaatjes voor een sierstrip-klemmetje was spontaan te groot geworden. Daar zit dus nu een lekker fris stuk staal voor in de plaats:

Al het oude materiaal ligt lekker verder te rotten in de hoek van de schuur. Je zult het tijdens het werk ineens nog nodig hebben als referentie… Niet weggooien dus voordat je klaar bent. Maar dat zal nu wel niet meer lang duren, want wie wil nou tegen zo’n hoop ellende aan kijken?

Dus. Dat kan weg. Verder via Waterman een aanvulling voor het boordgereedschap binnen gekregen: het juiste type waterpomptang. Nu nog twee steeksleutels en een pijpsleutel van de goeie soort zien te vinden en dan is dat setje weer compleet. Voor het hoesje heb ik alle materiaal al binnen, dus dat gaan we binnenkort dan ook maar eens maken.

En zo is er weer een hoop Freude am Fröbeln de laatste tijd. Als ‘t zo doorgaat mist die auto geen dag van het komende oldtimerseizoen. Dan is de winter wat dat betreft alvast goed besteed

Derk