Ja, dat bedoelde ik.

Wat leuk Jan, dat je hem ‘kegellager’ noemt. Alhoewel je kunt denken dat je inplaats van een o een e hebt getypt.
Maar in feite zijn het ook kegeltjes.

Een kegellager is een rollend lager met een binnen- en buitenring met conische loopbanen waartussen de kegelvormige rollichamen zijn geplaatst.

Adri

Klopt, maar wij noemen dat net als waterman al meer dan 65 jaar een conisch rollenlager.

Los van de lagers en remmen was er nog een dingetje:

Een paar maanden geleden ging de richtingaanwijzerschakelaar stuk. Dat wil zeggen: hij werd lam. Nadere inspectie wees uit dat er inwendig een stukkie plastic was gebroken. Voor nood heb ik dat met een mini tywrap kunnen oplossen, maar er moest een andere raw-schakelaar komen. Nieuwe reproductie was even niet leverbaar en toen ze weer leverbaar werden kostte een nieuwe snel 120-130 eurootjes.

Ik heb uiteindelijk een gebruikte raw-schakelaar gevonden voor twee geeltjes, met als voordeel dat het een tweede type was met een “tip contact”. Die hebben ook een iets betere constructie.

De ouwe was ook echt kapot stuk…

Komt me bekend voor. Mijn Capri flikte ook zo’n geintje, waarna rechtsaf richting aangeven een beetje een sport werd omdat het steeltje dan terug naar ‘uit’ viel. Daar is een RAW-schakelaar van een iets jongere Taunus (en Capri III AFAIK) in gegaan, ten eerste omdat een intacte originele RAW-schakelaar voor een Capri II niet te vinden ofwel enorm duur was en ten tweede omdat de latere versie gewoon een beter ding is. OK, dat kon je dan zien bij die Capri, maar alleen als je weet hoe het er echt uit hoort te zien en in feite was het een nuttige upgrade. En het kostte maar een tientje of twee, dat hielp ook nogal mee.

Overigens is 125-ish euro voor een nieuwe repro niet eens schreeuwend duur lijkt me, voor een nieuwe BMW E3/E9/E10/E20 RAW-schakelaar ben je dat méér dan gemakkelijk kwijt.

Derk

Han S schreef:

Klopt, maar wij noemen dat net als waterman al meer dan 65 jaar een conisch rollenlager.

Eind jaren 60 werd het ook nog vaak een Timken lager genoemd.

De kegellagers (of Timkens) zijn populair bij fietse(n)makers, omdat ze een aanzienlijke axiaalkracht kunnen opnemen, in tegenstelling tot een kogellager.

Adri

En nog even de remvloeistof ververst. Zo’n ding heeft op de voorste remklauwen, die van Girling zijn, 4. remzuigers hebben en door twee leidingen per klauw gevoed worden, dus 3 ontluchtingsnippels.

Het betere werk!
Doet me aan de CX denken.

En we maken het af met een mooi vintage kaartje..

De thermostaat ging raar doen: op de snelweg een te lage motortemperatuur en in de stad liep ie weer een tikkie te hoog op. Tijd voor een nieuwe, die kost een eurootje of 6 en montage is toch al snel 5 minuten werk

Stel echt geen moer voor dus. Morgen maar eens een stukje rijden. Inmiddels staat er een 2e 164 op het pad, van een buurtgenoot wiens garagist geen sjoege heeft van een ontsteking met contactpunten… zucht…

Voor je het weet, iets met beunen etc.

Dat ja. Ding lopend gemaakt voor buurman, nu kan ie hem op eigen kracht naar de garage brengen.

Onlangs heb ik, na een aantal maanden twijfelen, toch besloten om de 164 van de hand te doen. Waarom zullen jullie misschien denken? Nou eigenlijk is de reden vrij eenvoudig: ik vind hem toch “te nieuw”.  De reden van aankoop was dat we iets compacters zochten met een vloerpook en stuurhulp, in de praktijk merken we dat madam hier thuis de 164 nooit gebruikt en ook niet hoeft te gebruiken. Zomers kan zij de Mercedes cabriolet gebruiken en als we tijdens de winterstop van dat ding een 2e auto nodig hebben pakte ik de Volvo altijd en zij de moderne gezinsbak met ster.

Zo’n 164 is echt wel een leuke auto. De 3 liter motor is beresterk en met de overdrive kun je er heerlijk met 130-150 km/h mee cruisen. In de bergen en op bochtige wegen kun je er goed mee gooien en smijten en de 4 schijfremmen zorgen voor meer dan voldoende remvermogen. Je zit lekker, de verwarming is top en ruimte is er zat. Eigenlijk biedt zo’n 164 heel veel waar en comfort voor z’n geld en bouwjaar. Geen wonder dat Volvo de 200-serie, een directe afstammeling van de 140-160 serie tot in de jaren negentig is blijven bouwen.

Het bovenstaande zorgde ook voor wat gemis aan karakter, maar ook mis ik wat technische uitdaging en doet de vormgeving, als je daar bij een baksteen van kunt spreken, me niet zo veel. Ik wil iets ouders, met meer karakter en wat meer uitdaging. Ook wil ik meer vermogen onder m’n rechtervoet. Meer pk is immers beter. Met de Volvo kom ik tot 160-170 pk komen zonder al te veel gedoe, ik zat nu op 140 ofzo. Ik wil meer. Dus, de Volvo gaat weg.

Vanmorgen heb ik ‘m weggebracht naar de specialist waar ik de afgelopen maanden veel onderdelen ben gaan halen en die de auto graag voor mij wil verkopen. Na de voorganger, de Heckflosse, op een soortgelijke manier te hebben verkocht kies ik ook nu weer voor gemak. Ik heb ook eigenlijk helemaal geen zin in particuliere nietsgevers, dromers en bandentrappers op het pad….