Zou kunnen, we gaan het merken. Voor de Ds-rijder die nog banden wil heb ik straks 4 zo goed als nieuwe vredesteins 185-15 classic sprint in de aanbieding. Op een Jaguar werkt dat namelijk niet.

Op een DS evenmin;)

Goed. Banden. dus.

Vorige week vrijdag na ‘t werk de Vredesteins van de velgen afgehaald. Dat was een fluitje van een cent met de bandenapparatuur van de bevriende garagist.

Die Vredesteins de volgende dag al verkocht aan een meneer die ze onder z’n Austin Healey 100/6 gaat oproken tijdens een of andere rally.

Daarna met de velgen aan de slag. Eerst maar eens even heel goed met ontvetter en velgenreiniger behandeld en in de wasbox afgespoten. De verflagen die loszaten kwamen gelijk mee dus dat kwam goed uit.

Daarna de boel een nacht in een bloedhete schuur laten drogen… en de volgende dag aan de slag: de boel goed schuren en voorbereiden voor een laag vullende primer.

Primer er in diverse laagjes op, en goed laten drogen gedurende een paar uur.

En dan weer schuren, met korrel 400 en daarna met 800. Dat schuren doe ik altijd “nat”.

Hierna goed afnemen met thinner zodat er een basis-laag mat zwart op kan. Het voordeel hiervan is dat de uiteindelijke kleurlaag, donkerblauw, veel beter en sneller dekt.

Ook deze laag moet goed drogen, dus een nacht in de nog steeds bloedhete schuur laten liggen. De dag daarop even kort afnemen met een doekje wasbenzine, en dan kan er kleur op.

Na een aantal lagen kleur wederom een paar uur laten drogen en afwerken met blanke lak. Dan gaat het lekker glimmen.

Vervolgens heb je dan een setje klaar voor montage. De lak moet echter wel even goed door kunnen harden en ja, er moest ook even gewerkt worden deze week. Helaas   Enfin, na een werkweek van 45 uur had ik dan gisteren tijd om de bandjes te monteren om de gespoten velgen.

Op de bandenmachine met de zooi!

Likje montagevet er op,

Binnenbandjes er in, natuurlijk met een zooitje talkpoeder. Dat zorgt er voor dat de binnenband niet gaat lopen schuren tegen de buitenband tijdens de montage.

En klaar om te balanceren!

Met moderne apparatuur is balanceren ook een fluitje van een cent geworden.

En na balanceren van het hele spul kan het dan onder de wagen:

En dan rijden…. en geloof me, dat is een wereld van verschil! Ten eerste stuurt de auto veel beter. Maar ook is er meer comfort, minder afrolgeluid en vooral bergen meer grip. Je kan harder de hoek om, het ding remt beter, de hele wegligging is echt aanmerkelijk verbeterd. En let op, dit is dus onder droge omstandigheden!

Kortom: beetje werk, bak geld, maar dan heb je echt wat.

 

altijd gezegd. Iedereen die vreetfestijn banden wel ok vindt weet echt niet waar hij het over heeft…

Met velgen opnieuw gespoten ziet dat er weer knap uit . Zoals je het verteld rijdt de Jag nu zoals een Jag hoort te rijden. Geniet ervan!

Mooi resultaat, in alle opzichten dus

Groet,
JW

Inmiddels wat kilometers kunnen rijden: de rechtuit-stabiliteit is aanmerkelijk verbeterd, het sturen gaat lichter en preciezer dan ooit.

Hier nog een leuk stukje over Jaguar bandjes:

https://youtu.be/a9zl-5VzuhI?si=4qrnQzIjaOKmd1rU

De Mk I kom je niet zo vaak tegen, dus deze crash van de F1 wereldkampioen van 1958 vond ik wel opvallend. Mike H. was geen voorzichtige chauffeur, in de beruchte Le Mans 1955 (300SL in publiek, 84 doden) speelde hij een bedenkelijke rol.
Mike verloor de macht over zijn Mk.1 op een nat wegdek, dus waarschijnlijk (nog) geen XVSen er onder.

Adri

Sorry voor dit deprimerende stukje Yuri, maar misschien toch wel interessant.

Mike Hawthorn was zeker geen voorzichtige chauffeur. Tegenwoordig zou men hem knettergek noemen, destijds dacht men daar nog anders over. De Mk1 waarin hij zich doodreed was een auto die hij van Jaguar Cars mocht gebruiken, net als Cruijff in een SM reed. Hawthorn was gewaarschuwd voor de gevaren van de Mk1, een getunede 3.4, als het nat was. De auto stond er om bekend, met z’n diagonaalbanden. Maar hij wilde nergens van weten en roste dat ding met 140-160 over een zeiknatte weg. Dat ging fout..

Die crash op Le Mans was bij mijn weten de reden dat daarna Mercedes decennialang niet geraced heeft.

Overigens is wederom bezweken dat katten, huiskat of mechanische roofkat, pleurisbeesten zijn. Je verwent dat Engelse kreng met vier dure nieuwe banden, gaat er één avondje mee op pad, en de volgende morgen slaat ie niet meer aan. Met geen 10 paarden aan de gang te krijgen.

Geen vonk.

Omdat het zondag is en we hier in een net etablissement zitten zal ik de Goden die ik heb aangeroepen hier niet noteren, maar fraai klonk het dus vooral niet.

Geen vonk dus. Vreemd, want gisteren niets aan de hand. Test ledje er bij: wel een puls van de 123. Doch geen vonk.. WTF is dit dan? Even een nieuwe bobine uit het magazijn gepakt, er naast gehangen, stekkertjes even overgeprikt, starten lopen. Oké… bobine dan stuk? Toch weer even terug naar de oude bobine: stekkertjes weer terug, bam, starten, lopen.

Nogal vaag dus bovenstaande. Ik gok er nu even op dat er gewoon een of ander contact nogal ranzig was en dat de 123 wel spanning kreeg maar minder dan 12v…  Even aanzien hoe het morgen gaat.

Ik heb hem nu 47 jaar en slechts één keer hield hij ermee op en midden op een kruising.

Testlampje erbij en elektrisch was alles in orde en een vonk op de uitgaande kant van de bobine, maar niet op de bougies.
Conclusie: doorslaan van de rotor en die heb ik nieuw bij me.

Het stelt meestal geen bal voor en het is verdomd makkelijk als je weet hoe zo’n monster werkt.

waterman schreef:

Nogal vaag dus bovenstaande. Ik gok er nu even op dat er gewoon een of ander contact nogal ranzig was en dat de 123 wel spanning kreeg maar minder dan 12v…  Even aanzien hoe het morgen gaat.

Onlangs ook eens gehad met nieuwe 123: Matige voeding d.w.z. lijkt wel af en toe onderbreking, doet ie soms niks. Stekertjes er opnieuw op werkt weer prima. Heb ik dus toch die stekertjes vervangen. Sindsdien weer OK.

 

Dank, goeie tip. Ik zal er een paar nieuwe stekkers op zetten.