Ik kreeg via FB een bericht van iemand die DSsen restaureerde en dat buitengewoon goed deed, maar er mee is gestopt omdat het niet meer te betalen is.

En gisteren zag ik Wayne Carini, die het restaureren tot kunst heeft verheven, bij een Pakhard en Wayne zei: het restaureren gaat vier tot vijf ton kosten en dan is hij 75.000 dollar waard, dus dat gaat niet gebeuren.

Een beetje matige DS kan je voor 40k wel restaureren. Een wat beter exemplaar voor wat minder. Is allemaal afhankelijk van uitvoering en wat er aan moet gebeuren.

Een echt top gerestaureerde Pallas kan prima voor 60k getaxeerd worden.

 

Wat ik geleerd heb is dat als je gaat restaureren het niet echt meer uitmaakt hoe goed het nog is. Het is wel waardevol dat de basis waar je mee start klopt, dus als je van een ID19a een DS21 Pallas wil gaan maken komt dat de waarde niet ten goede. En de DS moet nog wel te redden zijn.

Als de bodem en de balken gelast moeten worden moet toch alles gedaan worden, plaatwerk het zelfde, de spuitkosten zijn hoe dan ook het zelfde. De motor reviseer je ook niet half omdat er nog dingen goed zijn.

Daarbij heb ik ontzettend veel plezier beleefd aan het zoeken naar de echt juiste, originele onderdelen. Sommige dingen 4 jaar naar gezocht. Dat is onbetaalbaar!

Ja, maar dat kan een professionele restaurateur zich niet veroorloven.

@Jan, dat is onzin. Er zijn, ook in DS-land, genoeg restaurateurs die zo veel mogelijk met NOS onderdelen werken.

Dat weet ik. Maar als je er vier jaar op moet wachten?
Als ik iets nergens kon vinden, zoals het veertje van de oliepomp in een DS had Andre Pol het binnen 3 dagen voor mee.

Beetje verkeerd verwoord ben ik bang, ik bedoelde met onbetaalbaar het plezier wat ik beleefde aan de zoektocht naar de juiste spullen! André Pol heeft mij ook nog aan het nodige NOS spul geholpen.

Waar ik 4 jaar naar gezocht heb is het juiste tijdklokje voor het Jaegertableau wat (zeer waarschijnlijk) begin 1967 erin zou moeten zitten.

Dat zoeken naar het klokje ken ik. Voor mijn cabriolet zocht ik anno ca 2000 ook naar dat klokje, wat destijds ook al onvindbaar was. Uiteindelijk heb ik het onconventioneel opgelost door een complete concours DS 21 met Jeagertableau te kopen, het originele klokje er uit te halen en er het niet helemaal correcte klokje uit mijn cabriolet in terug te zetten. Hierna heb ik die DS 21 weer verkocht, met 1000 gulden winst. En in m’n cabriolet het juiste klokje

Hahahaha, dan ben je wel gedreven

Zo is de mijne uiteindelijk geworden;

Mooi!

Prachtig!

Ik heb mijn DS21 BVH van november 1970 een paar jaar geleden opgeknapt om ermee deel te kunnen nemen aan de Carbagerun. Dat heb ik, met verschillende vrienden 4 x gedaan. Het opknappen van de auto, die al sinds 2009 in onze schuur stond was voor mij een ontdekkingsreis. Op dit forum kun je nog mijn vragen hierover lezen. In het verleden had ik een aantal ID’s uit Frankrijk meegenomen waarvan 1 die de GS verving waar we met het gezin doorheen waren gezakt tijdens een vakantie. Tussen 1995 en 2005 was de laatste meegebrachte ID onze dagelijkse auto. Het onderhoud had ik altijd laten doen.
Deze DS is helemaal uit elkaar geweest. Waar nodig heb ik erop leren lassen, vooral aan dorpels, bodem en dakrand. Ik ben niet echt een DS-puritein: de doelstelling was dat de auto technisch goed, veilig en een beetje toonbaar moest zijn. Het interieur is netjes gemaakt. Dwz originele matten en dorpelbekleding voor dit type, een goed werkend dashboard en de deuren aan de binnenkant in de kleur gespoten die ik de auto uiteindelijk wilde geven (gris d’Anjou). Dat heb ik ook met het scherm onder voor gedaan. De deuren zijn hard, de schermen redelijk hard. De stoelen en achterbank heb ik vervangen door zwart kunstleren. De buitenkant van de auto was door de vorige bewoner fors geplamuurd en met de hand geschilderd. Een vriendin van ons heeft er delen van de Guernica van Picasso op geschilderd. Tijdens de opknapbeurt en in de jaren erna heb ik veel onderdelen vervangen. Ik woon de laatste jaren in Frankrijk en ik heb hier een goede motor gevonden, de oude was, wegens stilstand, 2x vastgeroest en ligt nog steeds te wachten op demontage. Natuurlijk is de koppeling vervangen en er is een 123 ontsteking gemonteerd. De auto liep al op lpg; alle leidingen werden vervangen. De laatste jaren werden wiellagers voor, een van de twee hulpstuurhuizen, het stuurhuis, de remaccu, de hogedrukregelaar en recentelijk de dynamo door nieuw of gereviseerd vervangen. Ik heb er een Twingodakje ingezet.
De 4 eerder genoemde Carbageruns verliepen met wisseleend succes: de eerste in 2020 door Zwitserland, Oostenrijk, Slovenie en Italie hebben we bijna probleemloos uitgereden. Die van 2022 en 2023 in Scandinavië hebben we vroegtijdig af moeten breken. Steeds was het niet kraakvrij kunnen schakelen een groot probleem. Ik dacht toen dat de hydraulische ontkoppeling niet goed werkte. Dit jaar bleek uiteindelijk dat de versnellingsbak de boosdoener was. Het vreemde was dat het alleen voorkomt als het koud wordt. In de zomer hier geen centje pijn. De laatste Carbagerun van Malmo naar Helsinki, 3000 km rond de Oostzee hebben we vorige maand uitgereden, samen 5000 km. Behalve wat lichte schakelproblemen bleek de auto slecht op benzine te lopen (meestal rijdt ik op lpg maar dat is in Finland niet te krijgen). Eerst dachten we aan vervuilde benzine; we vervingen de filters een paar keer. Uiteindelijk bleek de benzinepomp onvoldoende te werken wat onderweg met een elektrische pomp is opgelost. Behalve de kou (de verwarming maakt het compartiment hooguit 15º warmer dus reken maar uit wat dat doet bij -18º). Er doen ongeveer 500 barrels mee aan de run waarvan het grootste deel Volvo’s uit de jaren 90. Echt oud waren een Volvo 142 uit 1968 en een Saab 92 uit 1973. Onze auto zat daartussen in. Onderweg hadden we veel belangstelling van de andere deelnemers die onze durf om deel te nemen op zich al uniek vonden. We zijn uiteindelijk door de andere deelnemers gekozen tot het meest originele team.
Dit hele verhaal hierboven is omdat ik een andere eigenaar voor de DS zoek. Iemand die, van deze in 1970 in Nederland geleverde auto weer echt een plaatje maakt. Daarvoor moet ze volgens mij nog een keer helemaal uit elkaar. Zie voor de ad op markt.

Is de gekte wat voorbij?

Chapron Concorde 1962 voor ‘slechts’ 61.000 Eur via veiling.

Minimum niet gehaald, staat opnieuw hier:

https://www.classiccar-auctions.com/en/lot-details/23304/citroen-id-19-coupe-chapron-concorde-1962

Nou ben ik geen DS/ID kenner maar een paar opmerkingen/vragen.
62’er met groen systeem ? Omgebouwd dus. Waarom zou je dat doen bij een Chapron die alleen wat waard zijn als origineel.
Er staat NERGENS dat het een originele Chapron is met ook maar iets van bewijs daarvoor,  vreemd.

Een ID als Chapron: Dat kon al vraag ik me af waarom je dat zou doen met de prijzen die Chapron toen al rekende.
Maar een ID met een BVH/Half-automaat, dus een ID “Hydraulique” dat is er duidelijk later ingezet, of er is een andere auto als basis gebruikt. In 1962 werden er nog lang niet altijd chassis nummers ingeslagen, alleen voor de landen waar dat moest. ( O.a. Nederland en Duitsland) .

 

De ID werd toen nog wel eens als ‘sportiever’ gezien, er zijn ook ID cabriolets. Maar dit is inderdaad een rare mix. Mooie kans voor wie dat niet interesseert en de lijn van deze coupe heel mooi vindt.