Mechanica achtergrond heb in ook wel (weg- en waterbouw + 1 jaar werktuigbouw), autotechniek theoretisch vanwege hobby, maar cijfermatige gegevens hierover ben ik nog niet tegengekomen.

In de autotechniek wordt voor verticale belasting vaak een stootfactor van 2,5 tot 3 aangenomen, en voor langs- en dwarsbelastingen een stootfactor van 1,5. Dat is dan in het band-wegdekcontactpunt. In de draagarmen kan dat natuurlijk tot heel andere belastingen leiden (denk aan het ontstaan van momenten om een punt).

@DriverD:  Klopt als een bus!

Goed bezig!

Als je het ontwerp beziet (uit de jaren 50) denk ik dat ook deze constructie overgedimensioneerd is.
Met “trial & error” kwam men er wel achter als de boel te zwak was, en maakte het vervolgens gewoon de helft sterker…
Tegenwoordig wordt alles veel meer op een verwachte levensduur geconstrueerd, met minimale materialen en eenvoudige reparatietechniek
(lees: weinig arbeid, uitwisselen van complete units).

Klopt (denk ik). Vergelijk de achterwieldraagarmlagers maar eens met die van een cx/bx/xm. Die zijn juist weer iets te licht!

Denk erom dat de D ontworpen is en geconstrueerd voor een levensduur van 6 jaar. Die spullen zijn allemaal veel te sterk gebleken. na 40 jaar beginnen ze ellende te geven!