mkatgert schreef:

Het plamuurwerk is nog niet af (de deuken zitten er in), op diverse plekken zit (nog/weer) roest… De auto is volgens mij verre van spuitklaar. Ik vraag me sterk af of het technisch mogelijk is om de auto in deze staat in 3 dagen spuitklaar te maken… (De 4e dag zou de spuitdag zijn)

Maar verder, ik heb de afspraak geannuleerd. De auto gaat ergens anders heen.

Er is natuurlijk alles mogelijk in 3 dagen , ook dit wel.
Maar dan moet diegene wel actie ondernemen.

Een verstandig besluit om een ander te zoeken , dit komt nooit goed bij deze persoon.

Groot gelijk dat je hem elders af laat maken, anders word het wss afgeraffeld als ie opeens in 3 dagen gespoten word.

oja zoals iemand anders ook al vroeg, waar is de renault gebleven?

Bij welke persoon is deze GS onder handen?

Bedrijf of Beunhaas?

Het is geen bedrijf in ieder geval. Elders in het topic is de constructie wel te vinden.

De Renault is overigens verkocht…

henny xm schreef:

jaco schreef:

Ik heb Henny volgens mij nog best regelmatig op het forum gezien. Heb je ook al een PB geprobeerd Michiel? Vast wel…

Nou ja, ik houd mijn mond niet. Ik vind het eerlijk gezegd schandalig, de manier waarop hier met jou en jouw auto wordt omgegaan!

Zolang je de in en outs niet kent vind ik dat jij je #$%%^^ moet houden en geen oordeel moet vellen over iets waar je niets van weet!

Ik heb uitleg aan Michiel gedaan.

Henny

deze dus.

Whahaha, geweldige quote heb je uitgezocht Yuri.

Vervelend allemaal. Meja, beunhaas of bedrijf, we hebben de laatste tijd op cifo wel weer genoeg excessen gezien.

Geen idee wat nu de rol van Henny en/of Ton Bouw in deze zijn (en wie wat zou doen) maar uiteindelijk kunnen we toch wel zien dat de geschapen verwachtingen toch niet helemaal zijn waargemaakt.

@citro-power: had jij die blauwe C-matic nog staan? Wellicht is dat wat mocht het met die C-matic in het Rooise ook niet meer gaan lukken.

mpostma schreef:

@citro-power: had jij die blauwe C-matic nog staan? Wellicht is dat wat mocht het met die C-matic in het Rooise ook niet meer gaan lukken.

Blauwe C-Matic ???

citro-power schreef:

mpostma schreef:

@citro-power: had jij die blauwe C-matic nog staan? Wellicht is dat wat mocht het met die C-matic in het Rooise ook niet meer gaan lukken.

Blauwe C-Matic ???

Hmm, dan ben ik abuis.

mpostma schreef:

citro-power schreef:

mpostma schreef:

@citro-power: had jij die blauwe C-matic nog staan? Wellicht is dat wat mocht het met die C-matic in het Rooise ook niet meer gaan lukken.

Blauwe C-Matic ???

Hmm, dan ben ik abuis.

Ik heb nog wel een blauwe staan . Je bedoelt waarschijnlijk die uit Den Haag komt , of niet.

Heb ook nog wel een convertiseur bak voor een 1220 , die heb ik al via pb aangeboden.

Even het stof van zowel topic als auto slaan:

de auto is weer in eigen handen!

Gister heb ik samen met Patrick (hogervp) en George (geoarthc35) de GS uit Hedel opgehaald en tijdelijk in Berlikum neergezet. Daar ga ik zelf aan de slag met de techniek: koppelomvormer, distributie, stukje kabelboom, wellicht ontsteking, en eens kijken of misschien meteen de boel droog gelegd kan worden.

Gister na een jaar de motor weer eens gestart, en dat ging eigenlijk prima (met startkabels, dat wel…).

Verhaal van het ophalen: http://www.citroen-forum.nl/viewtopic.php?p=800952#800952

Foto’s:
http://picasaweb.google.com/mkatgert/GSNaarBerlikum?authkey=G8RNWJQ4yh0#
http://www.citrofiel.net/fotodump/?d=Michiel

Super.

Je weet wel dat het cafe elke maand in de grijze zak gaat he?

http://www.flickr.com/photos/hogervp/sets/72157609665440489/

En nog wat foto’s erbij Michiel.
Zou leuk zijn als je inderdaad je verhaal hier nog bijzet.

Patrick

Dus nog niet gespoten , jammer dat het zo afgelopen is.

Als je nog een C- Matic bak zoekt , hij lijgt er nog

Hierbij het verhaal:

Goed, het hele verhaal zoals ik het heb beleefd.

Om 12 uur ‘s middags vertrok ik naar het noorden om te beginnen aan de grote omzwerving door Nederland. Niet heel erg bang gemaakt door alle slechte weersvoorspellingen, en mezelf moed ingesproken met het feit dat het tenminste wat minder hard ging waaien, ploegde ik mezelf tussen de enorme windvlagen door naar Anna Paulowna. Twee handen aan het stuur was zelfs bij de Xantia geen overbodige luxe.

Om half 2 stond ik volgens afspraak bij Patrick op de stoep. Nadat gereedschapkist en spanbanden overgeladen waren in de TurboDiesel konden we op pad naar Britsum. Met de wind schuin op de kop was het beter uit te houden in de met comfortbollen uitgeruste Xantia.

De reis naar Britsum ging ook nog voorspoedig, met wat drukte in het centrum van Leeuwarden. Begroet door de volledige familie van George, en met een pak muffins onder de arm, konden we richting aanhangerverhuur in Vrouwenparochie.

Bij het aanhaken van de aanhanger werden we al ongeveer van de weg geblazen: dit beloofde wat voor de heenreis. Rond 4 uur was de combinatie klaar om naar het zuiden af te zakken. Uiteindelijk bleek de combinatie als een blok op de weg te liggen; de oplooprem greep af en toe wat enthousiast in maar de boel was prima onder controle te houden. De heenreis voerde ons langs Zwolle en Arnhem, in de hoop dat we alle files bij Utrecht zouden vermijden. Op de A50 liep het alsnog af, maar uiteindelijk reden we om 10 over zeven het terrein van de stalling op.

Eerst moesten de stallingskosten nog even afgehandeld worden, waardoor zowel ik als George met het busje van de stallingseigenaar door Hedel en omgeving gecrossed zijn om de beschikbare pinautomaten leeg te plunderen.

Ondertussen werd de stalling opengeschoven en gekeken of de auto nog sjoege gaf: niks van dat al, de accu was volledig dood. Gelukkig lag het terrein voor de stalling een stukje hoger dan de weg, zodat de ambulance zodanig neergezet kon worden dat de oprijplaten bijna recht lagen.

George was zich ondertussen aan het verdiepen in de pal van de lier. Op het moment dat dat gelukt was hadden we gedrieelijk de GS al op de ambulance geduwd. Nou ja vooruit, lier voor om het subframe, achter spanbanden om de trekhaak, en dan een poging ondernemen om het zeil over de GS te spannen. Meerdere spanbanden en 1 rol ducktape later zat het voldoende vast. De reis kon beginnen na wat goedbedoeld commentaar van de stallingseigenaar.

100 meter op de snelweg kwamen we langs ‘De Lucht’, waar toevallig ook een Burger King gevestigd zat; overigens dezelfde als waar Patrick en Patrick destijds tijdens het halen van de BXNix ook een voedzame maaltijd genoten hadden. Na het nalopen van de spanbanden en ducktape kon de reis verder aangevangen worden.

Niet heel veel later werd er nog even gestopt om de boel te controleren en aan te spannen: bij het tankstation kocht ik nog een extra spanbandje voor de veiligheid.

Ondertussen begon het weer zienderogen te verslechteren; tijdens de heenreis was het meestentijds droog en relatief windstil, terug begon het weer te waaien en te sneeuwen; in de sneeuwbuien werd het steeds lastiger om de auto op snelheid te houden. 60 in z’n 3 op de snelweg. Onderweg passeerden we enkele vreemd geparkeerde auto’s langs de kant van de snelweg. Wendela belde tussendoor nog even voor statusupdate.

Na de Ketelbrug had ik het idee dat het nog wat harder klapperde dan voorheen. Het was inmiddels een uur of twaalf, en we waren verzeild geraakt in een sneeuwstorm op een tankstation na de Ketelbrug.

Met verkleumde handen en vereende krachten werd het losgewaaide zeil weer zo goed en zo kwaad als het kon vastgebonden. De spanband die ik een stop eerder had gekocht was van de aardbodem verdwenen. Op dat moment werd het wat avontuurlijker dan oorspronkelijk de insteek was.

Toen Lemmer op de borden stond konden we Patje bellen dat we toch in de buurt begonnen te raken. Ploegend tegen de wind in en door de sneeuw heen lukte het toch uiteindelijk om in Berlikum te geraken. Bij het horen van de diesel werd meteen de schuifdeur opengerold.

Robert, Elmer en Patrick wachtten ons op, en hielpen ons om tussen de buien door de GS van de ambulance af te krijgen. Bij gebrek aan een makkelijk hoogteverschil moest nu maar een poging ondernomen worden om de GS aan de praat te krijgen. 2 accu’s later werd Robert’s XM met de neus naast de combinatie gereden. Met startkabels had de GS 2 slagen nodig om aan te slaan, en niet veel later kwam ze uit de veren en kon ze van de ambulance afgeduwd worden.

Na het op de plaats duwen van de GS, het nuttigen van een kop koffie om 2 uur ‘s nachts en het bedanken van de heren in de stalling kon de terugreis aangevangen worden: de ambulance moest eerst weer terug.

Bij het loskoppelen van de ambulance kwam de politie nog even polshoogte nemen, maar George kon ze met een rake opmerking onverichter zake wegsturen.

Na het thuis afleveren van George kon Patrick aan z’n laatste stukje reis beginnen; om 4 uur ‘s nachts kwamen we, na bijna van de Afsluitdijk gewaaid te zijn en te zijn bedolven onder meerdere liters Waddenzee, aan in Anna Paulowna, waarna ik aan mijn laatste anderhalf uur kon beginnen. Om half zes dook ook ik m’n nest in.

Alle betrokkenen, George, Patrick, Patrick, Robert en Elmer, heel erg bedankt voor de hulp. Het was een mooi avontuur, en ik ben verschrikkelijk blij dat ik zelf weer aan de slag kan met de GS…

En citro-power, da’s waar ook. Dat was me al wéér ontschoten, ik kom er nog op terug!