Fijn…

Een paar maanden terug knapte het min of meer beruchte clipje van de koppelingskabel. De auto heeft sindsdien stilgestaan (druk/andere auto voorhanden) maar vandaag heb ik het klusje geklaard. Uurtje op de rug in de voetenbak gelegen en gaan maar weer…

...Niet dus. Ineens schakelt de auto erg zwaar, terwijl de koppeling goed vrijkomt. Dit is een nieuwe kwaal, zelfs bij het destijds naar huis rijden zonder koppeling (met beleid, ik weet hoe dat moet…) schakelde ze lichter. Het gaat overigens alleen zwaar, dus zonder bijgeluiden en op zichzelf ook wel trefzeker.

Het stangenstelsel heb ik, hoewel ik alleen was en er dus niemand kon meekijken, min of meer uitgesloten. De pook heeft een “vrije slag” van een centimeter en vooral de bediening direct op de bak laat zich zwaar bewegen.

Iemand ideeen?? Bedankt alvast!

Even twee dingen uiteen trekken Freek:
ná de reparatie werkt de koppeling naar behoren maar alleen zwaar óf de koppeling werkt prima maar nu gaat ineens het schakelen zwaar?

In het eerste geval is de koppeling en/of zijn bediening dus twijfelachtig (misschien loopt de vork die het lager bedient zwaar; de pen zit in het bakhuis middels kunststof bussen en zou dus zelfsmerend moeten zijn..).

In het tweede geval zittem het dus in het schakelen: je geeft aan zonder koppeling naar huis te zijn gereden, in hoeverre vinden synchro-ringen en schakelvorken dit fijn…?
Als je een verbogen vork hebt, zijn de rapen natuurlijk gaar…

Pascal,

Dank voor je reactie en zinnige vraag!
Ter verduidelijking, de koppeling werkt na de reparatie licht en goed. Het probleem zit hem in het schakelen, dat gaat zwaar. Inmiddels heb ik er 2000 kilometer mee gereden en het wordt marginaal beter, maar niet oké.

Het naar huis rijden, tja. Ik deed het op de methode die zelfs de wegenwacht propageert: bij het inschakelen flink gas, toerental rustig laten teruglopen met de pook “tegen” de versnelling en hij valt er op het juiste toerental vanzelf in. Dat gaat perfect en ik heb ook geen gekke dingen hoeven doen, in de zin van veel kracht zetten. Bij thuiskomst ging het schakelen ook nog prima. Buiten dat, de synchromeshringen zijn zeker niet beschadigd, het schakelen gaat ook nu nog zonder een kraakje.

Tegelijkertijd: ik begin te denken dat ik toch een schakelstang heb verbogen. Dat het nu beter gaat kan dan komen door uitslijting van het geleidingsrubber. Maar, voor andere ideeën sta ik meer dan open!

Het grote ‘schakelstang-verdeelblok’ op de overgang schutbord/bodemplaat is dan ook een verdachte: die wil nog wel eens stroef worden.
Even goed inspuiten met een kruipolie doet dan ook wonderen.
En zoals je zelf al aangeeft: een kromme stang is natuurlijk ook niet vain..

Rijden zonder koppeling:
starten in eerste versnelling, starten en gasgeven.
opschakelen = gaslos en rustig doorschakelen.
terugschakelen is gaslos, uit de versnelling trekken/drukken, dot gasgeven en loslaten, pook tegen versnelling leggen en wachten tot toerentallen synchroniseren.
Is wel te doen, maar niet voor lange tijd.

Die tip is wat waard, ik ken mijn Xant nog niet zo heel goed. Inspuiten die zaak!

Wat het schakelen zonder koppeling betreft toch een aanvulling: het neutraal zetten doe je terwijl je het gas loslaat. Uit de versnelling trekken/drukken is dan niet nodig, het gaat vrijwel automatisch. Voor het opschakelen heb je toch echt een dot gas nodig, dan gaat het véél gemakkelijker. Eigenlijk gaat het altijd zoals jij omschijft bij “terugschakelen”. Met die methode synchroniseer je motor en bak. Eigenlijk moet het altijd zo, ook mét koppeling…