Wat was het warm hé?..........

Mark Nijenhuis schreef:

Wat was het warm hé?..........

Man man man, pffffff…............

elke keer maar weer avn die teaserige fotootjes!
nog geen verhaal…....

Gefeliciteerd!
En geen verhaal, maar ondertussen wel een advertentie waarin je een serie 1 middenconsole zoekt.. Het wordt wel erg interessant zo… 

Mulder schreef:

Gefeliciteerd!
En geen verhaal, maar ondertussen wel een advertentie waarin je een serie 1 middenconsole zoekt.. Het wordt wel erg interessant zo… 

Yep, ik moet gewoon een grote klep hebben ander past mijn dubbel din radio er niet in. En die wil ik toch echt achter een klep hebben, helmaal nu ik stuurbediening heb die ik aan kan sluiten

middenconsole gezocht ?? met grote klep ? van hout?

pomtiedom… Yep, daar ligt tie, op m’n zolder

De story….........

HOE HET ALLEMAAL BEGON.
Zondagmiddag 17 mei, het is warm en zonnig een perfect weertje om een stukje heerlijk te gaan zweven met de dame. Om niet zomaar doelloos rond te rijden had ik me voorgenomen naar mijn ouders huis te rijden om daar de post achter de deur weg te gaan halen, ze waren in die tijd op vakantie. Zo gezegd zo gedaan, maar ver kwam ik niet, nog geen kilometer over de Duits Nederlandse grens rijd er voor mij een grote John Deere trekker, allebei aankomend op de kruising slaat de trekker rechtsaf, op dat moment laat ik mijn rem los om al zwevend over het verhoogde kruispunt te gaan als plotsklaps de trekkerbestuurder zich bedenkt en abrupt zijn stuur naar links gooit en zo weer de kruising op komt draaien. Een harde klap en het geluid van wringend metaal maakt een einde aan wat eens mijn elegant XM dame was. Als ik na de van de schrik enigszins ben bekomen uitstap is mij gelijk duidelijk dat de dame total loss is. De complete rechterzijkant is opengereten door woest trekkerrubber. Snel kijk ik rond of er getuigen zijn, en ja, uit tegenovergestelde richting kwam een echtpaar of snorfietsen die alles hebben zien gebeuren op nog geen 30 meter afstand. De man en vrouw waren behoorlijk geschrokken, als ze een paar seconden eerder op de kruising waren geweest waren ze zeer waarschijnlijk ook slachtoffer geweest. Na hun gevraagd te hebben of ze wilden blijven totdat de politie arriveerde ben ik gaan bellen. Eerst de politie gebeld, het kon volgens de telefoniste nog wel even duren voordat er iemand zou komen, en vervolgens mijn vrouw om haar voorzichtig het slechte nieuws te brengen. Na 45 minuten arriveerde eindelijk de politie en kon de zaak afgehandeld worden, en de dame kon worden afgevoerd, rijden was onmogelijk.

HOE MOET HET NU VERDER
Feit is als je éénmaal een XM gereden hebt ben je besmet met het virus, dus er moest een nieuwe dame komen. Een zoektocht werd gestart en al snel kreeg ik via een bekende van het forum een tip over een rode V6 automaat. Nadat ik de summiere advertentie met 3 foto’s had bekeken bleek dat de auto zich bevond in Lyon. Dat werd voor mij dus een uitdaging aangezien ik zeer weinig, zeg maar gerust geen Frans spreek. Maar zoals mijn vader altijd zegt, ‘nee heb je, ja kun je krijgen’ trok ik de stoute schoenen aan en benaderde ik via het forum Wendela van garage “St.Marien” uit het gelijknamige dorpje gelegen in het 23e departement nabij Montlucon. Wendela wilde wel via de mail/telefonisch nadere informatie en foto’s opvragen. En een tweetal dagen later waren de foto’s er, het betrof een XM V6 Exclusieve automaat uit 1994 met 118 duizend en een beetje op de teller. Één van de eerste types 2 in een op de foto’s te zien wel zeer goede staat en helemaal volgens mijn wens, alles erop en eraan. Na een aantal e-mailtjes heen en weer gezonden te hebben, nog enkele mensen geraadpleegd te hebben en de voor en tegens afgewogen te hebben besloot ik dat de auto ook gezien de vraagprijs het bekijken waard was. Omdat Wendela naar Nederland af zou reizen werd het contact voortgezet via waterman771 die een bezoek afspraak ging regelen. Een paar dagen later was het geregeld, zaterdag 13 juni werd ik om 10.00 smorgens door de familie Pavet verwacht. Nou ging het echte werk beginnen. Al snel melde zich een reismaatje in de persoon van Wes Helweg, beter bekend als de “XM amateur monteur” in dit kader kon ik mij geen betere reisgezelschap wensen. Na met de verzekering gebeld te hebben en een hotel geregeld te hebben voor de vrijdagnacht kon de reis van start gaan. Wes arriveerde donderdag avond rond de klok van negenen met de XM van zijn broer, een diesel en automaat dus dat begon al goed. De volgende morgen vertrokken we vol goede moed rond half 10 richting Lyon. De reis verliep voor een groot deel via Duitsland en Luxemburg en zonder files of andere tegenslagen kwamen we tegen de avond aan in ons hotel voor die nacht. Nadat we de koffers naar onze kamer hadden gebracht hebben we een stuk door de stad gelopen om nadien lekker van de Franse keuken te gaan genieten. Op een terrasje hebben we tijdens het eten de “schouw” van de volgende ochtend nog eens rustig doorgenomen.

DE SCHOUW.
Zaterdagmorgen eerst in hotel rustig ontbeten en daarna op ons gemak naar de afspraak gereden. Éénmaal gearriveerd werden we hartelijk ontvangen door mevrouw Pavet, de auto behoorde toe aan haar overleden vader, ook haar man was aanwezig, hij deed zijn uiterste best om ons in zijn beste engels te woord te staan wat een zegen was gezien mijn kennis van de franse taal. Hoezo, stugge chauvinistische fransen ? Na de kennismaking ging meneer Pavet op verzoek van zijn vrouw de dame uit haar slaap wekken en haar uit de garage halen. Hij starte de auto, welke in één keer aansprong en geen vreemde wolken uit de uitlaat deed komen, en wou vervolgens direct achteruit de garage uitrijden, onmiddellijk greep mevrouw Pavet in en deelde haar man mee dat hij eerst moest wachten totdat de auto op “rijhoogte” was. Meneer verontschuldigde zich, hij had geen enkele kennis van de auto. Éénmaal buiten begon Wes zich direct van zijn taak te kwijten en onderwierp de auto aan een grondig onderzoek. Geen detail ontsnapte aan zijn scherpe en kundige blik. Na ook alle elektrische zaken te hebben geprobeerd bleek dat er niet veel mis was, op een lekke achterdemper, platte veerbollen achter en een niet werkende airco na deed alles het. Op het blok zat nagenoeg nieuwe olie, zo ook in de automaatbak en de LHM vertoonde geen grafietsporen. Een paar minimale en eenvoudig te verhelpen schades mochten ook de pret niet drukken. De dame bleek in uitzonderlijk goede staat. Tijd om middels een proefrit het stof eraf te gaan rijden. Met meneer Pavet als gids en Wes achterin kon ik eindelijk na 4 weken XM loos weer eens achter het stuur kruipen van een dame, en wat voor één. De wagen reed super en al laverend door de kleine straatjes van Lyon reden we richting snelweg, na ruim 30 minuten door de stad was het tijd om de paardenkrachten eens aan te spreken, en wat een genot was dat. De automatische bak schakelde boterzacht en ondanks de platte achtervering rijd ze fantastisch. Ik was overtuigd, deze dame zou mee teruggaan naar Nederland, dus reden we terug naar de flat. Éénmaal teruggekomen heb ik met mevrouw Pavet de koop gesloten. Nog één keer doorzochten we de auto op eventuele persoonlijke bezittingen, zo kwamen we als laatste aan bij de cd-wisselaar, waarin zich, hoe kan het ook anders, een cd bevond van onze André Rieu, was dit toeval? We hebben er met zijn vieren in ieder geval hartelijk om gelachen.
Na nog enkele documenten te hebben ondertekend, de XM komt uit de erfenis van haar vader, zaten we in de keuken van het appartement van haar vader nog wat te praten over de XM club en het enthousiasme waarmee de enkele leden hun “grande dame” koesteren, zowel mevrouw als meneer Pavet waren hierover zeer verrast en mevrouw gaf aan dat ze erg blij was dat de XM in de handen van een liefhebber overging.

HULDE AAN GARAGE ST.MARIEN
De volgende halte op onze reis door Frankrijk was bij garage “St.Marien” in het gelijknamige dorpje. De reis ernaartoe bedroeg circa 330 kilometer die eigenlijk vlekkeloos verliep. Toen we halverwege na een koffiestop verder wilden gaan weigerde de startmotor dienst…….. na een tweede keer starten sprong de motor meteen aan, we sloegen er verder geen acht op. Tegen de avond arriveerden we in St.Marien alwaar we hartelijk werden ontvangen door de eigenaar John en Wendela. Na de nodige nieuwtjes te hebben uitgewisseld en na goedkeuring van de XM was reden we in naar de “Gite”, een rustiek huisje op loopafstand net buiten St.Marien alwaar Wes en ik de nacht zouden door brengen. Na de koffers naar binnen gebracht te hebben en even met de eigenaars te hebben gepraat zijn we met één auto terug gereden naar de garage, uiteraard met mijn auto. Daar aangekomen leek het Wendela wel een goed plan om de auto “achter het hek te zetten”. Oké zei ik, stapte in, sleutel om, startcode getoetst en…….. de auto gaf een kik, de startmotor wilde wel maar ging niet rond, nog een keer proberen dan, weer niks. Het leek er sterk op dat de startmotor brak was, John had inmiddels de multimeter al op de accu staan en bij starten zag hij dat spanning viel naar ver onder de 10 volt. Conclusie de startmotor zat vast. En nu?
Ach, zei John, dat kan toch niet zo heel moeilijk zijn, ik haal hem er wel onderuit, kijk wat er aan de hand is en repareer het, “i am an engineer” Ik voelde me hevig bezwaard ook omdat ik me de zaterdagavond heel anders had voorgesteld, echter Wendela stelde me gerust en zei, als John er geen zin in zou hebben had hij ook niks gezegd. Maar eerst gingen we aan de BBQ, tijdens het eten vertelde Wes dat hij eerste keer met het vervangen van een startmotor 5 uur bezig was geweest. Ik dacht nog waar begint John aan….. maar na een overheerlijke BBQ op een “Frans houtvuurtje” toog John tegen half elf richting werkplaats om zich om de startmotor te gaan bekommeren. Nog geen uur later kwam hij met de startmotor in de keuken, ‘jeetje’ zei Wes, hoe heb je dat zo snel gedaan ? Waarop John´s antwoord met grote grijns was “i am an engineer” en de oorzaak waarom de motor niet rond wilde gaan had hij ook al vastgesteld, van de 4 magneten die zich in het huis bevinden kon hij er 3 zo uit laten glijden, stik zei ik, en nu? Ach, zei John, ik maak hem schoon repareer hem, modificeer hem nog een beetje en dan hij zal beter zijn dan nieuw. Duurt een uurtje of wat maar geuss what ? “i am an engineer” en hij vertrok weer richting garage.

We lieten John weer met rust en zijn tegen enen naar de “Gite” gelopen en na een lekkere douche in een diepe slaap verzonken. De volgende morgen stonden we om tienen alweer voor de garage, ik ben meteen naar de garage gelopen en ja hoor, de dame stond alweer op haar wielen, zou John het dan al geflikt hebben.

Gauw teruggelopen naar de keuken alwaar John rustig van een kop koffie zat te genieten. En zei ik, alles in orde? hmm zij John ‘the engine goes round but it won’t start’ hoe kan dat nou zie ik, is er nog meer aan de hand dan, dit kon toch niet waar zijn, de auto had al meer dan 300 kilometer fantastisch gereden zonder enige aanleiding dat er iets niet goed zou zijn. Weer herhaalde John zijn antwoord, ‘the engine goes round but it won’t start’ maar dit keer met een grote grijns er achteraan ´becouse i don´t know the startcode´ poeh, daar had hij me mooi tuk, snel liep ik naar de garage stapte in de auto, contact aan, startcode ingetoetst en…….. de motor ging 1 keer rond en ze starte! John had het geflikt! Hulde aan de man van St.Marien!

DE TERUGREIS
Rond de klok van twaalven aanvaarden we met regen de terugreis richting Nederland. Ook dit deel van de trip verliep vlekkeloos, de eerste 60 kilometer slingerden we ons een weg over bergachtige wegen richting snelweg. Éénmaal op de snelweg ging het vlot richting Nederland. In de buurt van Antwerpen maakten we nog een laatste gezamenlijke stop, vulden de tanken, dronken nog wat en vanaf daar ging ieder zijn weg. Wes weer richting Amsterdam en ik naar Vreden. Rond de klok van half elf arriveerde ik na ruim 1200 kilometer met mijn nieuwe dame in Vreden.

Dinsdagmiddag had ik om kwart over 2 een afspraak bij de RDW in Almelo om de dame van een kenteken te laten voorzien, in te voeren en de “rest BPM” bij de douane af te dragen. Ook dit verliep geheel zoals gepland en tegen drieën reed ik naar huis in mijn Franse auto met verse papieren. Missie geslaagd!

Mijn speciale dank gaat uit naar;
Wes Helweg, mijn reisgenoot
Bart, voor het beschikbaar stellen van zijn XM
Waterman (yuri), voor alle adviezen
Wendela en John van Garage St. Marien, mensen met een groot hart.

Vreden, 17 juni 2009.
Mark Nijenhuis

Ik ben diep geroerd vriendje Nijenhuis , als dit geen mooi verhaal word in ons clubblad, met nog wat foto’s er bij, helemaal top.  :smt219

Wordt idd een prachtstuk…

Zalig Mark..

mooi verhaal, ook een mooie voituur

Graag gedaan, Mark.

Je verhaal is het wachten waard geweest.

garagestmarien schreef:

Graag gedaan, Mark.

Je verhaal is het wachten waard geweest.

fijn zo

eXpelliarMus schreef:

Ik ben diep geroerd vriendje Nijenhuis , als dit geen mooi verhaal word in ons clubblad, met nog wat foto’s er bij, helemaal top.  :smt219