...of met het hoofd tegen de muur slaan, in je auto-rijdende leven?

Voor mij kwam het moment toen ik na 100 kilometer er achter kwam dat ik vergeten was de olievuldop terug te plaatsen op het kleppendeksel en er een alleraardigst rood lampje begon te branden.

Met bijkomend voordeel dat zowel de motorruimte als de onderkant en de achterkant van de auto een fraaie matzwarte afwerking hadden gekregen.

De vuldop bleek ik op de rand van de motorkap gelegd te hebben, en met de kap dicht bleek deze 100 kilometer klemgezet meegereisd te hebben…

Toen ik me motorkap dichtgooide er nog een sleuteltje 10 in me watergoot lag…    gelukkig geen schade

Voor mij kwam dat moment nadat ik een auto had gekocht (een Renault Megane bij één van de minder goed bekend staande autohandelaren in de regio Haarlem, maar dat wist ik toen nog niet).
Het minst erge was nog dat de accu overleden was en dat de beloofde radioaansluiting niet aanwezig bleek te zijn. Erger was dat de kilometerteller minstens 30kkm terug was gedraaid, dat de G3 installatie niet G3 goedgekeurd bleek te zijn en ik dus het hoge tarief motorrijtuigenbelasting moest betalen, en -als klap op de vuurpijl- dat het pignon-en-kroonwiel aan een kostbare reparatie toe was.
Gelukkig liep het verhaal goed af. De handelaar bleek wel zijn domeinnaam.nl te hebben geclaimd, maar niet zijn domeinnaam.com. Dat heb ik dus maar gedaan en vervolgens heb ik mijn belevenissen daar gepubliceerd. Gelukkig bleek hij toen bereid om de auto terug te nemen. Bijkomend voordeel was dat mijn overleden gewaande ZX inmiddels gereanimeerd was en nu -vier jaar later- nog steeds leeft.

Mijn eerste auto…. dat was toen mijn droomauto, en ik heb er nog steeds een zwak voor: een Ford Capri 2.0 V6 GL, met stuurbekrachtiging, automaat en originele Capri-S velgen. Donkergroen metallic met een zwarte vinyldak en mooie lichtbruine interieur. Ik was stapelverliefd op dat ding.
In die tijd liep ik nog krantenwijken (jawel!). Op een kwade ochtend stapte ik in mijn Capri, maar starten verliep erg moeizaam. Nou ja, toch maar blijven proberen, uiteindelijk kwam dan toch de vertrouwde V6 brul uit de dubbele uitlaatpijpen. Maar erg lekker liep het niet. Enkele kilometers verderop parkeerde ik de Ford bij het distributiepunt van de krant, om mijn kranten op te halen. Na enkele minuten kwam er een collega-bezorger binnen, die riep dat mijn auto in de fik stond. Ik dacht eerst dat die een grapje maakte (we zaten wel vaker te geinen..), maar toch maar even wezen kijken. DE VLAMMEN KWAMEN AL UIT DE MOTORRUIMTE!!!
06-11 gebeld (= tegenwoordig 112), maar het kostte nogal wat overredingskracht om ze duidelijk te maken dat ik geen grapje maakte. Toen de brandweer arriveerde was het eigenlijk al een beetje te laat. Reparatie zou me bakken met geld gaat kosten, oftewel: einde droomauto.
Tsja, ik kon me achteraf wel voor mijn kop slaan dat ik de signalen (het moeilijke starten) niet als waarschuwing heb opgevat om de auto die dag maar eens te laten staan. Inmiddels is de Ford Capri een klassieker geworden…. In het wild zie je ze nauwelijks meer. Ik denk nog wel eens aan mijn groene monster, moge hij rusten in vrede. 

Sindsdien heb ik wel altijd een brandblussertje in de auto liggen. Nu ik eraan denk, ik moet ‘m weer eens laten checken…

Ach ja voor mij geen lang/oud verhaal, maar het meest recente probleem met de pas aangeschafte Xantia 1.9D, toen er zaterdag voor de 2e keer na 250Km weer een liter olie erin moest

Nou maar in spanning afwachten wat de bemiddelingspoging van JHV oplevert :

oh er schieten zo al een paar dingen door mijn hoofd…

1

ik had een flinke reparatie gedaan aan een type 1 honda civic.  ding zoop olie dus hebben we de zuigers en veren gewisseld. daarvoor moet je zowel boven als onder het blok helemaal slopen. onder dus carter eraf en oliepomp eruit enz enz..  om het carterpan weg te halen moet uiteindelijk hele blok los en opgekrikt worden hoop werk dus… uren later de boel zit weer inelkaar en we lopen nog eens de checklist door..  ondertussen valt mijn oog op een ranzig zwart onderdeel dat achteloos in een restauratie ds lag.. ergens in mijn hoofd gaf de processor aan.. dat is geen citroen onderdeel…  het was dus de oliepomp van de civic…  aaaarchhh moest alles weer los

2

ik lig te sleutelen onder mijn snoekje en het lukte allemaal niet zo best.. op een gegeven moment was ik zo geirriteerd dat het me beter leek als ik even iets anders ging doen om me af te reageren om beschadigingen aan mijn ds te voorkomen. ik loop naar buiten en smijt een stuk hout met kracht weg.  helaas dwars door het zijraam van mijn renault 14..

3

de peugeot 404 had al een tijd last van koel problemen. kop eraf gehaald goede inspectie vlakken nieuwe pakkingen enz.. uiteindelijk alles weer inelkaar motor kap dicht en starten maar…  bleek dat er nog een flinke ringsleutel 19 op de waterpomp poelie zat kedeng!!!!  mooie bobble in motorkap

1) me laten overrompelen door de verkoper bij de aankoop van mijn tweede auto, een Opel Corsa. Het proefritje maakte ik nml. mee op de bijrijderszit ipv dat ik hem zelf testte. Toen ik wegreed werd ik goed ziek van mezelf: hij trok als een gek naar rechts. Afijn, later nog allemaal goed gekomen.
2) zelf kleprubbers vervangen en ‘proberen’ kleppen te polijsten van mijn oude Daihatsu Charade. Met zo’n ‘vuurmaakstok’ en slijppasta. Haha, leek nergens op: ik heb nog een jaar rondgereden en zeker een vat motorolie verbruikt.
3) Zoals eerder genoemd: onlangs nog oliedop vergeten. Ligt nu vast ergens in een Limburgse greppel. Kwam ik (toevallig) een week later achter. Gelukkig slingert zo’n VW Caddy niet alles eruit: alleen een zwarte motorkap.

(leuk onderwerp trouwens)

Voor een paar weken terug kwam ik bij de Chinees vandaan en reed via het tankstation terug naar huis. Bij de pomp heb ik op mijn (2cv) meter gekeken en dacht “ach, we tanken morgen wel”, ik ben dus met een pakje shag in mijn hand bij de pomp weggereden.

Ongeveer 3 kilometer later…..... 

Tot die dag heeft mijn meter altijd een redelijk betrouwbare werking gehad. Tot die dag dus….

Een keer het grootste deel van mijn zondag besteed aan het wisselen van een versnellingsbak van een peug 405. op het einde van de dag alles weer op z`n plaats en hoefde er alleen nog nw. versnellingsbakolie in te gieten om weer lekker te kunnen rijden. Ik giet de olie erin en het komt er net zo hard (zo niet harder) weer langs de aandrijfas uit lopen. had de garage net een te grote maat keerring meegegeven. Het was zondag dus kon ook niet even snel een andere kopen moest dus weer een week wachten tot ik het kon maken

motor van de bx schoon willen sproeien. motor netjes in de valma motorreiniger gezet, in laten trekken, tuinslang erop.
nou motortje glom weer, ik wil de auto starten….. helemaal niks meer.
waren de bougies zeiknat en de bougieschactjes en alles stond een laag water in.
gelukkig had ik nog een 2e auto anders had ik een probleem gehad
na een rits nieuwe bougies een grondige afdroogbeurt van de schachtjes en de verdelerkap deed de auto het gelukkig weer.
maar je voelt je zoooo lullig als je auto niet meer start en de hele buurt staat buiten te kijken

Eend met 50 km/u een minirotonde afgejaagd.

Blueduck schreef:

Staat daar oom agent die de hele tijd had staan toekijken en die hield me aan.

En die zegt niet even wat als het fout dreigt te gaan?!?

In 1981 kocht ik mijn eerste Citroën, een GS Pallas uit 1977. Bij een Citroëndealer. Ik had het moeten vermoeden…..hij was TE mooi. Maar goed, zeer onvoordelig mijn Taunus ingeruild, want ik MOEST die GS hebben.
Krap een week later rijd ik in een onoverzichtelijke situatie (donker, braakliggend stuk grond wat nog parkeerplaats moest worden) mijn beide rechterdeuren in de soep tegen een afgezaagd boomstronkie, bij het maken van een korte draai. En ik me tot dat moment maar afvragen waarom er iemand zo tegen me stond te gebaren…. Nou ja, naar de schadehersteller dus: “Goh, zonde van die mooe GS, meneer, maar het komt weer helemaal in orde.”
Een paar dagen later, bij het ophalen van de GS: “Waar had u die GS vandaan meneer”. Ik: “Nou, van dealer die-en-die, hoezo?”
Bleek dat de GS behoorlijk rot, en helemaal overgespoten was. 
Na die tijd nog veel meer ellende met dat k&^%*& ding gehad, en na een paar maanden en een diepe zucht een nieuwe witte GSA besteld. Want ik had wel spijt van die sh*t-GS, maar wist ook zeker dat ik weer een HP-Citroën wilde rijden.
Ik word nooit meer onvoorwaardelijk gek op een auto. Maar ja, bijna 25 jaar geleden, en wijsheid komt met de jaren

1) het langs een lantaarnpaal vouwen van me linkervoorspatbord + bumper
2) over de vluchtstrook gereden en me eerste boete te pakken (a 160 ballen )
3) ..... zullen er vast meer zijn, deze kan ik me nog goed herinneren

Ik had twee jaar geleden, na lang wikken en wegen, besloten mijn XantiaBreak in te ruilen voor een C5Break.
Kort nadat ik ‘m had gekregen hadden we een optreden in Vianen. Na het optreden heb ik de C5 tot voor de voordeur gereden van de tent waar we gespeeld hadden, m’n installatie in de C5 gegooid en achteruit weer terug. Mijn C5 is uitgerust met het PackParking, dus je hoort piepjes als je achteruit rijdend een obstakel nadert. Maar ja, het stormde die avond en het regende enorm. En ik had net een CD gefikt, dus die stond ook flink aan. Dus die piepjes heb ik nooit gehoord. Ik ben met de achterbumper over een betonnen muurtje geschaafd (die er eerst niet stond )
Bumper gehoorlijk beschadigd natuurlijk. Er stonden al bijna 400 kilometer op de teller, aarghhh!!!!!!
Sindsdien zet ik de muziek maar uit als ik achteruit rijd.

Ik kon mezelf wel vervloeken toen ik in 1971 net uit militaire dienst kwam en een auto’tje zocht…...het werd dus mijn eerste en meteen LAATSTE FIAT (1500)......zo eentje dus :

Na 3 weken vlogen de krukaslagers eruit…..kon ik de motor laten reviseren….toen kwamen er een paar maanden later nog meer problemen aan….dat was dus voor mij einde FIAT-verhaal.

Daarna mijn eerste Simca-1501 Sp. gekocht…...wel veel last van roest, maar reden verder prima.