Uiteraard is het afhankelijk van de situatie. Deze zomer waren er kort plannen (helaas afgelast) om even met mijn ouders naar Zuid-Frankrijk te gaan om mijn jongste halfbroer te bezoeken, die daar een restaurantje aan het opzetten is. Normaal nemen mijn ouders alle tijd, maar hiervoor waren ze bereid om zonder caravan (dus slapen in een tentje, niets voor hen) even in twee dagen naar de Middellandse Zee te knallen in de DS. Alleen die reis al had ik mooi gevonden.
Als kind keek ik op vakantie altijd al uit naar de terugreis, omdat ik het reizen het mooiste deel van de vakantie vond. Ik zat altijd links achterin en zat de hele reis lang naar alle auto’s te kijken die ons inhaalden. Aan het eind van de dag had ik een stramme nek van het heen en weer draaien om de auto’s te volgen en een blauwe plek op mijn voorhoofd omdat ik mijn hoofd tegen de zijruit legde om achteruit te kijken wat er nu weer kwam inhalen.

Mijn vader heeft op vakantie altijd een lader/starthulp/compressor/watishetniet-combinatie bij zich, het komt altijd wel van pas. Ah, zoiets (Het werkt! Ik leer de forumcodes van CiFo nog wel eens ) is het, of precies dezelfde… Maar zwengelen werkt ook prima.

Ja mooi is dat he dat jeugdsentiment.
Ik ben als heel klein knulletje vaak mee geweest in de HY van mijn ouders tot ie overleed maar dat machtige gevoel in zo’n enorme bus (ik was zelf ongeveer even groot als het wiel, ik heb er nog een foto van ) blijft je bij.
En pa reed altijd CXen, we hebben met de familie een vakantiehuisje in de Belgische Ardennen. Vroeger kon je niet anders dan door Luik heen rijden en je hebt in het centrum van die leuke viaductjes waar je vrij stijl omlaag en weer omhoog onderdoor reed. Pa gaf dan als het kon even wat extra gas zodat je dat kermis-onderbuik gevoel kreeg. Fantastisch. En Ma reed altijd in een 2CV en heel kort in een Dyane. Zo lang als ik me kan herinneren hebben we een 2CV, het geluid van een tevreden zingend 2-cilindertje, of in de zomer met het dak open rondgereden worden zal ook nooit zijn charme verliezen. En in mijn brommertijd als ik weer eens een lekke band had of het blokje niet meer wilde dan kwam Moeders me als het ging ophalen met de 2CV, complete brommers schoof je achterin . De eerste weken dat ik mijn rijbewijs had heb ik in de 2CV gereden tot we mijn eerste BX kochten. Wat heb ik een lol gehad toen en alle keren daarna dat ik hem eens meepakte, het blijft iets bijzonders
Ook de deauville van mijn ouders, de laatste auto die Opa kocht voor zijn dood. Daar heeft nog een tijdje na zijn dood toen Oma een Aixam kreeg nog een kennis van de familie in gereden en is met een kilometerstand van ergens in de 80.000 bij ons terecht gekomen. Opa reed altijd ID’s, GSsen en later BXen en kocht altijd de redelijk kale modellen. Inmiddels heeft de Deauville lederen bekleding, alles electrisch(spiegels, ruiten, cv+ab), toerenteller, kvs-temp meter en elektrisch klokje, etc, hij zou het vast leuk gevonden hebben. en natuurlijk de C35, ik geloof dat ik in de brugklas zat of zo toen Pa de eerste C35 kocht, en 2 liter benzine, dat waren de heerlijkste vakanties, ik ben vakantiewijs opgegroeid aan de westkust van Frankrijk en heb daar veel vrienden voor het leven gemaakt. Ach ja, het zou misschien met ieder merk kunnen gebeuren maar voor mij zal Citroën altijd iets bijzonders lijven hebben

Wauw, jouw familie is nog veel citrofieler dan de mijne. Mijn vader en moeder hebben nog heel wat andere merken gereden (dieptepunt de lease-Opels van mijn vader in de jaren ‘70 en ‘80), net als bijna iedereen in de familie. Toch komt Citroën altijd terug. Mijn drie halfbroers hebben heel wat andere auto’s gereden, maar steeds komt er weer een Citroën. Eén van mijn ooms van vaders kant rijdt ook altijd Citroën. Van die kant komt het citrofilisme ook, dus dat is niet vreemd. Wel bijzonder is dat mijn vader mijn beide ooms van moeders kant zover heeft gekregen Citroën te rijden. Bijzondere afvallige is dan weer mijn broertje, die heeft echt helemaal niks met auto’s in het algemeen.

En het is precies hoe je het zegt, als mijn vader verschrikkelijk Opel-fan was geweest was ik dat nu vast ook. Vaak neem je het mee uit je jeugd. En daarom zijn citrofielen haast verplicht voor veel nageslacht (=citro-opvolers) te zorgen. Hoewel… Mijn opa van vaders kant is geen citrofiel geweest. Hij heeft een poosje een Traction gehad (daarop is mijn vaders Trax nu uiterlijk losjes gebaseerd) en die heeft mijn vader altijd onthouden blijkbaar. Daar komt het vandaan. Dus het kan zomaar ontstaan…

Ik weet niet of jij nog wakker bent, maar ik ga nu maar eens de hond uitlaten en dan proberen de slaap te vatten in deze hitte. Truste!