Zojuist terug van drie weken met de C35 door Belgie en de Bourgogne. Op reis de 200.000 km gepasseerd . Heerlijk busje toch, een beetje geduld van de inzittenden is het enige wat je nodig hebt, zeker als het (volgas om het overige verkeer niet nog meer te hinderen) helling op gaat. Bij 30 graden krijgt de motor het daarbij wel aardig warm, op een lange snelweghelling kwam de temperatuurmeter tegen het rood, maar daar bleef het bij. 

Tot dat ... een hoop gebonk en gerommel, een harde klap en toen weer stil. Stoppen op de vluchtstrook om toch even te checken. In eerste instantie zag ik niets raars. Wel lag een stukje terug een stuk loopvlak. Van een vrachtwagen dacht ik nog, zou ik daar overheen gereden zijn? En dan opeens valt mijn blik op een toch wel heel rare achterband. Hm. Het loopvlak van de Michelin had ons in de steek gelaten. Bumperhoek een stuk naar binnen, rechter achterlicht aan gort. Een duidelijke deuk bij de bumpersteun. Komt toch wel hard aan, zo’n loslatend stuk band. Geen klapband, dus het was mogelijk om heel langzaam door te rijden naar de oprit van een onderhoudsweg. Dat was een veilig plekje om het wiel verwisselen. En de lampjes te vervangen in wat er nog over was van het achterlicht. Met tape de stukken aan elkar en aan de auto vastgeplakt. Het knipperlicht wordt nog deels afgedekt door het oranje glaasje. Het rode deel is verdwenen, het remlicht/achterlicht is dus kleurloos. Nou ja, zo moet het maar.

De reis met iets minder vertrouwen voortgezet. Maar verdere bandenproblemen zijn uitgebleven. Vandaag een ander achterlicht gemonteerd. Na het weekend gaat het busje voor een oliewissel en de APK. Daarna ga ik eens naar een bandenboer. Eens laten checken hoe oud al dat rubber is en wellicht alle vier de banden maar eens vervangen. Aangezien één voorband ongelijk lijkt te slijten, wordt het dan ook tijd om de boel uit te laten lijnen.

Als dat achter de rug is wil ik proberen om de bumpersteun weer wat naar buiten te trekken. En het laatste stukje van het overschilderen aan pakken. De achterkant moet nog - komt ook goed uit.

Nu weet je wat dat is:  Loopvlakseparatie. Heeft zeker met leeftijd te maken, maar ook met de combinatie belasting, snelheid en bandenspanning. Dat loopvlak heeft dezelfde snelheid als je rijsnelheid, dus bij 80 kmh komt dat met 22 meter per seconde los, en dat is een aardige snelheid, maar dat heb je al gemerkt. Kon slechter aflopen, succes met de reparaties en veel plezier nog met de C35.

Bandenspanning was correct, belasting laag (zit toch nog zo’n 1000 kilo onder toegestaan totaal gewicht) en 90 is niet heel snel. Ik gok op de leeftijd. En wellicht het feit dat de vorige eigenaar de bandenspanning twee bar te laag had staan. Hoe dan ook een leerzaam momentje.

Dat zie je goed: Veel kilometers op te lage spanning ( men vergeet wel eens dat zo’n band veel meer spanning nodig heeft)is echt schadelijk voor het karkas en de constructie van de band, en dan de leeftijd erbij, die zijn dus “op”. Zoals je zegt: vervangen.

Zelfs gewoon wegzetten met te lage spanning is niet goed.

De scheef slijtende Continental voorbanden waren uit 2007. Da’s redelijk oud en dat zah je ook wel. De goed ogende Michelin achterbanden uit 1999. Hm. Eigenlijk niet zo gek dat daar iets mee mis gaat. Eigenlijk raar dat een APK daar niet op controleert. Vanaf vandaag vier gloednieuwe Michelins. Ik kan weer even vooruit .

Ik houd het toch maar op te veel belasting onder te lage spanning. 16 jaar is oud, maar dat is niet direct een reden voor zo’n defect, en 8 jaar kan nog goed door de beugel, maar schheef is ook weer niet goed.

Eindelijk de tijd gevonden om het busje uit de stalling op te halen. Voor de zekerheid de starthulp mee, je weet maar nooit. Nou, het was een leerzame ervaring. De accu was dit jaar niet losgemaakt en dan blijkt dat hele kleine rode lampje op de radio de accu echt tot de laatste druppel stroom leeg te halen. Mijn starthulp is net te licht om te gloeien en te starten. Grrr. Pas nu vertelt de stallingsbaas dat ik de accu wel los had mogen halen omdat ze de auto’s toch altijd verslepen met een elektrisch vorkheftruckje. Dat had hij vorig jaar wel mogen zeggen. Het vorkheftruckje blijkt de bus gelukkig aan te kunnen slepen. So far, so good. Een uurtje snelweg om de accu te laden en dan via de Gamma naar huis. Ja, dat had ik gedacht. Lampjes branden, maar het startrelais komt niet in. De Wegenwacht gebeld, mag die kijken wat er kapot is gegaan. De Wegenwachter zet eerst maar eens stroom op de accu. En de accu is dan toch het probleem: direct starten en lopen. Nu staat de accu onder de lader in de hoop dat het ding toch weer op krachten komt. En anders moet er een nieuwe accu in. Tja.
Vandaag de achterbumper er af zodat de laatste stukjes bus geschilderd kunnen worden. Het blijft toch een hobby-ding, altijd wat te doen.

Tip: neem hem voortaan mee naar huis en hang hem aan een druppellader. Als een accu leeg is sulfateren de platen en verliest hij een groot deel van de capaciteit.

Ik weet het. Ik hoop dat de accu het toch nog overleeft heeft, opladen lijkt gelukt te zijn . De accu mee naar huis is voor mij minder handig, ik probeer die rit meestal alleen te doen, op de fiets terug. Maar de accu afgekoppeld was afgelopen jaren voldoende, in combinatie met een piepklein zonnepaneeltje. Dat ga ik dus volgende keer weer doen.

Doe ik ook, accu’s die langer dan een maand niet gebruikt worden haal ik er uit en komen in een rek te staan.
Elke maand even de acculader op alle accu’s en tot nog toe geen uitval meer.

Ik had even moeten wachten tot je uitgetypt was zie ik…...

Leuk dat je hem weer uit de stalling hebt! Hopelijk heeft de accu niet te veel geleden.
Ik ben erg blij met het feit dat ik de camper gewoon aan de stroom mag zetten op de stallingsplek. Dan zit de Ctek ook aan de stroom en onderhoudt hij beide accu’s.

Zag zaterdag dat een andere auto inderaad aan een acculader hing. Blijkbaar kan in mijn ‘nieuwe’ stalling meer dan mij vorig najaar bij het eerste bezoek verteld is. Want eigenlijk is er toen niets verteld, alleen dat ze de auto nog wilde verrijden en dat het handig was dat de stroom er op bleef staan. Achteraf dus onzin, ik had de accu los mogen (en moeten) koppelen.

Wel appart: zo’n helemaa lege accu moet duidelijk ergens ‘overheen’ bij het opladen. Bij de eerste rit gaf het led-blokje (dat een eerdere eigenaar in het dashboard heeft geklungeld) regelmatig aan dat er niet meer geladen werd - en even daarna weer wel. Dan denk je dus: accu weer bijna vol. Maar mooi niet.
De lader thuis gaf gisteren ook een keer aan dat het klaar was. Lader er af. Een halve minuut de radio aan. En de lader kan weer een hele nacht vooruit. Morgen moet het ding van z’n plek af omdat de CX er achter staat. Eens kijken of het allemaal nog werkt. En anders wordt het toch een nieuwe accu. Of twee, als de huishoudaccu het ook heeft begeven.

En binnenkort eens kijken of ik de stroomvoorziening voor de radio kan onderbreken. Beetje onzin dat dat ding altijd stroom trekt terwijl we het ding bijna nooit gebruiken. Dan maar geen zenders onthouden onder de voorkeurtoetsen.

Ik zou eerst eens meten hoeveel stroom de radio trekt in stand by, vlotte kans dat dat minder is dan de zelfontlading.
Je ontkomt er toch niet aan dat de accu(s) elke maand even aan de lader moeten

Op zich heb je gelijk - maar de afgelopen jaren bracht ik het ding in de loop van september naar de stalling en haalde ik hem er in april of mei weer uit. En was het altijd gewoon de accu aansluiten, gloeien, starten en lopen. Die radio (en het tussentijds nog een keer starten) doet dus wel iets.
Ik moet er ook nog een beetje wennen aan het idee om de accu er uit te halen: op de fiets of in de trein en bus is het niet leuk om een of twee accus mee te nemen. Dan moet ik dus altijd iemand vragen om met een tweede auto mee te rijden. Beetje zonde van de tijd die dat kost, zeker omdat het in de stalling allemaal errug traag gaat: de auto’s gaan in een heel langzame lift een verdieping omhoog, en als er dan nog een paar mensen zijn kost je dat zo een uur wachten. Heeft mijn vriendin een keer gedaan, maar daar is wel klaar mee.