Als mede digibeet: uiteindelijk lukt je dat ook wel!
Inspiratie genoeg weer om binnenkort ook eens een ‘oude dame’ naar Frankrijk te verschepen!
Eigenlijk maakt het mij niet uit welke, al heb ik geen SM helaas.

Jammer dat zoiets altijd te kort is..

Gelukt

Vanwege de beperkte omvang per post en nog niet uitgeschreven tekst nu deel 1. Er komen wel wat overlappen met de eerste indrukken. Dat is even niet anders. Ik bied de tekst ook nog aan Subliem aan en verschillende teksten maken, dat is ook zo wat. Later meer.

Toen ik de auto van Paul kocht, zei ie me dat hij de auto later zou terugkopen van me, zodra ik er 100.000 mee zou hebben gereden. Mijn restauratieproject zou dan inmiddels wel klaar zijn en Paul en Marianne zouden dan, inmiddels jaren verder, waarschijnlijk wel weer terug naar Nederland willen. Ik hoop voor Paul, dat het buitenland er nog van gaat komen binnen die 100.000 km. Het schiet namelijk op. Niet alleen is de SM noodzakelijkerwijze veel ingezet voor dagelijks gebruik, ook worden er veel plezier kilometers mee gemaakt. Dat laatste, dat deel ik graag met de Subliem- en forumlezers. Hierna volgen wat belevenissen met mijn vriendinnetje Eveline in de Picardie.We gaan iets van 10 jaar terug met elkaar van het roeien, zij sturen, ik coachen. We delen dat we uithuilen bij elkaar als de liefdes over zijn. Is geen lopende band werk trouwens. Eveline is groot geworden met kunst. Toevallig en gelukkig vind ik cultuur opsnuiven ook meer dan okay. Jaarlijks rijden we de Hots Knotsrit, de plaatselijke carnavalspuzzeltocht. Volgens Eveline was het de bedoeling dat ik wel een beetje leuke kar zou aanleveren. Destijds was de liefde net over en haar ex zou ook meedoen. En er moest kennelijk een beetje indruk worden gemaakt. Ik vroeg of de Volvo ermee door kon gaan. Dat was het geval. Maar eerste moest de auto wel onder handen worden genomen door dochterslief van Eveline. En dus helemaal onder geplakt met allerlei carnavalsattributen. De laatste keer met de SM heb ik de voorwaarde gesteld dat er alleen op de ramen mocht worden geplakt. Het mocht de pret niet drukken. De dames vonden alles best, als ze er maar bij waren bij de Hots Knots.

Een tijdje terug kreeg Eveline van het bedrijf waarvoor ze werkt een hotelbon voor een weekendje weg. De Ardennen, dat was wel een plan. Eveline mailde me wat mogelijkheden. Er zat ook wat bij in Noord Frankrijk, aan de kust, met ook een golfbaan in de buurt. Dat leek ons wel wat. Van ballen slaan is het trouwens niet gekomen. De buurt verkennen, dat is wat het werd. Want hoe leuk rijden in deze bijzondere auto ook is, een weekendje weg met charmant gezelschap, kan niet slechts bestaan uit over de straat boenderen. Het gaat om alles wat wordt bezocht en niet om het rijden op zich. Het is natuurlijk wel fijn als dat van a naar b gaan een beetje chique gebeurt. Uiteraard eerste even de sapjes checken:

Op de weg heen waren er een paar momentjes die ik jullie niet mag onthouden. We waren vlak voor Kortrijk even gestopt om uit te puffen van de file. Vanaf Tilburg tot aan de Kennedytunnel namelijk file, file en nog ‘ns file. Dus wij bij het pompstation weer op pad. Net voor het afrijden van de parkeerplaats stond een (nog niet ?) setje studenten te liften. Het meisje wees naar de SM en slaakte zichtbaar de kreet OHHHHH. Ik zeg tegen Eveline, “wat zullen we doen, nemen we ze mee ? “ Ja dus. Ik denk, ik maak hun dag. Blijkbaar vinden ze de SM wel leuk en de spontane kreet beloon ik. Het grappige was, dat ze bij het uitslaken van de kreet van verbazing het kartonnen bordje hadden laten zakken. Ik zag dus effe niet waar ze heen wilden. Het was Parijs. Hoe kon het eigenlijk ook anders !? We stonden op het punt 2 kanten op te kunnen bij Kortrijk. De deal werd dat als Tommie ons de andere kant op zou sturen, dat dan onze wegen zouden scheiden. Eén keer in de auto ging het meisje weer verder, “wat een gave kar”. Nou. Tommie stuurde ons inderdaad richting Oostende, maar met de kaart in de hand beloonde ik de goede woorden over de SM. Voor ons maakte het niet zoveel uit om ze mee te nemen tot Lille. En zo gebeurde het. Het werd het snelste stukje liften van de dag kregen we nog te horen. Dat snapte ik wel. Hele stukken 160 gereden. Ergens bij het uitgaan van Lille scheiden onze wegen. Het moment hebben we even vastgelegd.

Mijn inschatting van de situatie: jongetje was geïnteresseerd in meisje en wilde haar veroveren. Hoe beter dan met een weekendje Parijs !? We vingen op, dat het een spontaan idee was, met de trein naar Breda en dan liften. Het moest natuurlijk wel low budget namelijk. Ik hoop een bijdrage te hebben geleverd aan een onvergetelijk weekend voor deze leukerds. Een weekend waarin wellicht een nieuwe liefde is ontstaan in Parijs. Het ga jullie goed !

Eveline en ik vervolgden onze weg. Op een gegeven moment zat ik er doorheen. Eveline bood aan een stukje te rijden. Ik dacht, ze weet niet waaraan ze begint. Maar allez, het is snelweg en als je als onervaren SM-rijder ergens deze Diva kunt leren rijden, dan is het wel op de snelweg. De SM bleek ‘to much Diva to handle’ voor Eveline. Ze kwam met ‘r koppie maar net boven het dashboard uit. Ze deed nog een moedige poging. Ze stuurde prompt de verkeerde kant uit, tegen het verkeer in. Ze probeerde weer links af te gaan de inrit van de parkeerplaats op. Er waren hoge stoepranden en ze stopte gelukkig net op tijd. Ik vrees anders een afdruk van een stoeprand te hebben gehad in de plaat die de kokerbalk afdekt. Hier een fotootje van het moment dat Eveline zou debuteren in de Diva.

Nadat Eveline de auto had stil gezet, heb ik dwars staand op inrit van de parkeerplaats het stuur weer overgenomen. Even terugsteken, bocht ruimer nemen, een fluitje van een cent met de scherp sturende SM. En toen moest ik het laatste stukje naar Saint Valéry ook maar doen. Vanwege de vers opgedane adrenaline bij het spannende momentje, werd het een makkie.

Laterrrrrrrr

Verhaaltje bijna af, maar genoeg stof om deel 2 van het reisverslag alvast te posten.

Bij het verlaten van de Péage nog een bewonderende opmerking van de jonge man bij wie ik afrekende: “Ah, elle est jolie, c’est avec le moteur Masérati !?”. Het verbaasde me, dat de man, ik schat ergens halverwege twintig, dit wist. Toch ruim vóór zijn tijd. Blijkbaar wordt de mythe in Frankrijk wat beter overgedragen op de opvolgende generaties dan in Nederland..Wat een verschil met het recente uitstapje voor het goede doel., bedacht ik me nog.
In Saint Valéry sur Somme aangekomen en nadat we hadden ingecheckt, moesten we uiteraard gelijk een begin maken met het verkennen van de omgeving. We hadden de reis immers niet voor niks gemaakt en goed en wel twee-en- een halve dag ter plaatse, dan moet je snel to the point komen. Wij hadden een hotelletje in de duinen net buiten het stadje. Dus met de auto naar het stadje. Onopgemerkt ging dat niet. Wat een bekijks met een SM in La France! Van bewonderende papa’s met fototoestel die hun kinderen lieten poseren voor de SM, tot mensen die elkaar aanstoten om de ander attent te maken op de SM. En bij het in- en uitstappen altijd aanspraak. “Ah, et qu’elle est belle !” duidend op de staat van de auto. De recent opgedane dikke krassen werden kennelijk over het hoofd gezien, of het is, en dat ligt meer voor de hand, dat de Fransen wat minder kritisch zijn. Hierna een plaatje van mij met de SM op de parkeerplaats van Saint Valéry. Op de achtergrond is op het water met daarachter het droogvallende deel van de baai goed te zien. 

Na Saint Valéry van voor naar achteren te hebben bekeken, werd het onderhand etenstijd. Vanaf het terras hadden we een stadje aan de overkant van de baai gespot. Le Crotoy, zo bleek op de kaart. Van ver zag het er veel belovend uit met een lange kademuur met daarop heel groot de plaatsnaam aangeduid. We besloten het een kans te geven en ik tikte Le Crotoy in op Tommie. We werden langs het water Saint Valéry uitgestuurd. Aan de rand van het stadje ontwaarde ik een aardig huisje in de kleur van de broek van Eveline. Ik dacht, al dat roze, samen met de kleur van de auto, dat moest wel aardige plaatjes opleveren. Een oud spoor/autobruggetje leidde er naartoe. Ik bedacht me geen moment en stuurde SM over het smalle bruggetje. Dat ging maar net. De eigenaar van het huisje had blijkbaar moeite met mijn wat zuidelijke tongval, overgehouden van mijn tijd in Frankrijk als klein manneke. Op mijn vraag of ik een foto mocht maken, zei hij iets van “plus tard peut être, mais maintenant je n’e la vend pas la maison.” Ik stelde mijn vraag dus nog maar een keer en wat langzamer. Het mocht.
 

De roze combi is wat mij betreft niet te versmaden, maar zonder Eveline leverde de shoot wat mij betreft ook nog een über cool-, zelfs sub zero- plaatje op.

Ja, dat valt mij ook op. Hier kennen alleen 40plussers de sm, in Frankrijk wordt het blijkbaar als cultureel erfgoed beschouwd. Toch wel jammer dat ze dan zelf het culturele erfgoed op een Italiaanse manier benaderen. A propos: je hebt de sapjes toch wel in de juiste openingen gegoten?

De SM is naar de Picardie op en neer gekomen. Dus dat ging goed. De andere dame en ik, dat is een Hoofse roman….

jantje1948 schreef:

je hebt de sapjes toch wel in de juiste openingen gegoten?

Doet iemand moeite een verhaal van niveau te brengen, krijg je dit Robin. Ach, zolang het maar niet je vrienden zijn zal Eveline het vast niet deren…...

Dank je Adiante. Zoals gemeld, Eveline en ik, dat is liefde van het Hoofse soort. Voor wie het niet weet, in de middeleeuwen, toen waren er Hoofse romans, of Arthur Romans en de Karel romans. De eerste. die gingen over de hoofse liefde voor de kasteelvrouwe, die van Arthur. Het was liefde van het niet vleselijke soort. Dat voor degenen die meer aandacht hadden voor de bêta vakken dan voor Nederlands .

Na de roze fotoshoot gingen Eveline en ik weer op weg. Op naar Le Crotoy. Het was Goede vrijdag. En een goede vrijdag was het ! Vriendje John, met wie het SM-saga ooit begon, die belde me terwijl we het stadje binnen reden. John had op mijn verzoek van Roland de Subliem gekregen met daarin het verhaal hoe het ooit was begonnen, dat SM-en. Roland had er een Top Gear bijgedaan. Het zag er effe slecht uit met John. Bloedwaardes de verkeerde kant op. Scans zouden uitsluitsel geven. Vrijdag zou dat gebeuren en gelijk kwam het goede nieuws. De situatie op scan is stabiel. Weer wat blessuretijd erbij ! We kunnen nog even een vervolg geven aan ‘t rijden in de bolides, de Fiat Spider en de SM. Thuis aangekomen lagen clubblad en Top Gear op de mat. John had in alle opzichten een top dag zei ie me. Ik dus ook. Het werd een mooie avond. In het restaurantje ontwaarde ik nog een leuk fototafereeltje uit vervlogen tijden, dat ik graag even met jullie deel. Bij het fotograferen van de in Le Crotoy niet al te frequent vallende sneeuw, is de fotograaf destijds zo vriendelijk geweest een setje boxers van Citroënshuize vast te leggen.

En toen zat dag één erop.

Na het wakker worden op dag 2, Eveline eerder dan ik, kwam natuurlijk vrij snel de vraag op wat te doen. Eveline, ernstig rookverslaafd, was even naar buiten om het teergehalte op peil te houden, zo dacht ik toen ik wakker werd en haar niet aantrof. Eveline bleek nuttige dingen te hebben gedaan: bij de receptie allerlei foldertjes scoren. Snel onder de douche en bij het ontbijt een plan maken. Het werd een kasteelbezoek. Rambures om precies te zijn. Het leverde nog een paar mooie kiekjes op. Ik was zo brutaal even op het gras te gaan staan tussen de twee hekken. Dat moest wel een mooie plaat opleveren. De loketmensen van kasteel vonden het niet okay en begonnen druk te gebaren en te roepen dat ik daar niet mocht staan. Door het open raam vroeg ik Eveline snel een plaatje te schieten, voorat de lokettisten helemaal zouden ontploffen. Aldus geschiedde. Het resultaat was volgens mij niet de mooiste foto van de SM met het kasteel Rambures. Noodgedwongen om het niet te lang te laten duren was ik blijven zitten en dus met die blije kop van me erbij. Beslis voor jezelf. De tweede is qua compositie mijn favoriet van de Rambures-serie. Op de eerste met lokettisten.

Na het kasteelbezoek werd het tijd voor lunch. Het leukste, zo vind ik, is stokbroodje, wat worst en een glas wijn. Dan kan het niet meer stuk. Ooit mee begonnen samen met broertje in Nyons, langs de oever van de Eyques, het riviertje dat zowel Nyons waar we op school zaten, als Verclause aandoet, waar we woonden. Toen de eerste keer met broertje, papa leefde nog,  kochten we nog een billig keukenmesje in de plaatselijke Intermarché, vroeger toen wij er nog woonden, Codec geheten. Een tijdje later kwam ik bij m’n vader over de vloer en die liet me trots zijn zakmes zien. Een Laguiole, niet uit te spreken als ‘laguillole’, maar als ‘laiole’, zou heb ik van oud-buurjongen Alain geleerd. Ooit moest er dus een Laguiole komen, voor in de auto, om voorbereid te zijn op min of meer spontane stikbrood, worst en wijnacties. Nu ligt er één in de cabrio en één in de SM, de meest waarschijnlijke auto’s hiervoor. Je kunt maar zijn voorbereid.  Belangrijk verschil tussen de van mijn vader en die van mij is dat die van mij ook een kurkentrekker hebben. Dit is die uit de SM.

In eerste instantie zou het een plekje aan de rivier worden. For old time sake. We konden echter geen geschikt plekje bij het plaatselijke riviertje ontdekken. Alles was afgeschermd, niet te bereiken. Het werd een plekje in de bossen van één van de spaarzame bergjes in de buurt. Hier een plaatje van de SM in het bos met mij ernaast, een flesje wit in de hand voor de picknick

Na de lunch besloten we eerst maar ‘ns terug te rijden naar Saint Valéry en dan verder te kijken wat de dag ons zou brengen. Ons portie cultuur voor de dag hadden we ruimschoots tot ons genomen en wellicht was een beetje aan het strand hangen ook wel een idee. Op weg deze weg terug ontstond het idee dat een foto van de SM met op de achtergrond één van de in overvloed aanwezige gele velden van koolzaad ook wel een mooi beeld zou opleveren. Op een zeker moment leidde Tommie ons langs niet alleen dwars door een veld koolzaad, maar ook langs een aantal windmolens. Dat moest helemaal super plaatjes opleveren en zo geschiedde. Wat mij betreft één van de mooiste kiekjesserie van de SM tijdens het weekendje Picardie. Dit is wat mij betreft de mooiste, een plaatje met wat futuristische elementen uit verschillende era’s in één plaatje bij elkaar gevangen.

Een stukje verderop hebben we het gele element er aan toegevoegd, het veld met koolzaad. De kleur van de auto doet het goed met koolzaad vind ik. Zeg nou zelf:

Bij het hotel aangekomen zagen we nog wat leuke beelden die mooi zouden samengaan met de SM. Er liepen wat schapen in de uiterwaarden van de baai en moest ook op één kiek te vangen zijn met de SM.

De SM stond een beetje schuin, hier net te zien. Dat moest ook mooie kiekjes op kunnen leveren van Eveline op de motorkap. Dat was zo. Ik was te zeer bezig met het maken van een goede foto van Eveline en vergat een foto te maken van alleen de SM in deze positie. Van uit dit oogpunt genomen, vind ik de SM namelijk het mooist.

Als ik nog ooit voor één of ander ding een fotootje van mezelf moet aanleveren waarin ik en wat m’n hobby in één beeld moet worden gevangen, voor Facebook of zo, dan is het deze wel, zelfde positie, alleen met mij in plaats van de frêle freule.

Echt jammer dat ik er geen heb gemaakt zonder dat er iemand de motorkap tooit. Een leermomentje, als ik nu nog ‘ns alle foto’s op een rijtje zet.

Robin,

heb je ook weer eens een reden om terug te gaan….

en iid het levert leuk foto’s op en zo te lezen een geslaagd weekend.

Mark

Dank je Mark. Terug gaan zit er niet in denk ik. Wel een vervolg. Was namelijk inderdaad in alle opzichten top  

De foto van de SM samen met de vuurtoren van Cayeux-sur-Mer, een stadje vanaf Saint Valéry meer richting kust, die zouden zonder mijn bolle kop helemaal super zijn geweest. We dachten in Cayeux een geschikt plekje voor een avondhapje te kunnen vinden. Dat viel tegen. Maar de kiekjes die het opleverde, waren wat mij betreft meer dan leuk ondanks de menselijke pose. Ook één van de SM samen met een Dyane. Ach ja, de Dyane, vroeger met broertje op de achterbank van die van onze ouders, met een ontzettende hutkoffer vol met zooi tussen ons in op weg naar Zuid-Frankrijk, waar je echt geen hele koffer met kleding nodig hebt…. De Dyane hier in beeld was trouwens opgeknapt. Restaureren mag het niet heten. Dat zou te veel eer zijn voor het werk. Niet te zien op de foto gelukkig, maar heel erg met de Franse slag gedaan. Wat een maanlandschap de lak. Wellicht zelfs met de roller gedaan…. Wel hard en dus kan het een keer opnieuw. Er is dus nog hoop voor de auto. ‘For old time sake’, dus ook even een kiekje van de SM met een rode Dyane, een echte leukerd ondanks de lak.

En dan nu met de vuurtoren, een kiekje met wat tegenlicht van een ondergaand Atlantisch zonnetje.

Een stukje verderop had ik wel de lumineuze ingeving van een stilleven, met de baai en Le Crotoy op de achtergrond. Ik heb er twee. Dit vind ik de mooiste. Wederom maakt de ondergaande zon het verschil wat mij betreft. Allemaal toeval toen ik de foto schoot. Nu weet ik het. Ik hoop de volgende keer dus direct van meet af aan wat meer waar voor de Sublieme bijdrage te kunnen leveren.

Nu ben ik even door de vandaag in het zonnetje geschreven tekst heen. Er is nog wel wat leuks in het verschiet. Volgens mij leuk in ieder geval. Ik hoop de lezers alhier een pleziertje te hebben gedaan. Ik vond het in ieder geval leuk de petites histoires majestueuses te schrijven.

adiante schreef:

Doet iemand moeite een verhaal van niveau te brengen, krijg je dit Robin. Ach, zolang het maar niet je vrienden zijn zal Eveline het vast niet deren…...

Ho even; ik refereerde alleen maar aan Robin z’n technische kennis…

Leuk verhaal man!

Dank je wel   Positieve reacties zijn de stimulans de verhalen niet alleen voor mezelf te houden.

super uitje, en dan met zo’n dame !