Ja, ik weet ook niet hoe het komt dat de eigenaar van de beunschuur alleen maar alle tinten roze in voorraad lijkt te hebben

Had die beun gedronken ofzo???

Na enige tijd verder met het project… Vanavond de schakelstangen verder afgewerkt. De opstelling die we nu hebben is goed maar er zit wat te veel flex in de stang, die zullen we er morgen eens uit gaan werken.
De door Marc laten maken koppelingskabel zit en werkt ook perfect, al met al een productieve avond

Is ie me toch wel weer voor zeker Nog wat plaatjes van mijn telefoon…

Hmmm, als ik lengte en vorm van die schakelstangen zo zie kan ik me best voorstellen dat ze wat flexibel zijn…

Het grappige is dat de ene helemaal niet buigt en de andere gigantisch. Maar dat is een leuk vraagstuk voor vanavond.

Vanavond dus weer fijn verder geklust. Eerst een proefopstelling gemaakt met twee geleide-ogen voor de tweede bedieningsstang. Dat bracht wel enige verbetering, maar de veerdruk die moest worden overwonnen om de achteruit in te kunnen schakelen gaf toch teveel weerstand. Na wat opties en vooral het werkplaatsboek nog eens goed bekeken te hebben, de opsluitplaat van de beruchte veer voorzichtig van de schakelas gepield, de veer verwijderd en met veel ‘hoerensjans’ een lichtere veer van gelijke afmetingen gevonden in de stille voorraad. Het hele spulletje weer gemonteerd met de nieuwe veer et voila, alle versnellingen zijn mooi te schakelen binnen het bestaande gat in het dashboard. Je voelt goed waar de versnellingen zitten, de nieuwe veer geeft genoeg tegendruk om niet per ongeluk te ver opzij te schakelen en zo in de buurt van de achteruit te komen. Morgen verder met het finetunen van de scharnierpunten en de geleideogen (draai- en glijbusjes maken en monteren) en het verder afmonteren van het geheel.

Zoals je wellicht weet veranderen de eigenschappen van het metaal door vervormen.
Heb je de stang die veel flex heeft wellicht meerdere keren moeten buigen en richten om hem goed te krijgen? Als dat zo is dan is het misschien een aanrader om een nieuwe te maken naar het bestaande voorbeeld en deze in 1 keer goed te buigen. Of de stangen een warmtebehandeling geven (ik weet de details helaas niet meer qua temperaturen en afkoeltraject/proces) waardoor de stijfheid verhoogt….

Daar zijn we ons van bewust, maar de gebruikte hydrauliekleiding is op een plaats nooit meer dan een keer gebogen. De tegendruk van de veer voor de achteruitvergrendeling is origineel dusdanig zwaar, dat je met een overbrenging zoals wij die nu hebben gemaakt simpelweg niet ingedrukt kreeg (bij de oorspronkelijke ID-configuratie wordt deze met een zware kabel bediend). Nu, met de slappere veer, hebben we genoeg weerstand om te voelen waar de grens tussen 3/4 en achteruit ligt en is het ‘slap’ genoeg om de achteruit probleemloos in te leggen met de huidige bedieningsstangen. Als we straks de geleiders nog wat verder op punt hebben en de draaipunten in de bedieningsconstructie voorzien zijn van bronzen busjes kan het eigenlijk alleen nog maar beter worden.

marc, ik heb nog een stuk stang van massief staal liggen in de juiste diameter denk ik. dat werkt nog beter. Hebben?

Dat kunnen we ook nog proberen ja, maar vooralsnog lijkt dit te werken. Ik neem het zaterdag wel mee.

Ik zoek het voor je op.

Massief of buis maakt in stijfheid niet veel uit. Staal of een ander metaal wel.

Dit is hydrauliekleiding. Met de nieuwe veer is de meeste flex ook verdwenen. Het is ook een kwestie van evenwicht tussen de uit te oefenen kracht en de gebruikte overbrenging natuurlijk. We hebben nu een minimum aan overbrengingen tussen pook en bak, dat zou toch ook moeten zorgen voor een strak schakelend geheel.

furriegurrie schreef:

Zoals je wellicht weet veranderen de eigenschappen van het metaal door vervormen.
Heb je de stang die veel flex heeft wellicht meerdere keren moeten buigen en richten om hem goed te krijgen? Als dat zo is dan is het misschien een aanrader om een nieuwe te maken naar het bestaande voorbeeld en deze in 1 keer goed te buigen. Of de stangen een warmtebehandeling geven (ik weet de details helaas niet meer qua temperaturen en afkoeltraject/proces) waardoor de stijfheid verhoogt….

Even een aanvulling/correctie hier op.

Bij meerdere keren buigen van een stalen voorwerp treedt vermoeiing op en uiteindelijk breuk. Als de vermoeiing nog in een vroeg stadium is, kan je de inwendige spanningen wegwerken door spanningsvrij te gloeien. Als ik me goed herinner doet een tijdje gloeien op een paar honderd graden de truc.
Dus het advies om een nieuw stang te nemen en minimaal te vervormen is een goeie.

Een warmtebehandeling of harden is een ander proces om de hardheid en de sterkte te verhogen. Daarbij breng je het staal tot ong. 770°, waarna je het snel afkoelt in water of olie. Om dit zeer brosse staal weer de nodige taaiheid terug te geven wordt er gelijk daarna z.g. ontlaten. D.w.z. terugbrengen en een tijdje warmhouden op een paar honderd graden. Daarbij verlies je weer een klein beetje sterkte, maar de taaiheid neemt weer aanzienlijk toe. Een en ander afhankelijk van de legeringselementen en vooral van het koolstofgehalte.
Eigenlijk is een warmtebehandeling geven voor een amateur een soort roulette, als je geluk hebt lukt het.

De stijfheid of elasticiteitsmodulus is voor elke staalsoort gelijk.

Adri