Aangemoedigd door alle verhalen hier op het forum heb ik de stoute schoenen maar eens aangetrokken en ben ‘mijn dame’ gaan ophalen in Frankrijk…

Na een poosje de bekende sites in de gaten gehouden te hebben kwam er eindelijk dan toch de uitvoering voorbij waar ik mijn zinnen op had gezet: een serie 1, TRD Turbodiesel mèt airconditioning in, zo te zien, een goede staat. Niet helemaal naast de deur in de Vendée dicht bij La Rochelle, maar goed. Het idee was om zoveel mogelijk op afstand uit te vinden over de auto en als de indruk dan nog steeds goed was er heen te reizen en met de auto terug te rijden.

De dame in kwestie was al ruim 20 jaar in de familie en was sinds 2007 nauwelijks meer de garage uitgeweest omdat de dagelijkse kilometers vanaf dat moment met een XM werden gereden. De Contrôle Technique dateerde van 2005, maar, op mijn vraag of de rit naar Nederland uit technisch oogpunt haalbaar zou zijn, kreeg ik het antwoord dat de CX in 2004 twee keer helemaal naar Duitsland was gereden zonder enig probleem, alsof daarmee afdoende was bewezen dat het rijden van een lange afstand zeker tot de mogelijkheden zou behoren…
Maar goed, al met al kreeg ik de indruk dat het wel eens een hele redelijke auto zou kunnen zijn en dus de reis naar de Vendée zou rechtvaardigen.

Afgelopen dinsdag moest ik voor mijn werk naar Parijs en dat leek de uitgelezen mogelijkheid om te combineren met het project ’CX’. Woensdagmiddag op de TGV gestapt naar Nantes en van daar met de lokale boemel naar La Roche sur Yon. De eigenaar zou me daar oppikken en doorrijden naar de Citroën garage waar hij hem daags ervoor had heengereden voor een gobale controle (heel attent).
Daar aangekomen bleek de werkelijkheid toch wat minder mooi dan de foto’s deden vermoeden. Had ik natuurlijk moeten weten na zoveel verhalen en waarschuwingen hier op het forum, maar de wens is de vader van de gedachte…
De portieren aan de bestuurderskant lieten wat blaasjes aan de onderkant zien, lakwerk in het algemeen verweerd en hier en daar beschadigd, een behoorlijk muffe lucht in de auto.
Allemaal te verhelpen natuurlijk, maar mijn droom om een harde en strakke auto aan te treffen leek in rook op te gaan. Immers als de portieren roest vertonen waarom zou de onderkant dan niet ook verroest/verrot zijn?
Na een proefrit van de garage naar het ouderlijk huis van de verkoper de auto uitgebreid geïnspecteerd. Auto in de hoogste stand, een paar wielen eronder pour la securité en vervolgens op zoek naar rottigheid…. wat er niet was!
Op alle bekende plekken was de bodem simpelweg niet aangetast en keihard! Het enige wat opviel was een verbogen rand onderaan de dorpel achter de voorwielen die per abuis als krikpunt zijn gebruikt. Verbogen maar niet verrot; zelfs niet verroest.
Volgens de verkoper wordt er in de winter niet met zout gestrooid en dat lijkt dan toch het verschil te maken.

Kortom, de gemaakte reis en bijbehorende kosten waren dus niet voor niets gemaakt; de koop werd gesloten, de Carte Grise doorgehaald en een ‘Certificat de cession d’un véhicule’ opgesteld en ondertekend. Heerlijk eenvoudig zoals dat daar in Frankrijk gaat.

Inmiddels liep het al tegen achten en de ouders van de verkoper hadden een chambre d’hôtes voor me geregeld in het dorp en stonden erop dat ik bij ze zou aanschuiven voor het diner.
De vader des huizes vond het een mooie gelegenheid om de tijd tot het diner aangenaam door te brengen in zijn domein: een keldertje onder zijn werkplaats met een voorraad waar het locale café toch zeker een maandje of wat op zou kunnen draaien zonder zich zorgen te hoeven maken ‘nee’ te moeten verkopen…
Het ene zelfgemaakte brouwsel smaakte nog beter dan het andere en tegen de tijd dat we werden geroepen voor het diner was mijn Frans met sprongen verbeterd.
Ook het eten was fantastisch met een heel scala aan specialiteiten van het huis.

De kamer van het chambre d’hôtes was ook helemaal geweldig en voor 40 Euro inclusief een ontbijt (met verse aardbeien uit eigen tuin) een koopje.
Niet dat ik veel geslapen heb, want er maalde van alles door m’n hoofd: waarom draaiden allebei de ventilatoren toen ik 12 km had gereden (koelproblemen?) en wat als er een hydrauliekleiding kapot springt? Die V-snaar van de dynamo zag er ook nogal belabberd uit.
Wat als al die mensen die me voor gek verklaarden dat ik van plan was 1000 km te gaan rijden met een auto van 27 jaar oud die bovendien de laatste paar jaar meer stil heeft gestaan dan gereden gelijk zouden krijgen en ik in de middle of nowhere zou stranden?

De volgende ochtend was het gloeien (het duurt even als je een moderne direct ingespoten diesel gewend bent), starten en lopen.
Alleen… het lampje voor oververhitting ging branden samen met ‘STOP’!
Nou, dat ging lekker met nog een hele rit voor de boeg. Niveau gecontroleerd en iets bijgevuld (eigenlijk niet echt nodig, maar ja, dat lampje hè).
Het bijvullen bracht geen verbetering, maar nadat de motor iets was opgewarmd ging het lampje van constant ‘aan’ naar knipperen. Nog even later ging het helemaal uit (zou het dan toch een dubbele functie hebben en ook waarschuwen voor een koude motor?).
Met weinig vertrouwen in de koeling toch maar de rit begonnen. Ik had me voorgenomen een kilometer of 15 te rijden, te kijken of motor en radiator een normale temperatuur hadden en zo niet de thermostaat eventueel te upgraden naar een open type.
De temperatuurmeter was intussen ook van weinig nut want die gaf niet thuis, maar na de geplande stop bleken motor en radiator warm zonder signalen van oververhitting en zonder razende ventilatoren: een hele opluchting.
Na wat binnendoorwerk kwam de péage in zicht waar ik de snelheid rustig heb opgevoerd tot zo’n 110. Na een uurtje rijden leek het me wel een goed plan eens de vloeistoffen te controleren en dan meteen de route in mijn telefoon in te stellen om via Rouen te rijden ipv Parijs. Vloeistoffen bleken in orde en de route was ook zo ingesteld. Alleen kon er helaas niet meer gestart worden….
Het gereedschap waarvan ik gehoopt had dat het in de koffer kon blijven moest helaas toch tevoorschijn worden gehaald. De startmotor opgezocht en het ding eens een oplawaai verkocht, maar daar was ze nog niet erg van onder de indruk. Een oplawaai in combinatie met het omdraaien van de sleutel zou natuurlijk een stuk effectiever zijn, dus een Fransman bereid gevonden het sleuteldraaien voor zijn rekening te nemen. Dit gaf gelukkig het gewenste resultaat en tevreden met deze eerste overwinning en met het voornemen de motor de rest van de dag maar niet meer uit te zetten de rit vervolgd.
Bij Rouen ging het weer mis; bij de verkeerslichten sloeg de motor bijna af (oei schrikken) en leek ik in de derde weg te willen rijden in plaats van de één. Bij het opnieuw inleggen van de vermeende één had de pook plotseling wel een hele grote vrije slag. Tegelijkertijd hoorde en voelde ik iets schrapen in het vooronder. In drie met veel slip in de koppeling de drukke weg verlaten en een zijstraat ingedoken een parkeerterrein op: een Mercedes bedrijfsauto garage.
CX in de hoogte en het startprobleem even opgeschaald naar de categorie overwinbare problemen en de motor uitgezet.
Onder de motorkap werd al gauw duidelijk dat er een schakelstang van een kogelgewrichtje was afgesprongen. Aangezien er weinig klemkracht was overgebleven zou het simpelweg terugdrukken van het gewrichtje waarschijnlijk snel tot hetzelfde probleem leiden. Een slangenklem met ijzerdraad constructie bleek ook niet erg solide, maar intussen kwam er een belangstellende medewerker van de Mercedesgarage kijken. Die zag het probleem en kwam twee minuten later met een onderdeeltje aanzetten waarmee ik het probleem leek te kunnen oplossen. Dit lukte jammer genoeg niet omdat het onderdeeltje te krap bleek.
Uiteindelijk bleken een paar laagjes plastic van een pakje zakdoeken voor voldoende klemkracht te zorgen en daarmee durfde ik de reis wel voort te zetten. De eerste beste voorbijganger aangesproken en de truc met de hamer weer uitgehaald en ik was weer ‘en route’.
Op wat kleine probleempjes na zoals het bijna verliezen van de ruitenwisser, herrie uit het tellerwerk (van 799 naar 800 bleek een zware klus) en het uiteindelijk helemaal uitvallen van de snelheidsmeter is de rit voorspoedig verlopen.
Eenmaal binnen de grens met Nederland over durfde ik de snelheid wat op te voeren en met een mooie gang van 140 kon ik eindelijk gaan genieten. Wat rijdt het toch fantastisch!
De ‘schl- schl’ geluidjes bij het sturen, een ‘tjomp’ geluidje als je de rem weer loslaat en een clignoteur geluid van een echte clignoteur (en niet een door een PC ontworpen tik-tok geluidje).

Inmiddels staat ze veilig in de garage en kan ik terugkijken op een fantastisch avontuur!
Ik besef wel dat het heel anders had kunnen lopen, maar ik had het niet willen missen!
Foto’s volgen binnenkort….

Hey Ceres,
Wat een geweldig verhaal, hartelijk gefeliciteerd met je aanwinst!
Ik wens je veel veilige en plezierige zweefkilometers en zie uit naar meer verhalen en foto’s

Leuk reisverslag, mooi dat je ondanks die kleine tegenslagen met CX en al thuis bent gekomen! Zweefze met je CX

Mooi verhaal en moedig ook helemaal in je uppie!

Mooi verhaal, leuk om te lezen. Veel succes met je CX!
Dat met dat stoplampje doet mijn RD Turbo ook, bij koude motor brandt het de eerste kilometer, dan even knipperen en dan uit. In de winter duurt dat iets langer dan in de zomer.

Stoer!
Van harte en veel plezier met deze auto.

Dapper hoor en een mooi verhaal, nu snel op kenteken zetten en zweven.

Mark

Mooi verhaal! Veel plezier met deze CX.

Mooie onderneming! Dat probleem met de schakelstang heb ik ook eens gehad. Bij CX-basis kun je nieuwe bestellen voor een paar tientjes. Succes ermee!

Leuk weer zo’n verhaal! Herken het helemaal dat rijden tussen hoop en vrees. Maar als ze dan eindelijk thuis staat had je het voor geen goud willen missen.

Veel onbezorgde kilometers gewenst!

Enne, die foto’s…

Hierbij de eerste foto’s

In eerste instantie dacht ik dat de kleur zilvergrijs was, maar het blijkt Blue Romantique te zijn.
Verder ga ik de Franse trekhaak door een iets eleganter exemplaar vervangen en de zonwering eraf halen.
Let ook even op het knopje links van de pook

Klik op de thumbnail om de hele afbeelding te zien

En nog eentje van het interieur.
Aanblik ‘s-ochtends vanuit mijn chambre d’hôtes en de noodoplossing onderweg (met dank aan de Kleenex)

Klik op de thumbnail om de hele afbeelding te zien

Heel fraai, zeker met dat klimrek op de achterruit!

mooi avontuur, en nu met een mooie CX a la maison !
veel plezier er mee !!

Mooie wagen! Ieder zijn smaak maar bij een turbo uitvoering vind ik zo’n klimrek een tijds originele optie die bij deze wagen gewoon hoort.