Ik wil Derk het gras niet voor de voeten wegmaaien, want het lijkt alsof hij in zijn laatste bericht beloofd heeft ook snel een spannend verhaal over 2003 en de C2 te schrijven, maar ik dacht dat de opvolging van de Saxo bewust door het duo van C2 en C3 op dezelfde bodemgroep moest gebeuren. De ene is een driedeurs, de andere een vijfdeurs. De ene is scherp en sportief gesneden, de andere rond en vrouwelijk.

FYI, om wat dingen te bevestigen/aan te vullen: Ik las gisteren toevallig CitroExpert 03/2002, waarin de C3 voor het eerst getest wordt. Daarbij dit kopje:

Bonjour C3, au revoir Saxo..?
Citroën benadrukt dat de Saxo voorlopig niet uit het programma zal worden genomen. Iets dat door een blik in de prijslijst bevestigd wordt, want tussen de oude en de nieuwe zit immers een gat van zo’n drieduizend euro. En dus zou men bij het direct schrappen van de Saxo veel klanten verliezen in deze prijsklasse. Bovendien lijkt dit type aan het begin van de 21e eeuw populairder dan ooit; afgelopen jaar werden er niet minder dan 200.000 van verkocht.
Het is verder een publiek geheim dat Citroën op hetzelfde, zij het ingekorte platform als de C3 wel een kleiner model aan het ontwikkelen is. U raadt het al: de C2. Wanneer deze citadine op de markt zal komen is echter nog niet met zekerheid aan te geven, ...

In deze CitroExpert werd trouwens ook de nieuwe C8 voorgesteld. Grappig ook zijn de Nederlandse verkoopcijfers, over jan-feb 2002 stond de C5 op de 11e plaats in de statistieken. Kom daar nog maar eens om met een grote Citroën… Verder was de Saxo VTR/VTS voor het vijfde jaar op rij best verkochte compacte Hot Hatch in het Verenigd Koninkrijk. De Saxo in het algemeen was met ruim 250.000 verkochte exemplaren de best verkochte Citroën in het VK ooit.

De C3 moest qua ontwerp toch eigenlijk een moderne 2CV zijn? Bij de Pluriel ligt de nadruk daar nog iets meer op.

Daar zei CitroExpert het volgende over:

Door de ietwat bolronde vorm van de koets, plus de onmiskenbare Double Chevron op de neus natuurlijk, is de C3 vanaf het begin door sommigen als opvolger van de onsterfelijke 2CV aangeduid. Maar tot die ‘sommigen’ behoort Citroën zelf zeker niet. PR-directeur Bernhard Guerreau legde het de aanwezigen bij de persintroductie nog eens uit: de 2CV was een minimale auto, voorzien van slechts het allernoodzakelijkste. Bedoeld om met name de boerenbevolking van het Frankrijk van zo’n jaar of zestig geleden mobiel te maken. En wat je van de C3 ook kan zeggen, aan die omschrijving voldoet hij beslist niet. Het is een auto geworden voor de moderne -en laten we eerlijk zijn: best verwende- dertiger ...

Daar valt tegenin te brengen dat Donato Coco, de ontwerper van de C3, bij Citroën aan de slag kon gaan nadat hij bij een ontwerpwedstrijd voor een fictieve opvolger van de 2CV de aandacht op zich gevestigd had. De vormentaal daarvan is in diverse studiemodellen die aan de C3 en C3 Pluriel voorafgingen duidelijk zichtbaar.

Ja dat is natuurlijk mooi gezegd. Qua luxe is een C3 idd een ander segment waar de 2CV in zat. Maar qua looks is daar wel wat van in terug te vinden.

En zoals hierboven beschreven klopt dus niet, anders hadden ze nooit een Pluriel Charleston gemaakt die zeker een link heeft met de 2CV!

Klopt heren, het was ook flauw van me om zo’n niet ter zake doend stukje erin te gooien. De ontkenning van Citroën heeft alleen betrekking op de plaatsing in de markt, niet op het ontwerp. Zonder de historie van de 2CV had Citroën vast niet zo’n bolletje op de markt gebracht. Aan de andere kant is de dak-/raamlijn het enige wat een link met de 2CV heeft, verdere gelijkenis is ver te zoeken.

Vind je? Ik vind dat de belijning van de motorkap, doorlopend rond de grille, ook best wel een stukje verwijzing naar de eeuwige agoochelaarsmobile laat zien.

Derk

Hm, nu je het zegt… Dat was me nooit eerder opgevallen, scherp!

Van de voorpagina

2003: Het scherpste kleintje van z’n klasse!

De Saxo werd in 2002 opgevolgd door de iets grotere C3, waardoor er ruimte kwam voor de kleine C2. Die werd in 2003, samen met de feestelijke C3 Pluriel, gelanceerd. Het kleintje was scherp gelijnd en is alweer bijna compleet vergeten… Was de C2 dan de geestelijk opvolger van de LN/A? Of had de wereld het te druk met belangrijkere zaken?

Is er eigenlijk iets gebeurd in 2003 dat zo wereldschokkend was dat we de C2 onmiddellijk zijn ‘vergeten’? Laten we eens kijken. De wereld is in de ban van de strijd in Irak, waar in 2003 het regime van Saddam Hussein ten val wordt gebracht. In maart krijgen we te maken met een microscopische dreiging op wereldschaal: SARS beheerst de krantenkoppen. Dichter bij huis is België het tweede land ter wereld (na Nederland) dat het huwelijk tussen mensen van gelijk geslacht toestaat. In Delfzijl krijgt Nederland te maken met het eerste demissionair college van B&W en in Arcen stijgt het kwik in de hete zomer tot een record-waarde van 37,8 graden celsius. Het geluk van de Arcenaren is dat ze Hertog Jan hebben om zo’n dorstig weer het hoofd te kunnen bieden.

Kennelijk is de zomer van 2003 zo heet dat we er de puf niet voor hebben om ons om Citroëns nieuwe kleintje te bekommeren. Het is de scherp gelijnde Citroën C2: een driedeurs supermini naar een ontwerp van Donato Coco. Het ontwerp van de C2 verdeelt het auto-kopende publiek vrij scherp in twee kampen: je vindt ‘m prachtig of je hebt er een bloedhekel aan. Vooral de onderbroken belijning van de zijramen lokt veel reacties uit.

Onderhuids is de C2 niet zo heel spannend, met vooral de welbekende TU-motoren in diverse uitvoeringen onder de kap. Wel komt de C2 als een van de eersten met een stop & start-systeem en kan de VTR met de halfautomatische SensoDrive versnellingsbak worden uitgerust. Het probleem van de C2 om werkelijk een flink stuk van de markt in zijn klasse te veroveren, ligt er dan ook in dat de C2 tussen de C1 en C3 nogal ondergesneeuwd zou raken in de media-activiteiten van Citroën. Aan de auto zelf zal het niet liggen. In de rallysport bijvoorbeeld presteert de C2 voorbeeldig, met onder andere wereldtitels in de JWRC-serie voor de latere Citroën en DS rallyheld Sébastien Loeb en voor Daniel Solá. De Citroën C2 blijft in productie tot in 2010, waarna er na een kleine 691.000 stuks een einde aan de tamelijk onopvallende carrière van het opvallende kleintje komt.

Wat schalt er in de lange, warme zomer van 2003 zoal uit de wijdopen ramen van je nieuwe Citroën C2? Broer en zus Jack en Meg White, bekend als The White Stripes, tekenen voor wat wel de bekendste baslijn van 2003 moet zijn: het nummer Seven Nation Army betekent hun volgende wereldhit. Veldhuis en Kemper hebben een benijdenswaardig succes met de hit Ik Wou Dat Ik Jou Was en Placebo covert, met verve, Kate Bush’ Running Up That Hill. Linkin Park komt met het album Meteora wat de hits Numb, Somewhere I Belong en Faint oplevert.

Films zijn er natuurlijk ook in 2003: Finding Nemo bijvoorbeeld is een box-office hit voor Disney/Pixar. Disney is sowieso goed bezig in 2003: de Pirates of the Carribean-franchise start met The Curse of the Black Pearl. Uma Thurman speelt de hoofdrol in Quentin Tarantino’s Kill Bill: Vol. 1. Charlize Theron rijdt in een Mini haar mannelijke tegenspelers zoek tijdens de opnames van de remake van The Italian Job.

Hadden we temidden van al dat mediaspektakel maar meer gehoord over die kleine, eigenwijze Citroën C2. Die auto had beslist een betere media-presence verdiend, met een ontwerp dat alleen van Citroën had kunnen zijn en heerlijk eenvoudige, betrouwbare techniek overgoten met interessante nieuwigheden. Nieuwigheden die we heden ten dage, de onopvallende levensloop van de C2 ten spijt, als vanzelfsprekend beschouwen. Het was stiekem een bescheiden baanbrekertje, die C2. Hadden we dat toen maar aan zien komen!

Tekst: Penny Lane, foto’s: Citroën Communication

Jan Veltman,(Veltman Racing Team) levert er nog sportieve races mee, tussen ‘t moderne geweld van Citroen DS3, Ford Fiesta, Suzuki Swift, in de super 1600 klasse Rallycross.

Onderbroken lijnen is prima, maar bedenk wel dat mensen van symmetrie en parallelle lijnen houden. Auto’s met een linker achterlicht in de vorm van een ster en een rond achterlicht rechts gaan het nooit maken!

Haha, als het knikje van de C2 al te extreem is, dan heb ik choquerende plaatjes voor jullie . In het studiemodel C-Crosser uit 2001 speelde Donato Coco al met ditzelfde idee, maar dan echt doorgedreven tot voorbij de grens van de onverkoopbaarheid:

De knik zal wel voor extra dynamiek hebben moeten zorgen. Vanuit bepaalde hoeken bezien, lijkt dat ook gelukt:

Toch zie ik de laatste tijd best veel C2’tjes.

Ik zie er ook regelmatig een, de buren hebben er een. Ik vind het nog steeds heel knap dat de C2 en C3 (die staat op onze oprit) zo van elkaar verschillen, terwijl het in de basis toch bijna dezelfde auto is. Ik heb altijd het idee dat de voorruit voor beide auto’s gelijk is - maar dat dit door de andere lijnvoering nauwelijks te zien is. Is dit ook echt zo?. Ook van binnen met wat andere kleuren een heel ander beeld dan de C3. En als voormalig DS-break rijder vind ik de dubbele achterklep geweldig. Eens met Penny Lane: het is eigenlijk een heel markant karretje. Raar dat niemand dat zag.