Mooi verhaal! Dan wens ik jou voor dit jaar dat je kan gaan genieten van een mooie en betrouwbare GTi Automaat!

Mooi verhaal!! Ik hoop dat je haar ooit weer op de been en op de baan krijgt.
Eén ding snap ik niet geheel.

Walon schreef:

Alleen is het een gave en harde auto en daarom is het jammer om weg te doen. ’t Is tenslotte een 86-er.

Terwijl ik in het begin las:

HvdL schreef:

Regelmatig denk ik terug aan mijn eerste CX, een witte 2500 GTI Automaat uit 1988

Of was dat een typefoutje? Het kenteken is wel uit 1986.

Zeg Walon, ik merk tussen de regels door wel dat dit een project is/gaat worden waar je tegenop blijft zien. Ik ken dat soort situaties al te goed en het is heel verklaarbaar omdat je immers geen idee hebt wat je zult tegenkomen! Je hebt geen overzicht op de klus die komen gaat.

Maar waarom laat je die auto niet eens (liefst op een brug) bekijken door een CX-kenner? Dan krijg je een beeld van wat er -in elk geval- moet gebeuren voor APK en veilig en betrouwbaar de weg op kunnen. Wellicht valt het reuze mee?

Ja, de auto moet dan op een oprijwagen of je moet haar tijdelijk ontschorsen, maar dan weet je een stuk meer dan nu. Ik voorzie dat ze anders weer jaren in die schuur blijft staan, puur uit angst voor het onbekende. En stel dat het na inspectie inderdaad een eindeloos (lees: duur) verhaal gaat worden, dan kun je besluiten haar van de hand te doen en is iemand anders er wellicht blij mee.
Scheelt je in dat geval opslagruimte.

Just my two pence….

Het is ‘86 natuurlijk… Just my mistake, maar wat is twee jaar op deze leeftijd (de belastingvrijdiscussie even buiten beschouwing gelaten). Er is wel wat mee gedaan in de tussentijd zeg, en wat die automatische versnellingsbak betreft: wat ik me vooral van dat ding herinner is de herrie van deze drietrapsbak. Gewoon veel lawaai, maar wel lekker rijden… Misschien toch de brug op en kijken ‘hoe erg het is’, of doen wat ik deed.

Succes!

van de voorpagina

Waar is de wilde witte?

Soms staan er boeiende verhalen in modelspecifieke subfora waarvan je zou willen dat alle forumgebruikers ze lezen. Zo deed Hans “HvdL” in het CX-forum een oproep om zijn eerste CX terug te vinden. Dankzij enkele hulpvaardige forummers lukte dat en zo kwam ook de huidige eigenaar zich snel melden. De bewogen lotgevallen van deze wilde witte schoonheid worden hier luchtig verteld. Zij zelf droomt nog van een tweede jeugd.

Van oranje kever naar wilde witte
Een oranje Mexico-kever uit 1983 dreef mij in 1998 in de armen van mijn eerste CX: een witte 2500 GTi automaat uit 1986, kenteken PY-80-ZY. De spartaanse kever die door de slechte staalkwaliteit af-fabriek met roest werd geleverd, bleek op den duur niet meer te redden. Een advertentie in de gele advertentiekrant ViaVia: “CX 2500 GTi, geen gezeur, moet weg, duizend gulden”, zette mij op het spoor van deze wagen. Toen de deur van de schuur in de omgeving van Amersfoort zich opende, ging ik direct voor de bijl. Zoveel luxe na de kever! Schoonheid! Wat ik toen nog niet wist, is dat ze mij aan het begin van mijn werkzame carrière aan de rand van het faillissement zou brengen.

Gaar
De wagen was mooi om te zien, maar de pakkingen bleken gaar. Daar kwam ik op de eerste rit (naar huis) al achter. Ik veroorzaakte een mistbank op de snelweg en zeer waarschijnlijk heb ik de verkeersinformatie wel gehaald,  al had ik nog geen radio om dat na te gaan. Achteruitbiddend heb ik de voiture weer van een nieuwe koppakking voorzien en zo ontdekte ik de krankzinnige techniek van Citroën. Veel bouten en moeren op praktisch onbereikbare plaatsen. Raar, maar boeiend. Het bleef ook niet bij deze operatie, er volgden nog vele uren onder de auto in plaats van erin. De kosten werden hemelhoog. Behalve dat ze graag onder de motorkap gekieteld wilde worden, zoop ze fenomenaal. Ik reed van pomp naar pomp en daartussen werd ik ook nog eens om de haverklap geflitst. De keren dat ze rijdt, gaat zo’n 2500 GTi gewoon te gemakkelijk hard. Zelf heb ik geen foto meer van haar, maar in het archief van het Centraal Justitioneel Incassobureau ligt vast nog wel een stapel.

Dreun
Het afscheid kwam als een dreun, letterlijk. Terwijl ik haar probeerde te starten en mijn schoonvader met zijn hoofd onder haar motorkap stond, veroorzaakte de slechte elektronische ontsteking in combinatie met een lange startpoging een gigantische backfire. De klap joeg buurmannnen en -vrouwen in ons anders zo rustige wijkje verbaasd de straat op en het verhaal gaat dat ook iemand van schrik van zijn bank is gedonderd. De onderkant van de wagen was na de klap roest- en tectylvrij: er lag een dikke laag zwartbruine bende onder. Wonderwel startte ze weer na het incident en toen mijn schoonvader zijn gehoor terug had, zijn we direct naar de Citroën-dealer gereden. Daar ruilde ik mijn wilde witte schoonheid in tegen een degelijke groene AX 1.4i. Van dat autootje heb ik heel veel plezier gehad, wat een donders handige barreltjes zijn het toch. De dealer heeft de CX nog dezelfde middag verpatst aan een lokale doe-het-zelf-garagist met een Citroën-passie.

Ze leeft nog!
Na het abrupte afscheid was ik haar spoor al snel kwijt. Soms tik ik haar kenteken in bij de RDW. Daaruit blijkt dat ze nog steeds onder ons is, maar dat ze eigenlijk op 18 maart 2001 gekeurd had moeten zijn. Dat is er niet meer van gekomen, doch haar kenteken is nog steeds geldig. Dankzij het Citroën-Forum weet ik inmiddels dat deze wilde witte tijdelijk getemd in een te krappe garagebox staat. Haar huidige eigenaar twijfelt over de revalidatie, maar hij heeft in ieder geval het CX-hart op de juiste plaats. Hij vond haar dankzij een CX-minnende rijschoolhouder letterlijk in de goot, aan de kant van de weg. Haar donorhart weigerde dienst door onachtzaamheid van de autochirurg. De elektronica liet het afweten. Dat euvel is verholpen, ze loopt weer. De nieuwe eigenaar kan haar helaas nog niet op de weg testen wegens te veel technische onzekerheden.

Commercieel drama
Haar glans is nu verdoft en er is een grote ingreep nodig om haar gezondheid te herstellen, maar het kan. Hopelijk heeft haar eigenaar de mogelijkheid om dat te doen. Hij laat weten: “Commercieel is het een drama. Had ik de garagebox verhuurd dan had ik nu een heel mooie CX kunnen uitzoeken. Bij deze moet er nog heel wat tijd en geld geïnvesteerd worden. Maar ja, een Citroën kun je ook niet zo maar weggooien!” Hopelijk gunt de wilde witte hem het genot dat ze mij ooit schonk: in haar stoel worden gedrukt tijdens een intense acceleratie om weg te zweven naar de plaats waar je wilt zijn, terwijl je er eigenlijk al bent. Maar dan zonder fanmail van het Centraal Justitioneel Incassobureau…

Reacties op dit artikel kun je hier plaatsen. Ken je andere juweeltjes in modelspeficieke subfora die op de voorpagina zouden moeten flonkeren, of heb je zelf een bijzonder Citroën-verhaal, mail dan naar .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken).

tekst: HvdL, foto: Bibendum, redactie: RensKorevaar

Mooi verhaal!
Leuk dat ik hem net 2 daagjes vantevoren tijdens mijn testrit met hvdl hoorde :]

Leuk verhaal om te lezen!

Patrick

Practig verhaal om te lezen wat hebben we toch een schitterend forum.Inderdaad deskundige naar laten kijken,kan je gelijk een soort stappen plan maken wat je het eerst wil of kunt laten doen.Wellicht vallen sommige dingen wel mee.Op dit forum is trouwens ook genoeg kundigheid,je wordt vast wel geholpen met je vragen.Dat is dus het probleem niet Ik hoop dat we deze CX nog wel eens tegen komen b.v. op citromobile.Veel succes en komt vast wel goed.

Spannend verhaal, leuk om zo je ex-en op te sporen. In dat kader: voor wie de foto op de forumvoorpagina intrigeert: dat is mijn vorige CX. Nu te koop bij David Overberg (doro.nl). Een heerlijke niet-wilde witte 20 RE in vrijwel maagdelijke toestand. Destijds verkocht om een DS te kopen… Een witte CX is er daarna wel weer gekomen, maar dat terzijde.

Zijn er ook foto’s van de wilde witte GTI, in huidige of oude gedaante?

Dank, leuk om te vernemen. Foto’s heb ik zelf dus niet (het Justitioneel Incassobureau misschien nog wel). Als we verse foto’s willen zien, moeten we de huidige eigenaar eens lief aankijken…

Groet,

Illegaal diertransport in de geweldige groene

Vooralsnog geen fotomateriaal gezien en gevonden van de eens-zo-wilde-witte. Ondertussen heeft mijn vertrouwen in de Citroën CX de afgelopen weken een forse boost gekregen. Op dit forum plaatste ik een roep om een benzinepomp, omdat ik naar een lpg-arm gebied wilde. Die rit is achter de rug (zonder nieuwe pomp). Vierduizend kilometer in een week en slechts één klein malheur.

Een break of een familiale is een breed inzetbare bak, zo blijkt. Vrienden van mij bestieren een natuurcamping annex geiten- en schapenmelkerij in Zuid-Slowakije. Ze hadden dringend behoefte aan vers bloed in de veestapel en de Slowaakse bokken bleken niet het juiste DNA in huis te hebben. In Nederland was wel een jonge bok beschikbaar om de nazaten van de Slowaakije sikdragers robuuster te maken en een grotere melkgift te schenken. Alleen, hoe krijg je zo’n bok een beetje betaalbaar in Slowakije (alleen al het broodnodige papierwerk kost circa één onbetrouwbare Marktplaats-CX)? Een oproep van de camping op Facebook volgde en ik hapte. Voorwaarden waren wel dat de bok jong genoeg was (anders stink je je break uit) en dat er een bench werd meegeleverd, om te voorkomen dat het dier mijn interieur zou consumeren.

Toen aan die voorwaarden voldaan bleek, heb ik de bok opgehaald, om daarna te beginnen aan een rit van vijftienhonderd kilometer naar Zuid-Slowakije. Twee stoelen moesten wijken voor de bench; imperiaal erop met dakkoffer (bokvrije zone) voor de bagage en twee kinderen op de overgebleven bank en stoel. Dit diertransport was illegaal, want hoewel er binnen de Europese Unie vrij verkeer van goederen en personen mogelijk is, had de bok een paspoort en oormerken nodig. Die waren er niet. Serieuze grenscontroles gelukkig ook niet, trouwens.
In Duitsland maakte ik mij geen zorgen over de beschikbaarheid van LPG. Fout. Na vier tankstations zonder gas, kwam het einde van de reservevoorraad in zicht. De benzinepomp werkte wel, maar gaf niet genoeg peut. Oplossing: heuvelop op gas, heuvelaf op benzine, op weg naar de volgende pomp. Om zoveel mogelijk benzine door de carburateur te jagen trok ik de choke vol open. Tweede fout. Ik heb een chokeknop met een lichtje er in, maar het plastic randje waarmee de choke op zijn plaats wordt gehouden in het metalen (!) dashboard is afgebroken. Prompt knalde de zekering door toen het metaal van de chokeknop het dashboard raakte. De helft van de meters raakte direct in coma en ook de richtingaanwijzers weigerden uiteraard dienst.
Na twee keer was ik dit beu en om te voorkomen dat ik na vier heuvels door mijn zekeringen raakte, besloot ik de chokeknop te isoleren op een parkeerplaats. Uiteraard had ik een arm reserve-onderdelen en het nodige gereedschap mee. Stuur eraf, onderste deel van het dashboard los en een wat isolerende tape deed de rest. Boel weer dicht- en vastgesleuteld en weer op pad, naar de volgende pomp. Bingo, gas!

De rest van de rit heb ik geen lpg-tekort meer gehad, op de terugweg in hetzelfde deel van Duitsland na. Op websites van onder meer de ANWB staan waarschuwingen over het gebrek aan lpg in Tjechië en Slowakije, maar het ritselt daar van de LPG-pompen. Tip: neem wel een waterpomptang mee (die ik dus niet mee had…) om de verloopnippel na het tanken uit de Duitse slang te halen.

Béééhst gaan
Op naar Tsjechië, waar een tussenstop de rol stond. In één keer 1500 km rijden is iets teveel van het goede, zelfs in een CX. De kinderen vermaakten zich kletsend, bokverzorgend en DS-send in de auto, de sfeer was uitstekend. Tijdens de nacht in Tjechië mocht de bok uit de auto, maar toen het dier zijn tanden zette in de veranda van ons trekkershutje, hebben we ‘m maar weer achter slot en grendel gezet.
De volgende ochtend kinderen en bok weer ingeladen en de laatste zeshonderd kilometer gereden. Vlak voor de grens tussen Tjechië en Slowakije werden we aangehouden. De agenten liepen monsterend om de auto en een van hen wees mij op de regels in Slowakije. Tijdens het gesprek liet de bok - die de hele rit geen geluid had gemaakt - mekkerend van zich horen. De agenten hadden blijkbaar geen trek in een barbecue, of ze wilden zelf niet met een allochtone bok op de snelweg zitten, want ze vroegen niet haar de herkomst van het dier. We mochten passeren. De daaropvolgende vijfhonderd kilometer verliep weer probleemloos en aan gas geen gebrek. In Tjechië en Slowakije mag je meestal niet zelf tanken, de LPG-pomp staat achter slot en grendel.

Blij met bollen
Wat was ik blij met mijn veerbollen! De weg van Praag naar Brno (D1) is in een verschrikkelijke staat. Vergeleken bij de binnenwegen in Slowakije was de D1 echter een biljardlaken. Grote gaten in het asfalt, veel losse stenen op de weg, het was soms hard werken achter het stuur. In dit soort landen komt de CX en in het bijzonder de hydropneumatische vering goed tot haar recht. Uit het blok van mijn 2400 super zijn de afgelopen 32 jaar echter wel wat paarden ontsnapt, dus werd ik wel links en rechts (letterlijk) ingehaald door de lokalo’s, die zonder doodsangst met 130 km/u over de smalle weggetjes jagen en inhalen waar het beslist niet kan. Als je daar eenmaal aan gewend bent, kun je de mooiste ritten maken in Tjechië en Slowakije.

Eenmaal op plaats van bestemming in Slowakije wachtte mij een kleine verrassing op CX-gebied. De manus-van-alles van de buurman van de camping bleek ook een CX-break te rijden. Een diesel, die hij gebruikte als rijdende schuur en werkplaats. Opmerkelijk was dat alles aan de ‘86-er werkte, van de displays op het dash tot de elektrische spiegels! Aan onderdelen komen blijkt in Slowakije een grotere uitdaging dan in Holland. Er is volgens de eigenaar slechts één adres in het land waar aan onderdelen is te komen. Zelf had hij behalve de break nog drie CX-en. Een echte liefhebber dus. We hebben even elkaars roest en deuken bewonderd.

Later die week weer terug gezweefd. Mooie ervaring!

Groet,

Geweldig verhaal. Je hebt een goede daad verricht (denk ik).

Haha, dank je. ‘k Hoop dat die bok er ook zo over denkt. Die heeft in ieder geval een forse harem en een paar hectare grond tot zijn beschikking! Tijdens zo’n reis merk je wel dat een CX gemaakt is om kilometers te maken. Ondanks de ontsnapte paardenkrachten komt ze nog aardig mee op de autobahn. Zo heb ik zelf antwoord gegevens op de vraag uit de eerste post (waarom mensen toch een storingsgevoelige auto als een CX kopen)...

Groet,

Haha geweldig verhaal! Mooie onderneming.

Om nog terug te komen op “de Witte”. Nu onze DS na 9 jaar weer op de weg staat, gaan we maar eens nadenken over deze voiture.
Uit de wereld van autohandelaren (via-via) komen geluiden dat een automaat die lange tijd (jaar of elf in dit geval) stil staat het waarschijnlijk niet goed meer zou doen.  Heeft iemand daar ervaring mee?
Het blijft altijd technisch, dus verrassend, maar is er een soort van trend bekend bij iemand? Het heeft natuurlijk weinig zin om vergaand aan een auto te gaan sleutelen als je 80% zeker weet dat de bak het uiteindelijk niet zal doen.
Hij schakelt in de eerste en in achteruit, maar ik heb geen ruimte om te beproeven of hij ook verder doorschakelt. 

Het autohandelaren circuit komt soms met verrassend juiste opmerkingen, soms zitten ze er gigantisch naast. Weinigen geloven dat onze Saxo Dsl met 480k km nog de eerste motor heeft en geen olie verbruikt.Vandaar de vraag aan jullie als merk-gebonden specialisten…

Groet,

Arie