alles gehad, nu kan er niks meer stuk toch ? 

Grappig, die Leend zie ik bij mij in de regio wel eens geparkeerd staan.

We zien je verhalen hier graag terug !

Bon voyage !

Dat gaat echt lukken…je hebt nu alle mogelijk pech al gehad!

Nouja….

We blijven stand-by for eventuele ‘storingen’, toch!

van de voorpagina

Alcaniz II, de reis

De oude Citroëns van Kunstenvliegwerk lijken technische problemen aan te trekken zoals stroop vliegen aantrekt. In de aanloop naar de Wereldmeeting heeft hij zijn portie al gehad, maar gelukkig kon hij daar smakelijk over vertellen. Dat heeft ons nieuwsgierig gemaakt naar zijn reiservaringen. Ruim 1.500 kilometer met een Eend: worden ze saai, heroïsch of hilarisch?

Geen nieuws is goed nieuws? Ja? Dan heb ik liever geen nieuws. Het mocht ook wel eens. Na alle pech in de voorbereiding - Murphy op maandag nog aan toe, wat is er niet misgegaan? - ging de reis naar Spanje zo goed als vlekkeloos. Alleen de gasklep bleef af en toe hangen, zodat het bij die nare tolpoortjes klonk alsof het stuntteam van de Franse luchtmacht overvloog. Als je dan met een heel blij gezicht naar de verstoorde medeweggebruiker kijkt, zo van: “Luister! Hij doet het!” is er verder niet veel aan de hand. Rijden dus, en om de tweeëneenhalf uur (Scrabble!) benzine, koffie, en jawel, steeds een minimeeting. De snelle en korte route, ik reed via Orléans en Toulouse, bleek voor meer liefhebbers de meest aantrekkelijke. De score in totaal was toch zeker een vijftiental A-types, gaande van perfect onderhouden, dan wel gerestaureerde Dyanes tot een bekende Franse rally-eend en een koppel Duitse Meharis.

Kennelijk ging niet voor iedereen de reis zo voorspoedig trouwens. Zo zag ik langs de kant van de péage een beige Belgische Dyane staan, vergezeld van gendarmerie met zwaailichten. Even leek het er op of de reizigers werden gecontroleerd. In gedachten was ik al aan het checken: veiligheidshesje ja, verzekering geen idee, alcoholtester nee, maar wel bier, telt dat ook? Snel werd de ware aard van de gendarmerie-aanwezigheid duidelijk. Een paar honderd meter verderop stond een schattig klein aanhangertje. Scheef. Met n wiel. Dat hoort niet. Mij bleef ellende bespaard en na twaalf uur zat de eerste 1100 kilometer er op; niet slecht. In Toulouse had ik een eenvoudig hotel met een echt bed en een goede douche. Ervaring met Eendenmeetings had immers geleerd dat dit de rest van de week geen vanzelfsprekendheid zou zijn.

De volgende morgen zou ik de volgende 400 kilometer doen, dwars door de Pyrenee?n. Dat was buiten de ringweg van Toulouse gerekend. Ik heb er ongelogen van negen tot half twaalf over gedaan om de stad uit te komen. Het stond muurvast! Dat kleine minpuntje was ik eenmaal op weg snel weer vergeten. Wat een adembenemend landschap. Echt geweldig, die bergen. De oude dieseltruck voor mij zorgde er ook nog voor dat ik er extra lang van kon genieten. Een Eend mag dan niet snel zijn, 35 is echt lang-zaam…

Goed en wel in Caspe, op zo’n 50 kilometer van Alcaniz, gearriveerd om mijn vaste meetingvrienden op te zoeken, bleek dat meer mensen op dat idee waren gekomen. Het laatste stuk reed ik al in een klein konvooi en op de camping stonden zeker nog 300 Eenden en dergelijke. Het werd dan ook een pre-meetingfeestje. Dinsdag de 30ste ging het in een feestelijke optocht naar Alcaniz. Daarover later meer.

tekst en foto: Kunstenvliegwerk

Zalig vervolg van de reis! Nu nog de meeting zelf!

Er is tot nog toe slechts een foto van onze razende reporter op het redactiebureau terechtgekomen:

Hoeveel honderden foto’s zal CitroenAZU gemaakt hebben?

Best dat het niet meer met ‘ouderwetse filmrolletjes’ is

RensKorevaar schreef:

Hoeveel honderden foto’s zal CitroenAZU gemaakt hebben?

ik ben bang dat het internet na deze meeting vol is.

hahaha, die is goed!

Martijn zag ik ‘s avonds laat nog foto’s maken, dus dat komt vast wel goed. Als zijn camera en geheugenkaartje de hitte hebben overleefd.
Want heet was het, verschrikkelijk heet. Vrijdag gaf mijn thermometer 42 graden Celsius aan. Later hoorde ik dat er 44 graden gemeten is.
Deze meeting zal ongetwijfeld de boeken ingaan als de heetste ooit, of de zinderendste, dat klinkt weer wat spannender
De bus scheerschuim die in mijn tent lag is aan de kook gegaan, hele tas onder het scheerschuim.
Mijn baby en vriendin heb ik vrijdagmiddag in een koel pensionnetje in de buurt ondergebracht.
Vanaf het middaguur tot begin van de avond was de meeting behoorlijk uitgestorven en was bijna iedereen de verkoeling van het nabijgelegen meertje aan het opzoeken. ‘s Avonds was het wel weer erg gezellig op het activiteitenterrein.
Verder natuurlijk weer veel leuke en creatief bewerkte eendjes bekijken en op de foto zetten.

De meeting zelf was redelijk basic. Deels omdat een aantal participerende clubs in de voorbereiding waren afgehaakt. Maar wat er was, sanitair bijvoorbeeld, was goed in orde. De organisatie had ook wel behoorlijk te stellen gehad met het lokale bestuur en politie om deze meeting mogelijk te maken. Zo stonden er bijvoorbeeld overal brandblussers.
Kamperen op een grindbed zag er aan de ene kant wel wat armoedig uit, maar aan de andere kant leverde het amper stof op door de continu rijdende eendjes en andere A types.
Het totale gebrek aan schaduw op het kampeerterrein was wel erg vervelend.

Voor de ICCCR 2016 nog een korte presentatie gehouden op de vrijdagavond. Vooral op ons promo filmpje kregen we veel enthousiaste reacties. Ook veel positieve reacties dat de ICCCR op een 2cv meeting was, dat was wel erg leuk.

Zo te lezen hebben wij op de terugweg dezelfde route genomen als kunstenvliegwerk op de heenreis. Echt een prachtige route.

Zijn er foto’s van dat grindbed? En van de Aubisque? Dat zou leuk zijn!

van de voorpagina

Alcaniz III, gebakken Eend

Het pas uit 2010 daterende Ciudad del Motor de Aragón, ontworpen door Hermann Tilke als motoGP-circuit, bood vorige week onderdak aan het tweejaarlijkse internationale Eendenfeestje. Na een hopeloze voorbereiding en vlekkeloze rit was het dinsdag 30 juli zover. Bij verwachte temperaturen die zelfs naar Spaanse maatstaven als heet werden aangemerkt: de meeting begint!

In 1975 werd in het Finse Pistohiekka de eerste internationale 2CV-meeting gehouden. Een heel andere tijd… De Eend was nog volop in productie en de CX was auto van het jaar. Lang geleden dus; er zal sindsdien wel veel veranderd zijn? Nou, dat valt reuze mee! “Deze bijeenkomst heeft tot doel, alle 2PK-vrienden de mogelijkheid te geven elkander te ontmoeten en te leren kennen, zonder veel formaliteiten en hoog oplopende onkosten.” Dit is een citaat uit de gestencilde brochure die voor de meeting in 1975 werd verspreid, maar dit had evengoed op de website van Alcaniz 2013 kunnen staan. Al bijna 40 jaar en 20 meetings lang is het doel om onbekommerd kennis te maken met elkaar en elkaars Eend.

Op dinsdag 30 juli reed ik dus goedgemutst in een lang konvooi vanuit de camping in Caspe de laatste 50 kilometer naar Motorland Aragon. Wat zou ons te wachten staan? Velen stond de toegang tot de meeting in Salbris nog in het geheugen gegrift. Ik heb daar toen 10 uur in de file gestaan. Het zal toch niet weer? Maar nee, de toegang tot de camping was formidabel georganiseerd. Niks wachten, maar gelijk melden in een tent, stickers en polsbandje plakken en op naar de camping. Of wat er voor doorging.

Het kampeerterrein bleek een van grind voorziene rotsbodem te zijn. Een heuse uitdaging om daar een tent op te zetten, maar het ging. Wat dat betreft hadden de deelnemers die hun tent op het asfalt plaatsten nog geluk (had ik al gezegd dat het heet was?). Asfalt smelt bij een graad of 45, daar druk je je haringen zo in… Verder had de organisatie vooral gezorgd voor ‘blussen’. Op het terrein waren minstens 100 brandblusapparaten aangebracht, en er waren 2 grote units met douches en toiletten. Ook daar niet of zelden wachten, perfect!

Op het festivalterrein in de paddock naast de camping kon ook naar hartenlust worden geblust. Wel leek het alsof een deel van de onkosten daar moet worden terugverdiend. Twee euro voor een biertje is in Nederland of België niet om van te schrikken, maar is al snel het dubbele van de gangbare prijs in Spanje. Maar ach wat, we doen het graag! De kleine barretjes op de camping, zoals toegezegd door de organisatie, waren er niet. Dat vond ik wel een gemis. De middagtemperatuur was zodanig dat je op de camping zelf behalve elkaars Eend bewonderen weinig anders kon doen dan wachten tot het avond werd. Zo’n kleine pleisterplaats voegt dan wel wat gezelligheid toe.

Gelukkig bevond zich een paar kilometer verderop een meertje waar ook schaduw was, en dus vele, vele deelnemers aan de meeting. En verder een kaal, droog, heet maar o zo indrukwekkend landschap met kleine stadjes die zo uit een spaghettiwestern lijken te komen. Alcaniz is een duizend jaar oud stadje dat bekend is om zijn grote ondergrondse ijskelders. We begrijpen waarom. Het kan daar best warm worden… Ook de grote stad Zaragoza op zo’n vijf kwartier rijden was het bezoek meer dan waard.

Op het festivalterrein zelf was ruimte voor kleine handelaars, streekproducten en rommel. Verderop de grote en onvermijdelijke 2CV-giganten, waaronder een bekende kitcarleverancier uit het Oosten des lands. Een grote tent voor presentaties en zeer uiteenlopende optredens. Van een AC-DC coverband tot lokale muziek die best kan worden aangemerkt als folklore. Nu ik dit schrijf, is AC-DC niet ook folklore? En de Eend dan? Nou dan!
Gedurende vijf dagen heeft Motorland Aragon onderdak geboden aan 2570 auto’s, en als ik moet schatten was 99% A-type. Natuurlijk ook een paar DS’en, CX’en enzovoort, en ik heb zelfs een VW-bus gezien. Met dit aantal was de meeting in Spanje naar onze maatstaven niet groot. Ongeveer zoiets als in Zweden zes jaar terug en geen vergelijk met Frankrijk, waar wel 7000 auto’s gemeld waren. Wel was het deelnemersveld echt internationaal, met de gebruikelijke grootmachten Frankrijk (50%), Duitsland en Nederland, maar ook met Japan, Australië en de VS. Naar verluidt, was het tevens de grootste autobijeenkomst uit de Spaanse geschiedenis, de burgeroorlog niet meegerekend, denk ik.

Ondanks de hitte was ook deze meeting weer iedere kilometer waard. Dus over twee jaar ben ik zeker van de partij in Torun, Polen. En misschien kunnen we ook een forum-meeting organiseren. Ik ben de mede-forummers alemaal misgelopen. En oh ja, over vier jaar is Portugal aan de beurt. Zou het daar ook zo lekker warm zijn?

tekst en foto: Kunstenvliegwerk

Zo, ook weer terug uit Alcaniz. 4000 probleemloze km’s gemaakt met het rode eendje. Via de verzamelmeeting in St. Mihiel doorgereden naar Castellene naar het schitterende Citroën museum van Henri Fradet. Via de prachtige route Napoleon richting Spanje, maar eerst nog een nachtje gekampeerd in Andorra en zo door naar de woestijn waarin het circuit Motorland lag. Leuke meeting alleen door het gebrek aan schaduw was het veld ‘s middags behoorlijk leeg, iedereen vluchtte voor de zon. Desondanks me prima vermaakt en op zaterdag weer terug gaan rijden via de Pyreneeën naar Lourdes en via Treignac in een ruk door naar huis. Daar stond namelijk nog een eendje te wachten om te worden afgebouwd voor 12 augustus. Mijn zus moet daarin nl. gaan trouwen…
Vooral de haarspeldbochten en de cols van de Pyreneeën en de route Napoleon waren geweldig om lekker doorheen te rijden. Het kost je een set bandjes maar wat een plezier!

hier wat plaatjes;

de hele set;
http://www.flickr.com/photos/citroenazu/sets/72157635008668142/