van de voorpagina

Het was Bingo’s beschrijving van zijn Besteleend die ook bij Henk Bats herinneringen aan zijn lange lijst met Eenden losmaakte. Op het forum kennen we Henk als grootverbruiker van AX’en, maar via dit artikel leren wij wat hij in zijn Eenden-tijd zoal meegemaakt heeft. In zijn blog staat een leuke verzameling foto’s die de jaren ’60 en ’70 voor ons zichtbaar maken.

Henk Bats en zijn zoon Michel zijn trouwe AX-liefhebbers. Henks Citroën-geschiedenis gaat echter verder terug, veel verder. Zodra hij in 1965 zijn rijbewijs haalde, ging hij op zoek naar een niet te dure auto. Het werd een blauwe Citroën 2CV uit 1962 met het kenteken HT-62-18. Hij mocht destijds de mooie som van 1.300 Hollandse florijnen lappen. Er was wel wat werk aan die auto. Tot ontsteltenis van zijn moeder nam Henk plaatdelen mee naar zijn kamer en ging ze daar uitdeuken en spuiten. Toen de auto na maanden klaar was, kwam op een zondag het zwakke punt plotseling aan het licht. Eerst moest Henk een noodstop maken voor een autobus die geen voorrang gaf en kort daarna voor een crossauto met een zware U-balk als achterbumper. Het resultaat laat zicht raden: remmen en “Hellup!”. Het rempedaal lag op de bodem. Later bleek dat de remleiding bij een achterwiel gebarsten was, waarschijnlijk al bij de eerste noodstop. Het resultaat: de Eend was total loss.

Snel kocht Henk een andere: een grijze van bouwjaar 1963 met het kenteken MG-72-84. Ondertussen was het 1968 geworden en moest hij in militaire dienst, bij de Luchtmacht. Na een opleiding in Nijmegen en een vervolg in Deelen bij Arnhem, mocht Henk in Duitsland dienen. Dat was bij de 2e Groep Geleide Wapens in Erle. Bijna 18 maanden lang croste hij wekelijks heen en weer tussen Erle en zijn toenmalige woonplaats Ridderkerk.

In 1970 kwam er voor het eerst een nieuwe auto in de vorm van een lichtblauwe 2CV4 met kenteken 89-96-NG. Voor 4.350 gulden kwamen er wel 435cc, die bij gunstige wind goed waren voor 120km/h. De 1963’er die Henk in zijn diensttijd gereden had, bleef ook. Toen hij van een collega een Ami 6 gekregen had met een slechte carrosserie maar een zeer goede motor, kwam de ultieme uitdaging om die Ami-motor in zijn “Diensteend” te bouwen. Na alle boeken van Piet Olyslager, zowel van de Ami als de 2CV, uitgeplozen te hebben, moest het wel mogelijk zijn. Het simpelst leek de gehele vooras van de Ami in de 2CV te zetten. Die ontdekking klopte helemaal; de vooras werd gemonteerd, de motor en de versnellingsbak als een geheel ervoor gehangen, de assen met homokinetische koppelingen in plaats van enkelvoudige kruiskoppelingen gemonteerd. Ook elektrisch werd de zaak geregeld en starten maar: alles werkte! Alleen het stuurhuis op moest nog even op de vooras gezet worden, maar dat paste helaas niet. Wat bleek? De stand van de uitgaande as van het stuurhuis lag niet in lijn met het stuur van de 2CV. Goede raad was duur, snel werd een kruiskoppeling in de stuurbuis gelast (van APK had nog niemand gehoord) en alles werkte weer. Dit racemonster (nou ja, 602cc) heeft nog een aantal jaren gereden, onder andere door mijn vader die tijdelijk zonder auto zat.

In 1974, na meer dan 100.000 km en een bruiloft, ruilde Henk de blauwe 2CV4 in voor een nieuwe, oranje 2CV6 met kenteken 17-DG-16. Deze auto heeft met zelfs 4 volwassenen aan boord alle passen in de Zwitserse Alpen beklommen. In 1980 kocht Henk zijn laatste nieuwe auto, een groene Visa Club, en weer tien jaar later begon het AX-tijdperk dat nog steeds voortduurt.

Meer informatie over Henks 2CV-belevenissen, compleet met verbleekte foto’s uit de jaren ’60 en ’70, vind je in zijn blog. De AX’jes hebben een mooi verzorgde website in duidelijk fellere kleuren. Je reacties op dit artikel kun je hier plaatsen.

tekst en foto: Henk Bats, redactie: RensKorevaar