Nielsje schreef:

Ja, die twee wel, maar ik zie ook met regelmaat een rode GS/A hier rondtuffen, volgens mij van een/paar studenten.
Tijdje terug kwam ik op de op/afrit ook nog een mooi geel exemplaar tegen, en vorige week tufte er wat blauws door Rijswijk.
Ik zal eens proberen of ik wat sneller plaatjes kan trekken met de foon en voor bewijs zorgen

Deze gele toevallig ?:
http://www.citroen-forum.nl/forums/viewthread/224988/

Nou, dat zou zo maar eens kunnen! Ik ben niet heel erg thuis in de GS-kleuren, en de auto reed nét iets te ver van me af.
Gebruik je de GS voor woon/werk of gewoon voor d’r bij?
Zal eens opletten of je weer eens voorbij zie tuffen

Techniek en vormgeving van de GS/A zijn onnavolgbaar en hebben op mij een grote aantrekkingskracht. Qua praktisch zou ik graag een 1300 5bak GSA of een break hebben. Comfort gepaard aan styling en praktische inzetbaarheid zijn ongeëvenaard. In de tussentijd behelp ik me met een CX 25 TRD TURBO waarvan ik in ieder geval de DIRAVI erg waardeer!

Ik rij sinds 2006 met volle tevredenheid en met zeer hoge regelmaat is zo’n GSA 5-bak 1300 en elke keer beleef ik opnieuw het comfort van zo’n wagentje

Hé, wat een leuke discussie. Wil ik graag mijn digitaal steentje toe bijdragen :

je moet het wat mij betreft als een luxe probleem zien :

De GS/A staat vanzelfsprekend in de schaduw van de Traction, de 2cv en de DS. Maar dat geldt natuurlijk net zo voor alle andere Citroëns.
Meer nog, de 3 Groten zijn meer dan klassiekers, het zijn ‘iconen’, mythische 4wielers, deel geworden van ‘s werelds collectief geheugen. Daar zitten ze samen met de Kever, het VW-busje, de Mini, de Porsche 911, de Ford T en de Fiat 500. Aan al deze auto’s zit voor eeuwig een droombeeld (zoals hierboven al gezegd, soms onterecht), voortdurend in de media en op allerlei prullaria herhaald. En met een ruime schare liefhebbers die er eindeloos plezier aan beleven.
(Voor sommigen zit in dit rijtje ook de Jaguar E-type, de Jeep Willy, de Rolls Royce, de Renault 4cv en de 4L, de Corvette Stingray en ... de Citroën HY.)

En kijk, 1 derde van de iconen is zowaar een Citroën ! Niemand doet beter ...

De besteleend, de ami en de mehari, de HY, de SM en CX, hebben dan wel niet de status van icoon, maar mag je gerust klassiekers noemen. Opmerkelijk is dat de CX de laatste jaren opgeklommen is van waardeloos schroot tot topper.

En in al die overvloed gaat de aandacht voor vele andere pareltjes soms wat verloren. Er is zo’n aanbod aan bijzondere Citroëns, dat niet alleen de GS/A, maar zovele andere interessante auto’s niet de aandacht krijgen die ze verdienen. In vorige posts is al de BX, de XM en tig andere genoemd. Ik zet er de Dyane en de Axel nog bij.
Stuk voor stuk bijzondere wagens, zowel qua vorm als techniek, en met de nodige dosis eigenzinnigheid, waardoor ze zich al heel hun leven van de grijze massa onderscheiden.

Klassiekers ? zeker ja, maar niet met de erkenning die ze verdienen.
Is dat erg ? helemaal niet, vind ik. Op die manier is het telkens weer een prettig en verrassend avontuur, waar je ook komt en wat je ook doet met de GS/A.

En wacht maar : er komt een tijd dat over pakweg de Berlingo en de C4-Cactus ook zo gedacht wordt.

groeten, Bart

In de discussie over de GS/GSA mis ik nog een belangrijk aspect. De GS is destijds van A tot Z nieuw ontworpen. Er zijn geen componenten overgenomen van een voorganger, simpelweg omdat er voorafgaand aan de GS geen middelklasser van Citroën was. De ontwerpers hebben niet gekozen voor gemakkelijke of gangbare oplossingen. Dat is de reden dat de GS zo afwijkend is van alles wat verder rondrijdt. Dat er uiteindelijk honderdduizenden exemplaren verkocht zijn, pleit voor de kwaliteit van het ontwerp.

Het motorgeluid van al die watergekoelde viercilinder in lijn motoren is al lang niet meer herkenbaar; het motorgeluid van een GS herken je echter al van verre. Er zijn wel meer viercilinder boxermotoren, maar die missen toch de zachte, regelmatige en vriendelijke loop van de GS motor.
De GS is nog steeds een erg prettige auto om in te rijden. Kenmerkend vind ik vooral de koersstabiliteit (ongevoeligheid voor weg- en weersomstandigheden) en de afwezigheid van trillingen. Waar een moderne auto met zijn brede banden vaak van streek raakt van een grammetje onbalans, heb ik daar met een GS voorzien van Michelins nog nooit last van gehad.

De vormgeving van de GS vind ik erg geslaagd; het lijnenspel is erg evenwichtig en er zit geen overtollige franje aan. Ik raak er in elk geval niet op uitgekeken.

In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, is het onderhoud aan een GS redelijk goed te doen. De onderdelenvoorziening wordt echter steeds moeilijker. Ik ben wel eens jaloers op de eigenaars van een 2CV die op een willekeurige beurs vrijwel alles voor hun auto nieuw kunnen kopen.
Vanwege de onderdelenvoorziening zou ik de GS niet echt aanbevelen als klassieker voor alledag.

De GS verdient de status van klassieker. Er is ook steeds meer belangstelling voor het model. Of ie echt een klassieker wordt, betwijfel ik. En misschien is dat maar beter ook; zo blijft het model nog enigszins betaalbaar voor de echte liefhebbers van het model.

Een klassieker is iets dat een alomtegenwoordig en uniek symbool is van een vergane tijd, hoofdzakelijk vanwege inherente kwaliteit of representatieve status, vaak beschouwd met gevoel van nostalgie.

Het gebruik van de term klassieker kan een subjectief waardeoordeel vormen, wat voor de één een klassieker is, is voor iemand anders een nieuwe ervaring of productkwaliteit. In andere domeinen is een klassieker wèl een vastomlijnd begrip. Het werk hoeft niet per se uit een oudere tijd te komen om als “klassieker” bestempeld te worden, men kan ook spreken van een “moderne klassieker”.

Dus de GS is wel al een klassieker, maar er is gewoon geen(weinig) interesse voor het wagentje wat ook terug te zien is in de verkoopprijzen maar uiteraard niet in de vraagprijzen, die vraagprijzen rijzen wel eens de pan uit door handelaren die een poging wagen(vaak sluiten meerdere handelaren zich direct aan met “een dure” te adverteren) om de prijs op te drijven.

Gr. Wim.

Wat is er zo speciaal aan een ‘klassiekerstatus’? Bij mijn weten kleeft er niet direct een subsidie aan o.i.d.

Ik denk dat de GSA wel degelijk een klassieker is, in elk geval voor mijn generatie (geboren toen mijn GSA al een ouwe bak was).
Karakteristieke lijn, aparte techniek (“Wow, heb jij zo’n Citroën die omhoog komt?”) en een interieur met een ware cultstatus: volgens mij heeft de GSA wat aantrekkelijkheid als klassieker best een streepje voor op bijvoorbeeld een VW Jetta of Nissan Sunny van die leeftijd.

Goed, ik heb een barrel dat niet zou misstaan tussen de eerste 2 foto’s uit de openingspost, maar welke 26 jarige heeft er nou een ruime garage en een budget beschikbaar om een van die blinkende bakken te onderhouden?

Wat mij betreft gaan er dus geen slechte GS/A’s meer zomaar de schredder in, maar komen die als het even kan terecht bij een budgetloze beunhaas met een zwak voor deze auto die er naar hartelust zijn sleutelkunsten op kan oefenen. Over een paar jaar heeft ie geld, een garage, en heeft hij van zijn grote sleutelfouten geleerd (en kan ie lassen), dan durf ik te wedden dat de nette GSA’s die er dan nog zijn alle waarde(ring) zullen krijgen die ze verdienen.

Tot het zover is, hangt alles af van de liefhebbers. Als ze met GS/A’s naar evenementen gaan, moeten ze die presenteren als begerenswaardige automobielen, vooral buiten het kringetje van verstokte Citrofielen.

En daarom doe ik in de gsa as zondag mee met de rondrit en oldtimerdag in Voorschoten as. zondag.

Ik kan in dit topic alleen maar bijdragen door aan te geven dat de reacties van omstaanders op mijn GSA’s heel anders blijken te zijn dan die op mijn Dyane. Grofweg komt het op het volgende neer:

GSA: Kijk! Wat leuk, een CX! Nee, dit is een Ami toch? Is het al een oldtimer? Dat meen je niet, is die al zó oud? ... Meestal volgt er dan een praatje over de bijzondere techniek en het ontwerp.
Mensen die de auto wél meteen herkennen hebben het meestal eerst over hoe bijzonder de auto was en en hoe lekker die reed maar komen bijna altijd uit bij herinneringen aan duur onderhoud en roestproblemen ...

Dyane: Oooh kijk, een Dyane! Zo eentje had mijn (vul maar in) ook / heb ik zelf ook nog gehad! ... Diverse herinneringen en verhalen. Tot nu toe eigenlijk nog geen negatief woord gehoord, hooguit terzijde (“Ik heb ‘m weggedaan omdat ik door de bodem trapte ha ha”).

En de Dyane trekt op een of andere manier meer aandacht. Dat komt natuurlijk mede door de felle kleur, maar dat zal niet het enige zijn. Het lijkt erop dat de GSA dusdanig vooruitstrevend was dat mensen - in het geval van mijn witte dan - niet meteen zien dat het een oude auto is. Iemand uit de buurt dacht bijvoorbeeld, toen ik de BX uit ‘93 nog had en de GSA erachter stond, dat de GSA de jongste van de twee was.

Als ik gewoon op de reactie afgaat van collega’s, dan hoor ik ook: is die auto al 33 jaar, hé wat een luchtgekoelde motor (met dan er achteraan dat zal wel een hoop herrie maken)
Een ander geeft weer een gedachte “O aan die dingen blijf je sleutelen
Net als met de DS hoor je vaak “Ja,  je moet niets met dat veersysteem krijgen dan wordt je arm”

Als ik dan dingen probeer te weerleggen, dan wil men daar vaak niet van horen, ook als ik vraag naar hun eigen ervaringen met Citroen dan is het een kennis of in die tijd of ik heb eens gelezen…. 

Persoonlijk kan ik dan wel vertellen dat beide oudjes mij nog nooit hebben laten staan, ik geen enkele storing heb gehad met het hydraulische systeem, en dat ik niet veel anders doe dan het normale onderhoud zoals voor die tijd gebruikelijk was.

Maar de vraag is dan wanneer wordt een GS/GSA een klassieker ik vestig altijd de aandacht op de zeldzaamheid van deze bijzondere auto’s, het comfort zowel rijden als gebruiksgemak.
Regelmatig krijg ik ook reacties van mensen en dan neem ik vaak even de tijd om het een en ander uit te leggen.
Volgens mij moet het accent ook gelegd worden op veel plezier voor een betaalbare prijs en het gevoel de beleving van het franse auto rijden a la 1969 - 1986 dat moet je weten over te brengen en das gemakkelijker dan je denk 1 ritje verteld meer dan 1000 woorden.

Maar eerlijk DS-rijders weten vaak een GS/GSA wel te waarderen.
Daarvan krijg ik vaak te horen “dat zal ik ook nog wel eens er bij willen hebben dat heeft toch ook wel wat”

De DS trekt meer aandacht veel mensen kijken nog steeds tegen zo’n wagen aan want dat was wel wat ik der tijd, dat heeft de GS/GSA niet maar als je aangeeft dat het veersysteem technisch niet veel verschild van een DS, en dat de motor zijn gelijke kent in de 2CV motor maar dan met twee extra cilinder en moderne bovenliggende nokkenassen dan is het toch een echte Citroën.

Tja, met de boxer voor de vooras lijkt de GS eigenlijk meer op de opzet van de DS zoals die bedoeld was dan de DS zelf. En toch, hoe geweldig de GS qua techniek en vormgeving is, het is voor weinig mensen de auto die je jezelf ooit beloofd hebt.

Zeker. Waarschijnlijk is het voor de wegligging van de DS trouwens wel goed dat de motor achter de vooras is beland. Alleen jammer van die zescilinder boxer…

We moeten terug naar 1970, de introductie van de GS om te begrijpen dat de GS heel vernieuwend was, niet alleen voor Citroen, maar ook voor de gebruikers.
Renault had dan wel in 69 de R12 op de markt gebracht, en loste de Simca 1100 af als meest verkochte auto in Frankrijk maar in Nederland was het nog Ford Escort, Opel Kadett en Kevers die de dienst uitmaakten in het “middensegment”. In vergelijking met wat er toen was had een GS veel binnenruimte, een fantastische wegligging, was heel economisch en was een voorbeeld van “design”, en geen afgewerkte ponton bak. In Frankrijk maalde men niet om kleine motoren, want die waren belastingtechnisch heel gunstig ( in vrijwel alle landen was belasting gebaseerd op iets wat een relatie had met motor en vermogen, niet als in Nederland eenvoudig op gewicht). Een kruissnelheid van 120, die je met een GS goed kon rijden was in die jaren heel goed, en je kon er met zijwind met meer dan 100 mee over de moerdijkbrug, dat was bij veel andere auto’s een echte uitdaging.
Maar…. kleine middenklassers van toen waren niet gemaakt voor het eeuwige leven, de nieuwe koetswerken waren door dunner plaatmateriaal lichter, roestbescherming had veel minder prioriteit dan nu, of was eigenlijk een zaak van de koper en in 74 /75 werden heel voor merken met nieuwe auto’s geplaagd door de problemen met walshuid in dunne platen.
Voor Citroen was de GS de belangrijkste auto van de jaren 70 het was het volume-model dat geld moest opbrengen in een erg inzakkende DS verkoop en een CX die er of nog niet was of nog niet genoeg opleverde, want de 2CV etc waren al te duur in de handmatige productie geworden.
Het is dus al een echte klassieker, maar de erkenning blijft misschien achterwege, de tijd zal ons leren.

voor mij is de GS/A DE ultieme citroën. Een fantastisch lucht gekoeld boxertje mét groene bolletjes.
Als m’n supertje helemaal af en betrouwbaar is ga ik (denk ik) maar eens kijken of ik nog een GSje of een GSA’tje kan redden.

Voordat de GS/A een echte klassiekerstatus krijgt, want dan kan ik ‘m niet meer betalen…