Ehm, Adri: Lucas is wakker maar moet nog een stukje rijden.

MiGS schreef:

Breeze schreef:

de laatste 51,3 km.

Deze bloedstollende etappe is te volgen via https://maps.europetrack.eu/api/v1/autoLogin/login/user_name/lcp-gs/key/148c92a0b17f89c2799674113d7b07dfe37ed7a1/key_name/publiek

Mooi om het zo te kunnen volgen, bedankt

Mooi, maar ook erg confronterend

Mooie App zeg. Ik zie dat de GS ondertussen is aangekomen en aan de Apfelstrudel in de appelboomgaard van Saltaus zit. En lichte jaloezie overvalt mij.

JW

Ja hoor de GS was er om 11:00 en ik zit nu lekker in de zon naast de plee, want alleen daar is voldoende dekking.
Het veldje stroomt al lekker vol en ik schat dat van de helft de motorkap openstaat, dus Henk komt niet aan uitrusten toe.

Timmelsjoch is echt aan te bevelen, erg leuke tocht.

Lees voor Lucas, Max.

Adri

Heel veel plezier iedereen!

De eerste dag was een hele mooie zonnige rit met vergezichten, diepe dalen, hoge passen en ontzettend veel rijplezier. Niet iedereen heeft de volle afstand gereden en wij zagen aan het eind van de middag voor de terrasjes van Val Gardena veel Citroëns met NL kenteken staan. En tevens een gele bus werkloos voor een terrasje in Corvara, met de bemanning achter een glas dat wel een gele inhoud leek te hebben.

Adri

Vandaag de koningsrit gereden. Stelvio, Gavia en nog wat geneuzel. Weer prachtig weer en op de top van de Stelviopas, was er een flink deel van de groep die de lunch in de zon heeft genoten.

Adri

En het zit er weer op. Het kamp is afgebroken en zit bijna weer in de Jumper. Bedankt allemaal! Het was gewoon van ontbijt tot laat bij het kampvuur 1 groot feest! Ik kijk nu al uit naar alle foto’s en verhalen die ongetwijfeld hier in dit topic gepost gaan worden! Goede reis en tot de volgende keer.

Maarten

Tja, met wisselende snelheid en met wisselende bestemmingen liep basecamp weer leeg vanmorgen. Helaas, want het was fantastisch!

Sorry… hedenmorgen hebben we niet iedereen de hand kunnen schudden. Jammer…

Bij deze dan…  We moesten nog een stukkie en is gelukt…

We hebben net een trip van net geen 800 km achter de rug naar de

caravan die staat in het Franse Buis les Baronnies. Na 10.5 uur 19.15. zat het er op.

De caravandeur kon open. En het is hier prachtig weer in de Drome…

We willen iedereen bedanken voor deze geweldige week.

Maar ook het weer was best aangenaam, geen regen.

Maar in het bijzonder Mirjam, Max, en Maarten en de onfortuinlijke Rens…Jammer…

Zo’n keukenploeg daar kan je alleen maar van dromen. Geweldig wat een inzet…

Maar ook Lucas, Henk, en Yuri zijn een belangrijke schakel in het geheel. TOP…

HET WAS ECHT FANTASTISCH, wat een omgeving… we hebben er echt van genoten.

En ook de andere deelnemers bedankt voor jullie gezelligheid. Leuke ploeg…

En verder allen een goede thuisreis.

Henny en Kees van de Jumpy.

Wát een weekje! Organisatie bedankt, kookploeg bedankt, iedereen bedankt!

Een paar erg mooie ritten gemaakt, dag 1 en 3 zelfs ‘helemaal’ uitgereden.

De beelden van ‘het verboden pad’ van gisteren ga ik zo snel mogelijk op Youtube gooien, de rest moet ik uitzoeken aangezien dat vele uren aan film is + zo’n 160 foto’s.

Vertrek Saltaus 10:00, aankomst NL (omgeving R’dam) 24:00. Wat zijn er veel wegwerkzaamheden, met bijbehorende file, in Duitsland.

De derde en laatste dag was weer vol hoogtepunten. Ik vermoed dat wij één van de weinigen zijn geweest die hem volledig hebben gereden en de beloning was een aantal pittige maar leuke passen die we hebben bedwongen.
Elke dag had wel een aantal spectaculaire momenten en de rest van de tijd rij je door het wonderschone berglandschap van de Dolomieten.

Op de top van de Gaviapas

Uitrusten van de zware klim naar de Stelviopas

De zon schijnt helaas niet altijd in de Dolomieten. 34 Jaar geleden waren wij aan het skieën op de Sijsjesweide, aka Seisser Alm. Zijnde een prachtige maar redelijk vlakke alpenweide, is alpineskieën daar niet optimaal. Mw. Breeze had schoon genoeg van het schuiven en dat liep zo hoog op, dat een huwelijkscrisis met moeite kon worden bezworen. De route van de 3e dag ging dwars door dit mooie natuurgebied. Het viel op dat er steeds minder verkeer kwam, de wegen smaller werden, de belijning steeds kariger en er steeds meer wandelaars in de weg liepen. Ook verschenen er rijtuigjes met toeristen en een knol ervoor. Toen wij even stopten voor overleg over de verdere route, stopte er een bruine Jimney naast ons. Er stapte een koddebeier uit in een bruin uniform, met een bruine pet, een bruine pen en een bruin bonnenboekje. Het bleek dat we zonder Genehmigung in een Schutzgebiet reden en we waren dus het l*l. Een schrale troost was dat achter ons ook 2 deelnemers in de fuik liepen. Maar het ergste was dat net voor ons 2 XMs, een witte en een diepdonkerbruine, erdoor waren geglipt. En dan blijkt het nut en de kracht van een sociaal medium, want binnen no time wist een deel van de groep, middels een appiebericht, dat ze de Sijsjes moesten mijden. Het andere deel kon met enige moeite ervan worden overtuigd dat ze beter konden terug- en omrijden.

In zijn afsluitende speech meldde Lucas dat het CiFo dit keer bewust had gekozen voor een evenement zonder competitie-element. Hij dacht gemerkt te hebben dat dit goed was aangeslagen. Ik vermoed dat ik uit naam van alle deelnemers spreek, als ik zeg dat wij dit volmondig kunnen beamen.
En nou ik toch bezig ben, Yuri en Henk waren weer onnavolgbaar in (reparatie)snelheid, gevatheid en humor (en het meest luidruchtig), Maarten had duidelijk alle touwtjes in handen, Lucas was de stille kracht op de achtergrond en Rens, afwezig, maar oh zo aanwezig met 3 schitterende routes. En als laatste maar niet als minste de catering. Je moet het zelf meegemaakt hebben om te begrijpen hoe je uit een ogenschijnlijke primitieve keuken 2 keer per dag een perfecte maaltijd kan verzorgen, waarbij de BBQ van de laatste avond topniveau naderde, zeker vwb de kwaliteit van het vlees. Max en Mirjam bedankt.

Afscheid

De Raid Arctique is voor mij nog steeds het meest gedenkwaardige CiFo evenement, maar de Alpenrun is een hele goede tweede.

Adri

PERSBERICHT

Citroën kondigt na jaren van stilte rond de roemruchte XM eindelijk een nieuwe uitvoering aan. Na het floppen van de C6, die alom werd geprezen om haar reiscomfort, heeft Citroën besloten terug te grijpen op de iets succesvollere XM. De fabrikant uit Parijs zal de komende jaren echter sterker inzetten op sportiviteit. Deze nieuwe XM is onlangs aan een selecte groep gepresenteerd in de Alpen:

Met de vlam in de pijp heeft Het Wracksel, gepiloteerd door ene Tilanus en ene 2d de Alpen- en Dolomietenpassen bedwongen. Het Roemeense hok heeft geen slag gemist en was door vrijwel niemand écht bij te houden. Respect.