Wat leuk dat we nu mogen miepen over andere merken. Zoals een paar forumleden hier weten heb ik een Jaguar die ik al 40 jaar vertroetel. Als je zoekt op Jaguar XJ6 vind je een topic over de vergelijking van de DS met de XJ6.

Maar mijn grootste trots is een inmiddels zeldzame klassieke motorfiets, de Norton Dominator.

50 jaar geleden kocht ik hem van mijn zwager Peter, die geen klik had met deze prachtige motor, een rechtstreeks van de racemotoren afkomstige staande twin met een dubbel wiegframe, dat ook 60 jaar na dato nog steeds tot een van de best sturende motorfietsen behoort.

Dit zijn de freule en ik in het voorjaar van 1966, toen ik de motor net had.

En dit zijn we 49 jaar later, zelfde mensen, zelfde motor.

In 1970 verkocht ik hem aan een andere zwager, die hem niet lang daarna verkocht aan een gozer die er waarschijnlijk nooit mee heeft gereden omdat hij toen geen rijbewijs had en nu nog niet. Hij heeft de motor totaal gedemonteerd, in kisten en dozen gestopt en er 43 jaar niets mee gedaan.

Ik kwam hem in 2014 op het spoor en kon hem na enig aandringen terugkopen.

Zo heb ik hem opgehaald bij die beste man.

De kisten waarin hij 43 jaar heeft liggen rusten.

Ik ben 2.5 maand hard aan het werk geweest om hem terug te brengen naar de staat waarin hij was toen ik hem in 1966 kocht en dat is aardig gelukt:

De motor is nu bijna 60 jaar oud en heeft 10.500 km gelopen. Ik heb alle eigenaren behalve de eerste op bezoek gehad. Ik ben de vierde en de zevende eigenaar en ik heb er de meeste kilometers mee gemaakt.

Nu staat hij voornamelijk mooi te wezen en een enkele keer rijd ik er een stukje mee. Hij stuurt als een scheermes en het geluid is geweldig.

Ben ik trots op.

Mooi hoor en wat zijn de specificaties?

Adri

Prachtig!!

Ik vind het ook een prachtige fiets!

Breeze schreef:

Mooi hoor en wat zijn de specificaties?

Adri

Je bedoelt het aantal pk’s? Geen idee, hij is 600 cc en heeft standaard iets van 32 pk, maar ik heb hogere compressie zuigers en hij zal tegen de 40 pk zitten bij 6500 rpm.

Maar als ik bruut geweld tussen de benen wil voelen pak ik een andere motor waarmee ik binnen 4 seconden 100 km/u ga.

Leuk, mooie geschiedenis ook en die oude en nieuwe foto!

daar hebbie hem weer met die prachtige motor kwijl kwijl

ik vind het verhaal erachter ook prachtig

Het verhaal is te bizar voor woorden. Ik kocht hem in 1966 van zwager Peter, die hem kort daarvoor had gekocht van Dirk Dijkstra uit Hoorn. Dirk is vorig jaar bij me geweest en heeft trots op de motor gezeten.

Peter kon het niet worden met deze motor, kon nauwelijks met zijn voeten de grond raken en ik kocht hem voor 1000 gulden.
Ik heb er grote stukken mee gereden, drie keer naar de Nurburgring in het eerste weekend van januari, ritten door het Sauerland, rondjes om het ijselmeer op zondagmorgen, heel vaak naar Zandvoort, jaarlijks naar Assen en die motor heeft geen slot, geen contactschakelaar. Je zet de benzinekraan open, geeft hem een schop en hij loopt. Maar hij is altijd netjes blijven staan. Tegenwoordig zou hij per direct worden gestolen.

In 1970 hadden we twee kleine kinderen en er kwam een Fiat 500. De motor ging naar mijn zwager Willem en ik heb de motor niet meer teruggezien. Er werden twee carburateurs opgezet, andere verchroomde spatborden van een later type en de prachtige in concoursstaat verkerende motor verloor zijn originaliteit.

In 1991 verhuisden we naar Bovenkarspel en niet zo lang daarna kwam ik de motor via Willem weer op het spoor. Hij stond/lag geen 500 meter bij me vandaan in een schuurtje van de man die hem van Willem had overgenomen, een jonge man die geen rijbewijs had en nu hij 64 is heeft hij dat nog steeds niet.

Misschien heeft hij een paar keer de smalle woonstraat heen en weer gereden, maar zonder rijbewijs mag je niet op een motor rijden en dit was in zijn tijd een behoorlijk snelle motor met zijn top van 110 mijl/u.

Hij wilde hem per sé niet verkopen, was geen sprake van en ik vergat de motor weer. Tot het voorjaar van 2014 toen we op visite waren bij zwager Willem en die me vertelde dat de motor nog altijd uit elkaar lag. De eigenaar was inmiddels een paar keer verhuisd en ik ging hem opsporen.

Dat valt niet mee want de gemeenten geven je geen info vanwege privacy. Maar ik ben in dat soort zaken vasthoudend en het lukte me om de gemeente zo ver te krijgen dat ze hem een briefje stuurden met het verzoek om met mij contact te leggen.

Na een paar weken werd ik gebeld door de man en we maakten een afspraak. Op een zaterdag ben ik bij hem langs gegaan en daar lag het hele spul in kisten, dozen en het was in een niet zo geweldige staat bewaard. Wielen verroest, tankschilden verroest, sommige delen waren weg, maar hij was nog steeds niet te koop.

Dus heb ik hem voorzichtig wijsgemaakt dat als je zo’n project in 40 jaar niet voor elkaar hebt gekregen, dan gaat het de volgende 40 jaar ook niet gebeuren. Ik sprak af om hem een week later te bellen. Zo gebeurde en hij had er goed over nagedacht en besloot hem aan me te verkopen voor een behoorlijk bedrag, maar het is een unieke motor en dat is wel wat waard.

Ik ging zoals altijd flink tekeer, bestelde nieuwe onderdelen, liet de originele lak maken (en dat is nog helemaal niet eenvoudig) en restaureerde hem naar de concoursstaat waarin hij verkeerde toen ik hem bijna 50 jaar geleden kocht.

Ook het motorblok lag helemaal uit elkaar en alles werd schoongemaakt, nieuwe lagers waar nodig, kleppen ingeslepen, bepaalde dingen werden gemodificeerd zoals de olievoorziening naar de cilinderkop en na 2.5 maand kwam het moment dat hij voor het eerst na 43 jaar zijn bekende geluid weer liet horen.

Ik kan je vertellen dat zoiets je wel wat doet en op het grote particuliere parkeerterrein achter onze woning reed ik na ruim vier decennia weer op die vertrouwde supermotor en het ging moeiteloos.

Hij had geen geldig kenteken meer omdat de vorige eigenaar hem nooit op zijn naam heeft gezet en dus stond hij nog op naam van mijn zwager. Ergens begin jaren 80 moeten er papieren betreffende het toen nieuwe deel drie naar het adres zijn gestuurd waar Willem al lang niet meer woonde en zo is de motor administratief zoekgeraakt.

Het kenteken is echter niet opnieuw uitgegeven en zo kon ik het originele kenteken weer terug krijgen na de keuring bij de RDW.

Deze motor heeft het beroemde featherbed frame, dat rechstreeks afkomstig is van de beroemde Manx racers uit begin jaren 50 en het stuurt heel erg makkelijk en strak. Hij is nu aan zijn tweede jeugd bezig en ik aan mijn derde.

Wat een geweldig verhaal en wat een mooi ding.

Geweldig zeg!

Ik vond mezelf al een hele bink met het opknappen van FS1’tjes.  Maar dit is natuurlijk veel mooier!

Ik zal je heel eerlijk vertellen dat het nog steeds een soort droom lijkt en ik binnenkort wakker zal schrikken. Ik zie hem elke dag staan. Ik heb in de garage van de woning die we afgelopen januari betrokken, drie deuren gemaakt met glas en ik kan de Norton vanuit de woonkamer zien, naast de Jaguar.

Dit is Dirk Dijkstra, die hem begin jaren 60 kocht. Hij was toen 18 jaar en had nog geen rijbewijs. De motor heeft hij samen met zijn vader in bijna nieuwstaat gebracht.

Mijn zwager Peter, die hem van Dirk kocht en derde eigenaar werd.

Zwager Willem, die hem in 1970 van mij kocht en vijfde eigenaar werd. Deze foto’s zijn van vorig jaar.

Dit is onze zoon Marco en het moet zomer 1969 zijn geweest toen deze foto werd genomen.

Marco in 2015, de luierbroek heeft hij niet meer nodig.

Eigenlijk niet meer in guldens/euro’s uit te drukken.

Gewoon een motor die nooit meer weg mag/kan.

Mooi hoor

Over een half jaar ben ik 74 René en nu gaat het nog prima, maar dat kan zomaar opeens over zijn en die motor heeft een baasje nodig die er voor kan zorgen.

Ik heb ook nog een snelle Honda viercilinder en daar rijd ik meestal mee. De Norton is een gezochte klassieker en in deze staat met deze kilometerstand zal je geen tweede vinden.

Onze oudste dochter rijdt motor, maar is geen sleutelaar en heeft daar ook geen zin in, dus dat is niet de beste optie denk ik en verkopen komt in mijn boek niet voor. Ik heb een bod gehad van 10.500 euro en daar gaat hij zeker niet voor verhuizen.

Maar als ik er niet meer ben hoef ik daar ook geen zorgen over te hebben. Het is een schandalig mooie motor, de mooiste uit de serie Dominators met deze seat en tank en nog het wijde frame, dat later smaller werd omdat de seat nogal breed is.

Rond 1960 maakten ze er dit van, de mooie gebalanceerde lijn is weg en je begrijpt niet wat die mensen dreef om een prachtige lijn naar de filistijnen te helpen.

Verkopen kan altijd nog.  Ik zou dat nooit doen.

Wij hadden vroeger thuis ook een Dominator. Maar dat is al zolang geleden, ik weet niet meer welke. Ooit omgeruild voor een Kever.

Ik krijg heimwee naar mijn Honda, maar dat is offtopic

Welke Honda had je René?

Ik heb tegenwoordig deze:

Stoere brommer toch?