Of laat ik het in ieder geval zo stellen: deze specifieke Berlingo First is dus niet echt een goeie ambassadeur voor z’n soort. Het zou natuurlijk kunnen dat alle andere Bertjes van die serie prima zijn, maar het gaat er wel een stuk of wat van die dingen een hoop moeite kosten om me daarvan te overtuigen.

Derk

Die van ons was een 2008’er en alhoewel die in 2019 naar de volgende eigenaar ging (en ik dus niet veel over de laatste vier jaar kwijt kan) was dat ding echt prima hard. Geen spatje roest te zien.

Deze is van 2008. I heeft ‘m in 2018 gekocht en er daarna een jaar of drie in gereden zonder dat er echt sprake was van roest, maar vooral in de laatste twee jaar is-ie met een vaart achteruit gegaan. Dat klopt ook wel, want van die roest was op de meeste plekken niks te zien omdat de coating keurig intact bleef. En dan komen er op een gegeven moment zachte plekken in de dorpels… Nogsteeds met keurig intacte coating, dat wel, maar dan is het dus eigenlijk al te laat. De achterkant heeft alle normale PSA-roest, maar dan gewoon op meer plekken en in grotere lappen omdat de coating en de primer eraf vallen.

Maar dat heb ik afgebikt, geborsteld en ingesopt met Owatrol. Dat kan nu eerst rustig drogen en dan kan er daarna een coating overheen die overeenkomt met de omstandigheden per locatie en dan moet-ie zich eerst maar redden. Ik heb ook nog een losgeknapte las van de reservewieldrager hersteld en daarmee was de middag ook wel om.

Derk

Vanmiddag zijn de juiste dorpels binnengekomen

Natuurlijk zitten er in de rechter een stuk of wat deukjes en is de linker precies aan de voorkant van de schuifdeuropening, waar-ie het zwakst is, enigszins geknikt. Maar dat zal de pret niet drukken, want ik heb aan beide kanten niet meer dan het voorste kwart nodig en dat is aan beide kanten onbeschadigd. Ik ga ze dus niet nog een keer omruilen.

Het wordt zo te zien nog even pielen om de kopse kant netjes afgewerkt te krijgen omdat de omgezette kant nogal slordig geperst is, maar daar is prima wat aan te doen. Voor de rest ziet het er naar uit dat de pasvorm niet eens beroerd is. De komende paar dagen kan ik dus rustig eens gaan kijken of ik er de benodigde paneeltjes uit kan snijden om die dorpels weer netjes mee dicht te maken.

Derk

Aan de achterkant is het qua verfwerk onderlangs op wat kleinigheden na wel gezien. Morgen even afwerken en dan een verse einddemper eronder hangen alsmede het reservewiel en de modderkuipen en achterwielen er weer aan hangen. Verder heb ik van de nieuwe linker dorpel een passend stuk afgesneden om het gat wat er nu in die dorpel zit mee te herstellen. Dat is nu in principe op maat: wat er nu nog aan te masseren valt doe ik wel als de boel er eerst eens aan gehecht is.

De pasvorm is voor wat de voorkant van die dorpels betreft heel redelijk in orde, maar er komen een paar kleine vulstukjes aan te pas om dat netjes en in principe dicht af te werken zonder er een emmer strijkkit in te moeten prakken. Maar ook dat is weer geneuzel in de marge, niks om tegenop te zien.

Op basis van proefpassen met het spatbord ernaast bleek het plaatje dat ik voor de kopse kant had gemaakt netjes op z’n plek te zitten, dus dat heb ik er dan ook meteen maar definitief aan vast gelast. Dan kunnen we de rest rustig aan op z’n plek in model fröbelen. Dat komt ook vooral neer op strategisch aanhechten en er dan nog her en der een klap met een hamer op geven. Of, waar nodig, er een zelftapper in te jassen om de boel naar buiten te kunnen trekken. Niks al te wilds dus allemaal. En dan zijn die dorpels, ondanks dat 80% ervan in de voorraad ijzer gaat, hun geld best waard. Door dat malle profielrandje wat erin geperst is en de driehoekjes die de kriksteunen aangeven is dat nog best een vervelend stukje plaat om na te maken en dat hoeft dus nu niet. Scheelt een hoop tijd!

Derk

Goed. Dus het laswerk aan de linkerkant maar eens in orde maken. Te beginnen met het uitsneden van het benodigde plaatdeeltje uit een nieuwe dorpel:

En dan dat trimmen en er maar eens in hechten:

Daarna heb ik eerst maar eens heel rustig aan de stuiknaad bovenlangs vol gelast. Aan de onderkant is er wat dwang nodig aan de voorkant, maar dit kan definitief gemaakt worden en daarna laat de onderkant zich beter dwingen zonder aan de bovenkant nieuwe problemen te creëren:

En daarna dus met een paar goeie plaatwerkklemmen de onderkant op z’n plek gedrukt en de handel afgelast:

En daarmee is het laswerk aan de linker dorpel in principe wel eerst gezien! Dat is alvast lekker. Dat moet natuurlijk allemaal nog uitgebreid strakgemaakt worden, maar dat gaat ook wel weer lukken. Kunnen we door met de rechterkant

Derk

Mooi werk!

Hetzelfde proces nog een keer herhaald aan de rechterkant en nu zit dat er dus, op wat afwerkgeneuzeltjes na, ook in. Dat werk ik qua laswerk morgen maar eens af en dan kan de achterkant eerst verder weer opgebouwd worden. Binnen heb ik de linker dorpelkap er weer in gezet, want daar was het laswerk nu immers klaar, en dat was het dan wel een beetje voor vandaag.

Derk

Rechts is nu ook alle metaalarbeid achter de rug.

Verder heb ik alle velgen maar eens fris in de matzwarte Hammerite gekwast omdat de wieldoppen van een erg open model zijn en je de roestige toestand daardoor wel erg begon te zien. Achteraan is alles nu weer afgemonteerd, in het interieur ook. Nu is het nog een kwestie van de voorportieren in de krant zetten en dan kunnen de dorpels weer strak gemaakt worden. Het gaat dus lekker vooruit. Nu dus eerst tijd om even wat anders te doen en dan morgen of overmorgen er weer met een frisse blik (een fris blik plamuur, waarschijnlijk) er op los te gaan om die dorpels definitief te fatsoeneren.

Derk

Zelf nog geen last van metaalmoeheid?

Dat laswerk is wat dat betreft precies op tijd klaar

Derk

Het laswerk staat in de zinkspray. Dat was nodig, want de kaalgeslepen rand van het oude materiaal was natuurlijk alweer begonnen met roesten Maar goed. Dat is dan nu eerst de kop weer ingedrukt. Verder heb ik alles wat in de strijkkit moest daarmee volgekliederd en het periodieke rondje olie & filters afgehandeld. Dat is het dan eerst weer even.

Morgen zal ik van binnen en van buiten de roestbescherming er maar eens op zetten en als dat een beetje redelijk droog is kan het plamuurwerk gaan beginnen. Strak maken & bijspuiten en de boel weer in elkaar zetten zijn de laatste acties die er nog op de rol staan. Is ook nog een werkje op zich, maar dat gaat ook allemaal wel weer lukken.

Derk

En nu staan de dorpels in de spuitplamuur. Wel een dag eindeloos geouwehoer om het fatsoenlijk te krijgen overigens, dat randje in die dorpels zit bij het strak schuren toch weer gewoon in de weg. Ik had net zo goed meteen met de hand kunnen gaan schuren en machines en schuurblokken lekker overslaan. Daar heb je, zeker in de bocht in dat randje, alleen maar last van. Maar het is goed genoeg: met de natte spuitplamuur erop zie je de fouten al niet meer als je binnen een meter naast de auto staat. Dan zit dat hele werkstuk altijd nog een meter van je af en in precies de goeie hoek ten opzichte van je zichtlijn. Het komt er een beetje op neer dat als je normaal gesproken schade aan de felsrand door verkeerd opkrikken of fout op een tweekolommer zetten niet ziet, je dat wat er nu nog overblijft ook gewoon niet gaat zien. En wie dan wél ziet dat er aan die dorpels gerotzooid is, komt veel te dicht bij de auto

Morgen maar eens beginnen met nat schuren (eindelijk van dat gestuif af) en kijken of we ‘t tot in de primer kunnen afwerken. De rest is dan weer relatief peanuts. Nou OK, op het plaatwerk stellen na dan.

Derk

Laagje bultjes coating erop? werkt prima, en niemand bukt om onderaan te kijken.

Zo doen we dat voor de onderkant sowieso, want dat is af-fabriek dik in de rubber undercoating gejast. De flank van de dorpel heb ik binnen redelijke grenzen weer strak gemaakt en die wordt gewoon weer netjes glad in kleur gezet. Dat wordt niet helemaal perfect dus, maar daar is straks ook niks echt bijzonders meer aan te zien. Het is bij het strak maken gewoon een narrig stukje plaatwerk, net daar waar dat randje in de dorpel een bocht omhoog maakt om op de voorste lijn van het voorportier aan te sluiten. Je kunt er met geen mogelijkheid met een schuurblokje of andere hulpmiddelen in om dat netjes af te werken en natuurlijk loopt de las er vlak langs

Dat was dus nog wel even een klusje: Veel ge-aai van het werkstuk om een beetje een indruk te krijgen van of het de goeie kant op gaat en een hoop gepiel om niet telkens met een stuk schuurpapier om je vingers een nieuwe deuk in je werk te schuren. Maar het is heel redelijk gelukt om dat netjes te krijgen.

En nu wordt het makkelijker. De hoofdlijn is nu wel OK en de rest kan nat geschuurd worden. Dan kun je aan het natte glimmen ook weer gewoon zien wat je aan het doen bent. En het stuift veel minder, dat is ook niet verkeerd.

En och, beter dan aan gat wordt het uiteindelijk ook gewoon altijd

Derk