Die revisies zijn ook niet meer wat ze geweest zijn…

Of de zwitser verstond zijn vak niet zo goed.

Goed. Gisteren met die dynamo aan de slag. Het probleem is gevonden. De verbinding tussen de veldwikkelingen is losgeraakt:

Eén van de stukjes koperdraad heeft sluiting gemaakt en toen is de boel nogal warm geworden:

Dus moest er even een andere dynamo komen. Die heb ik bij een of andere Volvo handelaar gevonden. De dynamo op de vroege amazon, PV544 enz is namelijk een Bosch gelijkstroomdynamo, die op het oor van de spanbeugel na, gelijk is aan mijn eigen dynamo. Het oor van die spanbeugel zit vast aan het voordeksel wat van gietijzer is. Ik heb dus het gietijzeren voordeksel overgezet. De Volvo dynamo was van binnen in prima staat op één ranzig lager na. Mijn eigen dynamo had goede lagers en een veel nettere koolborstelhouder, dus heb ik van de twee dynamo’s één knappe gebouwd.

Daarna heb ik het, op goed geluk, in de auto geschroefd en jawel: het laad weer helemaal prima!

Is het bij deze dynamo ook zo dat het veld in serie staat met het anker? De spanningregelaar onderbreekt de verbinding dan als een bepaalde spanning is bereikt en dat werkte vroeger vele jaren probleemloos.

Nou Han, daar vraag je me wat…. ik heb het schema er dus maar eens bijgezocht:

Voorzover ik het kan beoordelen staat het anker in serie met de veldwikkelingen en op zich is dat een heel interessante schakeling.

Je moet je voorstellen dat je de kring sluit met een zware gebruiker. In de kernen is altijd een klein beetje magnetisme achtergebleven, renament magnetisme noemen ze dat.

Als de kring gesloten is en het anker gaat draaien, gaat hij een stroompje laten lopen en die wordt groter naarmate het magnetisme als gevolg van die stroom toeneemt en dat kan zo groot zijn dat hij in de hens gaat, wat bij jou is gebeurd door de kortsluiting.

De spanningregelaar is mechanisch, een spoeltje met een ankertje en contactpuntjes en in rust staan die contactpuntjes gesloten. Dat is ook afstelbaar en bij een bepaalde spanning cq stroom trekt dat spoeltje het ankertje aan en openen de contactpuntjes.

Daardoor neemt de spanning cq stroom weer af en sluiten de puntjes weer en dat gebeurt belachelijk vaak, het spul staat ongeveer te zweven en houdt zo de spanning constant.

Ik heb iets soortgelijks op de oude Norton en ik heb er nooit problemen mee gehad. We gingen een keer vanuit het Sauerland met een stuk of acht motoren in het donker naar huis en ik was de enige met verlichting. 6 volt en plus aan massa, hoera.

Hans Beck in Delft maakt een spanningregelaar waarmee je 12 volt uit een 6 volt dynamo kunt halen en met min aan massa. Je kunt een gelijkstroomdynamo namelijk ompolen en dat is heel eenvoudig.

Ik vind die oude meuk machtig interessant.

In je spanningsregelaar zit ook een dik relais die de accu laadstroom onderbreekt als je toerental te laag wordt of motor stopt. Anders loopt je accu heel snel leeg!

Ja, een gelijkstroomdynamo kan perfect als electromotor dienen.

Han S schreef:

Voorzover ik het kan beoordelen staat het anker in serie met de veldwikkelingen en op zich is dat een heel interessante schakeling.

In de schakeling staat de veldwikkeling helemaal niet in serie, maar juist een soort van parallel. Je moet de richting van de stromen niet uit het oog verliezen. De veldsterkte (en veldstroom) wordt geregeld door de spanning punt DF te variëren, hoe lager juist de (gemiddelde) spanning op dat punt hoe hoger de veldstroom. Hoe lager het toerental hoe hoger de veldstroom, en naarmate het toerental toeneemt wordt dat teruggeregeld.

En ja je kunt een dynamo eenvoudig een hogere spanning laten leveren, maar dan wordt het werkbereik wat betreft toeren wel anders, en loopt er ook een hogere veldstroom, en of een dynamo dat fijn vindt langdurig…

Ze staan wel in serie. Van DF gaat de stroom door de veldwikkelingen, dan naar de + van het anker en vervolgens door het anker naar de -.

Zo lopen de stromen dus niet, dan zou de regelspanning die de regelaar levert hoger dan de boordspanning moeten zijn. Voor de werking maakt het verder niets uit (uiteraard moet de veldwikkeling in de juiste richting aangesloten zijn), het zou op beide manieren kunnen werken.

waterman schreef:

De stroom voor het veld loopt van de D+ naar de DF en dan terug de regelaar in. Als de spanning hoog genoeg wordt en dus de stroom ook, wordt het veld onderbroken en daalt de spannng weer, gaat het relais dicht, loopt de spanning weer op enz enz…

Ach, ik zat precies verkeerd om te kijken!
De regelaar regelt dus naar de min.

Twee weken terug reden we met een paar man een mooie rit door Twente. Het zeek van de regen, de blower, verlichting en ruitenwissers maakten overuren. Snelheden waren vrij laag, en dan maakt dat motortje ook niet veel toeren. Resultaat: de gelijkstroomdynamo trok het niet en bam bij de laatste stop: accu leeg. Gelukkig was de wegenwachteend in de buurt en konden we snel weer verder..

Dat maakte wel dat ik het gezeik met dat ouwe gelijkstroomsysteem in één keer helemaal beu was. Ombouwen die hap en snel ook, dan maar iets minder origineel! Daarbij, mijn ‘64-er is het laatste model dat nog af-fabriek door mercedes van gelijkstoom werd voorzien, in 1965 kwamen er wisselstroomdynamo’s, al moet je dat eigenlijk een alternator noemen natuurlijk. Any way, er uit met die ouwe meuk!

Bij een bekende mercedes-onderdelenboer in Krommenie scoorde ik een originele wisselstroomdynamosteun. Daar konden ze bij de Hakom in Nieuw-Vennep een prachtige passende en compacte Bosch wisselstroomdynamo bij leveren, 40A met een ingebouwde regelaar. Precies wat ik zocht.

Dat zaakje heb ik netjes ingebouwd. Er moet dan wel een kleine aanpassing aan de draadbundel gemaakt worden en ik moet de slang tussen de waterpomp en de radiateur vervangen door een slang van een post- 1965 200. Die slang is besteld en komt deze week binnen. Omdat de gelijkstroomdynamo een stuk dunner is en de slang daar langs loopt wordt die slang bij inbouw van een vettere unit te kort:

Langere V-snaar er op, montagepunt van de spanbeugel omdraaien en klaar:

Ja, beter man. Mooi werk.