@mbender: in de loop of eind van dit jaar hoop ik je te kunnen melden of modern isolatiemateriaal achter het motorblok veel uitmaakt. Ik heb niet gekozen voor het pallasschild maar een hele zware kwaliteit hittefolie met keramische geluiddemping erachter. Wordt in de rallyewereld gebruikt en kan temperaturen van 400 gr makkelijk weren.
Tevens aan de binnenzijde een zware geluidwerende mat met warmtefolie aangebracht. Wat verder veel helpt: een lichtere carrosseriekleur…

Sinds wanneer wordt er in de rallywereld aan geluidsdemping gedaan?

hittefolie wel

Het keramische materiaal is primair om hitte te weren maar omdat het zwaar is en zacht, werkt het tevens geluid en trilling dempend. Die flexibele platen die ik erin heb gelijmd waren loodzwaar.

Ik ben de laatste jaren ook bezig geweest met een andere klassieke auto en daar vond ik de motor herrie ook behoorlijk, wat echt geholpen heeft is alle doorgangen van het interieur door het schutboord goed afdichten. Ben echt benieuwd wat die moderne keramische laag gaat doen voor de DS, zou mooi zijn als je hierdoor de auto nog comfort geeft.

Mijn ervaring is dat het goed isoleren van het dak (dempingslaag tegen binnenkant dak) echt veel verschil maakt in geluidsbeleving in de DS. Verder het schutbord aan de motorzijde beplakt met antidreun folie.  Prima gesprekken voeren bij 120 km/h.

Het dak is net een trommelvlies. Ik heb op mijn ene break pallasbekleding (mousse) maar dan zonder antidreun. Dat scheelt al veel. Op mijn andere wilde ik originele bekleding (vinyl) maar heb ik het dak met geluid en temperatuurwerend dempingsmateriaal bekleed, voordat de hemel erin kwam. Als je er op tikt klinkt het sonoor in plaats van als een gong. Ben benieuwd.

Ff dit topic nieuw leven inblazen?
Over de herrie: ik had het schutboard van mijn 2CV ooit voorzien van glaswol. Dat scheelde ontzettend veel motorgeluid in de cabine. Helaas werd het windgeruis daardoor ineens heel erg prominent. Wat ik wil zeggen, het geluid van een oude auto is als een (soms slecht, soms prachtig spelend) orkest. Maar als je er 1 instrument uithaalt, verandert de muziek van toon. Het concert kan mooier worden maar ook slechter.
Ik heb zelf ook het gevoel dat ik met het verstrijken der jaren gevoeliger wordt voor geluidsniveaus. Ik zou nu echt niet meer naar een een concert van Ted Nugent gaan. Ik denk dat de bevolking uit de tijd van de DS een decibel meer of minder niet als een issue ervoer. En de ontwerpers dus ook niet.

Waar ik, in het kader van dit topic, benieuwd naar ben is jullie ervaringen met de passie in deze tijd.
Er gingen allerlei grenzen dicht, thuisblijven en thuiswerken werd de maat. Beurzen, ritten en andere bijeenkomsten gingen niet door. Geen in de rij snuffelen meer tussen standjes met onderdelen en ouwe meuk, hopend op een gouden vondst of genietend van de aanblik. Geen bandenschoppen, niet een beetje bijkletsen, alles ging anders.
Maar er was ook tijd (lockdown) om eindelijk de geplande klus op te pakken of om een nieuwe klus in gang te gaan zetten. Ik heb leuke verhalen gelezen, o.a. over een Renault Estafette restauratie. Dat zijn gave verhalen, van de nood een deugt maken. Daarom mijn oproep om na 2 jaar weer eens te reageren.

En dan reageer ik zelf ook maar ff als eerste op mijn post .
Mijn passie voor mijn auto’s (Citroens)  heb ik nog steeds. Ik heb er gebruik van gemaakt om lokaal mooie ritjes te rijden over de dijken van de Maas. Maar de omgeving in Rundumhausen heb ik nu wel gezien. ik kijk bijvoorbeeld echt uit naar de Lapalisse file, hopelijk gaat die door. Met de ID weer eens lekker door Frankrijk rijden. Voor mij is dat een belangrijk onderdeel van de hobby/passie.

Kleine klusjes, waar ik voorheen niet aan toekwam heb ik inmiddels wel uitgevoerd, bijvoorbeeld deurbekleding eens goed monteren, NOS deursluiting van de ID en alles staat inmiddels dik in de Turtle Wax. Ik heb ook een nieuw stuurhuis in de mijn ID en nieuwe banden. En her en der een stuk tectyl afgestoken en voorzien van RX5 en verder..

Ik heb zojuist het gehele topic gelezen en daar word ik blij van.

Geen Godin in de garage, wel twee andere auto’s, een oldtimer en een youngtimer van een Duits merk met een ster. En ja, ook daar kun je werk genoeg aan hebben om een lockdown mee door te komen. Van reisbeperkingen heb ik geen last gehad, net zo min als van de avondklok. Ik heb een hond, en dat is dan echt handig zullen we maar zeggen. Wat ik wel gemist heb zijn de uitjes en rally’s met de wegenwachteend waar ik graag mee op pad ben. Cafés en restaurants: thuis eet beter en leuker.

Gemist heb ik ook de beurzen zoals Veterama, Essen en een vintage ski weekend, L’Alpine Classique. Overigens was de vraag ook of ik kon skiën want een COVID besmetting in de eerste golf bracht mij fysiek aan de rand van de afgrond. Pas rond januari 2021 was ik weer een beetje mezelf en tada, daar stond een cabrio van het merk met de ster in mijn garage te wachten op slijptol, lasapparaat en gereedschapskist. Dat was een mooi project afgelopen winter. De overige vrije tijd heb ik mooi ingevuld met het afmaken van mijn Someca tractor. Dus ja, genoeg lockdownklussies gedaan

Bekend verhaal, lockdown vorig jaar en dan is er nergens meer wat te doen. Je ging naar klassiekerdagen, naar motorshows etc, maar dat was allemaal afgelast. En dan ga je denken: wat zal ik eens gaan doen?

Genoeg werk in huis, maar daar had ik geen zin in, dus kwam er een project in de vorm van een oude Renault Estafette. En als ik ergens aan begin, ga ik door tot het klaar is. Dus negen maanden later was het van een soort taartbodem op wielen weer een keiharde bus, waarvan ook de motor en de bak uit elkaar zijn geweest en de remmen rondom zijn gereviseerd.

En dan kom je weer een motorfiets tegen welke je 60 jaar geleden ook reed en welke niet meer wil starten en al een jaar of zes stil staat. Die koop je dan, haalt hem op met de bus en de volgende dag loopt hij, want zo werkt dat.

Nog een DS restaureren dan maar? Kweenie, het blijven vrij moeilijke auto’s en ze zijn gek op roest en hoewel ik het een fantastische auto vind, is het sleutelen er aan niet echt het grootste genoegen.

Er stond in Antwerpen een Jaguar E Type series 1 te koop voor 12 mille en dat leek me wel wat, maar ik was niet de enige en die was snel vertrokken. Ik ben nu 78 jaar en nog zeer mobiel, dus misschien pak ik nog een project, je weet nooit wat je tegen komt, maar of het nog een DS wordt? Ik denk dat die kans niet groot is en het waarom kun je uitvinden als je door dit topic heenleest.