Ik zou het even wegleggen. Morgen weer een dag.

Het is klaar, maar echt véél meer geluk dan wijsheid. Met strookjes hout uit een sigarenkistje uitgevogeld hoeveel ruimte er langs dat railtje was: ongeveer 7mm. Daarna iets zoeken om tussen de steun en dat railtje te kunnen rammen. Dat was natuurlijk weer niet te vinden, alles precies de verkeerde maat. Of er een beiteltje tussen zou kunnen?

Nee, allemaal te dik. Maar voor het open hakken van puntlasnaden heb ik een stel tegellichters liggen: heel dunne beitels om dus straattegels mee uit de stoep te kunnen halen. Een overblijfsel van een archeologen-huishouden. Die bleken op de greep redelijk de goeie dikte te hebben én per ongeluk de goeie hoogte om in die steun op de bodem van de deur te kunnen staan en tussen de steun en het railtje uit te komen. En ze bleken precies kort genoeg te zijn om nog in de hoek van de deur te passen. Dus: zo’n ding er tussen geschoven, daar aan weerskanten een 4-inch bahco’tje op en met dat als hefboom en een heel valse blik in de ogen dat railtje weer samengeknepen. Daarna kon ik het boutje er alsnog uit draaien.

Maar nu: waarom liep die handel dan klem? Ik vond het wat stroef lopen, daarom was ik ook gestopt om die kermis er weer uit te draaien. Nu dus alsnog een tap erdoor. Dat wilde ik liever niet, want M6 is M6 en als er verf in gekomen is van de fabriek mag dat eigenlijk geen probleem zijn, dat draai je er met een boutje ook wel uit. En doordat je nogal lullig met een tap aan het werk bent onderin die deur is de kans op getrut met zo’n tap niet helemaal onaanzienlijk. Toch maar gedaan. Bleek ik er toch echt nog even aan te moeten trekken met die tap en er kwamen nogal wat metaalspaantjes uit. Ik heb daardoor de indruk dat de fabrikant van die deur er 7/32” of misschien zelfs 15/64” moertjes in gezet heeft. Net te krap en met de verkeerde spoed. In een deur voor een Duitsche auto met alles DIN-metrisch. Ga mij dan maar eens vertellen waarom ik dát had moeten verwachten!

Goed. De door dat foute draad beschadigde originele boutjes maar eens door een snijplaatje gefietst, alle 4 de kooimoeren onderin die deur (meteen het enige schroefdraad in de deur zelf, de rest zit in de aanbouwdelen en die zijn alle straks dus de originele) met een M6 tap gevisiteerd, alle waren de verkeerde draadsoort dus ook, en nu draai je er weer zoals het hoort met 2 vingers een M6je in. De originele uit 1974 dus ook. En dankzij de aanpers-actie met een tegellichter en twee kleine sleuteltjes ja zitten ze alle vier ook weer strak genoeg om bij normaal aantrekmoment gewoon hun werk te doen zoals ‘t hoort.

Maar je bent een héle lange avond verder voordat je in je gereedschapskarretjes spulletjes hebt gevonden om zoiets in orde te krijgen. Geen van de gangbare methodes met schroevendraaiers ertussen, tie-wraps of ijzerdraad er tussen frutten, allerhande tangen, de boel blokkeren met stukjes vanalles wat je voorhanden komt of wat dan ook werkt, omdat je er niet met normaal gereedschap kunt komen. Het aanpersen van die kooi was een vroeg idee, maar hóe je dat dan gaat doen is echt even helemaal vers 2 met zo’n gein als dit en als je net voor 635 euri aan vers en schitterend strak plaatwerk aan die ouwe perenkist hebt hangen wordt het stressvol. Dat helpt ook niet. Misschien is dat niet eens schrikbarend duur voor nagelnieuwe een deur van een auto, maar het is verrekte sneu geld als het om 1 zo’n k*t-moertje meteen een tweede keer moet worden uitgegeven. Of als je al spartelend die deur te ver open drukt en er een rondje strakmaken bij komt, de voorkoming waarvan deze onzin om was begonnen…

Goed. Het is klaar. Het is 4 uur ‘s ochtends en de werkplaats is een totaal slagveld maar dat zien we later vandaag wel. En daarna stel ik dat verrekte tochtraam af ter controle, boor ik de nodige gaten voor spiegels en dergelijke erin en dan ga ik ‘s kijken of de spuiter de waarschijnlijke opening in z’n agenda tussen kerst en oud en nieuw nog altijd waar kan maken.

Derk

Aanhouders winnen, heb ik weleens eerder gezegd. Goed werk.

Nou, echt gewoon pure mazzel. Als ik die tegellichters niet toevallig in huis had gehad én dat die toevallig precies de goeie maat voor dit akkefietje waren, had ik de handel dus serieus maar mooi open kunnen slijpen om die fout te herstellen. En het was er dus om begonnen om dat dus niet te hoeven doen.

Maar goed. Die hobbel is weer genomen. Laten we ‘t maar snel weer vergeten.

Derk

De aanhouder wint het altijd, verliezen van een auto is geen optie.

Ja. Nou ja, we gaan maar weer verder. Er zal toch een deur weer in die auto moeten! Inmiddels is het tochtraampje gecontroleerd op passing en afstelbaarheid en dat is allemaal OK. Er zit ook weer een nette 35x35cm bitumentegel in de deur geplakt (deden ze in München ook voordat de deur de lakstraat in ging, er zit in de oude deur niet eens primer onder die tegel). Verder heb ik er de nodige gaten voor strips en een spiegel in geboord. Rest nog het weer verwijderen van het tochtraampje en dan de felsnaden een streepje kit geven. Binnenin de deur komt dat er alleen onderin, omdat je de staande naad voorin de deur niet kunt bereiken met kit. De staande naden moeten dus vol met ML. Of vet. Of iets dergelijks. Maar door de naad in de bodem een streepje kit te geven is de ‘sloot’ die daar ligt op voorhand gedempt en watert de deur betrouwbaar(der) via de bedoelde gaten af. En daarna is-ie in principe klaar voor de spuiter. Dus die ga ik morgen eens even bellen.

Derk

Spuit je zelf niet? Ik wel hoor en dat doe ik beter dan de spuiter waar ik van de verzekering verplicht heen moest met de Peugeot, want die leverde knoeiwerk.

Goed voorbereiden, zinkspray, grondlaag en een paar lagen 2k kleurlak. Die laten harden en na een paar weken schuren met grid 2000 en dan de polijstmachine er overheen en het is zo strak als een glasplaat.

En wat de becherming tegen roest betreft ga ik altijd voor vet in de binnenkant. Ik heb vanmiddag de onderkant van de Mazda goed bekeken en een paar plekken schoongemaakt en ingetjet met underbodycoating. maar langs de gehele onderkant van de lasnaad van de kokerbalken is het spekvet en de binnenkant is een gore vette bende als je naar binnen kijkt met de endoscoop. Daar daar heeft roest geen enkele kans meer.

Bij de Action hebben ze spuitbusjes met kettingvet en die kosten weinig. Dat spul komt er uit als water, maar de verdunning verdampt en dan blijft er een vette kleffe laag over, Dat spuit ik op plekjes waar je niet bij kunt met de kwast en als je die portier in de juiste stand houdt loopt het naar waar je het hebben wilt en het roest nooit meer.

Dat ‘‘systeem’’  van spuiten is al heel erg oud, en werkt zeker goed, het doet me denken aan het boek : van rijtuigschilder tot autospuiter. Ooit werden de rijtuigen met alkydhars verf geschilderd en na drogen ( vele dagen) opgeschuurd en gepolijst tot hoogglans. Je kunt je voorstellen wat er gebeurde als je ergens op een scherp kantje door de lak heen poetste op de laatste polijstgang hé.

De verf werd vaak in eigen huis gemaakt: er werd wat kleurstof verpoederd, gemengd met lijnolie en er werd wat siccatief toegevoegd , dus de kleur was ‘‘van de dag’’ en als er ooit bijgewerkt moest worden begon het feest want het recept zat in het hoofd v/d schilder en was niet absoluut.

Als een koets wordt gerestaureerd dan wordt deze werkwijze nog weleens gebruikt omwille van de originaliteit, maar dan mag tijd en geld geen rol spelen, want dat het geld kost zul je begrijpen.

Overigens kocht ik vaak ‘‘miskleuren’’ bij de verfhandel voor een schijntje om te mengen met grondverf zodat de grondkleur alvast in de kleur zat, en dat was prettig als je een slecht dekkende aflak had. Maar er zat ooit een synthetische gebroken wit tussen waar (bleek later) geen siccatief inzat, dus die was na vele weken nog niet droog. Naja dat heb je dan ook een keer meegemaakt hé.

Het zal me benieuwen of men de kleur van de bmw een beetje goed krijgt want na 40 jaar is bijspuiten lastig en wordt vaak even uitgespoten op de belendende delen. Maar met een los portier is dat vaak een onwenselijke kostenpost.

Mijn Jag zit voor een groot deel nog in de originele lak, maar de voorschermen waren doorgepoetst en je zag op plekken de grondlak. Ik ben twee jaar bezig geweest om de juiste kleur te vinden want Old British Racing Green schijnt 62 tinten te hebben.

Ik heb er ooit een ander achterportier in gezet vanwege schade en het oude portier heb ik naar een specialist gebracht in Hoorn en die heeft er de juiste kleur voor gemaakt in 2K lak.

Als je de lak er op spuit heb je wel eens een vulkaantje. Daar leg ik een druppel lak op en de volgende dag is dat nog vrij zacht en met een los mesje van Stanley snijd ik dat vlak en na een paar weken is het keihard en schuur ik het met een klein blokje met grid 2000 er omheen en ruim water.

En als je het dan polijst zie je er helemaal niets meer van. Het is echt wel goed te doen en als je het zelf doet speelt tijd geen enkele rol.

Dat is allemaal op zich zo, maar ik heb een enorm tekort aan temperatuur en stofbeheersing in mijn beunhok. Dat laatste is nog wat te overzien, maar dat eerste is alleen met kleinere delen nog een beetje onder controle te krijgen. Dus ik breng die deur gewoon lekker naar de spuiter, die er ongetwijfeld op basis van een scan van de lak van de oude deur wat bruikbaars van weet te maken. Was het nou hoogzomer geweest, dan had ik er waarschijnlijk een poging op gedaan om ‘m wél zelf in kleur te maken, want dat zou dan prima moeten kunnen. Maar ja, dan rijd ik liever met ‘t gekke ding en dan heb je een deur nodig…

En als de kleur dan niet helemaal spatzuiver gelijk is, zal me dat eigenlijk een zorg zijn: er zijn al diverse plekken bijgespoten waarvoor ik de kleur niet kon laten scannen bij gebrek aan een fatsoenlijk mee te nemen onderdeel (er zit bijvoorbeeld geen tankklepje in een 02-serie en de RVS tankdop laten scannen, daarvan gaat-ie alleen maar op een DeLorean lijken) en van dat andere bijspuitwerk matcht de kleur ook voor geen meter. En ook nog bij elke verse bus een andere afwijking…

Maar helemaal overspuiten komt pas een keer aan de orde als ik volgend jaar of het jaar daarna eerst het front eens wat meer definitief heb uitgestukt. Daarvan is de onderkant al meer dan 15 jaar een keurig in model gebracht TL-armatuur en dat houdt niet zo heel lang meer stand. Maar nu ik een tegeltje in de goeie kleur uit de oude deur heb gezaagd kan ik voor die reparatie ook weer eerst de juiste kleur laten scannen en dan zien we het allemaal nog wel een keer. Komt allemaal prima voor elkaar, maar niet nu. En vooral nu even op de minst stressvolle manier.

Derk