De topictitel zegt het al, niet voor in de auto.

Eens kijken of we een leuk topic kunnen bouwen vol met audioweetjes.
In dit topic was al een voorzetje gedaan en daar haken we graag op in.

Als ik meteen mag aftrappen, ik heb een NAD set staan. 
En eigenlijk wil ik niet anders meer omdat ik eigenlijk nog niets mooiers heb gehoord.

Zowat alles gehad in de jaren, Quad, buizenversterker, Mosfet monoblokken , Denon, Sansui (heb nog een EQ daarvan), Technics.
Platenspelers eerst van Lenco daarna Technics , heb ik er nog wel wat van, waaronder 2X SL1500MK2 die gaan nooit weg.
Voor de rest het gewone hifi materiaal van Marantz, Akai, Sony Technics, Pioneer.
Van luidsprekers Klips Rcf en JBL. JBL voor hoge tonen, met drivers en hoorns en voor de midrange, voor bass altijd RCF gehad, vind dat een mooiere bass. Grootste bass kast dat ik had gebouwd was 2 keer 800W Rms, daar ga je van lopen als die op 1/4 open staat. Beste set ooit gehad mijn studiomonitors van JBL.
Wat heb ik nu nog, Pioneer Technics Akai, niets aangesloten maar allemaal werkend, ik heb eigenlijk gewoon geen goede luidsprekers meer, beste setje dat ik nu nog heb is zo’n Sony 5/1 (die gaat trouwens in de Twingo). Heb ook nog een paar Bang & Olufsen all in one uit de tijd en een Beogram. Ooit ga ik die hobby terug oppakken…..
Enige dat ik van goede muziek heb is de Mark Levinson in de Lexus maar het beste zit in mijn Saab, AS3 set met Harmann Kardon , zo zuiver.

Spijtige van de hobby is toch dat ik al een heel deel van mijn gehoor mis, vroeger wist je niet beter, nu zet ik het zelden nog hard.

Hah, leuk, zo’n onderwerp waar iedereen over kan discussiëren en niemand het echt eens zal worden.
Maar dat hoeft ook niet, want geluid word door iedereen anders ervaren.

Mijn eerste stereo-installatie was de oude set van mijn ouders, van het “merk” Silver. Een tuner-versterker en cassette-deck in een kast met platenspeler en eronder een kast om je platen in te zetten. Compleet met de 2 weg luidsprekers. Ik was er heel blij mee, maar echt kwaliteit was het niet, ofschoon ik zeker slechter materiaal gehoord heb.
Vervolgens in mijn stage een Pioneer set bij elkaar gespaard, allemaal losse componenten. Want dat was “je van het” natuurlijk, zo’n enorme toren.
En het was ook geen meuk, maar het kan altijd beter. Ik heb met diverse luidsprekers geëxperimenteerd op de Pioneer set, en aangezien ruimte toch wel een dingetje was destijds, ben ik blijven hangen aan de Bose melk-pakjes. Ik weet, voor vele audiofielen is dat vloeken in de kerk, maar zo heel slecht is dat spul nu ook weer niet. Toch kwam het niet zo goed uit de verf als op de set waar ik ze op beluisterd heb, een oudere JVC tuner-versterker met CD-speler. Dus die ook maar gekocht. Zowel de Bose als de JVC set 2e hands. Dit heb ik thuis jaren zo gebruikt.

Na de verhuizing 2 jaar geleden heb ik mezelf getrakteerd op een nieuwe installatie. Van Yamaha dit keer. Mooi spul, ik benut alleen het volle potentieel niet, want ik heb de Bose melkpakjes er nog steeds op aangesloten… Ik wil nog eens ergens een luistersessie doen voor een mooie set luidsprekers.
De JVC set staat in de schuur, met een set jaren ‘70 B&O’s erop. Ik heb jaren terug eens 2 sets B&O luidsprekers uit de kringloop gevist voor €15,- en daar heb ik geen spijt van gehad, klinken verrassend goed.

Aan boord van mijn schip stond een iets jongere JVC installatie van mijn ouders. Dat heb ik mooi zo gelaten, de tuner-versterker draait nog steeds, de DVD-speler werd niet gebruikt want traag, dus uitgewisseld voor de Pioneer CD-speler uit mijn eerste nieuwe set. Dit is een CD-speler met Stable Platter, dat was toen zo’n vinding van Pioneer om audiofielen aan te spreken. Je legt je CD omgekeerd op een plateau, net als vinyl.
De CD word dan van boven gelezen en word dan geheel ondersteund i.p.v. alleen in het midden. Op die manier kan de CD niet doorbuigen…
Ik vond het verhaal wel leuk en het ding klinkt en werkt gewoon goed, ook na 24 jaar.
Op de tuner-versterker (met surround, jawel…) zit een 5.1 Magnat set aangesloten. Ik hou niet van surround, dus dat gebruik ik nooit.
Maar de JVC met de Magnat’s in 2.1 werkt prima en ik vind het vooralsnog niet nodig om wat nieuws te kopen.

In de stuurhut heb ik wellicht de meest interessante installatie. Niet vanwege hoge kwaliteit componenten, maar vanwege de samenstelling.
De basis is mijn oude Sony CDX-M700R “Black Panel” autoradio. Destijds toch wel een heel fijn toestel, en ook nu nog niet slecht.
De bron is mijn PC, die zit aangesloten op de CD-wisselaar line-in, met een fop-dongle op de wisselaar-aansluiting.
De Sony zend het stereo-signaal naar een setje Jamo Surround 50 II luidsprekertjes (ooit bedoeld als after-market achter-speakertjes met sub om een surround set te completeren) en het sub-signaal gaat naar een Tannoy 10” gesloten actieve subwoofer. De passieve sub van de Jamo set deed niet veel. Logisch, een 8 ohm set op een autoradio heeft niet veel rendement.
En ik moet zeggen, voor zo’n bij elkaar geraapt zooitje doet het het zeker niet slecht. Ik heb er veel plezier van, en daar gaat het om.

Ik ben geen audiofiel in de zin dat ik veel geld zal uitgeven aan apparatuur. Maar mijn oortjes kunnen een high-end set zeker waarderen.
Alleen heb ik andere prioriteiten die mijn financiële aandacht verdienen.
Wat niet wil zeggen dat ik in de toekomst geen verbeteringen door zal voeren aan de diverse systemen, maar het zal nooit extreem of echt duur worden.

Mijn voorversterkertje, helaas verkocht, mis hem en ik ga er later meer over vertellen.

Jaaaaa, je DDA snoeptafel.Verkocht en vertrokken.

Mijn instalatie,uit 1958 geloof ik

En mijn toetshok met toonwiel Hammond

Han,er is een vid op Joetjoep van jou
https://www.youtube.com/watch?v=xjT0iQEWjj8

Nee, dat is Han niet!

https://www.youtube.com/watch?v=zPbd34NrOBY&gl=NL

https://www.youtube.com/watch?v=YdGkYZwHXpk&feature=player_embedded#!

Maar er zijn ook films uit begin jaren 90 met opnamen van The Gathering bijvoorbeeld.

https://www.youtube.com/watch?v=Vj2ZhX9XQYo

Nog een oudje, van voor de uitbreiding van de opnameruimte.

En over hi fi, daar kan ik je het een en ander over vertellen en voornamelijk over de vele duizenden euro’s kostende gebakken lucht en broodjes aap.

Zoals dat ik begin jaren 90 mijn eerste cd speler kocht, hij moest goedkoop zijn (ik was nog zeer voorzichtig aangaande die nieuwe schijfjes) hij moest zwart zijn ( ) en zo weinig mogelijk knopjes allerhande . Ze hadden wel zoiets maar of het echt goed was…. Wel diezelfde Denon speelt nog steeds.

Maar dat geluid uit je studio, als ik bvb. naar dat van Kubus and The Kingpins luister en dan naar een live opname van hen, verschil is enorm. Wat een lekkere rock trouwens.

Dat Kubus moest in een keer live worden opgenomen en ook bij elkaar in dezelfde ruimte. Dat is een heel probleem en zeker als zo’n gitarist vlak voor de drummer gaat zitten en zijn versterker op orkaankracht zet.

En dan maakt hij een foutje in de solo en vraagt of dat even over kan, nee dus, want je hoort die gitaar ongeveer net zo hard over het drumgeluid. Spill noemen ze dat, of vrij vertaald ‘overspraak’.

Dus dan laat je ze het hele nummer opnieuw spelen en vraagt heel vriendelijk, maar met klem om die solo niet te doen en die doe je dan later in een ‘overdub’ zoals dat heet. Kun je hem eindeloos doen en zelfs de beste stukken uit meerdere solo’s aan elkaar lijmen, want met automatisering op zo’n mengpaneel is dat een eitje.

Met digitaal opnemen zijn de mogelijkheden onbeperkt en je kunt zoiets tot in de perfectie doen.
Maar het wordt nooit meer zo spannend als een Queen, die Bohemian Rhapsody opnam met een 16 sporen analoge recorder en dus alles echt zo heeft gedaan zoals het op de plaat staat.

Of The Beatles die Sgt Pepper opnamen met vier sporen, dus ook een nummer als ‘A day in the life’ met een heel orkest.

De tijden zijn veranderd, een G5 computer trekt 1000 sporen audio en je kunt alles copieëren, plakken, verschuiven en voor je het weet heb je de zg doodgespeelde perfectie.

Kind of Blue van Miles Davis werd opgenomen met drie buizenmicrofoons en geldt als een van de beste opnamen.

The James version van de Harry James bigband werd in 1976 opgenomen in een kapelletje met een enkele AKG C24 buizen stereo microfoon en als je die plaat draait en je doet je ogen dicht, dan staat die band voor je neus te spelen en kun je elk instrument horen en aanwijzen.

Dat is een zg ‘Direct Cut’record, welke in die tijd werden gemaakt door Sheffield labs en dat houdt in dat het microfoonsignaal direct naar de platensnijmachine gaat, er zit verder niks tussen. Dat zou vandaag de dag ook kunnen met een laptop, maar niemand komt op het idee.

Het meest grappige vind ik dat in het geval van Harry James, de opname werd gemaakt in een kapelletje en 200 meter verder stond de studio met de platensnijmachine. Dat betekent dat er tussen die kapel en de studio een microfoonkabel liep van 200 meter lang en audiofielen noemen zo’n kabel ‘interlink’.

Een interlink is zo’n snoertje tussen de CD speler en de versterker, met vier tulpstekkertjes en die koop je voor een euro, maar ze zijn er ook van meer dan 10.000 euro en die klinken precies zo.

De echte audiofiel denkt het verschil te horen tussen een interlink van een meter en van een 30 cm en uiteraard klinkt die kortste veel beter. Maar die plaat van Harry James vinden ze wel helemaal geweldig klinken met die 200 meter.

En dan gaan we het niet hebben over netsnoeren van 13.400 euro, of stopcontacten van 800 euro, acht meter speakerkabel van meer dan 50.000 euro en demagnetiseerapparaten voor CD’s en zelfs voor vinylplaten, want daar gaan ze veel beter mee klinken. Alsof kunststof magnetisme kan bevatten.

Er komt nog veel meer.

Ik heb nooit begrepen waarom in bvb. een auto of huis installatie zo’n dure bekabeling moet wel heb ik graag metale xlr stekkers met gesoldeerde verbindingen.
Het is voor mij zoiets als een wielertoerist die duizenden euro’s in z’n fiets steekt door alle boutjes te vervangen in titanium omdat die lichter zijn maar zelf wegen ze 20 kilo teveel.
Ik ben dan ook maar een sentimentele gek die een versleten lp in een waterspray legt om beter te laten klinken.
Ben bijna zeker dat m’n zoon met z’n Aldi setje dat ik hem ooit gaf mixen kan maken van het formaat van de huidige top dj’s, hij moet alleen leren luisteren naar de muziek.

Han S schreef:

En dan gaan we het niet hebben over netsnoeren van 13.400 euro, of stopcontacten van 800 euro, acht meter speakerkabel van meer dan 50.000 euro en demagnetiseerapparaten voor CD’s en zelfs voor vinylplaten, want daar gaan ze veel beter mee klinken. Alsof kunststof magnetisme kan bevatten.

Dit klinkt een beetje als Jomanda. En dat zeg ik niet als audiofiel maar als knalblauwe elektronicus. (En voor wie niet snapt wat ik met blauw bedoel, zoek de kleurentheorie van De Caluwé maar op.) Ik vind het ook kostelijk als mensen mij vertellen dat zij horen of de 230V van de versterker ‘goed is aangesloten op het stopcontact’; dus fase en nulleider niet omgedraaid.

Prachtig inderdaad wat “audiofielen” zich allemaal voor de hoofdprijs laten aansmeren.
Van debiel dure kabels waar helemaal niets bijzonders inzit tot vergulde wandcontactdozen van € 130/st. en netstroomfilters aan toe (want met “schone” stroom klinkt het nét weer een beetje beter!)

Gouden handel!

Leuk idee! En leuk te lezen dat ik niet de enige ben die wel grenzen heeft aan het concept “kabeltjes”

Hier op lagere school begonnen met een Panasonic RX-C39L, voor zo’n draagbaar ding best serieus geluid vergeleken met wat mijn broer bijv. had. En zoals je kunt zien: deze staat nog steeds in mijn garage, waar ook alweer 5 jaar de GSA terug op het nest is. Antenne is wat geknakt, dus afstemmen met beleid maar Radio2 en 538 tijdens het klussen is nog steeds prima!

Daarna gespaard voor een AKAI losse componentenset (ja ook hier de componenten, en nog steeds). Eerste receiver was de AA-V25:

Samen met cassettedeck HX-R435W:

En beste van de set de CD-speler CD-55 (al was daar wel een 2e exemplaar voor nodig, eerste had brom uit hoofdtelefoonuitgang):

Met AKAI 3-weg-speakers, geen idee van typenummers. Behoorlijk laag, naar ik nu weet was het hoge niet zo goed - toen wist ik niet beter.

De receiver was maar 2x35W continu en (net als bij het oudere model van mijn broer) was het steeds lastiger om een ingang te kiezen. Totdat dat onmogelijk werd. Daarna vervangen door de iets modernere AA-V29DPL met Dolby ProLogic én afstandsbediening:

De frontluidsprekers uiteraard aangevuld met een AKAI Prologic speakersetje.

Dolby PL viel me vies tegen, ook bij gehuurde films en dergelijke: het middenkanaal en de achterkanalen kregen bij DPL gewoon te weinig vermogen toebedeeld om een substantieel effect mogelijk te maken. Wel prima kwaliteit receiver verder: doet nu nog dienst bij dochter op haar kamer. Simpel TP-link Bluetooth-ding eraan en ze kan al haar telefoonmuziek naar dat oude analoge ding streamen. Nota bene met marktplaats B&W-speakers nu (deze set tijdje op eigen slaapkamer gehad…), ze heeft voor stereo de beste speakers van het huis!

Door het tegenvallende DPL-effect en de wens tot DVD toch jaar of 5 alweer gaan sparen voor iets nieuws. Dat werd eindelijk een serieuzer merk:
- Yamaha RX-V320RDS receiver met Dolby Digital en DTS
- Yamaha DVD-S557 (dacht ik) DVD-speler
- Met JBL XL-1000 zuilen als front en bijpassende JBL center en rears

Qua geluid misschien wel de fijnste combinatie die ik gehad heb. Ongelooflijk helder, misschien voor sommigen wel té, omdat zowel de Yamaha als de JBL’s voor veel fijne hoge tonen konden zorgen. En door het volume van de speakers ook voor voldoende laag

Uiteindelijk ook hier na alweer 5 jaar (?) overgestapt: de DVD-speler weigerde steeds vaker dan me lief was, eerst DVD’s en later ook CD’s. De receiver had alleen een soms twijfelende volumeknop (te weinig gebruikt door de afstandsbediening?) - verder was het ontbreken van HDMI het enige manco. Dus de receiver op marktplaats, de DVD er bij gegeven als “kijk maar of je ‘m nog aan de praat krijgt. Met de JBL’s, maar dat had meer optische redenen, ook vanuit mijn betere helft.

Overgestapt naar Marantz en KEF-eitjes: warmer geluid, maar niet per se beter muzikaal. Daarvoor missen de eitjes toch wat punch, alleen zijn ze zo prachtig.
- Marantz NR1601 slimline receiver
- Marantz BD5004 Blu-ray
- KEF 1005.2 (de “facelift”, met zwarte hoogglans eitjes en grotere sub)

Alle bekabeling gecentraliseerd in de receiver, alles HDMI: Blu-ray, maar ook de TV via HDMI-arc. En ethernet, want in deze periode begon ik afscheid te nemen van CD’s. Eerst als mp3 laten nogmaals als lossless m4a zelf geript naar iTunes.

Heerlijk geluid ook, zeker bijvoorbeeld akoestische live-sessie komen zo mooi warm over. Denk aan Wende live, alsof je naast de contrabas, gitaar en haar stem zit. Maar ook de klassiekers om te luisteren als Private Investigations, kraakhelder. En film natuurlijk, al is de sub wat wolliger dan de JBLs, die waren meer “in your face”.
Na tevreden jaren toch de receiver ingeruild: de KEF-eitjes vereisen nogal wat power om tot volume te komen en de slimline NR1601 mist nu net dat brute vermogen. Toen er een goede inruildeal bij FOKA langskwam niet getwijfeld en sindsdien staat er een SR5009 onder de BD5004:

Duidelijk verschil in aansturend vermogen, de SR5009 krijgt veel makkelijker volume in de kamer, zonder het gevoel te hebben de versterker wel héél ver open te moeten draaien. Zowel bij muziek als bij films: kraakhelder onvervormd geluid, heerlijk.

Als laatste bij de verbouwing drie jaar geleden de nu open keuken nog van extra speakers voorzien, was een extra “op de groei gekocht” reden voor de SR5009, die kan een tweede ruimte aansturen (in stereo). Inbouwspeakers in de koof boven de bovenkastjes bleek eenvoudiger dan gedacht, logisch, want in USA is bouwen met hout heel populair. Dus geen crappy constructie met autospeakers maar gewoon uit de KEF-catalogus kunnen shoppen:

Met de glazen schuifdeuren dicht kun je in de keuken nu bijvoorbeeld prima muziek luisteren terwijl ze in de woonkamer tv-kijken. Of tijdens het koken de muziek lekker hard, terwijl iemand in de kamer een boek leest met dezelfde muziek een stuk zachter. Wel opvallend: bij laag volume klinken de KEF CI130QS zoals je van een 13cm-speaker verwacht: tam, vooral veel midrange en hoog. Totdat je eens het volume open draait - dan zit er meer laag in dan je denkt, grappig. Wellicht had ik toch voor de 16-cm variant moeten gaan, maar dat werd heel krap qua inbouw in de koof.

Hopelijk blijft HDMI, Ethernet en WiFi voorlopig de standaard. Dat scheelt nogal in investeren
De BD5004 is nu bijna overbodig, alles via Apple Music (iMac of telefoon), Netflix zit in de Android-TV. Heel af en toe kijken we nog een oude DVD/BD.