Hallo,

Ik had een (kleine) discussie over taxatiewaarde en verkoopwaarde. De verkoopwaarde ligt doorgaans lager dan de taxatie waarde.

Heeft iemand een goede uitleg hierover en is er ook een soort van vuistregel om een verkoopwaarde vast te stellen?

Er wordt hier trouwens niks verkocht hoor

Groet,

Jeroen.

Een verzekeringstaxatiewaarde gaat over het verzekerd bedrag. Je taxeert dan eigenlijk niet de auto maar het bedrag dat je krijgt als de auto total loss raakt (of een deel van deze schade oploopt). Een verkooptaxatie geeft een indicatie voor een marktprijs, wat de gek er voor geeft (of gegeven heeft). Die twee hebben wel een relatie ( een auto met 10.000 marktprijs kun je niet verzekeren voor 100.000 schade. Een auto van 100.000 kun je wel verzekeren voor 10.000; maar dan ben je aardig onderverzekerd en heb je er niets aan). Kortom: Een waardetaxatie is wiskunde, een verkooptaxatie economie.

Ik heb het me ooit zo laten uitleggen (of althans: dit is wat ik er van begrepen en onthouden heb):

Altijd geldt als basis de “marktwaarde”: als het verzekerde goed op elke straathoek in de gewenste uitvoering, variant en kleur, per direkt te koop is, zal jouw verlies niet veel groter zijn dan de gemiddelde prijs van de honderden die er via marktplaats e.d. verkocht worden. Er is, ook voor de huidige bezitter, niets bijzonders aan deze ene waardoor die niet door een vergelijkbare andere vervangen zou kunnen worden. Je auto wordt gestolen of beschadigd, de verzekering betaalt een bedrag uit waarmee jij een andere koopt of de raparatie laat uitvoeren en klaar is Kees.

De verkoopwaarde is dus gewoon de waarde die dat ding op de vrije markt zal opbrengen, of waarvoor je binnen redelijke tijd en met redelijke inspanning een “gelijkwaardige” of “vergelijkbare” zaak kunt aanschaffen.

Bij een Klassiekertaxatie voor “Te Verzekeren Waarde” probeert men vast te leggen hoe groot de schade **voor de eigenaar** zou zijn als het verzekerde object door omstandigheden (schade, brand, diefstal etc) niet meer (geheel) beschikbaar is. Als jij zelf jaren bezig bent geweest het ding te restaureren, het is je trots waar je je ziel en zaligheid in hebt gestopt, je eerste zoen heb je op de achterbank gehad, je kind is er in geboren (en verwekt) etc. etc. dan is dat ding niet zomaar te vervangen door een “gelijkwaardige”. Laten we maar zeggen dat jouw “emotionele” schade deels ook vergoed moet worden.

Helemaal hard is dit allemaal niet. En dat zie je ook aan de taxatiewaarden: als je dezelfde auto bij meerdere taxateurs laat waarderen komen er behoorlijk verschillende getallen uit. Ik denk dat het de verzekeraars niet heel veel uitmaakt, de premie van het Cascodeel is tenslotte een promillage van de verzekerde waarde dus een hogere taxatie betekent meer premie terwijl het risico niet vreselijk veel omhoog gaat.

De “vuistregel” kan wel eens hard aankomen.
In de jaren ‘80 heb ik eens voor dezelfde vraag gestaan. Toen werd mij verteld door de mensen die dat weten konden, dat het reëel is om 60% van de taxatiewaarde als richtpunt te houden.
Emotionele waarde en de onderhandeling zullen bepalen welk bedrag je uiteindelijk ontvangt.